Datasets:

matichon

/

wiki_multilingual

like 0

Regis College is a private, non-profit university founded in 1927 by the Sisters of St. Joseph of Boston. The university is located in Weston, Massachusetts, 12 miles outside of Boston, and offers undergraduate, graduate, and professional studies degree and certificate programs via on campus, fully online, and hybrid formats. Regis provides an academically rigorous education within the schools of nursing, arts and sciences, business and communication, and health sciences. Inspired by the social justice values of the Sisters of St. Joseph of Boston, Regis engages with service initiatives within the local community and around the world. History Regis College was founded in 1927 by the Sisters of St. Joseph. The college's name is inspired by the Reverend Mother Mary Regis Casserly, who established the Sisters of St. Joseph in Boston in 1873. After eight decades as a women's only college, Regis enrolled its first co-educational class in fall 2007. As of fall 2022, approximately 3,600 undergraduate and graduate students were enrolled at Regis and the school had a 10 to 1 student/faculty ratio. Ninety-seven percent of Regis students are employed full-time or enrolled in graduate school within six months of graduation (5-year average as of fall 2022). Projects and programs The Center for Global Connections oversees academic and service-learning initiatives for students. The Regis Haiti Project is an international faculty partnership initiative to help elevate Haitian nursing education and empower Haitian nursing faculty through the master's degree to teach others across Haiti. Regis offers an accredited pre-school and kindergarten program at its Children's Center. The program teaches children from the age of 15 months to six years old about science, math, engineering, and technology. In 2005, Regis founded a Life Long Learning Program (LLARC) that offers courses taught by volunteers to older adults at the Regis College in Weston campus. The school is also known for its pre-college Summer Scholars program which allows rising high school juniors and seniors to live and study on a college campus during the summer. Academics Regis currently offers degrees within four schools: The Richard and Sheila Young School of Nursing, the School of Health Sciences, School of Arts and Sciences, and the Sloane School of Business and Communication. Specific Degree designations that can be obtained through the attendance of Regis include: A.S.N., B.S.N, B.A., B.S., B.S.W., M.A.T., M.S., M.S.N., D.N.P, M.A., Ed.D. as well as both undergraduate and graduate certificates. Regis College has cross-registration privileges with Babson, Bentley, Brandeis University, and Boston College as well as a cooperative degree program with Worcester Polytechnic Institute. Regis is affiliated with the Sisters of Saint Joseph College Consortium, University College Cork in Ireland, and Kyoto Notre Dame University in Kyoto, Japan for study abroad, as well as American University’s Washington Semester program. Regis offers 27 undergraduate academic programs, 28 graduate & doctoral programs, and 29 minors. The Richard and Sheila Young School of Nursing is designated as a Center of Excellence in Nursing Education by the National League of Nursing. The school offers undergraduate, graduate, and doctoral programs in Nursing with multiple tracks. The School of Nursing offers a Doctor of Nursing Practice (DNP), fully online Master of Science in Health Administration, a Master of Science in Nursing programs. Regis also offers health care and information technology certificates through the Theresa Wood Lavine Division of Professional Studies to students preparing for industry-related certification exams and career advancement. Student life On-campus housing is guaranteed for all undergraduates in one of five residence halls: Angela Hall, Maria Hall, Domitilla Hall, St. Joseph Hall, and College Hall. The Student Center houses the Undergraduate Admissions Office, Main Dining Hall, Tower Tavern, WRGS (the Regis College radio station), the bookstore, a post office, and several lounge areas for meetings or events. The Fine Arts Center houses the Eleanor Welch Casey Theatre and the Carney Art Gallery. The campus also features a Science Center, the Spellman Museum of Stamps & Postal History, and a Fitness Center housing: dance studios, weight and cardiovascular equipment, basketball courts, a swimming pool, and newly designed athletic fields. There are currently over 25 clubs and organizations in which students may become involved, meet new people and stay active. Students are also free to start their own clubs on campus with help and may petition funding from the college. Regis has multiple outdoor athletic facilities including an artificial turf field surface for field hockey, lacrosse, and soccer with an eight-lane track surface circling the fields. Nearby are six tennis courts, and a full softball diamond with lights. Within the athletic building are the gymnasium, a first class athletic training room, and the pool. The Mary Carr Simone Fitness Center, which holds Cybex equipment, six flat screen HD televisions, and multiple pieces of cardio equipment, can also be found inside the building. Athletics Regis College teams participate as a member of the National Collegiate Athletic Association's Division III. The Pride are a member of the Great Northeast Athletic Conference (GNAC), which they started competing in for the fall 2017 season. Regis was formerly a member of the Commonwealth Coast Conference (CCC) between the 1988–89 and the 2010–11 seasons and the New England Collegiate Conference (NECC) between the 2011–12 and the 2016-2017 seasons. Men's sports include basketball, lacrosse, soccer, swimming & diving, tennis, track & field and volleyball; while women's sports include basketball, field hockey, lacrosse, soccer, softball, swimming & diving, tennis, track & field and volleyball. In 2015, The Pride won NECC Championships in Women's Volleyball, Men's and Women's Swimming and Diving, Men's and Women's Tennis, Women's Field Hockey, Men's and Women's Basketball and Women's Lacrosse. References External links Official athletics website Former women's universities and colleges in the United States Liberal arts colleges in Massachusetts Catholic universities and colleges in Massachusetts Sisters of Saint Joseph colleges and universities Universities and colleges established in 1927 Universities and colleges in Middlesex County, Massachusetts Weston, Massachusetts 1927 establishments in Massachusetts

Harold Victor Campbell Thorby (2 October 1888 – 1 January 1973) was an Australian politician. He was a member of the Country Party and served as the party's deputy leader from 1937 to 1940. He represented the Division of Calare (1931–1940) and held ministerial office as Minister for War Service Homes (1934–1936), Defence (1937–1938), Civil Aviation (1938–1939), Health (1940), and Postmaster-General (1940). He lost his seat at the 1940 federal election. Early life Thorby was born on 2 October 1888 in Annandale, Sydney, New South Wales. He was the son of Elizabeth (née Campbell) and Frederick James Thorby; his mother was Irish and his father English. Thorby grew up with his maternal grandparents in Geurie and attended the local public school before going on to Sydney Grammar School. He later acquired his own property in Geurie and studied woolclassing, veterinary science and architecture through Sydney Technical College. He also worked as a construction foreman for his father, whose firm had projects in Sydney and Newcastle. In 1916, he married Vera Lynda Morley and they had two daughters. State politics Thorby was a member of the three-member electoral district of Wammerawa in the NSW Legislative Assembly from 1922 to 1927 for the Country Party. After its division into single-member electorates in 1927 he represented Castlereagh for one term to 1930 until his defeat by Joseph Alfred Clark of the Labor Party. He was the Minister for Agriculture and chairman of the Water Conservation and Irrigation Commission in the government of Thomas Bavin from 1927 to 1930, during which construction of the Wyangala Dam commenced, the Burrinjuck Dam was finished and the Hawkesbury Agricultural College was enlarged. Federal politics At the 1931 general election, Thorby won the federal seat of Calare, which he held until 1940. He was a Minister without Portfolio from November 1934 to November 1937 in the Lyons government, entitled Assistant Minister for Repatriation (1934–35), Minister for War Service Homes (1935–36) and Assistant Minister for Commerce (1935–37). In November 1937, Thorby was elected deputy leader of the Country Party, defeating John McEwen by a single vote on the second ballot. He subsequently served as Minister for Defence from November 1937 to November 1938 and Minister for Works and Minister for Civil Aviation from November 1938. During this period he initiated a program of adding annexes to existing factories to accelerate armaments production, but this program failed to spend even budgeted funds. In April 1939, he left the ministry when the Country Party refused to take part in the Menzies government. With the formation of a coalition government in March 1940, Thorby became Minister for Health and Postmaster-General. Later years After his defeat at the 1940 election by Labor's John Breen, Thorby ran unsuccessfully for the state seat of Dubbo at the 1941 by-election and the federal seat of Calare at the 1943 and 1946 elections. He returned to farming on his wife's parents property at Wongarbon and remained active in the Graziers' Association and the Country Party. Thorby's first wife died in 1958 and he married Alfreda Rogers Smith in 1960. He died at his home in the Sydney suburb of Wahroonga, survived by two daughters from his first marriage. References   Members of the Cabinet of Australia 1888 births 1973 deaths Members of the Australian House of Representatives for Calare Members of the Australian House of Representatives Members of the New South Wales Legislative Assembly People educated at Sydney Grammar School National Party of Australia members of the Parliament of New South Wales National Party of Australia members of the Parliament of Australia Defence ministers of Australia 20th-century Australian politicians Australian Ministers for Health

Pietro Scalia (born March 17, 1960) is an Italian-American film editor. He won Best Film Editing at the 64th Academy Awards for his work on the film JFK, sharing the award with Joe Hutshing, and at the 74th Academy Awards for Black Hawk Down. Life and career He was born in Catania, Sicily and later he moved to Switzerland with his parents. There, he attended Swiss-German schools until high school. After graduation, he decided to move to the United States to pursue his college education. He spent two years at the University at Albany, The State University of New York, after which he was accepted as an undergraduate at UCLA. The Swiss government's scholarship helped him through five years of UCLA and in 1985 he earned his Master of Fine Arts from the UCLA Film School. After his MFA, a couple of short films, a screenplay, two video documentaries, and a 16 mm thesis film, he returned to Europe to pursue his desire to become a film director. Shortly afterwards, he returned to United States on a work visa to pursue his career in Hollywood as a film editor. He began as an editor on Andrei Konchalovski's Shy People. Later, he received an assistant editor position working with Oliver Stone. However, it was not easy to get the job. Scalia admired Oliver Stone's work, especially Salvador, so he decided he wanted to work with that director. He got a contact through the sister of one of the assistant editors. Scalia worked on such films as Wall Street (1987) and Talk Radio (1988). He later continued as an associate editor on Born on the Fourth of July and as an additional editor on The Doors. After five years of working with Oliver Stone, Scalia was finally asked to fully edit a film. It was JFK, for which Scalia and his co-editor, Joe Hutshing, were honored with an Academy Award for Film Editing. Craig McKay was nominated the same year for editing The Silence of the Lambs. Scalia edited a sequel to the movie, Hannibal ten years later. He also received a BAFTA Award and A.C.E. Award for his work. Pietro Scalia worked with Bernardo Bertolucci on Little Buddha (1993) and Stealing Beauty (1996), as well as with Sam Raimi on The Quick and the Dead (1995). He earned two more Academy Award nominations: first in 1997 for Good Will Hunting and second in 2000 for Gladiator, and a second Academy Award for director Ridley Scott's Black Hawk Down. He also edited G.I. Jane and a pilot episode of a TV series American Gothic in late 1990s. In the recent years, Scalia edited such movies as Levity (2003) directed by Ed Solomon, a documentary entitled Ashes and Snow, The Great Raid directed by John Dahl, and Memoirs of a Geisha, one of the most publicized movies of 2005, directed by Rob Marshall. Scalia also worked on Hannibal Rising, a movie that tells a story of a teenaged Hannibal and his young sister Mischa Lecter after their parents are killed in World War II. It was directed by Peter Webber and released in 2006. He has a long lasting relationship with Ridley Scott working on movies such as American Gangster in 2007, Body of Lies in 2008 and Robin Hood in 2010. Most recently he worked with director Ridley Scott on The Martian, released in October 2015. In May 2017, Scalia replaced editor Chris Dickens on the film Solo: A Star Wars Story, which was released in May 2018. He lives in Los Angeles with his wife Teresa Sparks and two children, Julian and Maia Scalia. Filmography As film editor: 1990 Megaville 1991 JFK 1992 Jackpot 1993 Little Buddha 1995 The Quick and the Dead 1995 American Gothic (TV pilot, first cut) 1996 Stealing Beauty 1997 G.I. Jane 1997 Good Will Hunting 1998 The Big Hit 1998 Playing by Heart 2000 Gladiator 2001 Hannibal 2001 Black Hawk Down 2003 Levity 2003 Masked and Anonymous 2005 Ashes and Snow 2005 The Great Raid 2005 Memoirs of a Geisha 2007 American Gangster 2007 Hannibal Rising 2007 The 11th Hour 2008 Body of Lies 2009 40 Years of Silence: An Indonesian Tragedy 2010 Robin Hood 2010 Kick-Ass 2012 The Amazing Spider-Man 2012 Prometheus 2013 The Counselor 2014 The Amazing Spider-Man 2 2015 Child 44 2015 The Sea of Trees 2015 The Martian 2016 13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi 2017 Alien: Covenant 2018 Solo: A Star Wars Story 2022 Morbius (Also associate producer) 2022 Ambulance 2022 The Gray Man 2023 Ferrari Oscars and Oscar nominations 1992 – JFK (won w/ co-editor, Joe Hutshing) 1998 – Good Will Hunting (nominated) 2001 – Gladiator (nominated) 2002 – Black Hawk Down (won) References External links Filmed BAFTA event with Pietro Scala, July 2009 1960 births Living people Film people from Catania American Cinema Editors Best Editing BAFTA Award winners Best Film Editing Academy Award winners Italian film editors Italian emigrants to the United States American film editors

"Friday on My Mind" is a 1966 song by Australian rock group the Easybeats. Written by band members George Young and Harry Vanda, the track became a worldwide hit, reaching No.16 on the Billboard Hot 100 chart in May 1967 in the US, No.1 on the Dutch Top 40 chart, No.1 in Australia and No.6 in the UK, as well as charting in several other countries. In 2001, it was voted "Best Australian Song" of all time by the Australasian Performing Right Association (APRA) as determined by a panel of 100 music industry personalities. In 2007, "Friday on My Mind" was added to the National Film and Sound Archive's Sounds of Australia registry. In January 2018, as part of Triple M's "Ozzest 100", the 'most Australian' songs of all time, "Friday on My Mind" was ranked No. 25. Composition The minor-key verses of "Friday on My Mind" depict the tedium and drudgery of the work week, taking each day at a time ("Monday morning feels so bad/Coming Tuesday I feel better"). These verses are adorned with a distinctive guitar figure. The build-up to the chorus features a slowly rising vocal, culminating with a shout of "Cos I'll have Friday on my mind!", and launching into a major-key refrain celebrating the pleasures of the weekend in the city. Though the song has long been termed a "working class anthem", George Young maintained it had "more to do with their outlook on the world than any class statement". According to Harry Vanda, the track's distinctive guitar opening was inspired by a film performance featuring the Swingle Singers: "It went tudutudutudu, which made us all laugh. In the train back from the gig, we were imitating them and suddenly it sounded good. They became the first notes of 'Friday on My Mind'." Release and aftermath In addition to its 7" single release in October 1966, the song was issued in the United Kingdom on the band's first album for United Artists titled Good Friday which was also released in North America under the song's title. In Australia the song was released instead with its B-side, "Made My Bed (Gonna Lie in It)", on the greatest hits package The Best of The Easybeats + Pretty Girl in 1967 and an EP named after the track in September 1967, with the tracks "Sorry", "Who'll Be the One" and "Made My Bed, Gonna Lie in It". A 2005 rerelease on CD single, along with "Remember Sam", "Pretty Girl" and "Made My Bed, Gonna Lie in It", featured a cover (pictured right) based on an earlier French sleeve. On 28 May 2001, the Australasian Performing Right Association (APRA) celebrated its 75th anniversary by naming the Best Australian Songs of all time, as decided by a 100 strong industry panel, with "Friday on My Mind" being selected as the No.1 song on the list. At the APRA Awards ceremony You Am I performed "Friday on My Mind" with Harry Vanda of The Easybeats guesting on guitar, Ross Wilson of Daddy Cool performed the No. 2 listed song "Eagle Rock", Midnight Oil's "Beds are Burning" at No. 3 was shown on video. "Friday on My Mind" was ranked No. 10 out of 2006 songs featured in the Triple M Essential 2006 Countdown. In the series 20 to 01, it was No. 1 on the "Greatest Aussie Songs" show. The song is heard in the Australian films One Night Stand (1984), and December Boys (2007). Charts Track listing "Friday on My Mind" (Harry Vanda, George Young) – 2:47 "Made My Bed (Gonna Lie in It)" (Young) – 2:20 Personnel Musicians Stevie Wright – lead vocals Harry Vanda – lead guitar, backing vocals George Young – rhythm guitar, backing vocals Dick Diamonde – bass guitar Gordon "Snowy" Fleet – drums Technical Shel Talmy – producer Glyn Johns – engineer Cover versions The song has been covered many times: Initially by Tages, who released the song for their November 1966 album Extra Extra. The Shadows did an instrumental version of the song on their 1967 album Jigsaw. Les Hou-Lops made a French cover "Vendredi m'obsède" in 1967, also recorded in the same year by Erick Saint Laurent. The song was also performed by Romanian band Phoenix on their first EP, Vremuri ("Old times") in 1968. David Bowie recorded a version on his 1973 RCA covers album Pin Ups; for Harry Vanda, it was "the only cover I ever liked". Also in 1973, San Francisco-based Earth Quake covered the song, which was released as the first-ever single on the Beserkley Records label. The live recording by Earth Quake was well known in Cleveland in the late 1970s, as one of three songs played each Friday at 6.00pm by leading rock radio station WMMS to mark the start of the weekend. Other covers Other acts who have covered the song include: John Alan Daubert Chilly The Dukes (Dutch band) Gary Moore Peter Frampton Peter Doyle Richard Thompson (1000 Years of Popular Music) Ben Lee Blue Öyster Cult the Busters the Kursaal Flyers The New Orleans based band The Cold The punk band London, whose version was recorded by producer Simon Napier-Bell in the same recording studios (IBC Studios in London) where the Easybeats had cut the original. South Yorkshire mod revival band the Gents released Friday on My Mind as a single in 1986 and reached No.95 in the UK national chart with the release. In July 2014, alternative rock band Residual Kid released a cover of the song as a charity single. References External links Albert Music: The Easybeats Listen to a sample of 'Friday on My Mind' and read more about the song on australianscreen online 'Friday on My Mind' was added to the National Film and Sound Archive of Australia's Sounds of Australia registry in 2007 1966 singles 1967 singles APRA Award winners The Easybeats songs David Bowie songs Number-one singles in Australia Parlophone singles Song recordings produced by Shel Talmy Songs written by Harry Vanda Songs written by George Young (rock musician) United Artists Records singles 1966 songs Garage rock songs Protopunk songs Power pop songs

The IIHF World Championship Division I is an annual sports event organized by the International Ice Hockey Federation. The divisional championship is played in two groups. History From 2001 until 2011 the two national teams that lost the relegation round at the IIHF World Championship were relegated to Division I for the following year's World Championships. At the Division I Championship, the winner of each group was promoted to the following year's IIHF World Championship, while the loser of each group was relegated to the Division II. Beginning in 2012, the last place team from each group in the world championship is relegated to Division I A, to be replaced by first and second place in Division I A. Sixth place in I A is relegated (now) to group I B, replaced by its winner, while sixth in I B is relegated to Division II. The Division I World Championship was formed in 2001 from Pool B and the top four Pool C teams. Beginning in 2012 the two groups became tiered rather than parallel. Group A teams were the nations who either were relegated from the World Championship, or placed 2nd and 3rd in their 2011 groups. Group B was formed from the 4th and 5th placed teams, as well as the teams promoted from Division II. Japan qualified for group A because the IIHF council voted unanimously to allow Japan to maintain their seeded position (3rd) in their respective tournaments for 2012. Results Pool B Champions (1951–2000) Summary of participation 59 championships Division I teams (2001–present) are ranked one through twelve, with this chart assessing gold, silver, and bronze to the nations who ranked 17th, 18th, and 19th overall. Note 1. The Federal Republic of Germany competed as West Germany from 1953 until 1990. Note 2. Czechoslovakia, Sweden, and Finland each hosted this level on one occasion each. See also Ice Hockey World Championships IIHF World Championship Division II IIHF World Championship Division III References External links 2010 IIHF Championship Program on iihf.com

Charles de Lannoy (c. 1487 – 23 September 1527) was a soldier and statesman from the Low Countries in service of the Habsburg Emperors Maximilian I and Charles V. Family He was a member of the noble de Lannoy family. Charles de Lannoy was born the younger son of Jean IV de Lannoy, Lord of Mingoval, himself nephew of Jean III de Lannoy. His mother was Philipotte de Lalaing (c. 1487). In 1509, he married Francoise de Montbel, with several children. In 1526 he became the first count of Lannoy and Mayordomo mayor to the Emperor. He was succeeded by his son Philip de Lannoy, 2nd Prince of Sulmona. Career He took service with the Emperor Maximilian I and won distinction for bravery and leadership. He was appointed member to the council of Charles of Burgundy; later Emperor Charles V and his Caballerizo mayor in 1515. He was appointed knight of the Order of the Golden Fleece in 1516. He became governor of Tournai in 1521. He served as viceroy of Naples from 1522 to 1523. He became chief of Imperial armies in Italy upon the death of Prospero Colonna at the end of 1523. His main experience was that of Imperial lieutenant during the Italian war of 1521-1525 and the War of the League of Cognac. He commanded the Battle of the Sesia (1524), and the siege of Marseille (1524) and Pavia (1525). He died of a sudden illness in Naples on 23 September 1527. References 1487 births 1527 deaths People from Valenciennes Belgian princes Knights of the Golden Fleece Military leaders of the Italian Wars Viceroys of Naples Generals of the Holy Roman Empire Ch

The United Democratic Forces of Belarus (; ) is a coalition of political parties that oppose the presidency of Alexander Lukashenko, who has been in power since 1994. It was the main opposition group during the 2006 presidential election and chose Alexander Milinkevich as their candidate. Official Belarusian statistics reported Milinevich gained 6% of the vote, however Belarusian opposition and critics from Western countries have not accepted the official results as legitimate and believe this is an example of election fraudulence. Belarusian authorities have denied all accusations of election fraud. Currently the United Civic Party and Belarusian Left Party "A Just World" make up the majority of the coalition. The BPF Party keeps its membership in the coalition, however concentrates more on the newly created coalition of conservative parties, the Belarusian Independence Bloc. Members Belarusian Left Party "A Just World" United Civic Party of Belarus Belarusian Social Democratic Party (Assembly) Belarusian Labour Party BPF Party Movement for Freedom References External links 2006 establishments in Belarus Belarusian opposition Liberal parties in Belarus Political parties established in 2006 Political party alliances in Belarus Pro-European political parties in Belarus

Ruck Zuck (which loosely translated means "instantly" or "right now") is a remix album by KMFDM, featuring remixed tracks from their previous full-length release, Hau Ruck. Track listing References Metropolis catalog entry 2006 EPs KMFDM albums 2006 remix albums Remix EPs Metropolis Records remix albums Industrial remix albums

Francisco Fernández may refer to: Nobility Francisco Fernández de la Cueva, 2nd Duke of Alburquerque (1467–1526), Spanish noble Francisco Fernández de la Cueva, 4th Duke of Alburquerque (1510–1563), Spanish noble Francisco Fernández de la Cueva, 7th Duke of Alburquerque (1575–1637), Spanish noble Francisco Fernández de la Cueva, 8th Duke of Alburquerque (1619–1676), Spanish military officer and governor of New Spain Francisco Fernández de la Cueva, 10th Duke of Alburquerque (1666–1724), viceroy of New Spain Politics and law Francisco Montealegre Fernández (1818–1875), Costa Rican politician and businessman Francisco Fernández de Béthencourt (1850–1916), Spanish politician Francisco Fernández Ordóñez (1930–1992), Spanish politician Francisco Fernández Marugán (born 1946), Spanish politician Francisco Fernández de Cevallos (born 1947), Mexican politician Francisco Sanz Fernández (born 1952), Spanish politician Francisco Javier Fernández (politician) (born 1969), Spanish politician Sports Gallego (footballer) (Francisco Fernández Rodríguez, born 1944), Spanish international footballer of the 1960s Francisco Fernández Ochoa (1950–2006), Spanish alpine skier Francisco Fernández Moreno (born 1954), Spanish road bicycle racer Francisco Fernández (Chilean footballer) (born 1975), Chilean association football player Paquillo Fernández (Francisco Javier Fernández, born 1977), Spanish racewalker Francisco Fernández (water polo) (born 1986), Spanish water polo player Others Francisco Fernández (artist) (1606–1646), Spanish painter Francisco Fernández Carvajal (born 1938), Spanish priest Francisco Moreno Fernández (born 1960), Spanish dialectologist and sociolinguist Francisco Fernández (supercentenarian) (1901–2012), Spanish supercentenarian See also Francisco José Fernandes Costa (1867–1925), member of the Portuguese Republican Party Frank Fernández (disambiguation) Francisco Javier Fernández (disambiguation)

Legacy: A Mormon Journey is a 53-minute film produced by the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints. Legacy depicts the life of two recent converts from the 1830s to the 1890s. The characters are fictional, though the events they experience are historical. The film was initially produced to be shown in the Legacy Theatre of the Joseph Smith Memorial Building (JSMB), following the building's complete remodel. After the building's reopening, Legacy premiered on July 3, 1993. In addition to screenings in the JSMB adjacent to Temple Square in Salt Lake City, Utah, it was shown at the visitors' centers at the church's Washington, D.C., and Mesa Arizona temples. It was replaced in March 2000 by The Testaments of One Fold and One Shepherd. Production Parts of the film were shot in Salt Lake City as well as New York, Wyoming, and Nauvoo, Illinois. The scene 41 minutes in when Eliza's wagon slips in the mud was not staged. The rain was unexpected and the crew continued filming as the wagon actually slipped off the road. Marcus Gilbert as David Walker pulled Kathleen Beller as Eliza Williams to safety. Additionally, the actor playing Eliza's father broke his leg trying to control the horses. He can be seen limping throughout the remainder of the film. Notes References Cast Kathleen Beller as Eliza Williams Benton Jennings as Governor Boggs Steve Abolt as Missouri Militia Officer Marcus Gilbert as David Walker J.T. Gorham as Young Rider Brian Lives as Missionary Will Schmitz Jr. as Wilford Woodruff External links 1990 films Films produced by the Church of Jesus Christ of Latter-day Saints Films directed by Kieth Merrill Mormon migration to Utah Films shot in Salt Lake City Films shot in New York (state) Films shot in Wyoming Films shot in Illinois 1990s English-language films

Anthony Allen Lerew (born October 28, 1982) is an American former professional baseball pitcher who played in Major League Baseball (MLB) for the Atlanta Braves and Kansas City Royals; he also played Nippon Professional Baseball (NPB) for the Fukuoka SoftBank Hawks, and in the KBO League for the Kia Tigers, he also played for the Navegantes del Magallanes on the LVBP Liga Venezolana de Béisbol Profesional where on 11/21/2010 against the Leones del Caracas (the biggest rival team) he managed to throw a no hit no run game. Career Atlanta Braves Lerew, a graduate of Northern York High School in Dillsburg, Pennsylvania, was drafted by the Atlanta Braves in the 11th round of the 2001 Major League Baseball draft. After four seasons in the Braves' minor league system, he debuted on September 4, , in a home game against the Cincinnati Reds. In the 2005 season, Lerew recorded no wins, no losses, 5 strikeouts, and a 5.62 earned run average in 7 games, all of which were relief outings. On February 23, , the Braves signed Lerew to a one-year deal. A month later, on February 23, he was optioned to the Triple-A Richmond Braves. With Richmond, Lerew compiled a 3–5 record with a 7.48 ERA and 69 strikeouts in 16 games, 15 of which he started. The Braves called up Lerew from Richmond on September 1, 2006. He made his 2006 debut the next day with a relief appearance in the fifth inning. Lerew pitched 2 innings, allowing 5 runs and striking out 1 batter. He was sent back down to the Richmond Braves on September 4, having appeared in only one game. On May 8, , Lerew made his first big-league start for Atlanta when he was called up from Richmond yet again, this time to replace Mark Redman in a game against the San Diego Padres. He was later sent down to Richmond again. On June 20, 2007, Lerew underwent season-ending Tommy John surgery and was placed on the 60-day disabled list. He recovered from surgery in Southern Florida, at the Braves extended spring training site. Once recovered, he spent the rest of pitching for the Gulf Coast Braves and with Triple-A Richmond. On March 5, , Lerew was outrighted to Triple-A Gwinnett to make room on the roster for Tom Glavine, and was released five days later. Kansas City Royals On March 18, 2009, Lerew signed a minor league deal with the Kansas City Royals. Lerew spent the 2009 minor league season with the Double-A Northwest Arkansas Naturals. He was called up in September and made his Royals debut on September 24, 2009. He re-signed with them in February. On June 16, 2010, Lerew was called up from the Triple-A Omaha Royals to the Royals to replace Luke Hochevar, who went on the disabled list with a sprained elbow. He earned his first career major league win on June 28 of that year over the Chicago White Sox. Fukuoka SoftBank Hawks Lerew signed with the Fukuoka SoftBank Hawks of Nippon Professional Baseball for the 2011 season. Kia Tigers On January 16, 2012, Lerew signed a bonus of $50,000 with Kia Tigers of the Korea Baseball Organization with Alex Graman. As a starter, he went 11–13 in his first season with them, with 94 strikeouts and an earned run average of 3.83. He was resigned with Kia Tigers for 2013 season, but was released on July 24, 2013. York Revolution On April 11, 2014, the York Revolution signed Lerew. Los Angeles Angels Lerew signed a minor league deal with the Los Angeles Angels of Anaheim on May 20, 2014. York Revolution Lerew signed with the York Revolution of the Atlantic League of Professional Baseball for the 2015 season. He became a free agent after the 2015 season. References No-hitter Pitching for Navegantes del Magallanes in the Venezuelan Professional Baseball League, Lerew pitched the 16th no-hitter in league history against Leones del Caracas on Nov. 21, 2010. External links , or Baseball Almanac, or Retrosheet, or Baseball Reference (Minor, Fall, Winter, Japanese, Korean and Independent Leagues) 1982 births Living people American expatriate baseball players in Japan American expatriate baseball players in South Korea Atlanta Braves players Baseball players from Cumberland County, Pennsylvania Danville Braves players Fukuoka SoftBank Hawks players Gulf Coast Braves players Kansas City Royals players KBO League pitchers Kia Tigers players Lobos de Arecibo players Major League Baseball pitchers Mississippi Braves players Myrtle Beach Pelicans players Navegantes del Magallanes players American expatriate baseball players in Venezuela Northwest Arkansas Naturals players Omaha Royals players People from Carlisle, Pennsylvania Peoria Javelinas players Richmond Braves players Rome Braves players Salt Lake Bees players York Revolution players

WALF (89.7 FM) is a radio station broadcasting a variety format. Licensed to Alfred, New York, United States, the station serves the Alfred area. The station is owned by Alfred University. History WALF-FM started in November 1971 in the basement of 6 Sayles Street, and has since moved twice, to Steinheim in the mid-1970s, and then to its current location in the Powell Campus Center when it opened in 1993. WALF-FM is run by student volunteers, and has a freeform genre - allowing the student volunteer DJs to play what they want (within Federal Communications Commission regulations). The students produce most of the programming from 9:00am–2:00am, with some programming including faculty and community members. References External links Alfred University ALF Radio stations established in 1971 1971 establishments in New York (state) Allegany County, New York

The Dust Factory is a 2004 film directed and written by Eric Small. Plot Ryan Flynn (Ryan Kelley) is a young boy who, traumatized by the death of his father, has not spoken aloud or exercised his imagination since. While on a walk with a friend, Ryan falls from a bridge and apparently drowns. He finds himself in a parallel universe called the Dust Factory, which houses all humans who are on the verge of death, but have yet to die. The Dust Factory's topography is immense, encompassing lakes, forests, mountains, and a wide field covered by dry grass. In the center of the Dust Factory is a circus pavilion whose Ringmaster is a figure of some authority and dread. Each person dwelling in the Dust Factory must enter the circus pavilion and make a leap (a literal leap of faith) across the arena into the arms of a trapeze artist to proceed into death or return to life. The latter decision occurs when a participant falls into the arena during the leap, leaving behind a pile of dust which marks the passage, gives the realm its name, and when disturbed allows the one doing so to enter a hidden chamber where they play a game of the individual's choosing against the Ringmaster. In the Factory, Ryan regains his voice and is reunited with his grandfather (Armin Mueller-Stahl), whose Alzheimer's disease has (in his real life) prevented him from communicating with his family. The grandfather, who is apparently knowledgeable about the inner workings of the Dust Factory, advises and tells him stories. The stories he tells, which outwardly appear to convey no obvious meaning, contain hidden parables that Ryan must solve. The theme of belief and hope versus cynicism or despair surfaces in relation to one of these. Throughout the main body of the plot, Ryan spends a single endless day exploring the Dust Factory under weather conditions that are always favorable to wandering through the environments and marveling at natural beauty. He is guided by his grandfather and accompanied by a girl of his own age called Melanie Lewis (Hayden Panettiere), who has been in the Dust Factory for years, lacks any memory of her previous life, and lives under the illusion that the climate is of perpetual winter, despite the appearance to Ryan and the viewer of interminable summer. Melanie and Ryan, under the eye of Ryan's grandfather, become intimate friends. Their time is passed in an emotional atmosphere of joy and discovery, mitigated only by the influence of the mysterious Ringmaster, who interferes several times with their activity, and by Melanie's conflict with Ryan's grandfather, who wishes Ryan to make the leap across the arena and thereby contradicts Melanie's desire that all things remain as they are forever. Matters gradually reach a climax, after which Ryan's grandfather makes the leap and dies. Subsequently, against Melanie's wishes (who does not want to be left alone in the Dust Factory), Ryan makes the leap himself, but falls into the pile of dust and is sent back to life. Melanie then defies her own delusion of continual winter and makes the decision to determine her own fate. Having returned to life, Ryan resurfaces from beneath the water and is rescued by his friend. Although he no longer has any conscious memory of the Dust Factory, it seems to be present in his subconscious, as implied by the facts that he has regained his voice, and a general feeling of joy in life. He subsequently encounters Melanie, who in real life has recovered from a cerebral aneurysm. Although neither Ryan or Melanie has any conscious memory of the other, they appear to subconsciously recognize each other. Cast Armin Mueller-Stahl as Grandpa Randolph Hayden Panettiere as Melanie Lewis Ryan Kelley as Ryan Flynn Kim Myers as Angie Flynn George De La Peña as Ringmaster Michael Angarano as Rocky Mazzelli Peter Horton as Lionel Reception The film has a 9% rating on Rotten Tomatoes. Syndication It currently airs on The 3 on Epix and has also aired on MGM HD. External links 2004 films American fantasy films 2004 fantasy films Films scored by Luis Bacalov Films shot in Oregon Metro-Goldwyn-Mayer films Films about parallel universes 2004 directorial debut films 2000s English-language films 2000s American films

Ajith Thilakasena (born 7 October 1933) is a Sinhala writer who deviated from the conventional use of language, creating his own version suitable for the modern age. His short stories are not only different from other Sinhala writers, in the use of the language, but also unique in style. Works Sathuro (1960) Wanadanawa Adata Obina Basa Para Dige film script. directed by Dharmasena Pathiraja (1985) Mada Viramaya Mal Veni Gal (1978) Poems Rali Suli (1991) Saadaya (1992) Subarathriyak Ahawarai (1984) Sunnadooli (1970) Aumuma Saha Peedawa Rathriye Purwa Bhagaya (1976) Pituwahal Kara Sitiddee (1964) Sanskrutika Kaanthaarayak Kara... (1987) Arunalla Watenakota Withara (2004) References 1933 births Living people Sinhalese writers

A tiller is a shoot that arises from the base of a grass plant. The term refers to all shoots that grow after the initial parent shoot grows from a seed. Tillers are segmented, each segment possessing its own two-part leaf. They are involved in vegetative propagation and, in some cases, also seed production. "Tillering" refers to the production of side shoots and is a property possessed by many species in the grass family. This enables them to produce multiple stems (tillers) starting from the initial single seedling. This ensures the formation of dense tufts and multiple seed heads. Tillering rates are heavily influenced by soil water quantity. When soil moisture is low, grasses tend to develop more sparse and deep root systems (as opposed to dense, lateral systems). Thus, in dry soils, tillering is inhibited: the lateral nature of tillering is not supported by lateral root growth. See also Crown (botany) References Grasses Biology terminology Plant morphology

Carlo Caffarra (1 June 1938 – 6 September 2017) was an Italian prelate of the Catholic Church. He was Archbishop of Bologna from 2003 until 2015, when he retired. His previous positions included President of the Pontifical John Paul II Institute for Studies on Marriage and Family from 1981 to 1995 and Archbishop of Ferrara-Comacchio from 1995 to 2003. He was created a Cardinal in the consistory of 24 March 2006 by Pope Benedict XVI. Early life Caffarra was born on 1 June 1938 in Samboseto di Busseto (province of Parma), Emilia Romagna. He was educated at the Episcopal Seminary of Fidenza and the Pontifical Gregorian University in Rome, where he completed a doctorate in Canon law. He was ordained a priest on 2 July 1961 in Rome. Beginning in 1965, he taught moral theology in the seminaries of Fidenza and Parma and later at the Studio Teologico Accademico Bolognese, the Università Cattolica in Milan, and at the Theological Faculty of Northern Italy. His academic specialty was the moral doctrine of marriage and the bioethics of human procreation. He also taught medical ethics in the Faculty of Medicine and Surgery at the Università Cattolica's campus in Rome. Pope Paul VI named him a member of the International Theological Commission where he served from 1974 to 1984. In 1980, Pope John Paul II named him an expert advisor to the Synod of Bishops on Marriage and the Family. He was the first President of the Pontifical John Paul II Institute for Studies on Marriage and Family from its establishment in 1980 until 1995 and founded sections of the same institute in the United States, Spain and Mexico. John Paul II appointed him a consultor to the Congregation for the Doctrine of the Faith in 1983. He was an advisor to John Paul II on sexual issues. Bishop Caffarra was named Archbishop of Ferrara-Comacchio on 8 September 1995, and consecrated on 21 October 1995 in the Cathedral of Fidenza by Giacomo Biffi, Archbishop of Bologna. He was installed on 4 November. Caffarra was appointed Archbishop of the Bologna on 16 December 2003 and installed there on 15 February 2004. Caffarra was a noted opponent of contraception. In 1988, Caffarra weighed the sin of condom use against acquiring the AIDS virus: "Even the smallest moral wrong is so much greater than any physical wrong. I know this is hard for some to accept when the dangers are great, but the Church is here to combat moral wrongs." The next year, Caffarra argued condom campaigns further exposed society to AIDS because "the means of protection are far from reliable". On 24 August 2005 Caffarra held the central intervention "Freedom as liberation" at the annual Rimini Meeting of Communion and Liberation. Subsequently, he and Marcello Pera presented the Ratzinger's book L'Europa di Benedetto nella crisi delle culture. Cardinal In the consistory of 24 March 2006, Pope Benedict XVI named Caffarra Cardinal-Priest of San Giovanni dei Fiorentini. On 7 May 2006 he was made a member of the Congregation for the Evangelization of Peoples and the Executive Committee of the Pontifical Council for the Family. He was identified at the time as "a strong conservative" voice for the opposition of the Catholic Church to the modern world and one of Benedict XVI's less centrist appointments to the College of Cardinals. In a note Caffarra published on 14 February 2010, he wrote "public officials who openly support same-sex marriage cannot consider themselves to be Catholic". He said: "It is impossible for the Catholic faith and support for putting homosexual unions on equal footing with marriage to coexist in one's conscience – the two contradict each other." He participated as a cardinal elector in the 2013 papal conclave that elected Pope Francis. Pope Francis named him to participate in the Synod on the Family in October 2014, in advance of which Caffarra authored an essay that argued that Catholics who divorce and remarry must be denied access to the Eucharist because their situation "is in objective contradiction with that bond of love that unites Christ and the Church, which is signified and actualized by the Eucharist". Allowing them access would mean the Church recognize their extramarital sexual relations as legitimate and contradict Church doctrine on the indissolubility of marriage. When accused of opposing Pope Francis with that essay, he called the statement a "slander" and said he would rather be charged with taking a lover than harboring views not shared by the pope. On 26 September 2015, Pope Francis appointed Caffarra to a five-year term as a member of the Congregation for the Causes of Saints. His resignation as archbishop was accepted on 27 October 2015. In September 2016, Caffarra and three other cardinals publicly asked Pope Francis to clarify five points of doctrine in the Pope's apostolic exhortation, Amoris laetitia. They issued this public letter after the Pope did not reply to the same query made privately. In June 2017, Caffarra wrote on behalf of the four asking Francis for an audience to discuss their questions. He said that varying interpretations were producing inconsistency: "What is sin in Poland is good in Germany, that what is prohibited in the Archdiocese of Philadelphia is permitted in Malta." References External links unofficial collection of Cardinal Caffarra's speeches 1938 births 2017 deaths People from Busseto Università Cattolica del Sacro Cuore alumni Roman Catholic archbishops of Bologna 21st-century Italian cardinals 21st-century Italian Roman Catholic archbishops Pontifical Council for the Family International Theological Commission Cardinals created by Pope Benedict XVI Pontifical Gregorian University alumni 20th-century Italian Roman Catholic archbishops

Moen is the administrative centre of Målselv Municipality in Troms og Finnmark county, Norway. The village of Moen is located in the Målselvdalen valley about north of the village of Andselv and Bardufoss Airport. The village has a population (2017) of 847 which gives the village a population density of . The village is lies along the Målselva river and the European route E6 crosses through the village with the Olsborg area in the north and the Moen area in the south. Most of the shops and schools are located in Olsborg, while the municipal offices are located in Moen. Målselv Church is located about north of the village. References Villages in Troms Målselv Populated places of Arctic Norway

The 2006 Memorial Cup was held in Moncton, New Brunswick, from May 19–28. It was the 88th annual Memorial Cup competition and determined the major junior ice hockey champion of the Canadian Hockey League (CHL). The host team Moncton Wildcats were the only team guaranteed a spot in the tournament. The other teams were the champions of the Ontario Hockey League (OHL), the Peterborough Petes; the Western Hockey League (WHL) champions, the Vancouver Giants; and the Quebec Major Junior Hockey League (QMJHL)'s Quebec Remparts, who were runners-up in the QMJHL final to the champion Wildcats. The Remparts won the Memorial Cup, defeating the Wildcats 6–2 in the first all-QMJHL final in tournament history. It also marked the first time in Memorial Cup history that the winning team was neither the host nor a league champion. Round-robin standings Rosters Schedule Round robin Playoff round Tie breaker Semi-final Championship game Leading scorers Leading goaltenders Award winners Stafford Smythe Memorial Trophy (MVP): Alexander Radulov, Quebec George Parsons Trophy (Sportsmanship): Jerome Samson, Moncton Hap Emms Memorial Trophy (Goaltender): Cedrick Desjardins, Quebec Ed Chynoweth Trophy (Leading Scorer): Gilbert Brule, Vancouver All-star team Goal: Cedrick Desjardins, Quebec Defence: Paul Albers, Vancouver; Michal Sersen, Quebec Forwards: Alexander Radulov, Québec; Gilbert Brule, Vancouver; Adam Pineault, Moncton The road to the cup All series are best-of-seven WHL playoffs For regular season final standings and other stats, see 2005–06 WHL season. OHL playoffs For regular season final standings and other stats, see 2005–06 OHL season. QMJHL playoffs For regular season final standings and other stats, see 2005–06 QMJHL season. Note: teams cross over between conferences for the final four. References External links Memorial Cup Canadian Hockey League Memorial Cup 2006 Memorial Cup tournaments Memorial Cup 2006 Memorial Cup 2006 2006 in New Brunswick May 2006 sports events in North America

Josimar Melo (born 1954 in Recife, Brazil), is a food & wine journalist for the major Brazilian daily newspaper, Folha de S.Paulo. He owns and directs the gastronomic website Basilico and contributes to several publications in Brazil and abroad. A former student of Architecture in University of São Paulo, he teaches History of Gastronomy at Anhembi Morumbi University, also in São Paulo. In 1995 he created the main gastronomic event in Brazil at the time, “Boa Mesa”, which was sold in 2000. He is the president of the South American jury for the World's 50 Best Restaurants, chosen annually by Restaurant Magazine. Among his books are Guia Josimar Melo (first published in 1992; a comprehensive gourmet guide of São Paulo, yearly updated ); A Cerveja ("The Beer"); and Berinjela se Escreve com J (a lexicon for the correct spelling of around 10,000 gastronomy-related words in several idioms). References Brazilian journalists 1954 births Living people Brazilian columnists People from Recife

Wine has been produced in the United States since the 1500s, with the first widespread production beginning in New Mexico in 1628. Today, wine production is undertaken in all fifty states, with California producing 84 percent of all US wine. The North American continent is home to several native species of grape, including Vitis labrusca, Vitis riparia, Vitis rotundifolia, and Vitis vulpina, but the wine-making industry is based almost entirely on the cultivation of the European Vitis vinifera, which was introduced by European settlers. With more than under vine, the United States is the fourth-largest wine producing country in the world, after Italy, Spain, and France. History The first Europeans to explore North America, a Viking expedition from Greenland, called it Vinland because of the profusion of grape vines they found. The earliest wine made in what is now the United States was produced between 1562 and 1564 by French Huguenot settlers from Scuppernong grapes at a settlement near Jacksonville, Florida. In the early American colonies of Virginia and the Carolinas, wine-making was an official goal laid out in the founding charters. However, settlers discovered that the wine made from the various native grapes had flavors which were unfamiliar and which they did not like. This led to repeated efforts to grow the familiar European Vitis vinifera varieties, beginning with the Virginia Company exporting French vinifera vines with French vignerons to Virginia in 1619. These early plantings met with failure as native pest and vine disease ravaged the vineyards. In what would become the Southwestern United States the Spanish Kingdoms of Las Californias and Santa Fe de Nuevo México had missions that were planting vineyards, the traditions of which remain in the modern day California and New Mexico wine industries. New Mexico wine developed first in 1629 making it the oldest wine producing region in the United States, and Mission grapes were being grown for California wine by 1680. In 1683, William Penn planted a vineyard of French vinifera in Pennsylvania; it may have interbred with a native Vitis labrusca vine to create the hybrid grape Alexander. One of the first commercial wineries in the United States was founded in 1787 by Pierre Legaux in Pennsylvania. A settler in Indiana in 1806 produced wine made from the Alexander grape. Today, French-American hybrid grapes are the staples of wine production on the East Coast of the United States. On November 21, 1799, the Kentucky General Assembly passed a bill to establish a commercial vineyard and winery. The vinedresser for the vineyard was John James Dufour, formerly of Vevey, Switzerland. The vineyard was located overlooking the Kentucky River in Jessamine County in what is known as Blue Grass country of central Kentucky. Dufour named it First Vineyard on November 5, 1798. The vineyard's current address in 5800 Sugar Creek Pike, Nicholasville, Kentucky. The first wine from First Vineyard was consumed by subscribers to the vineyard at John Postelthwaite's house on March 21, 1803. Two 5-gallon oak casks of wine were taken to President Thomas Jefferson in Washington, D. C., in February 1805. The vineyard continued until 1809, when a killing freeze in May destroyed the crop and many vines. The Dufour family abandoned Kentucky, and migrated west to Vevay, Indiana, a center of a Swiss-immigrant community. In California, the first major vineyard and winery was established in 1769 by the Franciscan missionary Junípero Serra near San Diego. Later missionaries carried vines northward; Sonoma's first vineyard was planted around 1805. California has two native grape varieties, but they make very poor quality wine. The California Wild Grape (Vitis californicus) does not produce wine-quality fruit, although it sometimes is used as rootstock for wine grape varieties. The missionaries used the Mission grape. (In South America, this grape is known as criolla or "colonialized European".) Although a Vitis vinifera variety, it is a grape of "very modest" quality. Jean-Louis Vignes was one of the early settlers to use a higher quality vinifera in his vineyard near Los Angeles. The first winery in the United States to become commercially successful was founded in Cincinnati, Ohio, in the mid-1830s by Nicholas Longworth. He made a sparkling wine from Catawba grapes. By 1855, Ohio had 1500 acres in vineyards, according to travel writer Frederick Law Olmsted, who said it was more than in Missouri and Illinois, which each had 1100 acres in wine. German immigrants from the late 1840s had been instrumental in building the wine industry in those states. In the 1860s, vineyards in the Ohio River Valley were attacked by black rot. This prompted several wine-makers to move north to the Finger Lakes region of western New York. During this time, the Missouri wine industry, centered on the German colony in Hermann, was expanding rapidly along both shores of the Missouri River west of St. Louis. By the end of the century, the state was second to California in wine production. In the late 19th century, the phylloxera epidemic in the West and Pierce's disease in the East ravaged the American wine industry. Prohibition in the United States began when the state of Maine became the first state to go completely dry in 1846. Nationally, Prohibition was implemented after ratification by the states of the Eighteenth Amendment to the United States Constitution in 1920, which forbade the manufacturing, sale and transport of alcohol. Exceptions were made for sacramental wine used for religious purposes, and some wineries were able to maintain minimal production under those auspices, but most vineyards ceased operations. New Mexico was one such region, due to the region's long history of wine making and religious traditions, monks and nuns in New Mexico were able to save long-standing New Mexican sacramental and leisure wine grape lineages. Other parts of the country resorted to bootlegging, home wine-making also became common, allowed through exemptions for sacramental wines and production for home use. Following the repeal of Prohibition in 1933, operators tried to revive the American wine-making industry, which was nearly ended. Many talented wine-makers had died, vineyards had been neglected or replanted with table grapes, and Prohibition had changed Americans' taste in wines. During the Great Depression, consumers demanded cheap "jug wine" (so-called dago red) and sweet, fortified (high alcohol) wine. Before Prohibition, dry table wines outsold sweet wines by three to one, but afterward, the ratio of demand changed dramatically. As a result, by 1935, 81% of California's production was sweet wines. For decades, wine production was low and limited. Leading the way to new methods of wine production was research conducted at the University of California, Davis, and at some of the state universities in New York. Faculty at the universities published reports on which varieties of grapes grew best in which regions, held seminars on wine-making techniques, consulted with grape growers and wine-makers, offered academic degrees in viticulture, and promoted the production of quality wines. In the 1970s and 1980s, success by Californian wine-makers in the northern part of the state helped to secure foreign investment from other wine-making regions, most notably the Champenois of France. Wine-makers also cultivated vineyards in Oregon and Washington, on Long Island in New York, and numerous other new locales. Americans became more educated about wines, and increased their demand for high-quality wine. All 50 states now have some acreage in vineyard cultivation. By 2004, 668 million gallons (25.3 million hectoliters) of wine were consumed in the United States. Today, the U.S. produces over 800 million gallons of wine a year, of which California produces more than 84%, followed by Washington, New York, Pennsylvania, and Oregon. In the second decade of the 21st century, the US wine industry faces the growing challenges of competition from international exports and managing domestic regulations on interstate sales and shipment of wine. Wine regions There are nearly 3,000 commercial vineyards in the United States, and at least one winery in each of the 50 states. West Coast – More than 90% of the total American wine production occurs in the states of California, Washington, and Oregon. Southwestern United States – Notably New Mexico and Arizona Rocky Mountain Region – Notably Idaho and Colorado Southern United States – Notably Texas, Kentucky, Tennessee, Georgia, and Alabama Midwestern United States – Notably Ohio, Michigan, Indiana, and Missouri Great Lakes region – Notably Michigan, New York, and Ohio East Coast of the United States – Notably Maryland, eastern Long Island in New York, New Jersey, Pennsylvania, Virginia, North Carolina, and Florida Production by state Production of still wine per state in 2016 was as follows: Appellation system The early American appellation system was based on the political boundaries of states and counties. In September 1978, the Bureau of Alcohol, Tobacco, and Firearms (now Alcohol and Tobacco Tax and Trade Bureau) developed regulations to establish American Viticultural Areas (AVAs) based on distinct climate and geographical features. In June 1980, the Augusta AVA in Missouri was established as the first American Viticultural Area under the new appellation system. For the sake of wine labeling purposes, the use of state and county appellations were grandfathered in and are still used often in lieu of AVAs. There are 269 distinct AVAs designated under U.S. law as of August 2023. Appellation labeling laws In order to have an AVA appear on a wine label, at least 85% of the grapes used to produce the wine must have been grown in the AVA. For a state or county appellation to appear on the wine label, 75% of the grapes used must be from that state or county. Some states have stricter requirements. For example, California requires 100% of the grapes used to be from California for a wine labeled as such, and Washington requires 95% of the grapes in a Washington wine be grown in Washington. If grapes are from two or three contiguous counties or states, a label can have a multi-county or multi-state designation so long as the percentages used from each county or state are specified on the label. American wine or United States is a rarely used appellation that classifies a wine made from anywhere in the United States, including Puerto Rico and Washington, D.C. Wines with this designation are similar to the French wine vin de table, and can not include a vintage year. By law, this is the only appellation allowed for bulk wines exported to other counties. Semi-generic wines U.S. laws formerly allowed American made wines to be labeled as "American Burgundy" or "California champagne", even though these names are restricted in Europe. U.S. laws required usage to include the qualifying area of origin to go with these semi-generic names. Other semi-generic names in the United States include Claret, Chablis, Chianti, Madeira, Malaga, Marsala, Moselle, Port, Rhine wine, Sauternes (often spelled on U.S. wine labels as Sauterne or Haut Sauterne), Sherry, and Tokay. The practice largely ceased in 2006 with the Wine Trade Agreement, though brands that were already using the terms can continue the practice, considered grandfathered in. Other U.S. labeling laws For bottles labeled with a varietal, at least 75% of the grapes used to make the wine must be of that varietal. In Oregon, the requirement is 90% for certain varietals, such as pinot noir. At least 95% of the wine must be from a particular vintage for that year to appear on the label. Prior to the early 1970s, all grapes had to be from the vintage year. Additionally, all labels must list the alcohol content based on percentage by volume, state that the wine contains sulfites, and carry the Surgeon General's warning about alcohol consumption. Distribution Following the repeal of Prohibition, the United States federal government allowed each state to regulate its own production and sale of alcohol. For the majority of states, this led to the development of a three-tier distribution system between the producer, wholesaler, and consumer. Depending on the state, there are some exceptions, with wineries allowed to sell directly to consumers on site at the winery or to ship wine across state lines. Some states allow interstate sales through e-commerce. In the 2005 case Granholm v. Heald, the Supreme Court of the United States struck down state laws that banned interstate shipments but allowed in-state sales. This Supreme Court decision meant that states could decide to allow both out-of-state wine sales and in-state sales, or ban both altogether. Convenience stores and retail stores are large distributors of wine, with over 175,000 outlets that sell wine across the United States. In addition, there are around 332,000 other locations (bars, restaurants, etc.) that sell wine, contributing to the $30+ billion in annual sales over the past three years. In 2010, the average monthly per-store sales of wine jumped to nearly $12,000 from $9,084 in 2009. The average gross margin dollars from wine increased to $3,324 from $2,616 in the year prior, with gross margin percentages up to an average 28.2 percent in 2010, versus 27 percent in 2009. Largest producers , the largest producers of wine in the U.S. are: E & J Gallo Winery - 75 million cases sold per year The Wine Group - 57 million cases sold per year Constellation Brands - 51 million cases sold per year Trinchero Family Estates - 19 million cases sold per year Treasury Wine Estates - 15 million cases sold per year Bronco Wine Company - 10 million cases sold per year Delicato Family Wines - 9.2 million cases sold per year Ste. Michelle Wine Estates - 9 million cases sold per year Jackson Family Wines - 6 million cases sold per year Concha y Toro - 2.75 million cases sold per year See also History of wine List of wine-producing regions Winemaking Agriculture in the United States References Further reading Clarke, Oz. Oz Clarke's New Encyclopedia of Wine. NY: Harcourt Brace, 1999. Johnson, Hugh. Vintage: The Story of Wine. NY: Simon & Schuster, 1989. Taber, George M. Judgement of Paris: California vs. France and the Historic 1976 Paris Tasting that Revolutionized Wine. NY: Scribner, 2005. External links Appellation America.com U.S. wine region and AVA portal All American Wineries U.S. winery and vineyard guide Free the Grapes: State wine shipment laws Doubtless as Good: Thomas Jefferson's Dream for American Wine Fulfilled An online exhibition from the National Museum of American History, Smithsonian Institution American cuisine Wine Wine by country

Sir Philip Stuart Milner-Barry (20 September 1906 – 25 March 1995) was a British chess player, chess writer, World War II codebreaker and civil servant. He represented England in chess both before and after World War II. He worked at Bletchley Park during World War II, and was head of "Hut 6", a section responsible for deciphering messages which had been encrypted using the German Enigma machine. He was one of four leading codebreakers at Bletchley to petition the then-Prime Minister Winston Churchill directly for more resources for their work. After the war he worked in the Treasury, and later administered the British honours system. In chess, he represented England in international tournaments, and lent his name to four opening variations. Early life and education Born in Hendon, London, Philip Stuart was the second of six children to a schoolteacher, Edward Leopold Milner-Barry, who died in 1917, and his wife, Edith Mary. A talented chess player, he won the first British Boys' Championship in 1923. He was a pupil at Cheltenham College, and won a scholarship to Trinity College, Cambridge, where he obtained firsts in classics and moral sciences. He represented Cambridge in chess. At Cambridge, he befriended another chess player, C.H.O'D. (Hugh) Alexander, and composed a number of chess puzzles. Between 1929 and 1938 he was a city stockbroker, although he was unhappy with the work. From 1938, he was the chess correspondent for The Times, succeeded in 1945 by Harry Golombek. Early chess contributions He made his debut in international-class chess at the strong London 1932 tournament, which World Champion Alexander Alekhine won. Milner-Barry's best results in international competition were achieved in three straight years at the Margate tournaments from 1937 to 1939, and at Hastings 1938. In all four events he finished just above the middle against strong fields, with performance ratings (as calculated by Chessmetrics) between 2538 and 2565. This places him at a solid Grandmaster standard, although he never received this title. He reached as high as No. 65 in the world between June and August 1941, according to Chessmetrics, which ranks historical chess performances retrospectively, using modern algorithms. He represented England in chess, and played in the international Chess Olympiads of 1937 and 1939. The latter tournament, held in Buenos Aires, Argentina, coincided with Britain's declaration of war on Germany in September 1939. Milner-Barry, with teammates who included Hugh Alexander (at that time the British chess champion) and Harry Golombek, abandoned the tournament unfinished, and returned to Britain. His full Olympiad results are listed later in the article. Bletchley Park Upon their return, all three soon joined the Government Code and Cypher School (GC&CS) at Bletchley Park. Milner-Barry was recruited by mathematician Gordon Welchman, who had been his contemporary at Trinity College; in turn Milner-Barry recruited Hugh Alexander. Arriving in early 1940, he joined Welchman's "Hut 6" section, whose task was to solve the Enigma cipher machine as used by the German Army and Air Force. In 1993, Milner-Barry wrote that "to this day I could not claim that I fully understood how the machine worked, let alone what was involved in the problems of breaking and reading the Enigma cipher". Nonetheless, with his knowledge of the German language, he made a study of the decrypts and found that they contained stereotyped patterns and forms of address that could be exploited as "cribs" – reliable guesses for the plain language message that matched a given piece of encrypted text. Finding reliable cribs was a critical task for Hut 6, as Enigma was broken primarily with the aid of "bombes", large electromechanical machines which automatically searched for parts of the correct settings. Bombes were reliant on a suitable crib in order to succeed. In autumn 1940, Milner-Barry was put in charge of the "Crib Room". He was billeted with Alexander, who was working in Hut 8, the counterpart to Hut 6 working on German Naval Enigma. Their close friendship let them easily resolve the competing needs of their sections for the limited available bombe time. By October 1941, he was deputy head of Hut 6 under Welchman. At this time, Bletchley Park was experiencing a shortage of clerical staff which was delaying the work on Enigma, and the management of GCCS appeared unable to obtain the resources needed. This affected both Hut 6 and Hut 8, which was run by mathematician Alan Turing with Hugh Alexander as his deputy. Together, Welchman, Milner-Barry, Turing and Alexander bypassed the chain of command and wrote a memorandum directly to the Prime Minister, Winston Churchill, outlining their difficulties. It fell to Milner-Barry to deliver the message to 10 Downing Street in person, on 21 October 1941. The next day, Churchill responded, "Action this day: Make sure they have all they want on extreme priority and report to me that this has been done." Within a month their needs were being met. In autumn 1943, Milner-Barry took over as head of Hut 6, which by that time had grown to over 450 staff, Welchman having been appointed the Assistant Director of Mechanisation at Bletchley Park. He remained in charge until the end of the war, presiding over a number of technical challenges presented by the introduction of extra security devices to the German Enigma, including the Enigma Uhr and a rewireable "reflector" rotor. His entry in the Oxford Dictionary of National Biography notes that, "although he increasingly felt that Hut 6 was on the verge of losing the ability to decode Enigma, it held on until the end of the war, and this was due in no small part to his gifted leadership." The official history of Hut 6, written immediately after the end of World War II, comments on his early "most vital technical achievement" in finding cribs, and on his "administrative and diplomatic talents" in his later role as head of the section. After World War II Milner-Barry joined the Treasury in 1945 with the grade of Principal. In 1947, he married Thelma Tennant Wells, with whom he had a son and two daughters. The same year, he was promoted to Assistant Secretary, and Under-secretary in 1954. Apart from a stint in the Ministry of Health from 1958 to 1960, he remained with the Treasury until 1966, when, aged 60, he had reached the normal retirement age for the civil service. He was persuaded instead to carry on as a ceremonial officer administering the honours system. In this role, he supported the knighthoods of P. G. Wodehouse and Noël Coward. Milner-Barry eventually retired in 1977. He was appointed OBE in 1946 for his work in World War II, CB in 1962, and KCVO in 1975. Later chess contributions He had also continued to play chess, competing in the 10th Chess Olympiad and 12th Chess Olympiad in 1952 and 1956. The 1956 Olympiad trip to Moscow was risky, since Britain and the USSR, which had been allies during World War II, were by then locked into the Cold War, and Milner-Barry's wartime codebreaking knowledge would have been of great interest to the Soviets; the very fact that Britain had broken German codes on a massive scale was kept secret until 1974, when Frederick Winterbotham's book The Ultra Secret was published. He placed second in the British Chess Championship at Hastings 1953 (finishing behind only Daniel Yanofsky), with a score of 8/11; this would be his best result in British Championships. He was president of the British Chess Federation between 1970 and 1973, competed in the British Championship as late as 1978, and was still competing in club and county-level tournaments and matches into his 80s. His obituary in The Independent recalled his "savagely effective attacking style, honed to perfection through a series of 'serious friendly games' against his old rival Hugh Alexander". In 1972, George Koltanowski wrote that, "his style was very pleasing to spectators because he was always looking for dangerous continuations and quite often he found them!" His name is associated with four chess opening variations: Milner-Barry Variation of the Nimzo-Indian Defence (ECO E33): 1.d4 Nf6 2.c4 e6 3.Nc3 Bb4 4.Qc2 Nc6 Milner-Barry Gambit in the French Defence (ECO C02): 1.e4 e6 2.d4 d5 3.e5 c5 4.c3 Nc6 5.Nf3 Qb6 6.Bd3 cxd4 7.cxd4 Bd7 8.0-0!? Nxd4 9.Nxd4 Qxd4 10.Nc3 Milner-Barry Variation in the Petroff Defence (ECO C42): 1.e4 e5 2.Nf3 Nf6 3.Nxe5 d6 4.Nf3 Nxe4 5.Qe2 Qe7 6.d3 Nf6 7.Bg5 Nbd7 Milner-Barry Variation in the King's Gambit (ECO C31): 1.e4 e5 2.f4 d5 3.Nc3 Olympiad results Milner-Barry's detailed results while competing for England in chess Olympiads are as follows: Stockholm 1937: board 3, 3/9 (+2−5=2) Buenos Aires 1939: board 3, 4/5 (+3−0=2) Helsinki 1952: board 3, 5½/12 (+2−3=7) Moscow 1956: board 4, 6/12 (+5−5=2) Overall, he scored (+12−13=13), 18½/38, for 48.7 per cent. Final years In 1985, Milner-Barry fiercely defended the reputation of Gordon Welchman, who had come under posthumous criticism for publishing details about the wartime work of Hut 6. In 1992, echoing his wartime visit to 10 Downing Street, Milner-Barry was a member of a party who delivered a petition to the Prime Minister calling on the government to help preserve Bletchley Park, which was then under threat from demolition. He died on 25 March 1995 in Lewisham Hospital, London. A memorial service was held for him at Westminster Abbey on 15 June. There is a conference room named after him at the Civil Service Club, 13 – 15 Great Scotland Yard, London SW1A 2HJ. References External links The Papers of Sir (Philip) Stuart Milner-Barry held at Churchill Archives Centre Milner-Barry and his Attack West London Chess Club Gazette February 1946 (PDF) Remembering Sir Stuart Milner-Barry 1906 births 1995 deaths Alumni of Trinity College, Cambridge British chess players Civil servants in HM Treasury Civil servants in the Ministry of Health (United Kingdom) Bletchley Park people People educated at Cheltenham College British non-fiction writers British chess writers English stockbrokers People from Hendon Chess theoreticians Chess Olympiad competitors Knights Commander of the Royal Victorian Order Companions of the Order of the Bath Officers of the Order of the British Empire British male writers Foreign Office personnel of World War II 20th-century chess players 20th-century English businesspeople Male non-fiction writers

Josh Caterer (born April 12, 1972) is an American, Chicago-area musician, best known as the lead singer, lead guitarist, and principal songwriter of pop-punk band Smoking Popes, which he founded in 1991 with his older brother Matt and younger brother Eli. Josh has also written and recorded Christian and gospel music as a solo artist and with the pop-punk band Duvall. In 2015, he founded the blues band Jackson Mud Band, which has released one full-length album called "Stranger Blues". Early life Josh Caterer grew up in Carpentersville, Illinois, where he attended Kings Road Elementary School and Carpentersville Middle School. Later, his family moved to Lake In The Hills IL, where he attended nearby H.D. Jacobs High School, graduating in 1990. After graduation, he held several menial jobs such as gas station cashier and machine operator at a plastics company. Career Smoking Popes formed in 1991 and began playing small local venues around the Chicago suburbs. Their first album Get Fired was released in 1993 by Chicago indie label Johann's Face Records. An opening spot for Green Day drew the attention of major labels, and in 1995 they signed to Capitol Records, which released their second album Born To Quit. The single from that album, "Need You Around", was included on the soundtrack to the hit movie Clueless and the band's career took off. They started touring North America and Europe as a headlining act, also opening for such artists as Morrissey, Cheap Trick, Goo Goo Dolls, Violent Femmes, Foo Fighters and Tripping Daisy. During the making of their third album Destination Failure, Josh began struggling with substance abuse and went through a period of personal upheaval and spiritual searching. His songwriting, which until then had focused mostly on the ups and downs of romantic love, began to take on a deeper and more profound quality, which is reflected in the lyrics on that album. Destination Failure was released in 1997 to critical acclaim, but achieved only moderate commercial success. Eventually, after a collapse due to a cocaine overdose at an all-night party his spiritual search intensified, and reading C.S. Lewis's Mere Christianity helped lead him to embrace Christianity in 1998. Shortly after his conversion, the Smoking Popes broke up, and Caterer became heavily involved in his church, also working at World Relief, a charitable, non-profit organization. He released a five-song EP of acoustic gospel music called Why Me. In 2001 he returned to the rock scene, founding the Christian rock band Duvall, which included other former members of the Smoking Popes. In November 2005, the Smoking Popes reunited for a sell-out show at the Chicago club The Metro. They embarked on a U.S. tour in early 2006 with the band Bayside and released a new album called Stay Down in July 2008. Since then, Smoking Popes have released two more full-length albums, This Is Only A Test in 2011 and Into The Agony in 2018. In October 2020, Josh played a virtual concert at the Hideout in Chicago, which was later released as a live solo album called The Hideout Sessions. Church musician From 2011 to 2015, Josh served as director of worship at the Village Church of Barrington, Illinois, then from 2015 to 2019 as Pastor of Worship and Music Ministries at Calvary Memorial Church in Oak Park, Illinois. Since July 2019, he's been serving as Pastor of Worship at Village Bible Church in Sugar Grove Illinois. Personal life Josh lives in Aurora, Illinois with his wife, Stefanie, and their two children, Elliot and Phoebe. References External links Interview with Josh Caterer by Harvest Bible Chapel Josh Caterer playing at North Central College Union: I Know You Love Me Megan 1972 births Living people American punk rock guitarists American male singer-songwriters American punk rock singers Singers from Chicago American rock songwriters Smoking Popes members Guitarists from Chicago American male guitarists 21st-century American singer-songwriters Singer-songwriters from Illinois

Dreaming #11 is the second EP by guitarist Joe Satriani, released on November 1, 1988 through Relativity Records and reissued on May 27, 1997 through Epic Records. The EP reached No. 42 on the U.S. Billboard 200 and remained on that chart for 26 weeks. Its sole studio track, "The Crush of Love", reached No. 6 on Billboard'''s Mainstream Rock chart and was nominated for Best Rock Instrumental Performance at the 1990 Grammy Awards; this being Satriani's second such nomination. The remaining three tracks were recorded live during the Surfing with the Alien (1987) tour. The title track, absent on the EP, would later be released on Satriani's 1993 compilation album Time Machine. Dreaming #11 was certified Gold on August 15, 1991. Critical reception Phil Carter at AllMusic gave Dreaming #11'' 2.5 stars out of five, calling it "something of an oddity" and "A recommended disc for musicians and fans, but not essential to the casual collector." Track listing Personnel Joe Satriani – guitar, keyboard, bass (track 1), remixing, production Jeff Campitelli – drums (track 1) Jonathan Mover – drums (tracks 2–4) Bongo Bob Smith – percussion (track 1), sound replacement Stuart Hamm – bass (tracks 2–4) David Bianco – engineering (tracks 2–4) John Cuniberti – engineering, remixing, production David Plank – engineering assistance Bernie Grundman – mastering Charts Certifications Awards References External links Dreaming #11 at satriani.com In Review: Joe Satriani "Dreaming #11" at Guitar Nine Records Joe Satriani albums 1988 EPs Relativity Records EPs Grammy Award for Best Rock Instrumental Performance

A tithing or tything was a historic English legal, administrative or territorial unit, originally ten hides (and hence, one tenth of a hundred). Tithings later came to be seen as subdivisions of a manor or civil parish. The tithing's leader or spokesman was known as a tithingman. Etymology The noun tithing breaks down as ten + thing, which is to say, a thing (an assembly) of the households who live in an area that comprises ten hides. Comparable words are Danish herredthing for a hundred, and English husting for a single household. Sound changes in the prehistory of English are responsible for the first part of the word looking so different from the word ten. In the West Germanic dialects which became Old English, n had a tendency to elide when positioned immediately before a th. The noun is not to be confused with the verb to tithe, its present participle tithing, nor the act of tithing, though they partly share the same origin. History The term originated in the 10th century, when a tithing meant the households in an area comprising ten hides. The heads of each of those households were referred to as tithingmen; historically they were assumed to all be males, and older than 12 (an adult, in the context of the time). Each tithingman was individually responsible for the actions and behaviour of all the members of the tithing, by a system known as frankpledge. If a person accused of a crime was not forthcoming, his tithing was fined; if he was not part of the frankpledge, the whole town was subject to the fine. Unlike areas dominated by Wessex, Kent had been settled by Jutes rather than Saxons, and retained elements of its historical identity as a separate and wealthy kingdom into the Middle Ages. While Wessex and Mercia eventually grouped their hundreds into Shires, Kent grouped hundreds into lathes. Sussex, which had also been a separate kingdom, similarly grouped its hundreds into rapes. The different choice of terminology continued to the level of the tithing; in Kent, parts of Surrey, and Sussex, the equivalent term was a borgh, borow, or borough (not to be confused with borough in its more usual sense of a chartered or privileged town); their equivalent to the tithingman was therefore a borsholder, borough-holder or headborough. The Norman Conquest introduced the feudal system, which quickly displaced the importance of the hundred as an administrative unit. With the focus on manorial courts for administration and minor justice, tithings came to be seen as subdivisions of a manor. The later break-down of the feudal system did not detract from this, as the introduction of Justices of the Peace lead to petty sessions displacing many of the administrative and judicial functions of the manorial courts. By the Reformation, civil parishes had replaced the manor as the most important local administrative concept, and tithings came to be seen as a parish subdivision. Frankpledge eventually evolved into both the Jury system and the petty constabulary, but tithings themselves had lost their practical significance, and fell into disuse. Despite this, active tithings continued to be found in some parts of rural England well into the 19th century, and tithings and hundreds have never been formally abolished. References Further reading Duggan, Kenneth F. (2020) "The Limits of Strong Government: Attempts to Control Criminality in Thirteenth-Century England", Historical Research 93:261, pp. 399–419 Anglo-Norse England Anglo-Saxon law Medieval English law English legal terminology Defunct types of subdivision in the United Kingdom Types of administrative division

XML Professional Publisher (XPP) is an automated XML based publishing system that was developed out of a proprietary typesetting system. XPP is a standards-based, content formatting and publishing application for the automatic composition, transformation, and rendering of XML, SGML or tagged ASCII content into high-quality output into PostScript and PDF format. It holds the XML or SGML in its native format and it is able to re-export the data after paper pagination, even if corrections have been made in XPP. The software is used worldwide to produce a wide variety of publications including Technical Documentation, Scientific, Medical Journals (STM) Directory, Dictionary and Legal loose-leaf publishing. XPP was originally, in the early 1980s, a proprietary system which included the software and hardware. It was one of the first systems to combine high speed batch composition with an interactive mode displaying WYSIWYG pages. Originally Xyvision was built using its own display hardware as off-the-shelf hardware at that time was not up to the task of rapidly displaying pages. Over the years as readily available hardware became more powerful, Xyvision moved away from its own hardware to become a software-only vendor. Xyvision was a publicly held company and evolved in 1995 into the privately owned company called XyEnterprise. XyEnterprise currently employs some 80 people to develop and maintain the XPP software as well as supporting its other products, Contenta, an intelligent XML content management system and LiveContent, an information products delivery platform. XyEnterprise was subsequently bought by SDL and in turn SDL merged with RWS. XPP can be used as a stand-alone system or in conjunction with Contenta and LiveContent. Each page within XPP is stored as a separate file, which allows XPP to open up a document at every page and reformat this page as a separate unit. XPP can even compose a single line as a separate unit. The ability to handle pages as individual objects means that it is well suited to loose-leaf publications. The software also has a very active User group which helps communicate back to RWS what the users want to see in the future, and is usually incorporated into successive new versions. Version 9.4 increases the use of CSS to do page layouts as well as the typographic styling introduced at 9.0. References External links RWS XPP Letterpart Ltd XyUser Group Typesetting software

A shaligram, or shaligrama shila (), is a fossilized stone or ammonite collected from the riverbed or banks of the Kali Gandaki, a tributary of the Gandaki River in Nepal. It is also considered a form of Vishnu within Hinduism. Legends According to the Devi Bhagavata Purana, Brahmavaivarta Purana, and Shiva Purana, shilagrama shilas originated due to the following chain of events. A king named Vrishadhvaja had been cursed by Surya to endure poverty, due to his reluctance to worship any deity other than Shiva. To regain their lost prosperity, his grandsons Dharmadhvaja and Kusadhvaja performed austerities to appease the goddess Lakshmi, the goddess of prosperity. Pleased with the austerities, she granted them prosperity, and the blessing of her being born as their daughters. Accordingly, Lakshmi incarnated as Vedavati, the daughter of Kusadhvaja and Tulasi, the daughter of Dharmadhvaja. Tulasi went to Badarikashrama to perform austerities in order to gain Vishnu as her husband, but was informed by Brahma that she would not get Vishnu as her husband in that life, and would have to marry the danava named Shankhachuda. In his previous birth, Shankhachuda was Sudama, a classmate (gurubandhu) of Krishna, a manifestation of Vishnu residing in Goloka. He had been created out of his body, and was cursed by Radha to be born as a danava. As a result, Shankhachuda was virtuous and pious by nature, and was devoted to Vishnu. He married Tulasi on the command of Brahma, as per the rules of the Gandharva marriage. After Shankhachuda's marriage, the danavas, under his leadership, waged a battle against their natural enemies, the devas, in which they won due to merit of Shankhachuda's virtue. The devas were subsequently driven out of Svarga by the victorious danavas. Demoralised and defeated, the devas approached Vishnu, who told them that Shankhachuda was destined to be killed by Shiva. On being requested by the devas, Shiva, along with his attendants and the devas, waged a battle against the danavas, led by Shankhachuda. However, neither side was able to outpower the other. An unembodied voice told Shiva that by the boon of Brahma, Shankhachuda was invincible in combat as long as he wore his armour, and his wife's chastity was not violated. Hence, Vishnu, assuming the form of an old Brahmin, asked Shankhachuda his armour while begging alms. Shankhachuda donated his armour to him. When he was busy fighting with Shiva, Vishnu, wearing Shankhachuda's armour, assumed the form of Shankhachuda, and cohabited with Tulasi. Thus, Tulasi's chastity was broken, and Shankhachuda was killed by Shiva's trishula, thereby reliving Sudama from the curse. At the moment of Shankhachuda's death, Tulasi became suspicious that the man who was with her at that time was not Shankhachuda. When she discovered that it was Vishnu who had deceived her, she cursed him to become a stone, as she believed that he had been emotionless like a stone in accomplishing the death of his devotee, Shankhachuda, and stealing her chastity, when she was also his devotee. Vishnu consoled Tulasi by stating that it was the result of her austerities performed in the past in order to gain him as her husband, and that she would again become his wife upon casting off her body. Thus, Lakshmi cast off the body of Tulasi, and assumed a new form (which became known by the name of Tulasi). The discarded body of Tulasi was transformed into the Gandaki river, and from her hairs emerged the tulasi shrub. Vishnu, on being cursed by Tulasi, assumed the form of a large rocky mountain known as shaligrama, on the banks of the Gandaki river where vajrakita, a type of worm having teeth as strong as the vajra, carved out various markings on his body. The stones carved by vajrakita which fall down from the surface of that mountain into the Gandaki river, came to be known as the . History Historically, the use of shaligrama shilas in worship can be traced to the time of Adi Shankara through the latter's works. Specifically, his commentary to the verse 1.6.1 in Taittiriya Upanishad, and his commentary to the verse 1.3.14 of the Brahma Sutras, suggest that the use of shaligrama shila in the worship of Vishnu has been a well-known Hindu practice. A good number of false shaligrama shilas, too, remain in circulation. The statue of Narasimha in Guru Narasimha Temple, Saligrama is said to be made completely of saligrama, and is said to be swayambhu (not carved by anyone, but occurred naturally). This seems to be the earliest mention of Saligrama as this temple was constructed prior to the birth of Adi Shankara. Vishnu in the Padmanabhaswamy Temple of Thiruvananthapuram and Badrinath Temple of Garhwal region, and that of Krishna in Krishna Matha of Udupi and Radha Raman Temple of Vrindavana are also believed to be made from shaligrama shilas. Configurations Quoting from sources like Viramitrodaya, Chaturvarga-chintamani, Matsyasukta, Vaishvanara Samhita, Puranasamgraha etc. the Pranatoshani Tantra cites the following varieties of shaligrama shilas on the basis of shape, colour, features of the chakra (imprint of the ammonite shell present on the outer surface or inside the stone, resembling Sudarshana Chakra, the main weapon of Vishnu) and mukha/vadana/dvara (a large aperture resembling an open mouth through which the chakra present within the stone can be seen from outside) and distinct markings like the vanamala (a linear white line running throughout the body of the stone, resembling a garland) ● Keshava: i) Marked with a single chakra, a vanamala and four bindus (circular markings present on the outer surface) of golden hue arranged like a square. ii) Marked with a shankha and chakra on the lower middle portion. Grants prosperity and fulfilment of all desires on being worshipped. ● Hayagriva: i) Blue in colour at the top, shaped like an elephant-goad or the head of a horse, marked with a linear mark present near the chakra and several bindus. ii) Marked with five linear marks, other characteristics being the same before. iii) Marked with a single chakra and a marking resembling a banner. iv) Has both yellow and red colours on its surface, endowed with two chakras, marked with markings resembling ear-rings and gems on the sides, shaped like an elephant-goad or lotus-bud. v) Shaped like a lotus-bud while the mukha shaped like the head of a horse, and marked with a marking resembling a rosary. vi) Green in colour, marked with a single chakra, the left side is elevated like that of a kapinjala bird. Grants knowledge, prosperity and wordly enjoyment on being worshipped. ● Parameshthin: i) Presence of a hole (which does not reach the other side of the stone, otherwise the stone would be unfit for worship) at the top, has a single chakra, marked with the markings resembling a lotus and several bindus. ii) White in colour, has a single chakra and markings resembling a lotus, shaped like a snake's hood/pearl necklace/sphere, the top is perforated and hard. iii) Reddish in colour, circular in shape with a single chakra and linear mark, perforated and hard. iv) Round in shape, yellow in colour with a hole at the top. v) Red/white in colour while the top surface is yellowish and perforated, marked with a single chakra and markings resembling a lotus. Grants enjoyment and liberation on being worshipped. ● Hiranyagarbha : i) The colour is yellow like that of honey and slightly elongated in shape, has several golden linear marks on the body with a crystal-like glow and shaped like the round moon. ii) Black in colour, round in shape, the vadana is glazed, marked with a single chakra and marking resembling srivatsa (a triangular mark on Vishnu's chest) on a of the top surface. Grants prosperity and increase in progeny on being worshipped. ● Chaturbhuja : The colour is blue like that of a rain cloud. It is round in shape and marked with four chakras. Grants fearlessness on being worshipped. ● Gadadhara : Circular in shape, yellow in colour, the chakra is situated towards the left, the middle part is marked with three linear marks, markings resembling a banner, a vajra and elephant-goad are present on it. ● Narayana :i) Shyama (dark colour of lighter tone) in complexion, the chakra is situated at middle portion, marked with a long linear mark, the right side is perforated. ii) The vadana is situated at the middle of the body, within which lies the chakra at the front, endowed with markings resembling ornaments like ear-rings, bracelets and necklaces. Grants all sorts of success on being worshipped. Lakshminarayana : i) Endowed with a single vadana, four chakras and a vanamala. ii) Circular in shape, the colour is yellow/blue like a fresh rain-cloud, the vadana is glazed and situated towards the left side within which lie four chakras, endowed with markings resembling a banner, a vajra and an elephant-goad, possesses vanamala, the top is raised and has some bindus on its surface. Grants enjoyment, liberation, fulfilment of all desires, four aims of human life (dharma, artha, kama, moksha), redemption from sins on being worshipped. Naranarayana : The chakra is red in colour while the body is green like the tamala tree with patches of golden colouration. Rupinarayana : Markings resembling pestle, gada, shankha are present alongside a single chakra while another marking resembling a bow is situated near the vadana. ● Madhava : With a colour similar to honey, marked with a gada and shankha, the chakra is situated at the middle and is glazed. Grants liberation on being worshipped. ● Govinda : i) Black in colour, shining in appearance, endowed with a single chakra alongside markings resembling a gada on that right side and that resembling a mountain on the left. ii) Black in colour, not much large in size, the central portion is raised upwards, endowed with a large vadana marked with five chakras situated towards the left ● Vishnu : Black in colour, possesses a large chakra, shaped like a gada, a linear mark is present on the top surface near the vadana. Grants liberation on being worshipped. ● Madhusudhana : Golden in colour with a lustrous appearance, has a single chakra and endowed with markings resembling a lotus and a shankha. Destroys enemies on being worshipped. ● Trivikrama : Shyama in colour, triangular in shape with shining appearance, has one or two chakras along with some bindus on the left-side and a linear mark on the right-side . Grants wealth on being worshipped. ● Shridhara : i) The shape is as round like the kadamba flower, endowed with vanamala and five linear marks at the top surface and sides. ii) Green in colour, round in shape with a flat upper surface, endowed with a single glazed chakra and markings resembling a lotus in the middle. iii) Small in size, has two chakras and a vanamala. iv) Glittering like a gem, endowed with a single chakra, vanamala, markings resembling a lotus/banner and another resembling an elephant-goad near the vadana. Grants prosperity to householders on being worshipped. ● Hrishikesha : Shaped like a half moon with a single chakra and also with markings resembling the hair of a boar. ● Padmanabha : Reddish in colour, endowed with a semicircular chakra and markings resembling a lotus and hairs of a mane. Causes poverty and sorrow, hence should not be worshipped. ● Damodara : i) Big in size, the colour is as green as durva grass with a small chakra situated in the middle, a small vadana and a single yellowish linear mark in the middle ii) Endowed with two chakras and a cracked outer surface. Grants auspiciousness on being worshipped. ● Sudarshana : i) Green in colour with gliterring appearance, the chakra and markings resembling a gada are situated on the left side while linear markings arranged like a lotus are found on the right side. ii) Black in colour, shaped like a lotus, endowed with a single chakra, a large vadana and lowered middle portion. Destroys all sins and grants results of all types of worship the on being worshipped. ● Vasudeva : White in colour, endowed with a single or two chakras at the dwara. Fulfills all desires on being worshipped. ● Pradyumna : i) Yellow in colour, has a small chakra and markings resembling a makara on the sides and top surface, endowed with many holes. ii) The colour is blue and has a small chakra and small mukha and many holes. Grants prosperity and happiness to householders on being worshipped. ● Aniruddha : i) Blue in colour, round in shape and glazed, has markings resembling a lotus at the top surface and three linear marks near the dvara. ii) Black in colour with a beautifully shaped dwara and having a chakra near the centre, another on the sides and a small chakra at the top surface. iii) Yellow in colour, round in shape. Grants happiness to householders on being worshipped. ● Purushottama : i) Golden in colour with a chakra at the middle portion and a bigger chakra at the front. ii) The colour is as yellow as the atasi flower and endowed with many bindus. iii) With mukhas on all directions (traditionally numbered to ten). Increases prosperity and grants enjoyment and liberation on being worshipped. ● Adhokshaja : Dark black in colour with patches of brown, circular in shape, endowed with a single chakra and red linear marks, maybe large or small in size. Grants auspiciousness to worshippers on being worshipped. ● Achyuta : Has four chakras on right and left sides and two red markings resembling ear-rings at the mukha, also marked with markings resembling shankha, gada, bow, arrow, pestle, banner, white umbrella and a red elephant-goad. ● Upendra : Green in colour with an lustrous appearance, has a glazed body with one or more chakras on the sides. ● Janardana : Has two dwaras; one on the eastern side and another on the western side, and four chakras; two on the top surface and other two in the middle. Grants prosperity and destroys enemies on being worshipped. ● Lakshmijanardana : The colour is blue with one dwara and four chakras. ● Hari : Green in colour, round in shape with one mukha at the top, the lower portion is marked with bindus. Fulfills all desires on being worshipped. ● Ananta: i) Marked with markings resembling the hood of a snake, has 20 red chakras, 14 dwaras and many bindus, has different colours on its bod. ii) The colour is as blue as a rain-cloud, circular in shape, has 27 chakras. Grants four aims of human life and results of all types of worship on being worshipped. ● Yogeshwara : Has a shivalinga like structure on its top surface. Grants redemption from the great sin of brahmahatya on being worshipped. ● Pundarikaksha : Has markings resembling a pair of eyes/lotuses on the left or top surface or sides. Can bring the entire world under control of the worshipper on being worshipped. ● Chaturmukha : Has four linear marks on the sides, and two chakras on the middle portion of the body. ● Yajnamurthi : Has both yellow and red colours on its surface, with a small dwara and two chakras; one at the middle and other on the right side. ● Dattatreya : i) Has white, red and black patches and markings resembling a rosary on the top surface. (Some versions state red and yellow colours) ● Shishumara : Long in shape, with a deep triangular opening and having one or two chakras on the front side and another on the back side. Grants all sorts of success on being worshipped. ● Hamsa : Shaped like a bow having both blue and white colours on its surface and has a chakra and markings resembling a lotus. Grants only salvation on being worshipped. ● Parahamsa : The colour is blue like the throat of a peacock, with a glazed body and round dwara within which lies a single chakra and a glittering patch resembling the sun on the right side of the chakra. There are also two linear marks forming the shape of a boar on the body. Grants four aims of human life on being worshipped. ● Lakshmipati : Black in colour while the sides or the front portion is blue like a peacock's throat, has a small chakra and large vadana. Grants prosperity and wealth on being worshipped. ● Garudadhvajalakshmipati : Round in shape, has golden marks resembling horns and hoofs on the body and a smooth chakra with black linear marks on it. ● Batapatrashayin : Round in shape with white, copper-red and blue colours on its surface, has a single vadana in the middle, four chakras and three bindus, markings resembling a shankha and a lotus lie to the left and right side of the chakra respectively. ● Vishvambhara : Has 20 chakras on the body. ● Vishvarupa : Circular in shape, has one or five dwaras and many chakras. Bestows children and grandchildren on being worshipped. ● Pitambara : Round like the udder of a cow or a human breast, has a single chakra. Grants happiness on being worshipped. ● Chakrapani : Round in shape and glazed, with a small chakra and many other prints. ● Saptavirashrava : Round in shape with a small chakra and several golden bindus all over the body. Increases all sorts of prosperity on being worshipped. ● Jagadyoni: A single red chakra is present within the dwara. Grants auspiciousness on being worshipped. ● Bahurupin : With multiple mukhas and single chakra alongside markings resembling a shankha present inside. Grants salvation on being worshipped. ● Harihara : Has four dwaras and two chakras with a shivanabhi (a special form of shivalinga) like structure on its top surface. Grants prosperity and happiness on being worshipped. ● Swayambhu : Blue in colour with a long and big mukha, and having the body encircled by linear marks. Grants only salvation on being worshipped. ● Shivanarayana : Has two mukhas and chakras. Destroys wealth, property and progeny, hence should not be worshipped. ● Shankaranarayana : Has a shivanabhi like structure either sideways or left side or right side. ● Pitamaha : Has four different dwaras with a chakra in each of them. ● Naramurti : The colour is yellow like the atasi flower with markings resembling a sacred thread on the sides. ● Shesha : Printed with linear marks forming the coiled body of a snake. Although red in colour, it is not considered inauspicious. ● Pralambaghna : Red in colour with the markings resembling the coiled body and hood of a snake. Causes death, hence should not be worshipped. ● Suryamurti : Has 12 different chakras either on the body surface or inside the dwara. Destroys illnesses on being worshipped. ● Haiheya : Has one mukha and multiple markings resembling hoods, out of which two are found on the right side of the dwara, shaped like a lotus petal with a golden mark resembling an arc. Grants all sorts of success on being worshipped. ● Vishnupanjara : Printed with several linear marks. ● Garuda : i) Shaped like a lotus with three marks one above the other the central line being longer, has four chakras. ii) Printed with markings resembling a pair of wings and having two, three or four golden linear marks on his body, green, blue or white in colour. Destroys all sins on being worshipped. ● Matsya : i) Elongated in shape, the colour is like gold/bell-metal, and marked with three bindus. ii) Elonhated in shape resembling a fish, green in colour with crystal-like glow, endowed with two chakras at the middle portion and three bindus. iii) Has three elongated dwaras each possessing a chakra while another chakra is situated at the posterior end shaped like the tail of a fish, the right side is shaped like a cart, the left side has a linear mark. iv) Has a long dwara at the right side, endowed with three bindus, a single chakra and markings resembling a shankha and lotus v) Shaped like a fish and a has markings resembling an elongated fish. Grants enjoyment, liberation, fulfilment of all desires and auspiciousness on being worshipped. ● Kurma : i) Shaped like a tortoise with the eastern side elevated. ii) Green in colour, round in shape resembling a tortoise, the top surface being elevated and endowed with red markings resembling Kaustubha, five circular markings resembling the sun and a chakra. iii) Endowed with structures resembling the feet of a bed on the sides. iv) Endowed with a single chakra, three golden bindus and markings resembling a shankha and a lotus. v) Elongated in shape with the mukha extending from left to right side, and endowed with five circular markings resembling the sun. vi) Triangular in shape like the inflorescence of a snuhi plant with chakras on both sides. vii) Round in shape resembling a tortoise, has both blue and red colours on its surface, has a long dwara and two chakras imprinted sideways at the middle portion of the body. Fulfills all sorts of desires and increases progeny on being worshipped. ● Varaha : i) Blue in colour, big in size, and printed with odd number of chakras and three linear marks. ii) Endowed with even number of chakras, of which at least one is situated on the right side, and vanamala. This last variety is called Lakshmi-Varaha. Grants enjoyment and liberation on being worshipped. ● Narasimha : Has a very large mukha, two chakras and linear marks resembling the mane of a lion. Creates detachment in the mind of the worshipper on being worshipped. Kapilanarasimha : Has three or five bindus, two large chakras in the middle, prominent linear marks, teeth-like projections in the large mukha, circular in shape and tawny in colour like jaggery or lac. Grants liberation, victory in combat, fulfilment of all desires, redemption from sins on being worshipped by a celibate, otherwise causes difficulties and pain. Lakshminarasimha : Has a large mukha, two chakras at the left side, three or five bindus and a vanamala. Grants happiness, liberation and enjoyment to householders on being worshipped. Vidarananarasimha : Has a very large mukha endowed with teeth-like projections and two chakras inside it. Causes fear and inflammation of residence on not being worshipped by a celibate. Sarvatomukhanarasimha : Golden in colour, has multiple mukhas and seven chakras. Patalanarasimha : Has multiple dwaras, multiple chakras (three at the dwara and ten at the sides) and multiple colours. Grants nectar of immortality to monks on being worshipped. Akashanarasimha : Has a large mukha and an elevated chakra in the middle. To be worshipped only by monks. Rakshasanarasimha : Golden in colour, has a large mukha and multiple holes. Causes inflammation of residence, hence should not be worshipped. Jihvanarasimha : Has two large mukhas, two chakras and an elevated front. Causes poverty, hence should not be worshipped. Adhomukhanarasimha : Has three chakras, one inside, other on the top surface and another on the sides. Grants liberation on being worshipped. Jwalanarasimha : Has a small mukha, two chakras and a vanamala. Grants freedom from the world on being worshipped. Mahanarasimha : Has two chakras and very beautiful, prominent linear marks. ● Vamana : i) Round in shape like the kadamba flower, small in size and marked with five linear marks. ii) Small in size with glittering appearance, the shape is circular or triangular like the inflorescence of the snuhi flower, has a chakra on both top and bottom surface with markings resembling the Brahminy kite beside the chakra. iii) Not very small in size, has a single prominent glazedchakra at the centre. iv) The colour is yellow like the atasi flower with an elevated top surface, white bindus at the mukha and an indistinct chakra. v) The colour is blue like the rain-cloud, round like the bilva fruit or seeds of the jujube fruit in shape, has two chakras, a vanamala and a small mukha. This last variety is called Dadhivamana. Grants fulfilment of all desires, happiness, prosperity; increase in property, progeny and wealth of householders on being worshipped. ● Parashurama : Yellow or black in colour and marked with markings resembling an axe, has a chakra on either left or right side and markings resembling teeth, either at the top surface or on the sides. Prevents untimely death on being worshipped. ● Ramachandra : The colour is green like the durva grass, endowed with a single chakra, markings resembling a staff on the top surface and two linear marks on the sides. Ranarama : Neither too large nor too small in size, circular in shape, endowed with two chakras and markings resembling an arrow and a quiver. Rajarajeshwara : Neither too large nor too small in size, circular in shape, endowed with two or seven chakras and perforated with holes that appear to have been created by arrows, has markings resembling an umbrella, an arrow and a quiver. Grants wealth and kingship on being worshipped. Sitarama : The colour is blue like a rain-cloud, has one or two dwaras, four chakras out of which one is situated at the left side, a vanamala and markings resembling a bow, an arrow, an elephant-goad, a banner, an umbrella and a chamara (fly-whisk made of yak-tail hair). Grants victory and prosperity on being worshipped. Dashakanthakulantakarama : Oval in shape like a chicken's egg, green in colour, the top surface is elevated, has two linear marks at the dwara and a marking resembling a bow at the sides. Virarama : Has a glazed chakra appearing like a lotus filament and markings resembling a bow, an arrow, a quiver, an ear-ring and a garland. Grants prosperity on being worshipped. Vijayarama : Has a single chakra appearing like a lotus filament, endowed with red bindus, a gaping vadana and markings resembling a bow, an arrow and a quiver. Ramamurti : Has a single chakra within the vadana, black in colour. Grants the ability to compose poetry on being worshipped. Dustarama : The colour is blue like a rain-cloud, has markings resembling a bow and an arrow on the top surface and that resembling hooves at the sides. ● Krishna : i) Black in colour, endowed with a single chakra at the dwara and a vanamala. ii) Has yellow patches, the dwara is situated at the middle, the top surface resembles a tortoise shell, endowed with yellow bindus at the sides. Grants wealth, crops, happiness and redemption from sins on being worshipped. Balakrisha : Has a long mukha and bindus on both top and bottom surface. Grants progeny and prosperity on being worshipped. Gopala : Deep black in colour, large in size, endowed with two chakras, a vanamala, triangular markings resembling shrivatsa, white teeth-like structure at the sides within the mukha resembling a smile. Grants property, crops and wealth on being worshipped. Madanagopala : A Gopala shila endowed with additional attributes - markings resembling full-bloomed lotuses on the sides, a garland and an ear-ring. Grants children, grandchildren, wealth and control over the world on being worshipped. Santanagopala : A Gopala shila whose mukha is shaped like a half-moon. Increases progeny on being worshipped. Govardhanagopala : Circular in shape, the front portion is lowered, endowed with bindus of silvery hue alongside markings resembling a staff and a garland on the sides, another resembling a venu at the mukha and a long linear mark on the right side. Grants fulfilment of all desires, destruction of all enemies, redemption from all sins, cattle and crops on being worshipped. Lakshmigopala : A Gopala shila which is oval in shape like a chicken's egg, endowed with markings resembling a venu, an ear-ring and a country plough. Grants progeny, spouse, property, enjoyment and liberation on being worshipped. Kaliyamardana : The sides are large and endowed with golden linear marks and three small bindus. Grants destruction of enemies, progeny and wealth on being worshipped. Syamantahari : The colour is white like the blade of a sword, has a large chakra, the top surface is endowed with a vanamala and triangular markings resembling shrivatsa. Increases progeny and fame on being worshipped. Chanuramardana : Green in colour with two red bindus, endowed with linear markings on both left and right sides, giving a resemblance to a fist. Destroys all enemies on being worshipped. Kamsamardana : Blue in colour, having a different colour either at the front or on a rear side. ● Sankarshana : Red in colour, has two chakras joined with each other on the top side, the eastern side is perforated. Grants happiness to householders on being worshipped. Balabhadra : Marked with seven chakras. Grants children and grandchildren on being worshipped. Balarama : Has five linear marks on the top side and markings resembling a bow and an arrow on the rear sides. Grants progeny on being worshipped. ● Buddha : Has a very small mukha but without any chakra. It is also called Nivita (hidden) Buddha. Grants the ultimate position (parama pada) on being worshipped. ● Kalki : i) The colour is black, has six chakras and markings resembling a sword/dagger over the mukha on the top surface. ii) Shaped like the face of a horse and marked with three chakras. Destroys all evil caused by kaliyuga on being worshipped. More detailed classification is provided in the Meru Tantra and in the book Shalagrama Kosha compiled by S. K. Ramachandra Rao from a manuscript named Shalagrama Pariksha written by a Telugu brahmin named Anupasimha and unpublished sections of the Sritattvanidhi dealing with shaligrama shilas. Use Shaligrama shilas are used as non-anthropomorphic representations of Vishnu alongside Dvaravati shilas, similar to the use of yantra and kalasha in the veneration of Devi and linga and Baneshvara shilas in the veenration of Shiva. The Pranatoshani Tantra states that worship of all deities can be conducted on a shaligrama shila. The Puranas unequivocally state that worship of Vishnu done through a shaligrama shila yields greater merit than that done through a murti (idol). Unlike murtis, shaligrama shilas can be worshipped in individual residencies alongside temples, can be carried away from one place to another easily and can be worshipped as long as the chakra inside it has not been broken or cracked. Apart from the traditional upacharas (articles of worship) whose number varies from five, 10, 16 to 18, worship of a shaligrama shila requires only tulasi leaves and water poured from a (special conchshell) for ablution compared to an murti which requires upacharas of monetary value like robes and jewellery. Hence worship of shaligrama shila can be afforded by people even in times of hardship and distress as the only mode of worship. Hindus hailing from South India bedeck idols of Vishnu with a garland made of 108 shaligrama shilas. Bengali Hindus observe a ceremony called Svastyayana in which 108 or 1008 tulasi leaves anointed with sandalwood paste are offered on a shaligrama shila with the aim of healing diseases or being delivered from troubles. This can be accompanied by Chandipatha (ritualistic recitation of the Devi Mahatmya) once, thrice or five times; worshipping one or four clay Shivalingas and chanting the mantras of Durga and Vishnu 108 or 1008 times. Literature The Pranatoshani Tantra states that: The merit gained by worshipping Vishnu in a Shalagrama shila once is equivalent to that of conducting a thousand Rajasuya yajnas and donating the entire earth. A person who is unable to undertake pilgrimage, donate articles to the needy and brahmins or conduct yajnas can gain mukti (liberation) by worshipping Vishnu in a Shalagrama shila. Land situated within the radius of three yojanas of a Shalagrama shila becomes sacred to Vishnu even if that land is inhabited by mlecchas (non-Hindus). A devout worshipper who dies in such an area is never reborn again. All sorts of auspicious activities (like taking ablution, donating articles to the needy and brahmins, undergoing austerities and conducting homa) grants merit for all eternity on being conducted in the vicinity of a Shalagrama shila. All sorts of sins whether perceived in mind or committed in deeds for an entire year are destroyed by donating a Shalagrama shila to a brahmin. The person who worships together 12 Shalagrama shilas for a single day earns the merit equivalent of worshipping 12 crore Shivalingas with lotuses made out of gold and residing in Varanasi for eight days. The person who worships together 100 Shalagrama shilas attains Maharloka after death and is reborn as an emperor. Moksha is undoubtedly obtained by the person who worships a Shalagrama shila and Dvaravati shila together. The material is also mentioned in the Skanda Purana and Padma Purana. Restrictions The Pranatoshani Tantra states that nobody except initiated brahmins are allowed to touch a Shalagrama shila. On being touched by somebody other than an initiated brahmin, the Shalagrama shila must be cleansed with panchagavya. However all persons are allowed to be the yajamana for the worship of a Shalagrama shila. The Padma Purana, Patala Khanda, Chapter 20 prohibits women of all castes from touching a Shalagrama shila both directly (by anointing sandalwood paste) and indirectly (by offering flowers). The Padma Purana, Patala Khanda, Chapter 79 states that person who buys and sells Shalagrama shilas is damned in hell as long as the sun exists in the sky. The same fate is destined for the person who approves of buying or selling Shalagrama shilas and the person who determines its monetary value. The Devi Bhagavata Purana, 9th Skandha, Chapter 10 states that the person who places the Shalagrama shila on ground is damned in hell for a hundred Manvantaras where he experiences the pain of being eaten by worms. The Devi Bhagavata Purana, 9th Skandha, Chapter 24 states that failing to keep one's promise or speaking lies while holding the Shalagrama shila in hand leads the person to be damned in hell for the life-time of Brahma. It also states that the person who removes a tulasi leaf from a Shalagrama shila is separated from his wife in his next birth. The Devi Bhagavata Purana, 9th Skandha, Chapter 35 states that the person who swears falsely while touching a Shalagrama shila experiences the pain of being burnt in red-hot coal for the lifetime of 14 Indras in hell and is reborn as a worm residing in faeces for seven consecutive births. References Forms of Vishnu Vaishnavism Hindu iconography Hindu symbols Objects used in Hindu worship Fossils

The history of molecular biology begins in the 1930s with the convergence of various, previously distinct biological and physical disciplines: biochemistry, genetics, microbiology, virology and physics. With the hope of understanding life at its most fundamental level, numerous physicists and chemists also took an interest in what would become molecular biology. In its modern sense, molecular biology attempts to explain the phenomena of life starting from the macromolecular properties that generate them. Two categories of macromolecules in particular are the focus of the molecular biologist: 1) nucleic acids, among which the most famous is deoxyribonucleic acid (or DNA), the constituent of genes, and 2) proteins, which are the active agents of living organisms. One definition of the scope of molecular biology therefore is to characterize the structure, function and relationships between these two types of macromolecules. This relatively limited definition will suffice to allow us to establish a date for the so-called "molecular revolution", or at least to establish a chronology of its most fundamental developments. General overview In its earliest manifestations, molecular biology—the name was coined by Warren Weaver of the Rockefeller Foundation in 1938—was an idea of physical and chemical explanations of life, rather than a coherent discipline. Following the advent of the Mendelian-chromosome theory of heredity in the 1910s and the maturation of atomic theory and quantum mechanics in the 1920s, such explanations seemed within reach. Weaver and others encouraged (and funded) research at the intersection of biology, chemistry and physics, while prominent physicists such as Niels Bohr and Erwin Schrödinger turned their attention to biological speculation. However, in the 1930s and 1940s it was by no means clear which—if any—cross-disciplinary research would bear fruit; work in colloid chemistry, biophysics and radiation biology, crystallography, and other emerging fields all seemed promising. In 1940, George Beadle and Edward Tatum demonstrated the existence of a precise relationship between genes and proteins. In the course of their experiments connecting genetics with biochemistry, they switched from the genetics mainstay Drosophila to a more appropriate model organism, the fungus Neurospora; the construction and exploitation of new model organisms would become a recurring theme in the development of molecular biology. In 1944, Oswald Avery, working at the Rockefeller Institute of New York, demonstrated that genes are made up of DNA(see Avery–MacLeod–McCarty experiment). In 1952, Alfred Hershey and Martha Chase confirmed that the genetic material of the bacteriophage, the virus which infects bacteria, is made up of DNA (see Hershey–Chase experiment). In 1953, James Watson and Francis Crick discovered the double helical structure of the DNA molecule based on the discoveries made by Rosalind Franklin. In 1961, François Jacob and Jacques Monod demonstrated that the products of certain genes regulated the expression of other genes by acting upon specific sites at the edge of those genes. They also hypothesized the existence of an intermediary between DNA and its protein products, which they called messenger RNA. Between 1961 and 1965, the relationship between the information contained in DNA and the structure of proteins was determined: there is a code, the genetic code, which creates a correspondence between the succession of nucleotides in the DNA sequence and a series of amino acids in proteins. In April 2023, scientists, based on new evidence, concluded that Rosalind Franklin was a contributor and "equal player" in the discovery process of DNA, rather than otherwise, as may have been presented subsequently after the time of the discovery. The chief discoveries of molecular biology took place in a period of only about twenty-five years. Another fifteen years were required before new and more sophisticated technologies, united today under the name of genetic engineering, would permit the isolation and characterization of genes, in particular those of highly complex organisms. The exploration of the molecular dominion If we evaluate the molecular revolution within the context of biological history, it is easy to note that it is the culmination of a long process which began with the first observations through a microscope. The aim of these early researchers was to understand the functioning of living organisms by describing their organization at the microscopic level. From the end of the 18th century, the characterization of the chemical molecules which make up living beings gained increasingly greater attention, along with the birth of physiological chemistry in the 19th century, developed by the German chemist Justus von Liebig and following the birth of biochemistry at the beginning of the 20th, thanks to another German chemist Eduard Buchner. Between the molecules studied by chemists and the tiny structures visible under the optical microscope, such as the cellular nucleus or the chromosomes, there was an obscure zone, "the world of the ignored dimensions," as it was called by the chemical-physicist Wolfgang Ostwald. This world is populated by colloids, chemical compounds whose structure and properties were not well defined. The successes of molecular biology derived from the exploration of that unknown world by means of the new technologies developed by chemists and physicists: X-ray diffraction, electron microscopy, ultracentrifugation, and electrophoresis. These studies revealed the structure and function of the macromolecules. A milestone in that process was the work of Linus Pauling in 1949, which for the first time linked the specific genetic mutation in patients with sickle cell disease to a demonstrated change in an individual protein, the hemoglobin in the erythrocytes of heterozygous or homozygous individuals. The encounter between biochemistry and genetics The development of molecular biology is also the encounter of two disciplines which made considerable progress in the course of the first thirty years of the twentieth century: biochemistry and genetics. The first studies the structure and function of the molecules which make up living things. Between 1900 and 1940, the central processes of metabolism were described: the process of digestion and the absorption of the nutritive elements derived from alimentation, such as the sugars. Every one of these processes is catalyzed by a particular enzyme. Enzymes are proteins, like the antibodies present in blood or the proteins responsible for muscular contraction. As a consequence, the study of proteins, of their structure and synthesis, became one of the principal objectives of biochemists. The second discipline of biology which developed at the beginning of the 20th century is genetics. After the rediscovery of the laws of Mendel through the studies of Hugo de Vries, Carl Correns and Erich von Tschermak in 1900, this science began to take shape thanks to the adoption by Thomas Hunt Morgan, in 1910, of a model organism for genetic studies, the famous fruit fly (Drosophila melanogaster). Shortly after, Morgan showed that the genes are localized on chromosomes. Following this discovery, he continued working with Drosophila and, along with numerous other research groups, confirmed the importance of the gene in the life and development of organisms. Nevertheless, the chemical nature of genes and their mechanisms of action remained a mystery. Molecular biologists committed themselves to the determination of the structure, and the description of the complex relations between, genes and proteins. The development of molecular biology was not just the fruit of some sort of intrinsic "necessity" in the history of ideas, but was a characteristically historical phenomenon, with all of its unknowns, imponderables and contingencies: the remarkable developments in physics at the beginning of the 20th century highlighted the relative lateness in development in biology, which became the "new frontier" in the search for knowledge about the empirical world. Moreover, the developments of the theory of information and cybernetics in the 1940s, in response to military exigencies, brought to the new biology a significant number of fertile ideas and, especially, metaphors. The choice of bacteria and of its virus, the bacteriophage, as models for the study of the fundamental mechanisms of life was almost natural - they are the smallest living organisms known to exist - and at the same time the fruit of individual choices. This model owes its success, above all, to the fame and the sense of organization of Max Delbrück, a German physicist, who was able to create a dynamic research group, based in the United States, whose exclusive scope was the study of the bacteriophage: the phage group. The phage group was an informal network of biologists that carried out basic research mainly on bacteriophage T4 and made numerous seminal contributions to microbial genetics and the origins of molecular biology in the mid-20th century. In 1961, Sydney Brenner, an early member of the phage group, collaborated with Francis Crick, Leslie Barnett and Richard Watts-Tobin at the Cavendish Laboratory in Cambridge to perform genetic experiments that demonstrated the basic nature of the genetic code for proteins. These experiments, carried out with mutants of the rIIB gene of bacteriophage T4, showed, that for a gene that encodes a protein, three sequential bases of the gene's DNA specify each successive amino acid of the protein. Thus the genetic code is a triplet code, where each triplet (called a codon) specifies a particular amino acid. They also found that the codons do not overlap with each other in the DNA sequence encoding a protein, and that such a sequence is read from a fixed starting point. During 1962-1964 phage T4 researchers provided an opportunity to study the function of virtually all of the genes that are essential for growth of the bacteriophage under laboratory conditions. These studies were facilitated by the discovery of two classes of conditional lethal mutants. One class of such mutants is known as amber mutants. Another class of conditional lethal mutants is referred to as temperature-sensitive mutants. Studies of these two classes of mutants led to considerable insight into numerous fundamental biologic problems. Thus understanding was gained on the functions and interactions of the proteins employed in the machinery of DNA replication, DNA repair and DNA recombination. Furthermore, understanding was gained on the processes by which viruses are assembled from protein and nucleic acid components (molecular morphogenesis). Also, the role of chain terminating codons was elucidated. One noteworthy study used amber mutants defective in the gene encoding the major head protein of bacteriophage T4. This experiment provided strong evidence for the widely held, but prior to 1964 still unproven, "sequence hypothesis" that the amino acid sequence of a protein is specified by the nucleotide sequence of the gene determining the protein. Thus, this study demonstrated the co-linearity of the gene with its encoded protein. The geographic panorama of the developments of the new biology was conditioned above all by preceding work. The US, where genetics had developed the most rapidly, and the UK, where there was a coexistence of both genetics and biochemical research of highly advanced levels, were in the avant-garde. Germany, the cradle of the revolutions in physics, with the best minds and the most advanced laboratories of genetics in the world, should have had a primary role in the development of molecular biology. But history decided differently: the arrival of the Nazis in 1933 - and, to a less extreme degree, the rigidification of totalitarian measures in fascist Italy - caused the emigration of a large number of Jewish and non-Jewish scientists. The majority of them fled to the US or the UK, providing an extra impulse to the scientific dynamism of those nations. These movements ultimately made molecular biology a truly international science from the very beginnings. History of DNA biochemistry The study of DNA is a central part of molecular biology. First isolation of DNA Working in the 19th century, biochemists initially isolated DNA and RNA (mixed together) from cell nuclei. They were relatively quick to appreciate the polymeric nature of their "nucleic acid" isolates, but realized only later that nucleotides were of two types—one containing ribose and the other deoxyribose. It was this subsequent discovery that led to the identification and naming of DNA as a substance distinct from RNA. Friedrich Miescher (1844–1895) discovered a substance he called "nuclein" in 1869. Somewhat later, he isolated a pure sample of the material now known as DNA from the sperm of salmon, and in 1889 his pupil, Richard Altmann, named it "nucleic acid". This substance was found to exist only in the chromosomes. In 1919 Phoebus Levene at the Rockefeller Institute identified the components (the four bases, the sugar and the phosphate chain) and he showed that the components of DNA were linked in the order phosphate-sugar-base. He called each of these units a nucleotide and suggested the DNA molecule consisted of a string of nucleotide units linked together through the phosphate groups, which are the 'backbone' of the molecule. However Levene thought the chain was short and that the bases repeated in the same fixed order. Torbjörn Caspersson and Einar Hammersten showed that DNA was a polymer. Chromosomes and inherited traits In 1927, Nikolai Koltsov proposed that inherited traits would be inherited via a "giant hereditary molecule" which would be made up of "two mirror strands that would replicate in a semi-conservative fashion using each strand as a template". Max Delbrück, Nikolay Timofeev-Ressovsky, and Karl G. Zimmer published results in 1935 suggesting that chromosomes are very large molecules the structure of which can be changed by treatment with X-rays, and that by so changing their structure it was possible to change the heritable characteristics governed by those chromosomes. In 1937 William Astbury produced the first X-ray diffraction patterns from DNA. He was not able to propose the correct structure but the patterns showed that DNA had a regular structure and therefore it might be possible to deduce what this structure was. In 1943, Oswald Theodore Avery and a team of scientists discovered that traits proper to the "smooth" form of the Pneumococcus could be transferred to the "rough" form of the same bacteria merely by making the killed "smooth" (S) form available to the live "rough" (R) form. Quite unexpectedly, the living R Pneumococcus bacteria were transformed into a new strain of the S form, and the transferred S characteristics turned out to be heritable. Avery called the medium of transfer of traits the transforming principle; he identified DNA as the transforming principle, and not protein as previously thought. He essentially redid Frederick Griffith's experiment. In 1953, Alfred Hershey and Martha Chase did an experiment (Hershey–Chase experiment) that showed, in T2 phage, that DNA is the genetic material (Hershey shared the Nobel prize with Luria). Discovery of the structure of DNA In the 1950s, three groups made it their goal to determine the structure of DNA. The first group to start was at King's College London and was led by Maurice Wilkins and was later joined by Rosalind Franklin. Another group consisting of Francis Crick and James Watson was at Cambridge. A third group was at Caltech and was led by Linus Pauling. Crick and Watson built physical models using metal rods and balls, in which they incorporated the known chemical structures of the nucleotides, as well as the known position of the linkages joining one nucleotide to the next along the polymer. At King's College Maurice Wilkins and Rosalind Franklin examined X-ray diffraction patterns of DNA fibers. Of the three groups, only the London group was able to produce good quality diffraction patterns and thus produce sufficient quantitative data about the structure. Helix structure In 1948, Pauling discovered that many proteins included helical (see alpha helix) shapes. Pauling had deduced this structure from X-ray patterns and from attempts to physically model the structures. (Pauling was also later to suggest an incorrect three chain helical DNA structure based on Astbury's data.) Even in the initial diffraction data from DNA by Maurice Wilkins, it was evident that the structure involved helices. But this insight was only a beginning. There remained the questions of how many strands came together, whether this number was the same for every helix, whether the bases pointed toward the helical axis or away, and ultimately what were the explicit angles and coordinates of all the bonds and atoms. Such questions motivated the modeling efforts of Watson and Crick. Complementary nucleotides In their modeling, Watson and Crick restricted themselves to what they saw as chemically and biologically reasonable. Still, the breadth of possibilities was very wide. A breakthrough occurred in 1952, when Erwin Chargaff visited Cambridge and inspired Crick with a description of experiments Chargaff had published in 1947. Chargaff had observed that the proportions of the four nucleotides vary between one DNA sample and the next, but that for particular pairs of nucleotides — adenine and thymine, guanine and cytosine — the two nucleotides are always present in equal proportions. Using X-ray diffraction, as well as other data from Rosalind Franklin and her information that the bases were paired, James Watson and Francis Crick arrived at the first accurate model of DNA's molecular structure in 1953, which was accepted through inspection by Rosalind Franklin. The discovery was announced on February 28, 1953; the first Watson/Crick paper appeared in Nature on April 25, 1953. Sir Lawrence Bragg, the director of the Cavendish Laboratory, where Watson and Crick worked, gave a talk at Guy's Hospital Medical School in London on Thursday, May 14, 1953, which resulted in an article by Ritchie Calder in the News Chronicle of London, on Friday, May 15, 1953, entitled "Why You Are You. Nearer Secret of Life." The news reached readers of The New York Times the next day; Victor K. McElheny, in researching his biography, "Watson and DNA: Making a Scientific Revolution", found a clipping of a six-paragraph New York Times article written from London and dated May 16, 1953 with the headline "Form of `Life Unit' in Cell Is Scanned." The article ran in an early edition and was then pulled to make space for news deemed more important. (The New York Times subsequently ran a longer article on June 12, 1953). The Cambridge University undergraduate newspaper also ran its own short article on the discovery on Saturday, May 30, 1953. Bragg's original announcement at a Solvay Conference on proteins in Belgium on 8 April 1953 went unreported by the press. In 1962 Watson, Crick, and Maurice Wilkins jointly received the Nobel Prize in Physiology or Medicine for their determination of the structure of DNA. "Central Dogma" Watson and Crick's model attracted great interest immediately upon its presentation. Arriving at their conclusion on February 21, 1953, Watson and Crick made their first announcement on February 28. In an influential presentation in 1957, Crick laid out the "central dogma of molecular biology", which foretold the relationship between DNA, RNA, and proteins, and articulated the "sequence hypothesis." A critical confirmation of the replication mechanism that was implied by the double-helical structure followed in 1958 in the form of the Meselson–Stahl experiment. Work by Crick and coworkers showed that the genetic code was based on non-overlapping triplets of bases, called codons, and Har Gobind Khorana and others deciphered the genetic code not long afterward (1966). These findings represent the birth of molecular biology. History of RNA tertiary structure Pre-history: the helical structure of RNA The earliest work in RNA structural biology coincided, more or less, with the work being done on DNA in the early 1950s. In their seminal 1953 paper, Watson and Crick suggested that van der Waals crowding by the 2`OH group of ribose would preclude RNA from adopting a double helical structure identical to the model they proposed - what we now know as B-form DNA. This provoked questions about the three-dimensional structure of RNA: could this molecule form some type of helical structure, and if so, how? As with DNA, early structural work on RNA centered around isolation of native RNA polymers for fiber diffraction analysis. In part because of heterogeneity of the samples tested, early fiber diffraction patterns were usually ambiguous and not readily interpretable. In 1955, Marianne Grunberg-Manago and colleagues published a paper describing the enzyme polynucleotide phosphorylase, which cleaved a phosphate group from nucleotide diphosphates to catalyze their polymerization. This discovery allowed researchers to synthesize homogenous nucleotide polymers, which they then combined to produce double stranded molecules. These samples yielded the most readily interpretable fiber diffraction patterns yet obtained, suggesting an ordered, helical structure for cognate, double stranded RNA that differed from that observed in DNA. These results paved the way for a series of investigations into the various properties and propensities of RNA. Through the late 1950s and early 1960s, numerous papers were published on various topics in RNA structure, including RNA-DNA hybridization, triple stranded RNA, and even small-scale crystallography of RNA di-nucleotides - G-C, and A-U - in primitive helix-like arrangements. For a more in-depth review of the early work in RNA structural biology, see the article The Era of RNA Awakening: Structural biology of RNA in the early years by Alexander Rich. The beginning: crystal structure of tRNAPHE In the mid-1960s, the role of tRNA in protein synthesis was being intensively studied. At this point, ribosomes had been implicated in protein synthesis, and it had been shown that an mRNA strand was necessary for the formation of these structures. In a 1964 publication, Warner and Rich showed that ribosomes active in protein synthesis contained tRNA molecules bound at the A and P sites, and discussed the notion that these molecules aided in the peptidyl transferase reaction. However, despite considerable biochemical characterization, the structural basis of tRNA function remained a mystery. In 1965, Holley et al. purified and sequenced the first tRNA molecule, initially proposing that it adopted a cloverleaf structure, based largely on the ability of certain regions of the molecule to form stem loop structures. The isolation of tRNA proved to be the first major windfall in RNA structural biology. Following Robert W. Holley's publication, numerous investigators began work on isolation tRNA for crystallographic study, developing improved methods for isolating the molecule as they worked. By 1968 several groups had produced tRNA crystals, but these proved to be of limited quality and did not yield data at the resolutions necessary to determine structure. In 1971, Kim et al. achieved another breakthrough, producing crystals of yeast tRNAPHE that diffracted to 2-3 Ångström resolutions by using spermine, a naturally occurring polyamine, which bound to and stabilized the tRNA. Despite having suitable crystals, however, the structure of tRNAPHE was not immediately solved at high resolution; rather it took pioneering work in the use of heavy metal derivatives and a good deal more time to produce a high-quality density map of the entire molecule. In 1973, Kim et al. produced a 4 Ångström map of the tRNA molecule in which they could unambiguously trace the entire backbone. This solution would be followed by many more, as various investigators worked to refine the structure and thereby more thoroughly elucidate the details of base pairing and stacking interactions, and validate the published architecture of the molecule. The tRNAPHE structure is notable in the field of nucleic acid structure in general, as it represented the first solution of a long-chain nucleic acid structure of any kind - RNA or DNA - preceding Richard E. Dickerson's solution of a B-form dodecamer by nearly a decade. Also, tRNAPHE demonstrated many of the tertiary interactions observed in RNA architecture which would not be categorized and more thoroughly understood for years to come, providing a foundation for all future RNA structural research. The renaissance: the hammerhead ribozyme and the group I intron: P4-6 For a considerable time following the first tRNA structures, the field of RNA structure did not dramatically advance. The ability to study an RNA structure depended upon the potential to isolate the RNA target. This proved limiting to the field for many years, in part because other known targets - i.e., the ribosome - were significantly more difficult to isolate and crystallize. Further, because other interesting RNA targets had simply not been identified, or were not sufficiently understood to be deemed interesting, there was simply a lack of things to study structurally. As such, for some twenty years following the original publication of the tRNAPHE structure, the structures of only a handful of other RNA targets were solved, with almost all of these belonging to the transfer RNA family. This unfortunate lack of scope would eventually be overcome largely because of two major advancements in nucleic acid research: the identification of ribozymes, and the ability to produce them via in vitro transcription. Subsequent to Tom Cech's publication implicating the Tetrahymena group I intron as an autocatalytic ribozyme, and Sidney Altman's report of catalysis by ribonuclease P RNA, several other catalytic RNAs were identified in the late 1980s, including the hammerhead ribozyme. In 1994, McKay et al. published the structure of a 'hammerhead RNA-DNA ribozyme-inhibitor complex' at 2.6 Ångström resolution, in which the autocatalytic activity of the ribozyme was disrupted via binding to a DNA substrate. The conformation of the ribozyme published in this paper was eventually shown to be one of several possible states, and although this particular sample was catalytically inactive, subsequent structures have revealed its active-state architecture. This structure was followed by Jennifer Doudna's publication of the structure of the P4-P6 domains of the Tetrahymena group I intron, a fragment of the ribozyme originally made famous by Cech. The second clause in the title of this publication - Principles of RNA Packing - concisely evinces the value of these two structures: for the first time, comparisons could be made between well described tRNA structures and those of globular RNAs outside the transfer family. This allowed the framework of categorization to be built for RNA tertiary structure. It was now possible to propose the conservation of motifs, folds, and various local stabilizing interactions. For an early review of these structures and their implications, see RNA FOLDS: Insights from recent crystal structures, by Doudna and Ferre-D'Amare. In addition to the advances being made in global structure determination via crystallography, the early 1990s also saw the implementation of NMR as a powerful technique in RNA structural biology. Coincident with the large-scale ribozyme structures being solved crystallographically, a number of structures of small RNAs and RNAs complexed with drugs and peptides were solved using NMR. In addition, NMR was now being used to investigate and supplement crystal structures, as exemplified by the determination of an isolated tetraloop-receptor motif structure published in 1997. Investigations such as this enabled a more precise characterization of the base pairing and base stacking interactions which stabilized the global folds of large RNA molecules. The importance of understanding RNA tertiary structural motifs was prophetically well described by Michel and Costa in their publication identifying the tetraloop motif: "..it should not come as a surprise if self-folding RNA molecules were to make intensive use of only a relatively small set of tertiary motifs. Identifying these motifs would greatly aid modeling enterprises, which will remain essential as long as the crystallization of large RNAs remains a difficult task". The modern era: the age of RNA structural biology The resurgence of RNA structural biology in the mid-1990s has caused a veritable explosion in the field of nucleic acid structural research. Since the publication of the hammerhead and P4-6 structures, numerous major contributions to the field have been made. Some of the most noteworthy examples include the structures of the Group I and Group II introns, and the Ribosome solved by Nenad Ban and colleagues in the laboratory of Thomas Steitz. The first three structures were produced using in vitro transcription, and that NMR has played a role in investigating partial components of all four structures - testaments to the indispensability of both techniques for RNA research. Most recently, the 2009 Nobel Prize in Chemistry was awarded to Ada Yonath, Venkatraman Ramakrishnan and Thomas Steitz for their structural work on the ribosome, demonstrating the prominent role RNA structural biology has taken in modern molecular biology. History of protein biochemistry First isolation and classification Proteins were recognized as a distinct class of biological molecules in the eighteenth century by Antoine Fourcroy and others. Members of this class (called the "albuminoids", Eiweisskörper, or matières albuminoides) were recognized by their ability to coagulate or flocculate under various treatments such as heat or acid; well-known examples at the start of the nineteenth century included albumen from egg whites, blood serum albumin, fibrin, and wheat gluten. The similarity between the cooking of egg whites and the curdling of milk was recognized even in ancient times; for example, the name albumen for the egg-white protein was coined by Pliny the Elder from the Latin albus ovi (egg white). With the advice of Jöns Jakob Berzelius, the Dutch chemist Gerhardus Johannes Mulder carried out elemental analyses of common animal and plant proteins. To everyone's surprise, all proteins had nearly the same empirical formula, roughly C400H620N100O120 with individual sulfur and phosphorus atoms. Mulder published his findings in two papers (1837,1838) and hypothesized that there was one basic substance (Grundstoff) of proteins, and that it was synthesized by plants and absorbed from them by animals in digestion. Berzelius was an early proponent of this theory and proposed the name "protein" for this substance in a letter dated 10 July 1838 The name protein that he propose for the organic oxide of fibrin and albumin, I wanted to derive from [the Greek word] πρωτειος, because it appears to be the primitive or principal substance of animal nutrition. Mulder went on to identify the products of protein degradation such as the amino acid, leucine, for which he found a (nearly correct) molecular weight of 131 Da. Purifications and measurements of mass The minimum molecular weight suggested by Mulder's analyses was roughly 9 kDa, hundreds of times larger than other molecules being studied. Hence, the chemical structure of proteins (their primary structure) was an active area of research until 1949, when Fred Sanger sequenced insulin. The (correct) theory that proteins were linear polymers of amino acids linked by peptide bonds was proposed independently and simultaneously by Franz Hofmeister and Emil Fischer at the same conference in 1902. However, some scientists were sceptical that such long macromolecules could be stable in solution. Consequently, numerous alternative theories of the protein primary structure were proposed, e.g., the colloidal hypothesis that proteins were assemblies of small molecules, the cyclol hypothesis of Dorothy Wrinch, the diketopiperazine hypothesis of Emil Abderhalden and the pyrrol/piperidine hypothesis of Troensgard (1942). Most of these theories had difficulties in accounting for the fact that the digestion of proteins yielded peptides and amino acids. Proteins were finally shown to be macromolecules of well-defined composition (and not colloidal mixtures) by Theodor Svedberg using analytical ultracentrifugation. The possibility that some proteins are non-covalent associations of such macromolecules was shown by Gilbert Smithson Adair (by measuring the osmotic pressure of hemoglobin) and, later, by Frederic M. Richards in his studies of ribonuclease S. The mass spectrometry of proteins has long been a useful technique for identifying posttranslational modifications and, more recently, for probing protein structure. Most proteins are difficult to purify in more than milligram quantities, even using the most modern methods. Hence, early studies focused on proteins that could be purified in large quantities, e.g., those of blood, egg white, various toxins, and digestive/metabolic enzymes obtained from slaughterhouses. Many techniques of protein purification were developed during World War II in a project led by Edwin Joseph Cohn to purify blood proteins to help keep soldiers alive. In the late 1950s, the Armour Hot Dog Co. purified 1 kg (= one million milligrams) of pure bovine pancreatic ribonuclease A and made it available at low cost to scientists around the world. This generous act made RNase A the main protein for basic research for the next few decades, resulting in several Nobel Prizes. Protein folding and first structural models The study of protein folding began in 1910 with a famous paper by Harriette Chick and C. J. Martin, in which they showed that the flocculation of a protein was composed of two distinct processes: the precipitation of a protein from solution was preceded by another process called denaturation, in which the protein became much less soluble, lost its enzymatic activity and became more chemically reactive. In the mid-1920s, Tim Anson and Alfred Mirsky proposed that denaturation was a reversible process, a correct hypothesis that was initially lampooned by some scientists as "unboiling the egg". Anson also suggested that denaturation was a two-state ("all-or-none") process, in which one fundamental molecular transition resulted in the drastic changes in solubility, enzymatic activity and chemical reactivity; he further noted that the free energy changes upon denaturation were much smaller than those typically involved in chemical reactions. In 1929, Hsien Wu hypothesized that denaturation was protein unfolding, a purely conformational change that resulted in the exposure of amino acid side chains to the solvent. According to this (correct) hypothesis, exposure of aliphatic and reactive side chains to solvent rendered the protein less soluble and more reactive, whereas the loss of a specific conformation caused the loss of enzymatic activity. Although considered plausible, Wu's hypothesis was not immediately accepted, since so little was known of protein structure and enzymology and other factors could account for the changes in solubility, enzymatic activity and chemical reactivity. In the early 1960s, Chris Anfinsen showed that the folding of ribonuclease A was fully reversible with no external cofactors needed, verifying the "thermodynamic hypothesis" of protein folding that the folded state represents the global minimum of free energy for the protein. The hypothesis of protein folding was followed by research into the physical interactions that stabilize folded protein structures. The crucial role of hydrophobic interactions was hypothesized by Dorothy Wrinch and Irving Langmuir, as a mechanism that might stabilize her cyclol structures. Although supported by J. D. Bernal and others, this (correct) hypothesis was rejected along with the cyclol hypothesis, which was disproven in the 1930s by Linus Pauling (among others). Instead, Pauling championed the idea that protein structure was stabilized mainly by hydrogen bonds, an idea advanced initially by William Astbury (1933). Remarkably, Pauling's incorrect theory about H-bonds resulted in his correct models for the secondary structure elements of proteins, the alpha helix and the beta sheet. The hydrophobic interaction was restored to its correct prominence by a famous article in 1959 by Walter Kauzmann on denaturation, based partly on work by Kaj Linderstrøm-Lang. The ionic nature of proteins was demonstrated by Bjerrum, Weber and Arne Tiselius, but Linderstrom-Lang showed that the charges were generally accessible to solvent and not bound to each other (1949). The secondary and low-resolution tertiary structure of globular proteins was investigated initially by hydrodynamic methods, such as analytical ultracentrifugation and flow birefringence. Spectroscopic methods to probe protein structure (such as circular dichroism, fluorescence, near-ultraviolet and infrared absorbance) were developed in the 1950s. The first atomic-resolution structures of proteins were solved by X-ray crystallography in the 1960s and by NMR in the 1980s. , the Protein Data Bank has over 150,000 atomic-resolution structures of proteins. In more recent times, cryo-electron microscopy of large macromolecular assemblies has achieved atomic resolution, and computational protein structure prediction of small protein domains is approaching atomic resolution. See also History of biology History of biotechnology History of genetics References Fruton, Joseph. Proteins, Genes, Enzymes: The Interplay of Chemistry and Biology. New Haven: Yale University Press. 1999. Lily E. Kay, The Molecular Vision of Life: Caltech, the Rockefeller Foundation, and the Rise of the New Biology, Oxford University Press, Reprint 1996 Morange, Michel. A History of Molecular Biology. Cambridge, MA: Harvard University Press. 1998. Fry, Michael. Landmark Experiments in Molecular Biology. Amsterdam: Elsevier/Academic Press. 2016. History of biology by subdiscipline History of chemistry

Rongbuk Monastery (; other spellings include Rongpu, Rongphu, Rongphuk and Rong sbug ()), also known as Dzarongpu or Dzarong, is a Tibetan Buddhist monastery of the Nyingma sect in Basum Township, Dingri County, in Shigatse Prefecture of Tibet. Location Rongbuk Monastery lies near the base of the north side of Mount Everest at above sea level, at the end of the Dzakar Chu valley. Rongbuk is claimed to be the highest-elevation monastery in the world. However, the true highest monastery in the world is Drirapuk Monastery in Ngari Prefecture, at an altitude of . For Sherpas living on the south slopes of Everest in the Khumbu region of Nepal, Rongbuk Monastery was an important pilgrimage site, accessed in a few days' travel across the Himalaya through the Nangpa La. The monastery was also regularly visited by the early expeditions to Mount Everest in the 1920s and 1930s after a five-week journey from Darjeeling in the Indian foothills of the Himalaya. Most past and current expeditions attempting to summit Mount Everest from the north, Tibetan side establish their Base Camp near the tongue of Rongbuk Glacier about south of the Monastery. Today, the monastery is accessible by road after a two- to three-hour drive from the Friendship Highway from either Shelkar (New Tingri) or Old Tingri. From Rongbuk Monastery, there are dramatic views of the north face of Mount Everest, and one of the first British explorers to see it, John Noel, described it: "Some colossal architect, who built with peaks and valleys, seemed here to have wrought a dramatic prodigy—a hall of grandeur that led to the mountain." Architecture In front of the Monastery, there is a large, round, terraced chorten containing a reliquary. History, religious and cultural significance Rongbuk Monastery was founded in 1902 by the Nyingmapa Lama Ngawang Tenzin Norbu in an area of meditation huts and caves that had been in use by communities of nuns since the 18th century. Hermitage meditation caves dot the cliff walls all around the monastery complex and up and down the valley. Mani stone walls, carved with sacred syllables and prayers, line the paths. The founding Rongbuk Lama, also known as Zatul Rinpoche, was much respected by the Tibetans. Even though the Rongbuk Lama viewed the early climbers as "heretics," he gave them his protection and supplied them with meat and tea while also praying for their conversion. It was the Rongbuk Lama who gave Namgyal Wangdi the name Ngawang Tenzin Norbu, or Tenzing Norgay, as a young child. In previous times, the Monastery became very active with Buddhist teachings at certain times of the year. It was, and is, the destination of special Buddhist pilgrimages where annual ceremonies are held for spectators coming from as far away as Nepal and Mongolia. These ceremonies were shared with satellite monasteries across the Himalaya also founded by the Rongbuk Lama. These ceremonies continue to this day, notably at the Sherpa Monastery at Tengboche. Rongbuk Monastery was completely destroyed by the excesses of China's Cultural Revolution (1966-1976) by 1974, and was left in ruins for several years, as recorded by photo-journalist Galen Rowell in 1981. The monastery's vast treasury of books and costumes, which had been taken for safekeeping to Tengboche, was lost in a 1989 fire. Since 1983 renovation work has been carried out and some of the new murals are reportedly excellent. Adjacent to the monastery there is a basic guesthouse and small but cosy restaurant. According to Michael Palin, it now houses thirty Buddhist monks and thirty nuns, but another source reports that locals say there are only about 20 nuns and 10 monks, although previously there were about 500 monks and nuns living here. In 2011, Rongbuk Monastery was ranked at the top of CNN's 'Great Places to be a Recluse'. References External links Rongbuk Monastery, NOVA. Buddhist temples in Tibet Mount Everest Religious organizations established in 1902 Shigatse Nyingma monasteries and temples

"Don't Bring Me Down" is a song written by Johnny Dee (road manager for British band the Fairies) and first performed by the rock band the Pretty Things in 1964. It was a number 10 hit on the UK Singles Chart, and reached number 34 in Canada. The song was featured on the American version of their debut album, The Pretty Things. Personnel Phil May – vocals, harmonica Dick Taylor – lead guitar Brian Pendleton – guitar John Stax – bass guitar Viv Prince – drums References Pretty Things songs 1964 singles Fontana Records singles 1964 songs

State Route 74 (SR 74) is a state highway that runs southeast-to-northwest through portions of Bibb, Monroe, Upson, Pike, Meriwether, Coweta, Fayette, and Fulton counties in the central part of the U.S. state of Georgia. The route connects the Macon and Fairburn, via Thomaston, Woodbury, and Peachtree City. Route description SR 74 begins at an interchange with Interstate 75 (I-75) and SR 540 in the Unionville neighborhood of Macon, in Bibb County. This interchange is at the southwestern edge of Mercer University. Just over later, it intersects US 41/SR 247 (Pio Nono Avenue). It curves to the southwest, passing Macon Mall. It heads west-northwest, passing Macon Memorial Park Cemetery, before an interchange with I-475. It passes just north of Lake Tobesofkee and the Tobesofkee Recreation Area, before crossing into Monroe County. The highway gradually zigzags its way to an intersection with SR 42. It continues to the west and intersects US 341/SR 7 (Peach Blossom Trail), just north-northeast of Culloden. Then, it heads northwest into Upson County. It curves into Yatesville. It heads west-northwest and curves to the southwest, to enter Thomaston. In town, the highway begins a concurrency with SR 36 (Barnesville Highway). They intersect US 19/SR 3. At the next block, SR 36/SR 74 turn to the left onto South Green Street, while SR 74 Alternate (West Main Street) begins straight ahead. One more block later, SR 74 splits off to the west onto West Gordon Street. It curves to the northwest and meets the western terminus of SR 74 Alternate just before leaving town. It continues to the northwest, then curves to the southwest, before heading northwest again. The highway continues to the northwest, through rural areas of the county and crosses the southwestern corner of Pike County. South-southwest of Molena, SR 18/SR 109 begin a concurrency to the west. The three highways head west-southwest and Flint River into Meriwether County. They enter Woodbury. There, at the intersection with SR 85, SR 74 splits off to the north, running concurrent with SR 85. A short distance later, they meet the northern terminus of SR 85 Alternate (Whitehouse Parkway). Farther to the north-northwest, in Gay, is the eastern terminus of SR 109 Spur (Greenville Street). In the unincorporated community of Alps, they intersect SR 362, which briefly joins the concurrency. Less than later, they reach the Meriwether–Coweta county line. The concurrent highways pass through Haralson and enter the southeast part of Senoia. There, they intersect with SR 16 (Wells Street). Less than later, they cross over Line Creek, into Fayette County. They enter Starrs Mill, where SR 74 departs to the northwest. Almost immediately, it enters Peachtree City. The highway passes by the Atlanta Regional Airport. Farther to the north-northwest, it intersects SR 54. SR 74 passes through Tyrone and enters Fulton County. Just under later, it meets an interchange with I-85 in Fairburn. The highway curves to the northwest and runs underneath a bridge that carries US 29/SR 14 (Roosevelt Highway). At the ramp that leads to US 29/SR 14, SR 74 takes the ramp and ends at Roosevelt Highway. The only portion of SR 74 that is part of the National Highway System, a system of routes determined to be the most important for the nation's economy, mobility, and defense, is from SR 54 in Peachtree City to its northern terminus. Major intersections Bannered route State Route 74 Alternate (SR 74 Alt.) is a alternate route that exists entirely within the central part of Upson County. Its route is completely within the city limits of Thomaston. It begins at an intersection with the SR 74 mainline (West Gordon Street) in the far western part of Thomaston. It heads east-southeast and gradually curves to the southeast. It then curves back to the east. It meets its eastern terminus, an intersection with Green Street, one block north of SR 36/SR 74, in the main part of town. Here, the roadway continues as West Main Street. See also References External links Georgia Roads (Routes 61 - 80) 074 Transportation in Macon, Georgia Transportation in Bibb County, Georgia Transportation in Monroe County, Georgia Transportation in Upson County, Georgia Transportation in Pike County, Georgia Transportation in Meriwether County, Georgia Transportation in Coweta County, Georgia Transportation in Fayette County, Georgia Transportation in Fulton County, Georgia

Jesús Hector Gutiérrez Rebollo (19 April 1934 – 19 December 2013) was a Mexican military general who was sentenced to 40 years in prison on multiple charges, including involvement in organized crime in the late nineties. Biography He was born in 1934 in Jonacatepec, Morelos. He was a career soldier who rose to the rank of Division General. He commanded the Fifth Military Region based in Jalisco, and worked for the office of the Attorney General where he was appointed the country's top-ranking drug interdiction officer in 1996 as head of the Instituto Nacional para el Combate a las Drogas (INCD). Gutiérrez had access to local intelligence and to intelligence provided to Mexico by the United States, including anti-drug investigations, wiretaps, interdiction programs, operations and informant identities. Arrest and charges The authorities began investigating Gutiérrez on February 6, 1997, after they received a tip that he had moved into an expensive apartment "whose rent could not be paid for with the wage received by a public servant." Mexican authorities also obtained a recording of Gutiérrez and drug lord Amado Carrillo Fuentes in which Gutiérrez allegedly discussed payments to be made to him in exchange for ignoring Carrillo Fuentes' illegal drug activities. Gutiérrez was taken into custody and charged with bribery, perverting the course of justice and facilitating the transportation of cocaine. Gutiérrez Rebollo later was convicted of aiding the drug lord Amado Carrillo Fuentes. Early in 1997, he was fired from his post after an investigation showed that he had received bribes from the Juárez drug cartel. He was sentenced to 31 years 10 months 15 days imprisonment for misuse of weapons restricted to the Army. In 2007 he was sentenced by a federal court to a further forty years imprisonment and a fine of 24,716,829 pesos. Death Gutiérrez died of brain cancer at the Central Military Hospital in Mexico City on 19 December 2013, while he was serving his 40-year sentence. He was 79. In popular culture Traffic is a 2000 American crime drama film directed by Steven Soderbergh and written by Stephen Gaghan. It explores the intricacies of the illegal drug trade from a number of perspectives: a user, an enforcer, a politician and a trafficker, whose lives affect each other although they do not meet. The character General Arturo Salazar is closely modeled after General Jesús Gutiérrez Rebollo. The telenovela El Señor de los Cielos is loosely based on the life of Amado Carrillo Fuentes and how he was helped by General Jesús Gutiérrez Rebollo. Rebollo is depicted in Season Three of the Netflix series Narcos: Mexico, portrayed by José Zúñiga. References 1934 births 2013 deaths Mexican drug traffickers Mexican prisoners and detainees People from Morelos Prisoners and detainees of Mexico

Diego de Enzinas (c. 1520 – c. 15 March 1547), or Jacobus Dryander, Protestant scholar of Spanish origin, active in the Low Countries and Rome, executed by the Roman Inquisition. Diego de Enzinas was the brother of the better-known Francisco de Enzinas. He was born into a successful merchant family in Burgos, Spain, a little before 1520. After going to the Low Countries for commercial training, he enrolled at the Collegium Trilingue of Louvain on 28 October 1538. He also studied in Paris. In March 1542 he was in Antwerp supervising the printing of a little book titled Breve y compendiosa institución de la religión cristiana. It was a translation made by his brother Francisco of John Calvin's 1538 Latin Catechism, to which was appended a translation of Martin Luther's Freedom of the Christian Man. It also contains an original prologue that may be the work of Diego (rather than Francisco) expressing a Protestant idea of justification by faith in language that would be familiar to Spanish alumbrados and Catholic humanists. Marcel Bataillon calls it 'an exceptional piece of Protestant spiritual writing' (‘un trozo excepcional de literatura espiritual protestante'). Diego planned to smuggle copies of the book into Spain, but the Spanish Inquisition got wind of the plan. As a result, his family persuaded him to seek the relative safety of Rome, where he became part of an evangelical circle. However, the Roman Inquisition was reinstated there in 1542, and Diego fell foul of it after a letter he had written to Luther was intercepted. Under torture, Diego named the members of his religious circle. He was tried, and burned at the stake on or about 15 March 1547. References Bataillon, Marcel, 'Diego de Enzinas en Amberes: ortografía castellana de un libro prohibido', in idem, Érasme et Espagne, 3rd French ed. (Geneva 1991), vol. 3, pp. 249–75. Bataillon, Marcel, 'El hispanismo y los problemas de la historia de la espiritualidad española (a propósito de un libro protestante español olvidado)', in idem, Érasme et Espagne, 3rd French ed. (Geneva 1991), vol. 3. Caponetto, Salvatore, The Protestant Reformation in Sixteenth Century Italy, Anne C. Tedeschi and John Tedeschi (trans.) (Kirksville, MO, 1999), pp. 196–9, 236–7. Enzinas, Francisco de, Epistolario, Ignacio J. García Pinilla (ed.) (Geneva 1995), p 83. A letter from Francisco de Enzinas to Juan Díaz regarding the Breve y compendiosa institución. Herminjard, A.-L., , 9 vols (Nieuwkoop 1965), vol. 9, no. 944a. A letter of Diego de Enzinas (Jacobus Dryander) to Joris Cassander regarding the Breve y compendiosa institución. Luther, Martin, Werke: kritische Gesamtausgabe: Briefwechsel, vol. 11 (Graz 1966), no. 4180. Letter of Diego de Enzinas to Martin Luther. 1520s births 1547 deaths Protestant Reformers People executed by Spain by burning Executed writers Spanish male writers Executed Spanish people

เว้ ( เฮฺว้; จื๋อโนม: ) เป็นเมืองหลักของจังหวัดเถื่อเทียนเว้ ประเทศเวียดนาม และเคยเป็นเมืองหลวงเก่าในสมัยราชวงศ์เหงียนช่วงปี พ.ศ. 2345–2488 มีชื่อเสียงจากโบราณสถานที่มีอยู่ทั่วเมือง จำนวนประชากรอยู่ที่ประมาณ 340,000 คน สภาพทางภูมิศาสตร์ เมืองเว้ตั้งอยู่ในเวียดนามตอนกลาง ริมฝั่งแม่น้ำหอม ถัดเข้ามาในแผ่นดินจากริมฝั่งทะเลจีนใต้เพียง 2–3 ไมล์ ห่างจากกรุงฮานอยไปทางใต้ประมาณ 540 กิโลเมตร และห่างจากนครโฮจิมินห์ไปทางเหนือประมาณ 644 กิโลเมตร สถานที่ท่องเที่ยว ทางฝั่งเหนือของแม่น้ำคือที่ตั้งของพระราชวัง ซึ่งเป็นศูนย์กลางของย่านประวัติศาสตร์ โบราณสถานและวัดสำคัญส่วนใหญ่ในเมืองเว้จะตั้งอยู่ในบริเวณนี้ ทางฝั่งใต้ของแม่น้ำจะเป็นเมืองใหม่ ซึ่งมีย่านธุรกิจและที่พักอาศัยมากมาย สถานที่ท่องเที่ยวในเมืองเว้ส่วนใหญ่จะเป็นป้อมปราการ พระราชวังหลวง และสุสานจักรพรรดิ หมู่โบราณสถานในเมืองเว้ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลกในปี พ.ศ. 2536 เว้เป็นเมืองที่เงียบสงบและน่าค้นหา มีบุคคลที่มีชื่อเสียงจำนวนมากเกิดที่เมืองนี้ หรือได้เคยมาเยือนเมืองนี้ ปัจจุบันเว้เป็นเมืองท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งของเวียดนาม ประวัติศาสตร์ แรกเริ่มนั้นเว้เป็นเมืองหลวงของราชวงศ์เหงียน ซึ่งปกครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของเวียดนามตอนใต้ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17-19 เว้มีฐานะเป็นเมืองหลวงของประเทศจนถึงปี พ.ศ. 2488 เมื่อจักรพรรดิบ๋าว ดั่ย แห่งเวียดนามทรงสละราชสมบัติ และมีการก่อตั้งรัฐบาลคอมมิวนิสต์ขึ้นที่ฮานอย ทางตอนเหนือของเวียดนาม ต่อมาในปี พ.ศ. 2492 จักรพรรดิบ๋าว ดั่ย ทรงได้รับการช่วยเหลือจากชาวฝรั่งเศสในอาณานิคม และทรงก่อตั้งเมืองหลวงใหม่ คือ ไซ่ง่อน ทางใต้ของประเทศ ในช่วงสงครามเวียดนาม เว้อยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับอาณาเขตระหว่างเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ โดยเว้อยู่ในอาณาเขตของเวียดนามใต้ ในปี พ.ศ. 2511 ตัวเมืองได้รับความเสียหายอย่างหนัก โดยเฉพาะโบราณสถานหลายแห่งที่ระดมยิงและถูกระเบิดจากกองทัพอเมริกัน แม้หลังสงครามสงบลงแล้ว เหล่าโบราณสถานก็ยังไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ เนื่องจากถูกกลุ่มผู้นำคอมมิวนิสต์และชาวเวียดนามบางส่วนมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของระบอบศักดินาในอดีต แต่หลังจากที่แนวคิดทางการเมืองได้เปลี่ยนแปลงไป ก็เริ่มมีการบูรณะโบราณสถานบางส่วนมาจนถึงปัจจุบัน มรดกโลก เมืองเว้ได้รับขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 17 เมื่อปี พ.ศ. 2536 ที่เมืองการ์ตาเฮนา ประเทศโคลอมเบีย ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังนี้ (iv) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนา ทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ เว้ เว้ เว้ เว้ เว้

จระเข้ตีนเป็ด หรือทับศัพท์ว่า แอลลิเกเตอร์ (, เรียกสั้น ๆ ว่า เกเตอร์: gator) เป็นสกุลของสัตว์เลื้อยคลานในอันดับจระเข้ (Crocodilia) ในวงศ์ Alligatoridae ใช้ชื่อสกุลว่า Alligator แอลลิเกเตอร์เป็นจระเข้ที่อยู่ในวงศ์ Alligatoridae ซึ่งแยกมาจากจระเข้ทั่วไปส่วนใหญ่ที่จะอยู่ในวงศ์ Crocodylidae ซึ่งแยกออกมาจากกันราว 200 ล้านปีก่อน ในมหายุคมีโซโซอิก และไม่เปลี่ยนแปลงรูปร่าง แอลลิเกเตอร์จึงจัดเป็นซากดึกดำบรรพ์มีชีวิตจำพวกหนึ่ง แอลลิเกเตอร์ มีลักษณะที่แตกต่างไปจากจระเข้ในวงศ์ Crocodylidae หรือจระเข้ทั่วไป คือ เมื่อมองจากด้านบนจะเห็นจะงอยปากสั้นและเป็นรูปตัวยู รูจมูกมีขนาดใหญ่ และเมื่อหุบปากแล้วฟันล่างจะไม่โผล่ออกมาให้เห็น เพราะมีส่วปลายของหัวแผ่กว้างและขากรรไกรยาว ส่วนปลายของขากรรไกรล่างซ้ายและขวาเชื่อมต่อกันเป็นพื้นที่แคบ กระดูกแอนโทพเทอรีกอยด์อยู่ห่างจากแถวของฟันที่กระดูกแมคซิลลาเป็นช่องกว้าง กระดูกพาลาทีนมีก้านกระดูกชิ้นยาวอยู่ทางด้านหน้าและยื่นเลยช่องในเบ้าตา พื้นผิวด้านบนของลิ่นมีสารเคอราติน ไม่มีต่อมขจัดเกลือบนลิ้น ปัจจุบัน แอลลิเกเตอร์ มีอยู่ 2 ชนิดเท่านั้น คือ แอลลิเกเตอร์อเมริกัน (Alligator mississippiensis) ซึ่งถือเป็นสัตว์จำพวกจระเข้ที่ใหญ่ที่สุดที่พบได้ในทวีปอเมริกาเหนือ และแอลลิเกเตอร์จีน (A. sinensis) ที่พบในลุ่มแม่น้ำแยงซีในประเทศจีนเท่านั้น และเป็นสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์มากแล้ว ซึ่งคำว่า แอลลิเกเตอร์นั้น มาจากภาษาสเปนคำว่า "Lagarto" หมายถึง "สัตว์เลื้อยคลาน" อ้างอิง วงศ์แอลลิเกเตอร์ สัตว์ที่พบในทวีปอเมริกาเหนือ สัตว์ที่พบในประเทศจีน เนื้อสัตว์

ออริกซ์ () เป็นสกุลของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมกีบคู่เคี้ยวเอื้อง จำพวกแอนทิโลปหรือกาเซลล์ พบกระจายพันธุ์ในทวีปแอฟริกาและคาบสมุทรอาหรับ มีลักษณะเด่น คือ เป็นแอนทิโลปขนาดใหญ่ และมีเขาที่บิดเป็นเกลียวยาวแหลม เห็นได้ชัดเจน มีใบหน้ารวมถึงลำตัวช่วงขาที่เป็นลายสีเส้นดำพาดผ่าน ขณะที่ตามลำตัวเป็นสีขาวหรือสีสว่าง ศัพทมูลวิทยา คำว่า "ออริกซ์" มาจากภาษากรีก คำว่า Ὂρυξ óryx หมายถึง ประเภทหนึ่งของแอนทิโลป พหูพจน์ในภาษากรีกคือ óryges และถึงแม้คำว่า oryxes มีการใช้ในภาษาอังกฤษ เฮอรอโดทัส นักประวัติศาสตร์ชาวกรีกโบราณ กล่าวถึงออริกซ์ในลิเบียเรียกว่า "Orus" อาจจะเกี่ยวข้องกับคำกริยาคำว่า ¨oruttoo "หรือ" orussoo " มีความหมาย "ขุด" ทั้งนี้ ออริกซ์สีขาวเป็นที่รู้จักกันดีว่ามีพฤติกรรมขุดหลุมทรายเพื่อใช้ในการหลบความร้อน การจำแนก จำแนกออกได้เป็น 4 ชนิด คือ วงศ์ BOVIDAE วงศ์ย่อย Hippotraginae สกุล Hippotragus สกุลOryx ออริกซ์เขาดาบ, O. dammah เจมส์บอก, O. gazella ออริกซ์แอฟริกาตะวันออก, ไบซาออริกซ์ O. beisa (อดีตใช้ O. gazella) ออริกซ์แอฟริกาตะวันออก (เซนซุสตริกโต), O. b. beisa ออริกซ์ขอบหู O. b. callotis ออริกซ์อาหรับ, ออกริกซ์อาระเบีย, O. leucoryx อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น แอนทิโลปปศุสัตว์ สัตว์ที่พบในทวีปแอฟริกา สัตว์ที่พบในทวีปเอเชีย

ฮาเล็มบีท จังหวะคนจริง () เป็นการ์ตูนญี่ปุ่น แนวโชเน็นและกีฬา เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับกีฬาบาสเกตบอลและการเรียนรู้ชีวิตของวัยรุ่น จากจุดเล็ก ๆ โดยเริ่มจากสตรีทบาสเกตบอล จนสามารถก้าวเข้าไปสู่การแข่งขันอินเตอร์ไฮระดับประเทศของญี่ปุ่น เรื่องและภาพโดย ยูริโกะ นิชิยามะ ลงตีพิมพ์ในนิตยสารโชเน็นแม็กกาซีน ตั้งแต่ ปี พ.ศ. 2537 ถึง พ.ศ. 2543 ลิขสิทธิ์โดยสำนักพิมพ์โคดันฉะ โตเกียว จำกัด ส่วนฉบับรวมเล่มมีทั้งหมด 29 เล่ม ต่อมาได้ถูกสร้างเป็นเกมเพลย์สเตชัน โดยใช้ชื่อว่า "ฮาเล็มบีท: ยู อาร์ เดอะ วัน" (Harlem Beat ～You're The One～) ในปี พ.ศ. 2542 ในประเทศไทย ฮาเล็มบีท จังหวะคนจริง เคยตีพิมพ์ลงใน KC Weekly เป็นตอน ๆ รวมทั้งสิ้น 247 ตอน และตีพิมพ์ฉบับรวมเล่มโดยสำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2540 โครงเรื่อง ฮาเล็มบีท จังหวะคนจริง เป็นเรื่องราวการเกี่ยวกับการแข่งขันกีฬาบาสเกตบอลของนารุเซะ โทรุ ตัวเอกของเรื่องที่เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 4 โรงเรียนมัธยมโจนัน ร่วมกับเพื่อน ๆ นักกีฬาสตรีทบาสเกตบอลที่ทรีเม็นฮูป และเพื่อน ๆ รวมทั้งรุ่นพี่ชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 5 และ 6 ภายในทีมบาสเกตบอลโจนัน โดยมีการแบ่งการแข่งขันบาสเกตบอลออกเป็น 2 ประเภท คือบาสเกตบอลธรรมดาทั่วไปและสตรีทบาสเกตบอลหรือบาสเกตบอลข้างถนน จนสามารถก้าวขึ้นไปสู่การแข่งขันบาสเกตบอลชายในระดับประเทศหรือการแข่งขันอินเตอร์ไฮ ที่เมืองซัปโปโร จังหวัดฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น ที่ถือเป็นสุดยอดของการแข่งขันกีฬาบาสเกตบอล รวมทั้งชีวิตในวัยรุ่นของนารุเซะที่ต้องพบเจอทั้งปัญหาและอุปสรรคในการแข่งขันชิงความเป็นที่ 1 แห่งการแข่งขันบาสเกตบอล พบเจอคู่แข่งที่มีฝีมือเก่งกาจจากทีมบาสเกตบอลโรงเรียนอื่น ๆ การฝึกซ้อมอันแสนโหดร้ายเพื่อพัฒนาทักษะทางด้านบาสเกตบอลหรือการศึกษาเล่าเรียนที่ต้องทุ่มเท แม้แต่มิตรภาพระหว่างเพื่อนที่ไม่ยอมทอดทิ้งซึ่งกันและกันยามเกิดปัญหา ตลอดจนเรื่องราวของความรัก ที่พัฒนาจากความเป็นเพื่อนสู่คนรัก เนื้อเรื่อง ภาค Street Basketball นารุเซะ โทรุ เด็กหนุ่มอายุ 15 ปี ผู้ที่ใฝ่ฝันที่จะเป็นทั้งนักฟุตบอลและนักเบสบอลที่เก่งกาจ แต่ไม่เคยลองฝึกฝนกีฬาชนิดใด ๆ อย่างจริงจังสักอย่าง และเอาแต่โทษว่าตนเองไม่มีพรสรรค์ทางด้านกีฬาโดยที่ไม่พยายามลองฝึกฝน จึงเป็นได้แค่นักกีฬาตัวสำรองของโรงเรียนมาตลอดตั้งแต่สมัยอยู่ชมรมฟุตบอลตอนมัธยมต้น พอขึ้นมัธยมปลาย นารุเซะตัดสินใจเลือกที่จะเข้าโรงเรียนมัธยมโจนันและชมรมบาสเกตบอล ตามคำชักชวนของเพื่อน ๆ และเห็นฝีมือการเล่นบาสเกตบอลของซากุระอิ ชูจิดาวดังประจำโรงเรียน นารุเซะปลื้มในฝีมือด้านบาสเกตบอลของซากุระอิมาก จึงตัดสินใจที่จะพยายามให้ได้รับคัดเลือกเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลตัวจริง เพราะอยากจะเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลที่เก่งกาจเช่นเดียวกับซากุระอิ วันหนึ่งนารุเซะได้พบกับคุสึดะ มิซึคิ เพื่อนในวัยเด็กและเล่าเรื่องชมรมบาสเกตบอลโจนันให้ฟัง คุสึดะจึงแนะนำให้นารุเซะรู้จักกับบาสเกตบอลข้างถนนหรือสตรีทบาสเกตบอล (Street Basketball) ซึ่งเป็นการแข่งขันแบบ 3 ON 3 มีผู้เล่นทีมละ 3 คน และชักชวนให้ลองเล่นสตรีทบาสเกตบอลเพื่อเป็นการฝึกฝนทักษะและความสามารถ รวมทั้งเล่าถึงทีมทรีเม็น ซึ่งเป็นทีมสตรีทบาสที่แข็งแกร่งที่สุดให้นารุเซะรับรู้ และได้พบกับชูแห่งทรีเม็น คุสึดะขอให้ชูช่วยสอนบาสเกตบอลให้แก่นารุเซะ ชูท้านารุเซะแข่ง 3 ON 3 ในเวลา 3 นาที ตลอดระยะเวลาการแข่งขัน นารุเซะไม่สามารถแย่งลูกและชู้ตลงห่วงได้แม้แต่ลูกเดียว ทำให้ถอดใจยอมแพ้การแข่งขัน แต่ถูกคุสึดะต่อว่าในความพยายามยามที่ล้มเหลว ทำให้นารุเซะฮึดที่จะสู้และพยายามก้าวข้ามกำแพงของตนเองไปให้ได้ ขณะนั้นเหลือเวลาอีกเพียง 1 นาทีจะหมดเวลาการแข่งขัน นารุเซะพยายามแย่งลูกบาสจากชูเพื่อทำคะแนน และเขาก็ทำสำเร็จสามารถแย่งลูกบาสและชู้ตทำแต้มต่อหน้าชู ทรีเม็น ด้วยท่า "Air Walk" ภายหลังจากที่พยายามก้าวข้ามกำแพงสำเร็จและเริ่มสนุกกับบาสเกตบอล นารุเซะก็เริ่มฝึกหัดบาสเกตบอลอย่างจริงจังโดยมีคุสึดะเป็นผู้ฝึกสอนให้ที่ทรีเม็นฮูป และได้รู้จักกับ โอซากิ โคสุเกะ นักเลงอันธพาลเจ้าถิ่นแห่งชิบุยะและเป็นคนคนที่ 2 ที่สามารถทำคะแนนจากทีมทรีเม็น โอซากิแสดงฝีมือด้านบาสเกตบอลของตนเองให้เห็นทำให้คุสึดะคิดที่จะตั้งทีมบาสเกตบอล 3 ON 3 ขึ้นมาโดยมีนารุเซะและโอซากิร่วมทีมโดยใช้ชื่อ SCRATCH เพื่อร่วมแข่งขันสตรีทบาสเกตบอลสกายคิส (SKY KISS) และได้ซาวามูระ มาซาฮิโระ จอมเจ้าเลห์และนักพนันบาสเกตบอลตัวร้าย มาเป็นผู้เล่นคนที่ 4 ให้แก่ทีม SCRATCH SCRATCH สามารถผ่านการแข่งขันไปได้เรื่อย ๆ และพบกับทมีทรีเม็น จนสามารถเอาชนะได้ พร้อมกับความจริงที่เปิดเผยว่า ชู เป็นคนเดียวกับซากุระอิ ชูจิ และในรอบชิงชนะเลิศกับไอซ์พิค (ICE PICK) ทีม (SCRATCH) ต้องพยายามแข่งขันลำบากโดยไม่ยอมแพ้จนคว้าชัยชนะในการแข่งขันได้เป็นแชมป์สตรีทบาสเกตบอลมาครอบครอง ภาค Inter Hi หลังจากเสร็จสิ้นการแข่งขันสตรีทบาสฯ นารุเซะได้รับคัดเลือกให้เป็นนักกีฬาตัวจริงของชมรมและได้ซาวามูระที่ถูกลุงของซากุระอิ พามาเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมโจนันมาร่วมทีม พร้อมกับนักกีฬาตัวจริงคนอื่น ๆ เช่น อุมาคุเระ ฮิโรซากิ โคบายาชิ สุมิสุกุ ทำให้ทีมบาสเกตบอลโจนันกลายเป็นทีมที่แข็งแกร่งและมีชื่อเสียงในด้านบาสเกตบอล จนสามารถเอาชนะโรงเรียนต่าง ๆ ในการแข่งขันรอบคัดเลือกอินเตอร์ไฮที่เมืองซัปโปโร จังหวัดฮอกไกโด ในการแข่งขันบาสเกตบอลชายรอบชิงชนะเลิศระหว่างโรงเรียนมัธยมโจนันและโรงเรียนอาชีวะโยซึยะ อุโนฮาระ โรงเรียนมัธยมโจนันพยายามเอาชนะการแข่งขันและก็ทำสำเร็จได้ไปแข่งขันอินเตอร์ไฮ ซากุระอิพาทุกคนในชมรมบาสเกตบอลโจนันไปเข้าค่ายฝึกฝนก่อนทำการแข่งขัน โดยเฉพาะกับนารุเซะที่ต้องฝึกการจัมพ์ชู้ตให้สำเร็จภายใน 4 วัน และเรียกโค้ชพิเศษคือซัทและเนริ(สมาชิกร่วมทีมทรีเม็นของชู มาช่วย ซึ่งซัทนั้นถูกเรียกมาฝึกสอนให้แก่นารุเซะโดยเฉพาะ และการแข่งขันบาสเกตบอลชายในอินเตอร์ไฮก็เริ่มขึ้น โรงเรียนมัธยมโจนันพบกับทีมโรงเรียนอาชีวะคิยันซุยซัน ตัวแทนจากจังหวัดโอะกินะวะ ในรอบที่ 1 และเอาชนะผ่านเข้าไปในรอบที่ 2 พบกับโรงเรียนสึคุบะ ในสังกัดมหาวิทยาลัยนันโก ตัวแทนจากจังหวัดอิบะระกิ ระหว่างการแข่งขันอินเตอร์ไฮที่ซัปโปโร นารุเซะได้รู้จักกับโคอิซึมิ โทโมมิ นักบาสเกตบอลหญิงทีมโรงเรียนเฟลิเซีย ตัวแทนจากจังหวัดฮิโระชิมะ ซาวามูระได้พบกับพ่อของตนเองโดยบังเอิญที่ซัปโปโรและรับไม่ได้กับชีวิตครอบครัวใหม่ของพ่อ ถึงกับเตลิดหนีไป แต่โอซากิเป็นคนไปเกลี้ยกล่อมจนยอมกลับมา นารุเซะพยายามให้ซาวะมูระคืนดีกับพ่อซึ่งซาวามูระยอมไปพบพ่ออีกครั้งเพื่อปรับความเข้าใจ และได้โอซากิรับตัวมายังสนามกีฬาโนโฮะโระ เพื่อให้มาแข่งขันทันในรอบครึ่งหลัง ซาวามูระเป็นคนทำ 3P ติดต่อกันจนพาทีมโรงเรียนมัธยมโจนันเอาชนะโรงเรียนสึคุบะ ในสังกัดมหาวิทยาลัยนันโกได้สำเร็จ โรงเรียนมัธยมโจนันสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้และผ่านการแข่งขันรอบต่อ ๆ ไปจนมาถึงรอบคัดเลือก 8 ทีมสุดท้ายระหว่างโรงเรียนมัธยมโจนันและโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะ ตัวแทนจากจังหวัดอิชิกะวะ ซึ่งเป็นตังเก็งในการแข่งขันอินเตอร์ไฮ นารุเซะได้พบกับทาคากิ มาซาฮิโระ กัปตันทีมคานาคิตะและนักกีฬาอันดับ 1 ของญี่ปุ่น อามามิ ซาสุเกะ นักบาสเกตบอลอนาคตไกล ผู้นี้เองที่เป็นคนหยุดลูกชุ้ตทุกอย่างของนารุเซะ และยูสะ นินซาบุโร นักบาสเกตบอลคนที่ 6 ที่แข็งแกร่งที่สุดของโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะ ในครึ่งแรกโรงเรียนมัธยมโจนันพยายามทำคะแนนไล่ตามแต่ก็ไม่อาจเอาชนะความแข็งแกร่งของโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะได้ โรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะใช้แผนไทรแองเกิล ออฟ ดีเฟนซ์ ในการตั้งรับการบุกของโรงเรียนมัธยมโจนัน แต่ก็ถูกโจนันตอบโต้ด้วยโซนดีเฟนซ์จนทำคะแนนไล่ตามมาติด ๆ จนห่างกันเพียงแค่ 1 คะแนน แต่โรงเรียนมัธยมโจนันโชคร้ายเมื่อซาวามูระและซากุระอิบาดเจ็บและต้องออกจากการแข่งขันยิ่งทำให้โรงเรียนมัธยมโจนันขาดผู้เล่นฝีมือดีไปจากทีม ทุกคนในทีมและนารุเซะพยายามทำคะแนนไล่ตีเสมอและชู้ตลูกสุดท้ายในนาทีสุดท้ายก่อนเสียงนกหวีดจะดัง แต่ลูกบาสกระแทกกับขอบไม่ลงห่วง ทำให้โรงเรียนมัธยมโจนันตกรอบในการแข่งขันรอบคัดเลือก 8 ทีมสุดท้ายของการแข่งขันอินเตอร์ไฮ ภายหลังจากการแข่งขันอินเตอร์ไฮ โคบายาชิได้รับมอบตำแหน่งกัปตันทีมจากอุมาคุเระและซากุระอิให้เป็นผู้นำทีมชมรมบาสเกตบอลโจนันต่อไป แต่ด้วยความเป็นคนพูดน้อยทำให้เข้ากับทุกคนภายในทีมไม่ได้ นารุเซะนำเรื่องนี้มาปรึกษากับซากุระอิและได้รับคำแนะนำในฐานะตัวประสานระหว่างโคบายาชิและทุกภายในทีม ซึ่งนารุเซะก็ทำสำเร็จ ทุกคนภายในทีมยอมเปิดใจและรับโคบายาชิในฐานะกัปตันทีม นารุเซะและทุกคนในทีม SCRATCH ยังคงไปเล่นสตรีทบาสเกตบอลที่ทรีเม็นฮูปเช่นเคย แต่ซาวามูระถูกลักพาตัวไปจากพวกเล่นพนักบาสในสมัยก่อน จนเดือดร้อนถึงนารุเซะและทุกคนในทรีเม็นฮูป ตามไปชิงตัวซาวามูระกลับคืนมา นารุเซะมีเรื่องกับพวกสตรีทบาสเกตบอลจากอาคิฮาบาราจนถูกโคบายาชิสั่งพักการแข่งขัน ซากุระอิยื่นมือเข้าช่วยเหลือนารุเซะในการนำตัวซาวามูระออกมาจากปารตี้การแข่งขันบาสเกตบอล และเป็นคนช่วยต่อรองกับลุงของตัวเองในการปล่อยพวก SCRATCH ไป ภาค steerbasketball II หลังจากผ่านจากการแข่งอินเตอร์ไฮ... ภาค Winter Cup หลังจากชิงตัวซาวามูระกลับมาได้สำเร็จ โรงเรียนมัธยมโจนันกลับตกรอบคัดเลือกในการแข่งขันบาสเกตบอลฤดูหนาวหรือวินเตอร์คัพ (WINTER CUP) ทำให้โรงเรียนอาชีวะโยซึยะ อุโนฮาระเป็นตัวแทนจากโตเกียวได้ไปแข่งขันแทน นารุเซะและซาวามูระถูกโคบายาชิทำโทษให้มาทำงานเป็นอาสาสมัครในการแข่งขันวินเตอร์คัพหลังจากปิดบังเรื่องสตรีทบาสเกตบอล นารุเซะได้พบกับโคอิซึมิและฮิโรโกะ นักบาสเกตบอลหญิง โรงเรียนสตรีเฟลิเซีย ตัวแทนจากจังหวัดฮิโระชิมะ มิคามิ เคโกะ มาจิมะ มาโคโตะ โทโด นาโอกิและคนอื่น ๆ จากโรงเรียนสึคุบะ ในสังกัดมหาวิทยาลัยนันโก ตัวแทนจากจังหวัดอิบะระกิ รวมทั้งทาคากิ มาซาฮิโระและอามามิ ซาสุเกะจากโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะ ตัวแทนจากจังหวัดอิชิกะวะ คุวาตะ ยาสึฮิโกะ จากทีมโรงเรียนอาชีวะโยะซึยะ อุโนฮาระ จังหวัดโตเกียว ประสบอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ล้มในระหว่างเดินทางมาแข่งขัน ทำให้ข้อศอกได้รับบาดเจ็บ เล่นได้ไม่เต็มที่ ส่งผลให้โรงเรียนโยะซึยะ อุโนฮาระเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ โรงเรียนสึคุบะ ในสังกัดมหาวิทยาลัยนันโกจึงได้ผ่านเข้าไปแข่งขันในรอบชิงชนะเลิศถ้วยวินเตอร์คัพกับโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะ ภายหลังจากเสร็จการแข่งขันคิริโกะได้พาทีมบาสเกตบอลจากโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะ มาทำการฝึกซ้อมและแข่งมินิเกมกับโรงเรียนมัธยมโจนัน และเป็นการแข่งขันครั้งแรกที่โรงเรียนมัธยมโจนันสามารถเอาชนะโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะได้ แม้จะหมดเวลาการแข่งขันแล้วก็ตาม รอบชิงชนะเลิศบาสเกตบอลชายระหว่างโรงเรียนสึคุบะ ในสังกัดมหาวิทยาลัยนันโกและโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะ การแข่งขันครึ่งแรกโรงเรียนสึคุบะ ในสังกัดมหาวิทยาลัยนันโกเป็นฝ่ายทำคะแนนนำทิ้งห่างโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะ แต่ก็ภายในครึ่งหลังก็ต้านทานความแข็งแกร่งของโรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะไม่ไหวจนพ่ายแพ้ไป โรงเรียนอาชีวะคานาซาวะคิตะซึ่งเป็นตัวเก็งในการแข่งขันจึงเป็นผู้ได้ครองแชมป์บาสเกตบอลชายในการแข่งขันวินเตอร์คัพ แต่ทีมสึคุบะก็ได้รับรางวัลนักกีฬายอดเยี่ยมทั้ง 5 คน เช่นเดียวกับบาสเกตบอลหญิงรอบชิงชนะเลิศระหว่างโรงเรียนสตรีเฟลิเซียและโรงเรียนมัธยมสตรีเซโจ ที่สามารถเอาชนะโรงเรียนมัธยมสตรีเซโจได้สำเร็จ ได้ครองถ้วยแชมป์บาสเกตบอลหญิงในการแข่งขันวินเตอร์คัพเช่นกัน ต่อมาภายหลังทรีเม็นฮูปถูกเวนคืนเพื่อก่อสร้างเป็นห้างสรรพสินค้า นารุเซะ ซาวามูระ คุสึดะ โอซากิและทุกคนในทรีเม็นฮูปพยายามต่อสู้ขัดขวาง เพื่อปกป้องไม่ให้ฮูปแห่งนี้ถูกทำลายและแย่งชิงกลับคืนมา ทั้งหมดพยายามแสดงให้เจ้าหน้าที่ได้เห็นถึงความสำคัญของบาสเกตบอลและทรีเม็นฮูปแต่ก็ไม่สำเร็จ ทรีเม็นฮูปถูกก่อสร้างตามเดิมแต่เจ้าหน้าที่ย้ายแป้นบาสทรีเม็นไปยังสถานที่ข้าง ๆ ให้ และจากทรีเม็นฮูป สตรีทบาสเกตบอลที่แข็งแกร่งที่สุดในชิบุยะ ได้จากไปตามกาลเวลาและได้ SCRATCH มารับช่วงต่อไป กลายเป็น SCRATCH HOOP ที่แข็งแกร่งและเก่งกาจที่สุดในชิบุยะไม่แพ้ทรีเม็นฮูปแทน โคบายาชิ สุมิสุกุ นารุเซะ โทรุ ซาวามูระ มาซาฮิโระและทุกคนภายในทีมบาสเกตบอลโจนัน ได้รับการสั่งสอนจากรุ่นพี่ชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6 ในการสืบทอดเจตนารมย์ของชมรมบาสโจนัน เพื่อให้มีพัฒนาทั้งทักษะและฝีมือการเล่นบาสเกตบอล จนสามารถสร้างทีมบาสเกตบอลโจนันในแบบฉบับของตัวเอง ให้ก้าวตามรอยของซากุระอิและอุมาคุเระ ที่ช่วยกันสร้างทีมบาสเกตบอลโจนันขึ้นมา ให้กลายเป็นทีมที่มีความแข็งแกร่งและสามารถก้าวขึ้นไปครองแชมป์บาสเกตบอลอันดับ 1 ของญี่ปุ่นได้ไม่แพ้กับทีมบาสเกตบอลจากโรงเรียนอื่น ๆ GRGRGRG ตัวละคร รายชื่อตอน แหล่งข้อมูลอื่น Kartoon-Discovery : แนะนำการ์ตูน -- ฮาร์เล็ม บีท จังหวะคนจริง ANIMEnewsNETWORK:Harlembeat การ์ตูนญี่ปุ่น การ์ตูนญี่ปุ่นแนวโชเน็ง‎ การ์ตูนกีฬา อนิเมะและมังงะเกี่ยวกับบาสเกตบอล

โกรกพระ เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดนครสวรรค์ ที่ตั้งและอาณาเขต อำเภอโกรกพระตั้งอยู่ทางตอนกลางของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับอำเภอข้างเคียง ดังนี้ ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอเมืองนครสวรรค์ ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอพยุหะคีรี ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอพยุหะคีรี และอำเภอเมืองอุทัยธานี (จังหวัดอุทัยธานี) ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอทัพทันและอำเภอสว่างอารมณ์ (จังหวัดอุทัยธานี) ประวัติ โกรกพระแต่เดิมนั้นชื่อ อำเภอเนินศาลา ตั้งอยู่ที่ตำบลเนินศาลา เมื่อ ร.ศ. 113 (พ.ศ. 2438) ในสมัยรัชกาลที่ 5 แต่เนื่องจากการติดต่อคมนาคมของประชาชนในสมัยนั้น อาศัยการเดินทางโดยทางเรือเป็นส่วนใหญ่ สถานที่ตั้งอำเภอเดิมไม่สะดวกในการติดต่อ จึงได้ย้ายมาตั้งที่ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาด้านฝั่งตะวันตกที่บ้านโกรกพระ และเปลี่ยนชื่อเป็น อำเภอโกรกพระ เมื่อ ร.ศ. 118 หรือ (พ.ศ. 2443) วันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2464 เปลี่ยนแปลงเขตจังหวัดนครสวรรค์กับจังหวัดอุทัยธานี โดยโอนพื้นที่ตำบลโคกหม้อ อำเภอโกรกพระ จังหวัดนครสวรรค์ ไปขึ้นกับอำเภอทัพทัน จังหวัดอุทัยธานี วันที่ 12 พฤศจิกายน 2565 เปลี่ยนแปลงเขตอำเภอโกรกพระกับอำเภอเมืองนครสวรรค์ โดยโอนพื้นที่ตำบลหนองกรด อำเภอโกรกพระ ไปขึ้นกับอำเภอเมืองนครสวรรค์ วันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2466 ตั้งตำบลหนองยาว แยกออกจากตำบลลาดยาว และเปลี่ยนแปลงเขตจังหวัดนครสวรรค์กับจังหวัดอุทัยธานี โดยโอนพื้นที่ตำบลหนองหลวง อำเภอโกรกพระ จังหวัดนครสวรรค์ ไปขึ้นกับอำเภอทัพทัน จังหวัดอุทัยธานี วันที่ 17 มกราคม 2468 แยกพื้นที่ตำบลลาดยาว ตำบลหนองยาว ตำบลวังม้า อำเภอโกรกพระ ตำบลเนินขี้เหล็ก ตำบลบ้านไร่ อำเภอบรรพตพิสัย จังหวัดนครสวรรค์ และตำบลมาบแก ตำบลวังเมือง อำเภอทัพทัน จังหวัดอุทัยธานี ไปตั้งเป็น อำเภอลาดยาว ขึ้นกับจังหวัดนครสวรรค์ วันที่ 22 สิงหาคม 2481 เปลี่ยนแปลงเขตอำเภอโกรกพระกับอำเภอพยุหะคีรี โดยโอนพื้นที่หมู่ 1 บ้านเกาะตานิว (ในขณะนั้น) ของตำบลยางขาว อำเภอพยุหะคีรี มาขึ้นกับตำบลโกรกพระ อำเภอโกรกพระ และโอนพื้นที่หมู่ 11 บ้านหนองพรมหน่อ (ในขณะนั้น) ของตำบลยางขาว อำเภอพยุหะคีรี มาขึ้นกับตำบลเนินกว้าว อำเภอโกรกพระ วันที่ 28 ธันวาคม 2491 ตั้งตำบลนากลาง แยกออกจากตำบลบางประมุง ตำบลเนินศาลา ตำบลเนินกว้าว และตำบลบางมะฝ่อ วันที่ 15 ตุลาคม 2499 จัดตั้งสุขาภิบาลโกรกพระ ในท้องที่บางส่วนของตำบลโกรกพระ วันที่ 1 มีนาคม 2501 จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลบางประมุง อำเภอโกรกพระ วันที่ 14 ตุลาตม 2512 ยุบองค์การบริหารส่วนตำบลบางประมุง อำเภอโกรกพระ จังหวัดนครสวรรค์ และจัดตั้งสุขาภิบาลบางประมุง ในท้องที่ทั้งหมดของตำบลบางประมุง วันที่ 25 พฤษภาคม 2542 ยกฐานะสุขาภิบาลโกรกพระ และสุขาภิบาลบางประมุง เป็นเทศบาลตำบลโกรกพระ และเทศบาลตำบลบางประมุง ตามลำดับ วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2553 เปลี่ยนแปลงชื่อหมู่บ้าน หมู่ที่ 5 และ หมู่ที่ 6 ตำบลบางมะฝ่อ (1,2) (1) หมู่ที่ 5 บ้านดงชะพลู ให้เปลี่ยนชื่อหมู่บ้านเป็น บ้านเนินเวียง (2) หมู่ที่ 6 บ้านเนินเวียง ให้เปลี่ยนชื่อหมู่บ้านเป็น บ้านดงชะพลู วันที่ 1 กันยายน 2559 เปลี่ยนแปลงชื่อหมู่บ้าน หมู่ที่ 5 บ้านตานิว ตำบลยางตาล เป็น บ้านยางตาล คำขวัญประจำอำเภอ เนื่องในโอกาสที่อำเภอโกรกพระมีอายุครบ 101 ปี (ปี พ.ศ. 2543) ประชาชนชาวโกรกพระจึงได้ร่วมกันตั้งสมญานามของอำเภอว่า "โกรกพระ สวนสวย บึงงาม สมญานามเมืองลุงเชย" ซึ่งมีความหมายดังนี้ สวนสวย แสดงความหมายว่า อำเภอโกรกพระมีสวนที่ปลูกผลไม้นานาชนิด มีรสหอมหวาน คุณภาพดี อันได้แก่ ละมุด กล้วย มะละกอ กระท้อน ฝรั่ง มะม่วง เป็นต้น บึงงาม แสดงความหมายว่า อำเภอโกรกพระมีแม่น้ำ แคว ห้วย หนอง คลอง บึง จำนวนมาก และมีทัศนียภาพที่สวยงามประชาชนได้อาศัยแหล่งน้ำเหล่านี้ดำรงชีวิตและสืบสานวัฒนธรรมทางน้ำมาตลอด สมญานามเมืองลุงเชย สื่อความหมายว่าลุงเชยอันเป็นตัวละครหนึ่งในอมตนิยาย "พล นิกร กิมหงวน" ของ ป. อินทรปาลิต มาจากอำเภอโกรกพระ ลุงเชยซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของคนโกรกพระมีนิสัยซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา และสมถะ การแบ่งเขตการปกครอง การปกครองส่วนภูมิภาค อำเภอโกรกพระแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 9 ตำบล 65 หมู่บ้าน ได้แก่ การปกครองส่วนท้องถิ่น ท้องที่อำเภอโกรกพระประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 10 แห่ง ได้แก่ เทศบาลตำบลโกรกพระ ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลโกรกพระ เทศบาลตำบลบางประมุง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบางประมุงทั้งตำบล (เขตสุขาภิบาลบางประมุงเดิม) เทศบาลตำบลบางมะฝ่อ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบางมะฝ่อทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลโกรกพระ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลโกรกพระ (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลโกรกพระ) องค์การบริหารส่วนตำบลยางตาล ครอบคลุมพื้นที่ตำบลยางตาลทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลนากลาง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลนากลางทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลศาลาแดง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลศาลาแดงทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลเนินกว้าว ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเนินกว้าวทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลเนินศาลา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเนินศาลาทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลหาดสูง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลหาดสูงทั้งตำบล อ้างอิง อำเภอในจังหวัดนครสวรรค์

นิวสปีก () เป็นภาษาในนวนิยายเรื่อง หนึ่งเก้าแปดสี่ (Nineteen Eighty-Four) ของ จอร์จ ออร์เวลล์ นวนิยายดังกล่าวอธิบายนิวสปีกว่าเป็น "ภาษาเพียงหนึ่งเดียวในโลก ที่จำนวนคำศัพท์ลดลงทุกปี" ออร์เวลล์ได้รวมข้อความเกี่ยวกับนิวสปีกไว้ในภาคผนวก (เขียนโดยใช้รูปกริยาอดีตกาล) โดยในนั้นได้อธิบายหลักการพื้นฐานของภาษาเอาไว้ นิวสปีกนั้นมีพื้นฐานใกล้ชิดจากภาษาอังกฤษ แต่ได้ลดจำนวนและความซับซ้อนของคำศัพท์และไวยากรณ์ลงอย่างมาก ซึ่งการทำเช่นนี้ เหมาะเจาะกับระบอบเผด็จการเบ็ดเสร็จของพรรค ซึ่งมีจุดประสงค์ที่จะทำให้ความคิดทางเลือก ("thoughtcrime") หรือคำพูดเกี่ยวกับมันนั้นเป็นไปไม่ได้ โดยการกำจัดคำหรือวิธีผูกเรื่องใด ๆ ที่สามารถอธิบายแนวคิดเรื่อง เสรีภาพ การปฏิวัติ ฯลฯ ได้ออกไป คำในนิวสปีกสำหรับเรียกภาษาอังกฤษคือ "Oldspeak" มีความตั้งใจที่จะแทน Oldspeak ด้วย Newspeak โดยสมบูรณ์ภายใน ค.ศ. 2050 อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น The complete Newspeak appendix to 1984 ภาคผนวกของ 1984 An independent completion of the Newspeak language Burgess, Anthony. Nineteen Eighty-Five. Boston: Little Brown & Co, 1978. ISBN 0-316-11651-3. อภิปรายความเป็นไปได้ของนิวสปีก พจนานุกรม Newspeak Dictionary พจนานุกรมนิวสปีก Green, Jonathon. Newspeak: a dictionary of jargon. London, Boston: Routledge & Kegan Paul, 1985, 1984. ISBN 0-7102-0673-9. "Find in a library" ในประวัติศาสตร์ Young, John Wesley . Totalitarian Language: Orwell's Newspeak and Its Nazi and Communist Antecedents. Charlottesville: University Press of Virginia, 1991. ISBN 0-8139-1324-1. งานวิชาการเกี่ยวกับนิวสปีก และตัวอย่างการควบคุมภาษาในประวัติศาสตร์ Klemperer, Victor & Brady, Martin (tr.). The language of the Third Reich: LTI - Lingua Tertii Imperii: A Philologist's Notebook. London, UK; New Brunswick, NJ: Athlone Press, 2000. ISBN 0-485-11526-3 (alk. paper). พูดถึง Lingua Tertii Imperii (LTI) ภาษาของอาณาจักรที่สาม (นาซีเยอรมนี) แปลโดย by Martin Brady. Klemperer, Victor & Watt, Roderick H. LTI - Lingua Tertii Imperii: A Philologist's Notebook. Lewiston: E. Mellen Press, 1997. ISBN 0-7734-8681-X. ฉบับพร้อมหมายเหตุประกอบของ LTI, Notizbuch eines Philologen พร้อมหมายเหตุและบทวิจารณ์ภาษาอังกฤษ โดย Roderick H. Watt. Klemperer, Victor. LTI - Lingua Tertii Imperii: Notizbuch eines Philologen.. ต้นฉบับ LTI ภาษาเยอรมัน ภาษา การตรวจพิจารณา การลบประวัติศาสตร์

สุญตา () หรือ ศูนยตา () แปลว่า ความว่างเปล่า, ความเป็นของสูญ คือความไม่มีตัวตน ถือเอาเป็นตัวตนไม่ได้ สุญตามีความหมาย 4 นัย คือ ความเป็นสภาพที่ว่างจากความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาวะที่ขันธ์ 5 เป็นอนัตตา คือ มิใช่ตัวตน ไม่มีอัตตา ว่างจากความเป็นตน ตลอดจนว่างจากสารัตถะต่าง ๆ เช่น ความเที่ยง ความสวยงาม ความสุข เป็นต้น, โดยปริยายหมายถึง หลักธรรมฝ่ายปรมัตถ์ดัง เช่น ขันธ์ ธาตุ อายตนะ และปฏิจจสมุปบาท ที่แสดงแต่ตัวสภาวะให้เห็นความว่างเปล่าปราศจากสัตว์ บุคคล เป็นเพียงธรรมหรือกระบวนธรรมล้วน ๆ ความว่างจากกิเลส มีราคะ โทสะ โมหะ เป็นต้น ก็ดี สภาวะที่ว่างจากสังขารทั้งหลายก็ดี หมายถึง นิพพาน โลกุตตรมรรค ได้ชื่อว่าเป็นสุญตา ด้วยเหตุผล 3 ประการ คือ เพราะลุด้วยปัญญาที่กำหนดพิจารณาความเป็นอนัตตา มองเห็นสภาวะที่สังขารเป็นสภาพว่าง (จากความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน) เพราะว่างจากกิเลสมีราคะเป็นต้น และเพราะมีสุญตา คือ นิพพาน เป็นอารมณ์ ความว่าง ที่เกิดจากความกำหนดหมายในใจ หรือทำใจเพื่อให้เป็นอารมณ์ของจิตในการเจริญสมาบัติ เช่น ผู้เจริญอากิญจัญญายตนสมาบัติกำหนดใจถึงภาวะว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย อ้างอิง พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. หน้า 454–455. แหล่งข้อมูลอื่น จูฬสุญญตสูตร ในพระไตรปิฎก หลักธรรมของศาสนาพุทธ คำศัพท์ศาสนาพุทธ ความไม่มี

นกกระสา เป็นนกลุยน้ำขนาดใหญ่ ขายาว คอยาว และปากยาวแข็ง อยู่ในอันดับนกกระสา (Ciconiiformes) ใช้ชื่อวงศ์ว่า Ciconiidae พบทั้งหมดทั่วโลก 19 ชนิด ใน 6 สกุล อนุกรมวิธาน สกุล Mycteria Mycteria cinerea Mycteria ibis นกกาบบัว (Mycteria leucocephala) Mycteria americana สกุล Anastomus Anastomus oscitans Anastomus lamelligerus สกุล Ciconia Ciconia abdimii Ciconia episcopus Ciconia stormi Ciconia maguari Ciconia boyciana (อดีตใช้ C. ciconia) นกกระสาขาว (Ciconia ciconia) Ciconia nigra สกุล Ephippiorhynchus Ephippiorhynchus asiaticus Ephippiorhynchus senegalensis สกุล Jabiru Jabiru mycteria สกุล Leptoptilos Leptoptilos javanicus Leptoptilos dubius Leptoptilos crumeniferus อ้างอิง Cione, Alberto Luis; de las Mercedes Azpelicueta, María; Bond, Mariano; Carlini, Alfredo A.; Casciotta, Jorge R.; Cozzuol, Mario Alberto; de la Fuente, Marcelo; Gasparini, Zulma; Goin, Francisco J.; Noriega, Jorge; Scillatoyané, Gustavo J.; Soibelzon, Leopoldo; Tonni, Eduardo Pedro; Verzi, Diego & Guiomar Vucetich, María (2000) : Miocene vertebrates from Entre Ríos province, eastern Argentina. [English with Spanish abstract] In: Aceñolaza, F.G. & Herbst, R. (eds.) : El Neógeno de Argentina. INSUGEO Serie Correlación Geológica 14: 191-237. PDF fulltext Friedwald, Will & Beck, Jerry (1981) : The Warner Brothers Cartoons. Scarecrow Press Inc., Metuchen, N.J.. ISBN 0-8108-1396-3 Louchart, Antoine; Vignaud, Patrick; Likius, Andossa; Brunet, Michel & and White, Tim D. (2005) : A large extinct marabou stork in African Pliocene hominid sites, and a review of the fossil species of Leptoptilos. Acta Palaeontologica Polonica 50 (3) : 549–563. PDF fulltext Noriega, Jorge Ignacio & Cladera, Gerardo (2005) : First Record of Leptoptilini (Ciconiiformes: Ciconiidae) in the Neogene of South America. Abstracts of Sixth International Meeting of the Society of Avian Paleontology and Evolution: 47. PDF fulltext Schmaltz Hsou, Annie (2007) : O estado atual do registro fóssil de répteis e aves no Pleistoceno do Estado do Rio Grande do Sul, Brasil ["The current state of the fossil record of Pleistocene reptiles and birds of Rio Grande do Sul"]. Talk held on 2007-JUN-20 at Quaternário do RS: integrando conhecimento, Canoas, Rio Grande do Sul, Brazil. PDF abstract Steadman, David W.; Arroyo-Cabrales, Joaquin; Johnson, Eileen & Guzman, A. Fabiola (1994) : New Information on the Late Pleistocene Birds from San Josecito Cave, Nuevo León, Mexico. Condor 96 (3) : 577-589. DjVu fulltext PDF fulltext แหล่งข้อมูลอื่น Scott MacDonald, "The Stork" emblematic uses Storks Image documentation Stork videos on the Internet Bird Collection นกแบ่งตามวงศ์

ปลาหมอเทศ () ปลาน้ำจืดชนิดหนึ่ง อยู่ในวงศ์ปลาหมอสี (Cichlidae) ปลาหมอเทศมีลักษณะรูปร่างทั่วไปคล้ายปลานิล (O. niloticus) ซึ่งเป็นปลาที่อยู่ในวงศ์เดียวกันและสกุลเดียวกัน แต่ว่า ปลาหมอเทศมีรูปร่างที่เล็กกว่า มีลำตัวแบนข้าง หัวสั้น ปากกว้าง มีฟันซี่เล็กละเอียด ครีบอกยาวแหลม ครีบก้นมีก้านแข็ง 3 ชิ้น ปลายครีบหางตัดตรง มีเกล็ดตั้งแต่บริเวณแก้ม หัว ถึงโคนหาง เกล็ดเป็นแบบเกล็ดสาก เส้นข้างลำตัวขาดช่วง ด้านบนลำตัวมีสีคล้ำอมเขียวหรือน้ำเงิน แก้มมีสีจางเป็นปื้น ลำตัวมีแถบสีคล้ำ 8–9 แถบ พาดตามแนวตั้ง ท้องสีจางหรือเหลืองอ่อน ขอบครีบมีสีแดงหรือน้ำตาลรวมถึงครีบอก ปลาขนาดเล็กมีสีคล้ำหรือสีเทา มีความแตกต่างจากปลานิล คือ ปากยาวกว่า และไม่มีแถบหรือลายบนครีบ แต่มีปื้นสีจางบนแก้มของปลาตัวผู้ ปลาหมอเทศมีขนาดโตเต็มที่ประมาณ 40 เซนติเมตร โดยเฉลี่ยประมาณ 20–30 เซนติเมตร เป็นปลาที่กินได้ทั้งพืชและสัตว์ รวมถึงตะกอนอินทรียสาร ขยายพันธุ์โดยปลาตัวผู้ขุดหลุมบนพื้นท้องน้ำเหมือนหลุมขนมครก ปลาตัวเมียอมไข่ในปากไว้ประมาณ 10–15 วัน ก่อนจะปล่อยลูกปลาให้ออกมาว่ายวนรอบ ๆ ตัวแม่ปลา ปลาหมอเทศมีถิ่นกำเนิดอยู่ในทวีปแอฟริกา แถบแอฟริกาตะวันออกเฉียงใต้ ในแหล่งน้ำต่าง ๆ และถูกนำเข้าไปในประเทศใกล้เคียง ก่อนจะกลายเป็นปลาเศรษฐกิจที่ถูกนำเข้าไปในหลายประเทศในหลายทวีปทั่วโลก ในประเทศไทยมีการนำเข้ามาใน พ.ศ. 2492 โดยศาสตราจารย์ (พิเศษ) บุญ อินทรัมพรรย์ แห่งคณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ โดยนำผ่านมาจากปีนัง เพื่อส่งเสริมเกษตรกรเลี้ยงเป็นอาชีพ แต่ความนิยมในการบริโภคสู้ปลานิลไม่ได้ เนื่องจากเนื้อค่อนข้างแข็งและมีขนาดตัวเล็ก ดังนั้นจึงมีราคาจำหน่ายที่ต่ำกว่าปลานิล และถูกปล่อยลงตามแหล่งน้ำต่าง ๆ ทั้งน้ำจืดและน้ำกร่อย กลายเป็นผลพลอยได้จากการเลี้ยงกุ้ง ในปี พ.ศ. 2511 มีการผสมข้ามสายพันธุ์ระหว่างปลาหมอเทศกับปลานิล ได้เป็นปลาลูกผสมเรียกว่า "ปลานิลแดง" โดยสถานีประมงน้ำจืดจังหวัดอุบลราชธานี ต่อมามีการคัดมาเพาะและขยายพันธุ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ได้ทรงปล่อยพันธุ์ปลานิลแดงเพื่อเพาะขยายพันธุ์ที่บ่อปลาภายในพระตำหนักจิตรลดารโหฐาน อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น Photo of "Florida Red" hybrid. Retrieved 12 July 2007. รูปและข้อมูลปลาหมอเทศ หมอเทศ เทศ หมอเทศ หมอเทศ ปลาเศรษฐกิจ ปลาที่พบในนาข้าวและท้องร่องสวน

อัตตา (; ) แปลว่า ตัวตน ร่างกาย รูปลักษณะ ตัวเอง หรือวิญญาณ ตามทฤษฎีของผู้นับถือลัทธิว่าชีวิตเกิดขึ้นด้วยวิญญาณหรืออาตมัน ซึ่งชาวอินเดียทางภาคเหนือได้ยึดถือเช่นนั้น ในคัมภีร์อุปนิษัทอธิบายไว้ว่า อัตตาเป็นตัวตนเล็ก ๆ รูปร่างเหมือนคน อาศัยอยู่ในหัวใจเวลาปกติ และหนีออกจากร่างกายไปในเวลานอนหลับ หรือในเวลาสงบแน่นิ่ง เมื่ออัตตานั้นกลับมาสู่ร่างเหมือนเดิม ชีวิตและการเคลื่อนไหวจึงเกิดขึ้นเป็นไปตามเดิม ในเวลาตายอัตตาก็จะหนีออกจากร่าง ไปใช้ชีวิตในอมตะของตนเองวนเวียนไปอย่างนี้โดยไม่มีสิ้นสุด (นัยพจนา. บาลี-อังกฤษ ของสมาคมบาลีปกรณ์) ในศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้าเรียกความเชื่อเรื่องอัตตาว่าสัสสตทิฐิ ถือเป็นมิจฉาทิฐิอย่างหนึ่ง และเรียกว่าอัตตวาทุปาทาน ซึ่งถือเป็นความยึดมั่นถือมั่นประการหนึ่ง อัตตาในคำไทยทั่วไปใช้ในรูป อัตต, อัต เช่น อัตตาธิปไตย อัตชีวประวัติ อัตภาพ อัตโนมัติ อัตตาในศาสนาต่าง ๆ ศาสนาที่มีความเชื่อเรื่องตัวตนหรืออัตตา เรียกอัตตาในชื่อต่าง ๆ ดังนี้ ดูเพิ่ม อนัตตา อ้างอิง พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช), พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548 คำศัพท์ศาสนา

3DO Interactive Multiplayer หรือมักเรียกสั้นๆ ว่า 3DO เป็นเครื่องเล่นวิดีโอเกมที่บริษัท พานาโซนิค, ซันโย และ โกลด์สตาร์ (ปัจจุบันคือ แอลจี) จัดเป็นเครื่องเล่นวิดีโอเกมยุคที่ห้าเครื่องแรก และสามารถทำยอดขายได้ถึง 6 ล้าน วางจำหน่ายครั้งแรกที่ประเทศ สหรัฐอเมริกา และวางจำหนายที่ประเทศ แคนาดา เป็นประเทศที่สอง ตัวเครื่องออกแบบโดย Dave Needle และ RJ Mical แห่ง New Technology Group สนับสนุนการทำตลาดโดยทริป ฮอว์กิง แห่ง EA Games อ้างอิง รายละเอียด 3DO เครื่องเล่นวิดีโอเกม

อัตภาพ (อ่านว่า อัดตะภาบ) แปลว่า ความเป็นตนเอง, ภาวะแห่งตน อัตภาพ ใช้หมายถึงตัวตน, ร่างกาย, ชีวิต, รูปลักษณะ เป็นคำบ่งบอกถึงอวัยวะต่างๆ ในร่างกายของคนตลอดถึงบุคลิกภาพและความเป็นอยู่แห่งชีวิตโดยภาพรวม มีความหมายเดียวกับคำว่าอัตตา ซึ่งแปลว่าตัวตนเหมือนกัน อัตภาพ ได้มีการนำมาใช้ในสำนวนไทย เช่น "เขามีรายได้สมควรแก่อัตภาพ" หมายความว่ามีรายได้พอเลี้ยงตัว "ทำอะไรก็ตามต้องดูอัตภาพตัวเองว่าพอจะทำไหวไหม" หมายความว่าดูร่างกายตัวเองด้วย อ้างอิง พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548 ศาสนาพุทธ คำศัพท์ศาสนาพุทธ

วิบาก แปลว่า ผล, ผลผลิต, ผลที่เกิดขึ้น, ผลที่ติดตามมาจากเหตุ วิบาก ในคำวัดหมายถึงผลกรรม, ผลที่เกิดจากกรรมที่ทำไว้ก่อน ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่ว ล้วนมีวิบากคือผลทั้งสิ้น โดยกรรมดีมีวิบากเป็นสุข กรรมชั่วมีวิบากเป็นทุกข์ ใช้ซ้ำกันเป็น ผลวิบาก หรือ วิบากผล ก็มี วิบาก โดยทั่วไปมักเข้าใจว่าหมายถึงผลทางชั่วคือทุกข์อย่างเดียว ส่วนวิบากทางดีไม่นิยมใช้พูดกัน เช่นพูดว่า "วิบากกรรมตามทันแล้ว จึงทำให้เขาตกยากลงอย่างทันตา" "กรรมวิบากเป็นเหตุให้ต้องตกนรก" วิบาก ในคำไทยใช้หมายความว่าลำบาก, ทุรกันดาร เช่น หนทางวิบาก, ประสบความวิบาก อ้างอิง พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548 ความเชื่อในศาสนาพุทธ คำศัพท์ศาสนาพุทธ

เต่าแก้มแดง (; ) เป็นเต่าน้ำจืดชนิดหนึ่ง มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่ทวีปอเมริกาเหนือ มีถิ่นกำเนิดดั้งเดิมอยู่ในพื้นที่ชุ่มน้ำแถบรัฐอิลลินอย, แม่น้ำมิสซิสซิปปี ไปจนถึงอ่าวเม็กซิโก ลักษณะเมื่อแรกเกิด กระดองจะเป็นสีเขียว เมื่อโตขึ้นจะเปลี่ยนไปเป็นสีคล้ำ เท้าทั้ง 4 ข้างมีพังผืดใช้ว่ายน้ำได้ดี ขนาดเมื่อโตเต็มที่ประมาณ 1 ฟุต โดยที่ตัวผู้จะมีขนาดเล็กกว่าตัวเมียเล็กน้อย กินอาหารได้ทั้งพืชและสัตว์ ผสมพันธุ์กันในน้ำระหว่างเดือนมีนาคม–มิถุนายน จากนั้นในเดือนสิงหาคม ตัวเมียจะขึ้นมาวางไข่ในหาดทราย ไข่ใช้เวลาฟักเป็นตัวประมาณ 60-75 วัน อายุเมื่อพร้อมที่จะผสมพันธุ์ประมาณ 2 ปี และมีอายุขัยโดยเฉลี่ย 30 ปี การจำแนก แบ่งออกได้เป็น 3 ชนิดย่อยดังนี้ Trachemys scripta scripta – เต่าแก้มเหลือง Trachemys scripta elegans – เต่าญี่ปุ่น เป็นชนิดที่นิยมเป็นสัตว์เลี้ยง Trachemys scripta troostii – เต่าคัมเบอร์แลนด์ อ้างอิง อ่านเพิ่ม แหล่งข้อมูลอื่น Reshetnikov, Andrey N., et al. "Rarely naturalized, but widespread and even invasive: the paradox of a popular pet terrapin expansion in Eurasia". NeoBiota Volume 81, 2023 J. Servan et C. Arvy, "The introduction of Trachemys scripta in France. A new competitor for the European pond turtles". Bull. Fr. Pêche Piscic. Number 344-345, 1997 Dewey, T. and T. Kuhrt. (2002). "Trachemys scripta" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed July 29, 2008 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Trachemys_scripta.html. Rhudy, Robyn "Sliders" (On-Line), Accessed April 29, 2009. at http://www.fishpondinfo.com/turtles/sliders.htm ชนิดพันธุ์ต่างถิ่น วงศ์เต่าแก้มแดง สัตว์เลื้อยคลานที่เป็นสัตว์เลี้ยง

เต่าญี่ปุ่น หรือ เต่าแก้มแดง (; ) เป็นเต่าน้ำจืดชนิดหนึ่ง มีถิ่นกำเนิดอยู่ที่ทวีปอเมริกาเหนือ จัดเป็นชนิดย่อยของเต่าแก้มแดง (T. scripta) มีถิ่นกำเนิดดั้งเดิมอยู่ในพื้นที่ชุ่มน้ำแถบรัฐอิลลินอย, แม่น้ำมิสซิสซิปปี ไปจนถึงอ่าวเม็กซิโก เหตุที่ได้ชื่อว่า เต่าญี่ปุ่นเพราะว่าในประเทศไทย พ่อค้าชาวญี่ปุ่นเป็นบุคคลแรกที่นำเต่าชนิดนี้มาขาย จึงทำให้ได้ชื่อว่า เต่าญี่ปุ่น ลักษณะเมื่อแรกเกิด กระดองจะเป็นสีเขียว เมื่อโตขึ้นจะเปลี่ยนไปเป็นสีคล้ำ เท้าทั้ง 4 ข้างมีพังผืดใช้ว่ายน้ำได้ดี มีจุดเด่นคือ รอบ ๆ ดวงตามีสีแดง จึงทำให้ได้ชื่อว่า เต่าแก้มแดง ขนาดเมื่อโตเต็มที่ประมาณ 1 ฟุต โดยที่ตัวผู้จะมีขนาดเล็กกว่าตัวเมียเล็กน้อย กินอาหารได้ทั้งพืชและสัตว์ แม้กระทั่งลูกเป็ดขนาดเล็กที่กำลังว่ายน้ำอยู่ ผสมพันธุ์กันในน้ำระหว่างเดือนมีนาคม-มิถุนายน จากนั้นในเดือนสิงหาคม ตัวเมียจะขึ้นมาวางไข่ในหาดทราย ไข่ใช้เวลาฟักเป็นตัวประมาณ 60-75 วัน อายุเมื่อพร้อมที่จะผสมพันธุ์ประมาณ 2 ปี และมีอายุขัยโดยเฉลี่ย 30 ปี เต่าญี่ปุ่น นิยมเลี้ยงกันเป็นสัตว์เลี้ยงเพื่อความเพลิดเพลินมาก ด้วยเป็นที่รู้จักกันดีจากการที่ถูกอ้างอิงถึงในภาพยนตร์การ์ตูนชุด Teenage Mutant Ninja Turtles ที่ได้รับความนิยมอย่างมากในยุคทศวรรษที่ 80 และ90 ในประเทศไทยมีการเลี้ยงกันมานานกว่า 30 ปี ได้รับความนิยมอย่างยิ่งเนื่องจากความน่ารักในเต่าขนาดเล็กประกอบกับมีราคาถูก แต่ทว่าก็ได้กลายเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมด้วยเช่นกัน เนื่องจากเมื่อเต่าโตขึ้นแล้วไม่สวยน่ารักเหมือนอย่างเก่า เจ้าของจึงนำไปปล่อยลงแหล่งน้ำธรรมชาติ กลายเป็นชนิดพันธุ์ต่างถิ่น เนื่องจากสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมในประเทศไทยได้เป็นอย่างดี และยังทนทานต่อมลภาวะได้ดีกว่าเต่าพื้นเมือง ทำให้แพร่ขยายพันธุ์แย่งอาหารและถิ่นที่อยู่ของเต่าพื้นเมืองไทย รวมถึงยังเป็นชนิดพันธุ์ต่างถิ่นในที่อื่น ๆ ด้วย เช่น กรุงลอนดอน ในประเทศอังกฤษ อ้างอิง อ่านเพิ่ม () () () () แหล่งข้อมูลอื่น — a site about caring for turtles in captivity ชนิดพันธุ์ต่างถิ่น วงศ์เต่าแก้มแดง สัตว์เลื้อยคลานที่เป็นสัตว์เลี้ยง

ตลาดริมเมย เป็นชุมชนบริเวณริมฝั่งแม่น้ำเมยในอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก ตรงข้ามกับอำเภอเมียวดีของประเทศพม่า เป็นตลาดค้าขายสินค้าพื้นเมืองมากมายทั้งของไทยและพม่า เช่น หน่อไม้แห้ง ปลาแห้ง ปลาหัวยุ่ง เห็ดหอม ถั่ว เครื่องหนัง ผ้าซาติน ฯลฯ นอกจากนี้ยังเป็นตลาดการค้าอัญมณี เช่น หยก ทับทิม และพลอยสีที่มาจากพม่า การเดินทาง สามารถขึ้นรถสองแถวจากตลาดอำเภอแม่สอดไปตลาดริมเมยทุกวัน ตลาดในจังหวัดตาก พรมแดนประเทศไทย สิ่งก่อสร้างในอำเภอแม่สอด

ซิฟิลิส () เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์โรคหนึ่ง มีสาเหตุมาจากเชื้อแบคทีเรีย Treponema pallidum ผู้ป่วยอาจมีอาการได้หลายอย่างขึ้นกับระยะที่เป็น (ระยะแรก ระยะที่สอง ระยะแฝง และระยะที่สาม) ระยะแรกผู้ป่วยมักมีแผลริมแข็ง ซึ่งจะไม่เจ็บ แต่อาจมีแผลเจ็บขึ้นต่างหากได้ ระยะที่สองมักมีผื่นขึ้นทั่วตัว มักพบที่ฝ่ามือและฝ่าเท้า อาจมีแผลเจ็บในปากหรือในช่องคลอดได้ บางครั้งอาจเรียกว่า "ระยะออกดอก" ระยะแฝงอาจไม่มีอาการใดๆ ได้นานหลายปี และระยะที่สามจะมีก้อนเนื้อกัมมา และอาการทางระบบประสาทหรือหัวใจได้ บางครั้งโรคนี้ถูกเรียกว่าเป็นนักเลียนแบบผู้ยิ่งใหญ่ เนื่องจากทำให้มีอาการได้หลากหลาย คล้ายคลึงกับโรคอื่น ๆ หลายโรค ซิฟิลิสติดต่อผ่านทางเพศสัมพันธ์เป็นหลัก นอกจากนี้ยังอาจติดจากมารดาไปยังทารกได้ทั้งในระยะตั้งครรภ์และระยะคลอด ทำให้ทารกป่วยจากโรคซิฟิลิสแต่กำเนิดได้ เชื้อ T. pallidum มีสปีชีส์ย่อยหลายชนิด ซึ่งทำให้เกิดโรคต่างๆ กันไป โดยสปีชีส์ย่อย pallidum ทำให้เกิดโรคซิฟิลิส, pertenue ทำให้เกิดโรคคุดทะราด (yaws), carateum ทำให้เกิดโรคพินตา (pinta) และ endemicum ทำให้เกิดโรคเบเจล (bejel) การวินิจฉัยมักต้องอาศัยอาการและการตรวจเลือด ซึ่งสามารถตรวจพบเชื้อนี้ได้ผ่านการตรวจกล้องจุลทรรศน์แบบฉากมืด ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคติดต่อของสหรัฐอเมริกาแนะนำให้หญิงตั้งครรภ์ทุกรายได้รับการตรวจหาการติดเชื้อซิฟิลิสเป็นส่วนหนึ่งของการตรวจฝากครรภ์ รวมถึงในประเทศไทยด้วย สามารถลดโอกาสการติดเชื้อซิฟิลิสจากการมีเพศสัมพันธ์ได้ด้วยการใช้ถุงยางอนามัย การรักษาสามารถทำได้โดยใช้ยาปฏิชีวนะ ซึ่งได้ผลเป็นอย่างดี ยาที่แนะนำให้ใช้คือยาเพนนิซิลลินชนิดเบนซาทีนโดยฉีดเข้าชั้นกล้ามเนื้อ ในกรณีที่แพ้ยาเพนิซิลลินอาจใช้ดอกซีซัยคลินหรือเตตราซัยคลินแทนได้ กรณีผู้ป่วยซิฟิลิสเข้าระบบประสาทแนะนำให้ใช้เบนซิลเพนิซิลลินชนิดฉีดเข้าหลอดเลือดดำ หรือใช้เซฟไตรอะโซนแทน ระหว่างการรักษาผู้ป่วยมักมีไข้ ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อ เรียกปฏิกิริยาเหล่านี้ว่าปฏิกิริยาแบบจาริค-เฮิร์กซ์ไฮเมอร์ ข้อมูลปี พ.ศ. 2558 พบว่าทั่วโลกมีผู้ติดเชื้อซิฟิลิสราว 45.4 ล้านคน และเป็นผู้ติดเชื้อรายใหม่ 6 ล้านคน ในปี พ.ศ. 2559 มีผู้เสียชีวิตจากซิฟิลิส 107,000 คน ซึ่งลดลงจากสถิติปี พ.ศ. 2533 ที่เคยสูงถึง 202,000 คน จำนวนผู้ป่วยเคยลดลงจากเดิมมากในช่วงคริสตทศวรรษ 1940 เมื่อมีการค้นพบยาเพนิซิลลิน แต่หลังจากเข้ายุค 20s ซึ่งมีการระบาดของเอชไอวี จำนวนผู้ติดเชื้อก็เริ่มกลับเพิ่มสูงขึ้น เชื่อกันว่าส่วนหนึ่งเป็นผลจากการเพิ่มขึ้นของการสำส่อนทางเพศ การค้าประเวณี การใช้ถุงยางอนามัยที่ลดลง การมีเพศสัมพันธ์แบบไม่ปลอดภัยของกลุ่มชายที่เพศสัมพันธ์กับชาย พ.ศ. 2558 คิวบาเป็นประเทศแรกที่ประสบความสำเร็จในการกำจัดการส่งผ่านเชื้อซิฟิลิสจากแม่สู่ลูกได้สำเร็จ ในประเทศไทยพบว่าข้อมูล พ.ศ. 2556 มีจำนวนผู้ป่วยซิฟิลิส 3.67 ต่อประชากรแสนคน การป้องกัน วิธีการป้องกันโรคซิฟิลิสที่ง่ายที่สุดคือการสวมถุงยางอนามัยทุกครั้งเวลาที่มีเพศสัมพันธ์กับบุคคลอื่น เพื่อเป็นการป้องกันโรค ไม่ควรเปลี่ยนคู่นอนบ่อย หากเป็นคู่รักใหม่ควรพาไปตรวจเลือดก่อนการมีเพศสัมพันธ์หรือแต่งงาน เพราะหากพบโรคจะได้รักษาได้ทันเวลา นอกจากนี้หากสงสัยว่าเป็นโรคซิฟิลิส ควรรีบไปพบแพทย์ทันที การรักษา หากผู้ป่วยรู้ว่าตนเองเป็นโรคซิฟิลิสในระยะแรกหรือเริ่มต้น ผู้ป่วยไม่ควรกังวลหรือเครียด เพราะจะยิ่งทำให้สุขภาพร่างกาย และจิตใจทรุดโทรม แต่ผู้ป่วยควรพบแพทย์อยู่เป็นประจำ เพราะในระยะแรกยังมีทางรักษาให้หายขาดได้ โดยการทานยาปฏิชีวนะ เพนนิซิลิน เป็นเวลา 3 สัปดาห์ แต่ระยะเวลาในการรักษาขึ้นอยู่กับสุขภาพและโรคที่เป็นด้วย อย่างไรก็ตามหากผู้ป่วยรักษาจนหายขาดแล้ว แต่ก็อย่ามั่นใจว่าจะหายขาด ผู้ป่วยควรมีการติดตามผลอย่างเป็นประจำ โดยการกลับมาตรวจซ้ำ ๆ อีกครั้ง ทุก ๆ 3 เดือน จนครบ 3 ปี และควรปฏิบัติคำสั่งของแพทย์อย่างเคร่งครัด และสิ่งที่สำคัญที่สุดคืองดการมีเพศสัมพันธ์ เพื่อจะได้ไม่แพร่เชื้อแก่ผู้อื่น อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น โรค โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ โรคติดเชื้อแบคทีเรีย ภาวะเกี่ยวกับผิวหนังซึ่งสัมพันธ์กับการติดเชื้อแบคทีเรีย โรคติดเชื้อแบคทีเรีย ซิฟิลิส การติดเชื้อที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์เป็นส่วนใหญ่

กองทัพบก คือกองกำลังทหารที่ปฏิบัติการในภาคพื้นดินเป็นหลัก มีหน้าที่ป้องกันและปฏิบัติการรบในภาคพื้นดิน กองทัพบกนับเป็นกองกำลังทหารที่กำเนิดขึ้นเป็นประเภทแรก หน่วยรบหลักในกองทัพบกแบ่งออกเป็น 3เหล่าคือ ทหารราบ ทำการรบด้วยอาวุธประจำกายในระยะประชิด ทหารม้า ทำการรบโดยใช้ม้าหรือยานยนต์ และ ทหารปืนใหญ่ มีหน้าที่สนับสนุนการรบของสองเหล่าแรกด้วยปืนใหญ่หรืออาวุธวิธีไกล อ้างอิง กองทัพบก

กริชตียานู รอนัลดู ดุช ซังตุช อาไวรู (; เกิด 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1985) หรือที่รู้จักกันในชื่อ คริสเตียโน โรนัลโด เป็นนักฟุตบอลชาวโปรตุเกสซึ่งเล่นในตำแหน่งกองหน้าให้แก่อันนัศร์ สโมสรในซาอุดีโปรเฟสชันนัลลีก และเป็นกัปตันทีมชาติโปรตุเกส ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล เขาได้รับรางวัลบาลงดอร์ 5 สมัย, รางวัลรองเท้าทองคำยุโรป 4 สมัย และรางวัลนักฟุตบอลชายยอดเยี่ยมแห่งปีของสหภาพสมาคมฟุตบอลยุโรป 3 ครั้ง ซึ่งเป็นสถิติสูงสุดทั้งสามรางวัลของผู้เล่นชาวยุโรป โรนัลโดยังครองสถิติสำคัญได้แก่ เป็นผู้เล่นที่ลงสนามมากที่สุด (183 นัด), ทำประตูมากที่สุด (140 ประตู) และแอสซิสต์มากที่สุด (42 ครั้ง) ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก, เป็นผู้เล่นคนเดียวที่ทำประตูในฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายครบห้าสมัย, เป็นผู้ทำประตูมากที่สุดในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปรอบสุดท้าย (14 ประตู), เป็นนักฟุตบอลชายที่ทำประตูในนามทีมชาติมากที่สุด (127 ประตู) และลงสนามในนามทีมชาติมากที่สุดตลอดกาล (203 นัด) และเป็นผู้เล่นคนเดียวที่เป็นผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลในลีกสูงสุดของอังกฤษ สเปน และอิตาลี โรนัลโดชนะเลิศถ้วยรางวัล 34 รายการ ซึ่งรวมถึงแชมป์ลีก 7 สมัย, แชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 5 สมัย, แชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป และ แชมป์ยูฟ่าเนชันส์ลีก เขาเป็นหนึ่งในห้าผู้เล่นที่ลงแข่งขันทางการมากกว่า 1,200 นัด และเป็นนักฟุตบอลที่ทำประตูในการแข่งขันทางการมากที่สุดในประวัติศาสตร์ (860 ประตู) โรนัลโดเริ่มต้นอาชีพกับสโมสรสปอร์ติงลิสบอน ก่อนจะย้ายไปแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดใน ค.ศ. 2003 และคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีก 3 สมัย, เอฟเอคัพ 1 สมัย, ลีกคัพ 2 สมัย, ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 1 สมัย และฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก 1 สมัย รวมทั้งคว้าบาลงดอร์สมัยแรกใน ค.ศ. 2008 ด้วยวัย 23 ปี ก่อนจะย้ายไปเรอัลมาดริดใน ค.ศ. 2009 ด้วยค่าตัว 94 ล้านยูโร ซึ่งเป็นสถิติโลกในขณะนั้น เขาเป็นหนึ่งในสามประสานในแนวรุกร่วมกับการีม แบนเซมา และ แกเร็ท เบล ซึ่งมีส่วนสำคัญในการพาทีมคว้าแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้ 4 สมัยระหว่าง ค.ศ. 2014–2018 ในช่วงเวลาดังกล่าว โรนัลโดคว้าบาลงดอร์เพิ่มอีก 4 สมัยใน ค.ศ. 2013, 2014, 2016 และ 2017 และคว้าอันดับสองได้อีกสามครั้ง เป็นรองเพียง ลิโอเนล เมสซิ คู่แข่งคนสำคัญในอาชีพ โรนัลโดคว้าถ้วยรางวัลกับเรอัลมาดริด 15 รายการ ได้แก่ แชมป์ลาลิกา 2 สมัย, โกปาเดลเรย์ 2 สมัย, ซูเปร์โกปาเดเอสปัญญา 2 สมัย, ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 4 สมัย, ยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2 สมัย และ ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก 3 สมัย และยังสร้างสถิติในการเป็นผู้ทำประตูมากที่สุดตลอดกาลของสโมสรจำนวน 450 ประตู รวมทั้งเป็นผู้เล่นที่ทำประตูมากที่สุดตลอดกาลในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก เขายังเป็นผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลในรายการดังกล่าว 6 ฤดูกาลติดต่อกันตั้งแต่ ค.ศ. 2012–2018 โรนัลโดย้ายไปยูเวนตุสใน ค.ศ. 2018 ด้วยค่าตัว 100 ล้านยูโร ถือเป็นนักเตะที่มีค่าตัวสูงที่สุดสำหรับการย้ายทีมของสโมสรในอิตาลี และเป็นนักเตะอายุเกิน 30 ปีที่มีค่าตัวสูงที่สุด เขาคว้าแชมป์เซเรียอา 2 สมัย, ซูแปร์โกปปาอีตาเลียนา 2 สมัย และ โกปปาอีตาเลีย 1 สมัย รวมทั้งรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมของเซเรียอา ก่อนจะย้ายกลับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดใน ค.ศ. 2021 และเป็นผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลของสโมสร โรนัลโดถูกยกเลิกสัญญาในปีต่อมา และย้ายร่วมทีมอันนัศร์ใน ค.ศ. 2023 โรนัลโดติดทีมชาติชุดใหญ่ครั้งแรกใน ค.ศ. 2003 ในวัย 18 ปี และในปัจจุบันเขาเป็นผู้เล่นที่ลงสนามมากที่สุดและทำประตูมากที่สุดของทีมชาติโปรตุเกส โดยทำประตูแรกได้ในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2004 ซึ่งโปรตุเกสผ่านเข้าชิงชนะเลิศ ก่อนจะได้รับการแต่งตั้งเป็นกัปตันทีมใน ค.ศ. 2008 และใน ค.ศ. 2015 โรนัลโดได้รับการยกย่องโดยสหพันธ์ฟุตบอลโปรตุเกสให้เป็นนักฟุตบอลชาวโปรตุเกสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล เขาพาโปรตุเกสคว้าถ้วยรางวัลแรกโดยได้แชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2016 ส่งผลให้เขาคว้ารางวัลบาลงดอร์ 2016 ตามด้วยแชมป์ยูฟ่าเนชันส์ลีก 2019 ซึ่งเขาเป็นผู้ทำประตูสูงสุดในการแข่งขัน เช่นเดียวกับเป็นผู้ทำประตูสูงสุดในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2020 และด้วยการลงสนามมากว่า 200 นัด ส่งผลให้โรนัลโดเป็นนักฟุตบอลชายที่ลงสนามในนามทีมชาติมากที่สุดตลอดกาลตามบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ เขาเป็นหนึ่งในนักกีฬาที่มีชื่อเสียงโด่งดังและร่ำรวยที่สุดในโลก ได้รับการจัดอันดับโดยฟอบส์ให้เป็นนักกีฬาที่ได้รับค่าจ้างสูงที่สุดใน ค.ศ. 2016, 2017 และ 2023 และการจัดอันดับจากอีเอสพีเอ็นให้เป็นนักกีฬาที่มีชื่อเสียงที่สุดในสามปีติดต่อกันใน ค.ศ. 2016–2019 รวมทั้งการยกย่องจากไทม์ให้เป็น 1 ใน 100 บุคคลผู้ทรงอิทธิพลของโลกใน ค.ศ. 2014 เขาถือเป็นนักกีฬาคนที่สาม และเป็นนักฟุตบอลคนแรกที่ทำรายได้เกิน 1 พันล้านดอลลาร์ ชีวิตในช่วงแรก คริสเตียโน โรนัลโด เกิดเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1985 ที่เกาะมาเดรา เขตปกครองตนเองของประเทศโปรตุเกส เป็นบุตรชายของนายฌูแซ ดีนิช อาไวรู (เสียชีวิต: ค.ศ. 2005, อายุ 52 ปี) กับนางมารีอา ดูโลรึช อาไวรู เป็นบุตรชายคนเล็กในพี่น้อง 4 คน ถึงแม้ตอนเกิดเขาจะคลอดก่อนกำหนดแต่ก็มีน้ำหนักสมบูรณ์ถึง 8 ปอนด์ ทวดฝ่ายแม่ของเขา อีซาแบล ดา ปีดาดึ มีพื้นเพมาจากประเทศกาบูเวร์ดี (เคปเวิร์ด) โรนัลโดเกิดมาในครอบครัวแคธอลิกที่เคร่งศาสนาและไม่ได้มีฐานะร่ำรวย บิดาของเขาประกอบอาชีพคนสวนและติดสุราอย่างหนักถึงขั้นเป็นโรคพิษสุรา ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ย่านกิงตาดูฟัลเซา เมืองฟุงชาล ซึ่งเป็นเขตที่มีประชากรยากจนอาศัยอยู่มาก โดยโรนัลโดต้องนอนรวมกับญาติทุกคนในห้องเล็ก ๆ ในบ้าน โรนัลโดเริ่มเล่นฟุตบอลที่นี่ซึ่งเขาชอบเล่นตามถนน เขาเกือบจะไม่ได้ลืมตาดูโลกเนื่องจากมารดาของเขามีความคิดที่จะทำแท้งเนื่องจากไม่ต้องการเพิ่มภาระให้แก่ครอบครัว แต่ได้ตัดสินใจยอมลำบากเพื่อคลอดโรนัลโดและเจ้าตัวได้กล่าวว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดในชีวิต ที่มาของชื่อโรนัลโดนั้น บิดาของเขาเป็นผู้ตั้งให้ โดยได้แรงบันดาลใจจากชื่อของโรนัลด์ เรแกน อดีตประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นบุคคลที่บิดาของโรนัลโดชื่นชอบตั้งแต่เรแกนยังเป็นนักแสดงอยู่ เมื่ออายุ 6 ขวบ เขาเริ่มเล่นฟุตบอลอย่างจริงจังในทีมชุดใหญ่ของทีมอังดูรีญา (Andorinha) โดยการชักชวนของญาติ พอถึงปี 1995 โรนัลโดย้ายไปอยู่กับทีมนาซียูนัล (Nacional) โดยมีการจ่ายค่าตัวเป็นชุดฟุตบอลและลูกบอล หลังจากช่วยนาซิอองนาลคว้าแชมป์ระดับเยาวชนได้ โรนัลโด้ในวัย 12 ปี ก็ได้รับความสนใจจากสโมสรใหญ่ ๆ ของโปรตุเกส แต่สุดท้ายโรนัลโดเลือกค้าแข้งกับสปอร์ติง ลิสบอน ทีมโปรดของตัวเองในที่สุด นิสัยของโรนัลโดนั้นเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานตั้งแต่อายุน้อย ทุกครั้งที่ฝึกซ้อมกับเด็กคนอื่น เขามักจะกล่าวอย่างมั่นใจว่าสักวันเขาจะเป็นผู้เล่นที่โด่งดังและยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกให้ได้ ซึ่งเพื่อน ๆ ต่างก็หัวเราะในความคิดของโรนัลโด กระนั้นเขาก็มุ่งมั่นฝึกฝนตัวเองอย่างหนักนับแต่นั้นเพื่อพิสูจน์ว่าคำพูดของเขาไม่ใช่การเพ้อฝัน โรนัลโดเคยเป็นเด็กที่อารมณ์ร้อนโดยเขาเคยถูกไล่ออกจากโรงเรียนในวัย 14 ปี จากการขว้างเก้าอี้ใส่อาจารย์โดยโรนัลโดให้เหตุผลว่าอาจารย์ได้ใช้คำพูดดูหมิ่นเขา โรนัลโดเกือบจะไม่ได้เป็นนักฟุตบอลอาชีพเนื่องจากเขาตรวจพบภาวะหัวใจเต้นเร็ว เมื่ออายุ 15 ปี แต่ได้รับการรักษาด้วยวิธีผ่าตัดโดยการยิงเลเซอร์ และกลับมาเล่นฟุตบอลได้ตามปกติ การเล่นอาชีพ (สโมสร) สปอร์ติกกลูบีดีปูร์ตูกาล เยาวชน ในช่วงที่โรนัลโดอายุ 8 ขวบ โรนัลโดได้เล่นให้กับสโมสรฟุตบอลอังดูรีญา ซึ่งบิดาของเขาเป็นผู้จัดการทีมของสโมสรแห่งนี้ ในปี 1995 โรนัลโดได้ทำสัญญากับสโมสรฟุตบอลท้องถิ่นคือ สโมสรฟุตบอลนาซียูนัล และได้เล่นให้กับสโมสรนี้เป็นเวลา 5 ปี แล้วได้ย้ายไปอยู่กับสปอร์ติกกลูบีดีปูร์ตูกาล (สปอร์ติงลิสบอน) ในช่วงปี 1997 และได้สำเร็จการเล่นฟุตบอลเยาวชนให้กับในประเทศของตน ทีมชุดใหญ่ ในปี 2002 โรนัลโดในวัย 17 ปี ได้ย้ายมาเล่นให้กับสปอร์ติกกลูบีดีปูร์ตูกาล เนื่องจากในช่วงนั้นสโมสรฟุตบอลชื่อดังในโปรตุเกสได้เห็นความสนใจของโรนัลโดมากมายแต่เขาเลือกที่จะมาอยู่กับสปอร์ติงลิสบอน โดยโรนัลโดได้ลงเล่นเป็นตำแหน่งกองหน้า โรนัลโดโชว์ฝีเท้าได้อย่างยอดเยี่ยมไม่ว่าจะเป็นการหลบหลีกคู่ต่อสู้ การแย่งชิงบอล การยิงจากระยะไกล และการทำประตูอย่างแม่นยำ ทำให้โรนัลโดในช่วงนั้นโด่งดังไปทั่วในทวีปยุโรป และเขายังมีจุดเด่นที่มีทักษะในการครองบอลและมีความคล่องตัวสูง และได้รับการเลื่อนขั้นจากทีมเยาวชนมาสู่ทีมชุดใหญ่ในเวลาอันรวดเร็ว เขาลงสนามในทีมชุดใหญ่นัดแรกในเกมปรีไมราลีกาที่สปอร์ติงพบกับบรากาในวันที่ 29 กันยายน 2002 ก่อนจะทำได้สองประตูในนัดทีมเอาชนะโมไรเรนเซ่ 3–0 ในวันที่ 7 ตุลาคม ด้วยการเล่นและทักษะอันโดดเด่นนี้เอง ทำให้เซอร์อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ผู้จัดการทีมชื่อดังของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในพรีเมียร์ลีก ได้สนใจที่จะนำโรนัลโดมาร่วมทีม ซึ่งการเจรจาซื้อตัวโรนัลโดก็เป็นที่สำเร็จโดยดำเนินการอย่างรวดเร็ว เนื่องจากในขณะนั้นมีผู้จัดการทีมชื่อดังหลายคนสนใจจะเซ็นสัญญากับโรนัลโด รวมถึง อาร์แซน แวงแกร์ และ เฌราร์ อูลีเย โดยก่อนที่เขาจะออกจากประเทศโปรตุเกส โรนัลโดเล่นให้กับสปอร์ติกกลูบีดีปูร์ตูกาล ไปทั้งสิ้น 31 นัด ทำไป 5 ประตู โดยทางสโมสรได้รวบรวมผลงานของโรนัลโดอยู่ในพิพิธภัณฑ์ของทีมเพื่อเป็นเกียรติประวัติให้แก่เจ้าตัวอีกด้วย แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด (2003–09) โรนัลโดได้ย้ายมาอยู่กับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดด้วยค่าตัว 12.24 ล้านปอนด์ ในฤดูกาล 2003–04 และเป็นนักเตะดาวรุ่งที่มีค่าตัวสูงที่สุดในขณะนั้น เขาไดรับการยกย่องให้เป็นผู้เล่นดาวรุ่งที่น่าจับตามองที่สุดในขณะนั้น รวมทั้งเป็นนักเตะโปรตุเกสคนแรกของสโมสร เขาได้รับเสื้อหมายเลข 7 ทันทีในฤดูกาลแรกซึ่งเป็นหมายเลขของตำนานสโมสรหลายคน อาทิ จอร์จ เบสต์ เอริก ก็องโตนา และ เดวิด เบคแคม โรนัลโดลงสนามนัดแรกในเกมพรีเมียร์ลีกที่พบกับโบลตันวอนเดอเรอส์ โดยเขาถูกเปลี่ยนตัวลงมาแทนนิกกี บัตต์ ซึ่งยูไนเต็ดชนะ 4–0 ก่อนจะทำประตูแรกได้จากลูกฟรีคิกในนัดที่ทีมชนะพอร์ตสมัท 3–0 ในวันที่ 1 พฤศจิกายน 2003 เขาใช้เวลาไม่นานนักในการปรับตัวให้เข้ากับพรีเมียร์ลีก และผลงาน 8 ประตู จากการลงสนาม 39 นัด ซึ่งรวมถึงประตูแรกในรอบชิงชนะเลิศเอฟเอ คัพกับมิลล์วอลล์ช่วยให้ทีมคว้าแชมป์ได้จากการชนะ 3–0 ทำให้เขาได้รับรางวัลผู้เล่นแห่งปีเซอร์แมตต์ บัสบี ประจำฤดูกาล และได้รับการยกย่องจากแกรี เนวิลว่าจะเป็นผู้เล่นระดับโลกในอนาคตอันใกล้ ในฤดูกาลที่สอง เขาทำผลงานได้ไม่ดีเท่ากับปีแรก หลังจากที่จบฤดูกาลด้วยการลงสนาม 50 นัด แต่ทำได้เพียง 9 ประตู โดยโรนัลโดเป็นผู้ทำประตูที่ 1,000 ของยูไนเต็ดในเกมพรีเมียร์ลีก นัดที่ทีมบุกแพ้มิดเดิลส์เบรอ 1–4 และยูไนเต็ดจบฤดูกาลโดยไม่ได้แชมป์รายการใด และแพ้จุดโทษอาร์เซนอลในรอบชิงชนะเลิศเอฟเอคัพ ต่อมา ในฤดูกาล 2005–06 โรนัลโดก็เรียกฟอร์มเก่งของตัวเองมาได้อีกครั้งในช่วงครึ่งฤดูกาลหลัง ด้วยการทำ 12 ประตู จากการลงสนาม 47 นัด ยูไนเต็ดทำได้เพียงรองแชมป์พรีเมียร์ลีก แต่ยังได้แชมป์ลีกคัพ เอาชนะวีแกน 4–0 ซึ่งโรนัลโดทำได้หนึ่งประตู และเขายังคว้ารางวัลนักเตะดาวรุ่งยอดเยี่ยมของฟิฟโปร ซึ่งเป็นรางวัลเดียวที่ให้แฟน ๆ เป็นผู้ลงคะแนนโหวตตัดสิน และในปีเดียวกันเขาก็ได้อันดับที่ 20 ในตำแหน่งผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของฟีฟ่าด้วย อย่างไรก็ตาม ในฤดูกาลนี้มีเหตุการณ์ที่สร้างความลำบากแก่โรนัลโด โดยเขาถูกยูฟ่าแบนจากการชูนิ้วกลางใส่แฟนบอลของสโมสรเบนฟิกาซึ่งเป็นอริของสโมสรสปอร์ติกกลูบีดีปูร์ตูกาล และได้รับใบแดงในเกมพรีเมียร์ลีกที่ทีมบุกไปแพ้แมนเชสเตอร์ซิตี 1–3 จากการเจตนาเตะใส่แอนดรูว์ โคล รวมถึงการมีปัญหาขัดแย้งกับ รืด ฟัน นิสเติลโรย เพื่อนร่วมทีมที่วิจารณ์รูปแบบการเล่นของโรนัลโด และยังกล่าวว่าโรนัลโดนั้น "ได้รับการปกป้องจากสโมสรและเซอร์ อเล็กซ์มากเกินไป" ซึ่งนั่นเป็นชนวนไปสู่การย้ายร่วมทีมเรอัลมาดริดของ ฟัน นิสเติลโรย ในฤดูกาลต่อมา ในฟุตบอลโลก 2006 โรนัลโดถูกแฟนบอลอังกฤษรุมโห่ไล่หลังจากที่มีส่วนทำให้เวย์น รูนีย์ เพื่อนร่วมทีม ต้องถูกไล่ออกในเกมที่อังกฤษพบกับโปรตุเกส โรนัลโดถูกสื่อในอังกฤษกดดันและต่อว่า โดยหนังสือพิมพ์ของประเทศอังกฤษ ได้ลงข่าวว่าโรนัลโดจะย้ายออกจากแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดจากเหตุการณ์ดังกล่าว เขาได้ถูกกล่าวลงในหนังสือกีฬาประจำวันของประเทศสเปนว่าจะย้ายไปร่วมทีมเรอัลมาดริด และเมื่อ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ผู้จัดการทีมได้ทราบข่าวจึงได้ส่งผู้ช่วยผู้จัดการทีมการ์ลุช ไกรอชมาพูดคุยกับโรนัลโดและเปลี่ยนความคิดของเขาในการย้ายทีม โรนัลโดตัดสินใจอยู่กับทีมต่อไป และต่อสัญญาฉบับใหม่ออกไปอีก 5 ปี ในเดือนเมษายน 2007 ในฤดูกาล 2006–07 ถือเป็นปีที่โรนัลโดยกระดับการเล่นและก้าวขึ้นมาเป็นผู้เล่นระดับโลก เขาทำไป 17 ประตูในลีกช่วยให้ยูไนเต็ดคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกได้ และยังทำผงานโดดเด่นในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกช่วยให้ทีมเอาชนะโรมาด้วยผลประตูรวมสองนัด 8–3 แต่ยูไนเต็ดแพ้เอซีมิลานในรอบรองชนะเลิศ โรนัลโดยังพาทีมเข้าชิงชนะเลิศเอฟเอคัพได้ แต่แพ้เชลซี 0–1 เขาได้รับรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของพรีเมียร์ลีก รวมถึงนักฟุตบอลยอดเยี่ยมโดยผู้ชื่นชอบของพีเอฟเอ และ นักฟุตบอลดาวรุ่งแห่งปีของพีเอฟเอ โดยเป็นผู้เล่นรายที่สองในประวัติศาสตร์ที่สามารถคว้ารางวัลเกียรติยศทั้งสองมาครองในฤดูกาลเดียวกัน ต่อจาก แอนดี เกรย์ เมื่อปี 1977 และยังได้รับรางวัลนักฟุตบอลแห่งปีของสมาคมผู้สื่อข่าวฟุตบอล รวมถึงรางวัลผู้เล่นแห่งปีเซอร์แมตต์ บัสบีและมีชื่ออยู่ในอันดับสองการประกาศรางวัลบาลงดอร์ รวมถึงอันดับสามในการประกาศรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของฟีฟ่า ในปีนี้โรนัลโดได้พัฒนาการเล่นขึ้นมาอย่างมากเนื่องจากเขาได้รับการฝึกสอนโดย เรเน่ เมอเลินสเตน หนึ่งในทีมผู้ฝึกสอนชุดใหญ่ที่เซอร์ อเล็กซ์ให้ความไว้วางใจ ในฤดูกาล 2007–08 โรนัลโดทำประตูในลีกไปถึง 31 ประตูได้รับรางวัลดาวซัลโวพรีเมียร์ลีก และทำ 42 ประตูรวมทุกรายการ รวมถึงการทำแฮตทริกในนัดที่ยูไนเต็ดชนะนิวคาสเซิล 6–0 และได้ลงเล่นในฐานะกัปตันทีมเป็นครั้งแรกในนัดที่ยูไนเต็ดเปิดโอล์ดแทรฟฟอร์ดชนะโบลตัน 2–0 และประตูที่สองที่โรนัลโดทำได้ในเกมนั้น ถือเป็นประตูที่ 33 ทุกรายการในขณะนั้น ทำสถิติแซงหน้าจอร์จ เบสต์ ทีทำไว้ 32 ประตูในฤดูกาล 1967–68 และเป็นสถิติใหม่สำหรับผู้เล่นตำแหน่งปีกในลีกอังกฤษที่ทำประตูสูงสุดต่อหนึ่งฤดูกาล ยูไนเต็ดป้องกันแชมป์พรีเมียร์ลีกได้ และยังคว้าแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้โดยชนะเชลซีจากการดวลจุดโทษหลังเสมอกัน 1–1 แม้โรนัลโดจะยิงจุดโทษไม่เข้า โรนัลโดได้รางวัลดาวซัลโวยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ผู้เล่นแห่งปีเซอร์แมตต์ บัสบี สมัยที่ 3 และคว้ารางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของพรีเมียร์ลีกเป็นปีที่สองติดต่อกัน และยังได้รางวัลบาลงดอร์ครั้งแรกในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2008 ถือเป็นผู้เล่นของแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดคนแรกตั้งแต่ปี 1968 ที่ได้รับรางวัล และยังคว้ารางวัลรองเท้าทองคำ ซึ่งถือเป็นผู้เล่นตำแหน่งปีกหรือตัวริมเส้นคนแรกที่ได้รับรางวัล ในช่วงเวลานั้น เริ่มมีกระแสว่าโรนัลโดต้องการไปหาความท้าทายใหม่โดยย้ายร่วมทีมเรอัลมาดริด โดยเซพพ์ บลัทเทอร์ ประธานฟีฟ่าในขณะนั้นได้ออกมากระตุ้นให้ยูไนเต็ดทำการขายโรนัลโดเพื่ออนาคตของนักเตะเอง แต่โรนัลโดก็ตัดสินใจอยู่ช่วยทีมอีกหนึ่งฤดูกาล ในฤดูกาล 2008–09 ยูไนเต็ดคว้าแชมป์ได้ 3 รายการ โดยคว้าแชมป์ลีกเป็นสมัยที่ 3 ติดต่อกัน ซึ่งโรนัลโดทำไป 18 ประตูในลีก และ 27 ประตูทุกรายการ และยังคว้าแชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลกได้ในเดือนธันวาคม ชนะ แอลดียู ควิโต 1–0 ตามด้วยแชมป์ลีกคัพจากการชนะจุดโทษสเปอร์ และทำประตูสุดสวยจากการยิงไกลระยะ 40 หลาในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกรอบ 8 ทีมสุดท้ายช่วยให้ยูไนเต็ดเอาชนะโปร์ตูซึ่งประตูนั้นทำให้เขาได้รับรางวัลประตูยอดเยี่ยมแห่งปีของฟีฟ่า (FIFA Puskás Award) แต่ยูไนเต็ดแพ้บาร์เซโลนาในรอบชิงชนะเลิศ 0–2 ซึ่งนั่นเป็นการลงสนามนัดสุดท้ายของโรนัลโดในฐานะผู้เล่นยูไนเต็ด เมื่อวันที่ 11 มิถุนายน ค.ศ. 2009 แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดได้ยอมรับข้อเสนอการซื้อตัวเขาจากสโมสรเรอัลมาดริดด้วยค่าตัว 80 ล้านปอนด์ ซึ่งโรนัลโดก็มีความต้องการที่จะออกจากสโมสรเช่นกัน โดยการซื้อตัวครั้งนี้ถือเป็นสถิติค่าตัวแพงที่สุดในโลก ผลงานรวมของโรนัลโดคือลงเล่นทุกรายการ 299 นัด ทำได้ 118 ประตู คว้าถ้วยรางวัล 9 รายการ เรอัลมาดริด ฤดูกาล 2009–10 ในวันที่ 26 มิถุนายน ค.ศ. 2009 โรนัลโดได้เปิดตัวกับสโมสร และเขาได้รับเสื้อหมายเลข 9 โดยในฤดูกาลแรกนี้ โรนัลโดทำผลงานได้อย่างยอดเยี่ยมโดยได้ลงเล่นเป็นตังจริงทั้งหมด 35 นัด ทำประตูไปได้ 33 ประตู และครองดาวซัลโวสูงสุดของลาลิกา โดยโรนัลโดได้เล่นในตำแหน่งกองหน้า และบางครั้งก็สลับไปยืนในตำแหน่งปีกขวา โรนัลโดทำประตูแรกในนัดที่พบกับ เดปอร์ติโบเดลาโกรุญญา โดยเรอัลมาดริดชนะไป 3–2 ต่อมาโรนัลโดทำสถิติเป็นผู้เล่นคนแรกของสโมสรที่ทำประตูในการแข่งขัน 4 นัดแรกในบ้านได้ในฤดูกาลแรกที่อยู่กับทีม โรนัลโดทำประตูแรกในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกกับเรอัลมาดริดได้จากการยิงฟรีคิกในนัดที่ทีมเอาชนะซือริชไป 2–0 สำหรับผลงานในฤดูกาลแรก แม้เรอัลมาดริดจะไม่สามารถคว้าถ้วยรางวัลรายการใดได้ในปีนี้ แต่โรนัลโดก็ทำประตูในลีกไปได้ 26 ประตูจากจำนวน 29 นัด และทำแฮตทริกในลาลิกาได้เป็นครั้งแรกในนัดที่ทีมเอาชนะ เอร์เรเซเด มายอร์กา 4–1 ในเดือนพฤษภาคม 2010 ฤดูกาล 2010–11 โรนัลโดได้รับเสื้อหมายเลข 7 ซึ่งเคยเป็นของราอุล กอนซาเลซตำนานกองหน้าของทีม และทีมได้เปลี่ยนผู้จัดการทีมมาเป็นโชเซ มูรีนโย ในวันที่ 23 ตุลาคม 2010 ในนัดที่เรอัลมาดริดพบกับราซินเดซันตันเดร์ โรนัลโดทำถึง 4 ประตู ช่วยทีมเอาชนะไป 4–0 แต่ในนัดที่พบกับบาร์เซโลนา ซึ่งเรอัลมาดริดไปเยือนที่กัมนอว์ พวกเขาแพ้ไปถึง 0–5 หลังจากในนัดนั้น เรอัลมาดริดได้เปิดบ้านพบกับอัตเลติกเดบิลบาโอ โดยโรนัลโดยิงไปถึง 5 ประตู ช่วยให้ทีมชนะไป 6–1 เรอัลมาดริดจบฤดูกาลด้วยการคว้ารองแชมป์ลาลิกา แม้จะทำไปถึง 92 คะแนน และตกรอบรองชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก โดยแพ้ให้กับบาร์เซโลนาด้วยผลประตูรวมสองนัด 1–3 แต่พวกเขายังได้แชมป์โกปาเดลเรย์ จากการเอาชนะบาร์เซโลนา 1–0 ในช่วงต่อเวลาพิเศษซึ่งโรนัลโดเป็นผู้ทำประตูชัย โรนัลโดทำประตูในลีกไปถึง 40 ประตู จากการลงสนาม 34 นัดคว้ารางวัลดาวซัลโวลีกไปครอง และทำประตูรวมทุกรายการ 53 ประตูจาก 54 นัด ฤดูกาล 2011–12 ความสำเร็จของโรนัลโดกับสโมสรได้เพิ่มมากขึ้นตามลำดับ โดยโรนัลโดทำประตูรวมทุกรายการในฤดูกาลนี้ไปถึง 60 ประตู และทีมยังผ่านเข้าถึงรอบรองชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก แต่แพ้ไบเอิร์นมิวนิกในการดวลจุดโทษ แต่โรนัลโดก็นำทีมได้แชมป์ลาลิกาครั้งที่ 32 โดยในช่วงปลายฤดูกาล เรอัลมาดริดกับบาร์เซโลนาได้แข่งขันกันที่กัมนอว์ ซึ่งโรนัลโดก็เป็นผู้ทำประตูชัยพาทีมบุกไปชนะ 2–1 และยังทำสถิติเป็นทีมแรกในประวัติศาสตร์ฟุตบอลสเปนที่ได้ 100 คะแนน โรนัลโดทำประตูรวมทุกรายการได้ถึง 60 ประตูจากการลงสนาม 55 นัด และทำประตูในลาลิกาไป 46 ประตู ฤดูกาล 2012–13 ในฤดูกาลต่อมา เรอัลมาดริดไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร โดยทำได้เพียงคว้าแชมป์ซูเปร์โกปาเดเอสปัญญา ได้ในเดือนสิงหาคม เอาชนะ บาร์เซโลนา ไปได้ด้วยกฎประตูทีมเยือนหลังจากรวมผลสองนัดเสมอกัน 4–4 โดยโรนัลโดทำประตูได้ทั้งสองนัด ทีมจบฤดูกาลด้วยการคว้ารองแชมป์ลาลิกา เสียแชมป์ให้กับบาร์เซโลนาที่ทำไป 100 คะแนน และทำได้เพียงรองแชมป์โกปาเดลเรย์ พ่ายอัตเลติโกเดมาดริดในรอบชิงชนะเลิศ 1–2 ในส่วนของการแข่งขันรายการยุโรป เรอัลมาดริด พ่ายโบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ ในรอบรองชนะเลิศด้วยผลประตูรวม 3–4 โดยโรนัลโดคว้าตำแหน่งดาวซัลโวประจำการแข่งขันไปได้ด้วยจำนวน 12 ประตู ในภาพรวมของฤดูกาลนี้ โรนัลโดทำประตูในลีกไป 34 ประตู และ 55 ประตูรวมทุกรายการ ฤดูกาล 2013–14 วันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 2013 โรนัลโด ลงสนามครบ 200 เกมให้กับเรอัลมาดริดในนัดเปิดบ้านชนะเรอัลเบติส 2–1 แต่โรนัลโดทำประตูไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เขาทำประตูแรกในฤดูกาลได้ เมื่อวันที่ 1 กันยายน ในนัดที่ชนะอัตเลติกเดบิลบาโอ 3–1 จากนั้น โรนัลโดได้ต่อสัญญากับสโมสรถึงปี 2018 พร้อมค่าเหนื่อยสูงถึง 17 ล้านยูโรต่อปี (ประมาณ 765 ล้านบาท) ซึ่งถือเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่ได้รับค่าเหนื่อยสูงที่สุด โรนัลโดลงสนามนัดที่ 100 ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกในการพบกับโคเปนเฮเกน เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม และเรอัลมาดริดชนะไปได้ 4–0 และในวันที่ 23 ตุลาคม โรนัลโดทำสองประตูในนัดที่เอาชนะยูเวนตุส 2–1 เท่ากับว่าเขาทำประตูในรายการดังกล่าวไปทั้งสิ้น 57 ลูก มากที่สุดเป็นอันดับ 3 ตลอดกาล ในการลงสนามเกมเยือนนัดที่ 106 ให้กับเรอัลมาดริด เมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน เขาทำสถิติยิงประตูได้ถึง 100 ลูกในการเล่นเกมเยือนได้สำเร็จ ในนัดที่บุกเอาชนะ ราโย บาเยกาโน่ 3–2 และทำให้เขามีค่าเฉลี่ยทำประตูสูงถึง 0.94 ลูกต่อหนึ่งนัด โดยในวันที่ 9 พฤศจิกายน โรนัลโดทำแฮตทริกครั้งที่ 19 ในลาลิกา ในเกมที่เอาชนะเรอัลโซซิอิดัด 5–1 ต่อมาเมื่อวันที่ 13 มกราคม ค.ศ. 2014 โรนัลโด คว้ารางวัลบาลงดอร์เป็นสมัยที่สอง ด้วยการเอาชนะคู่แข่งตลอดกาลอย่างลิโอเนล เมสซิที่คว้ารางวัลมาสี่สมัยก่อนหน้านี้ ในวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 2014 หลังจากที่เขาทำประตูได้ในเกมที่พบกับ มาลาก้า ทำให้ โรนัลโด เป็นคนแรกที่ทำ 25 ประตูติดต่อกัน 5 ฤดูกาล โดยหลังจากนั้นเมื่อวันที่ 2 เมษายน ค.ศ. 2014 เขาก็ทำประตูที่ 100 ในรายการยูฟ่าแชมเปี้ยนส์ลีก ในเกมที่พบกับโบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ โรนัลโดจบฤดูกาลด้วยการทำไป 31 ประตูจากการลงสนาม 30 นัดในลีก คว้ารางวัลดาวซัลโวลิลากิไปครอง และยังคว้ารางวัลรองเท้าทองคำยุโรปร่วมกับ ลุยส์ ซัวเรซ รวมถึงรางวัลดาวซัลโวยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกด้วยการทำไป 17 ประตู นอกจากนี้สามประสานตัวรุกของทีมหรือที่เรียกว่า BBC (เบล, เบนเซม่า และคริสเตียโน่) ยังยิงประตูรวมกันถึง 97 ลูก และแม้เรอัลมาดริดจะจบฤดูกาลเพียงอันดับสามในลีก แต่พวกเขาคว้าแชมป์สำคัญสองรายการคือยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก เอาชนะอัตเลติโกเดมาดริด 4–0 และโกปาเดลเรย์ได้ และในฤดูกาลนี้โรนัลโดยังได้รับรางวัล นักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของลาลิกา ฤดูกาล 2014–15 ในช่วงต้นฤดูกาล เขายิงประตูได้ทันทีในเกมชนะกอร์โดบา 2–0 โดยหลังจากนั้นในวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 2014 โรนัลโดได้รับรางวัลนักเตะยุโรปยอดเยี่ยมแห่งฤดูกาล 2013–14 ต่อมาเมื่อวันที่ 20 กันยายน ค.ศ. 2014 เขาทำแฮตทริกครั้งที่ 20 ในลีกได้สำเร็จจากเกมที่ถล่ม ลา กอรุนญ่า 8–2 โดยในวันที่ 6 ธันวาคม ค.ศ. 2014 โรนัลโดกลายเป็นนักเตะที่ยิง 200 ประตูในลาลิกาเร็วที่สุดในประวัติศาสตร์จากการลงสนามเพียงแค่ 178 นัด และยังยิงแฮตทริกได้เป็นหนที่ 23 ในเกมที่พบกับเซลตาเดบิโก เมื่อวันที่ 12 มกราคม ค.ศ. 2015 เขาคว้ารางวัลบาลงดอร์มาครองเป็นครั้งที่ 3 และหลังจากนั้น ในวันที่ 18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2015 โรนัลโดยิงประตูให้ทีมชนะชัลเคอ 04 2–0 ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกนัดแรกและยิงเพิ่มได้อีก 2 ประตูในนัดที่สอง ทำให้เขากลายเป็นนักเตะที่ทำประตูมากที่สุดในรายการนี้จำนวน 78 ประตู จากนั้นในวันที่ 5 เมษายน ค.ศ. 2015 โรนัลโด ทำ 5 ประตูได้อีกครั้ง และใช้เวลาเพียง 8 นาทีในการทำแฮตทริกจากเกมที่ถล่มเอาชนะกรานาดา 9–1 ในลาลิกา โดยหลังจากนั้นเพียง 3 วัน เขาก็ยิงประตูที่ 300 ในทุกรายการให้กับเรอัลมาดริดได้สำเร็จในเกมที่เอาชนะราโย บาเยกาโน่ 2–0 ซึ่งต่อมาอีก 10 วัน เขาก็ได้กลายเป็นนักเตะคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ยิงรวมกัน 50 ประตูในทุกรายการติดต่อกัน 5 ฤดูกาล หลังจากทำแฮตทริกได้ในเกมที่ทีมเอาชนะมาลากา 3–1 โรนัลโดทำประตูทุกรายการรวม 61 ประตู เป็นสถิติที่สูงที่สุดนับตั้งแต่เล่นอาชีพมา รวมทั้งทำประตูในลีกไป 48 ประตู คว้ารางวัลดาวซัลโวลาลิกามาครองอีกครั้ง และยังเป็นดาวซัลโวยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกร่วมกับ เนย์มาร์ และ ลิโอเนล เมสซิ จำนวน 10 ประตู เรอัลมาดริดคว้าถ้วยรางวัลได้สองรายการคือ ชนะเซบิยาในยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2–0 ซึ่งโรนัลโดทำสองประตู และแชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก แต่พวกเขาล้มเหลวในสองรายการใหญ่คือลาลิกาซึ่งทำได้เพียงรองแชมป์ และยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกซึ่งแพ้ยูเวนตุสในรอบรองชนะเลิศด้วยผลประตูรวม 2–3 ฤดูกาล 2015–16 หลังการเข้ามาคุมทีมของราฟาเอล เบนิเตซ เขายิงประตูไม่ได้ในสองเกมแรกของฤดูกาล แต่เขาก็กลับมายิงทีเดียว 5 ประตูในนัดที่เอาชนะเอสปันญอล 6–0 ซึ่งทำให้โรนัลโดยิงไปแล้ว 230 ลูกจากการลงสนามเพียง 203 นัด ทำสถิติเป็นผู้เล่นเรอัลมาดริดที่ทำประตูในลาลิกาได้มากที่สุดตลอดกาล แซงหน้าสถิติที่ราอุล กอนซาเลซ ทำไว้ที่ 228 ประตู ต่อมา โรนัลโดทำสถิติเป็นผู้เล่นที่ทำประตูในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้มากที่สุดตลอดกาล จากการทำแฮตทริกในนัดที่ทีมชนะ ชัคตาร์ดอแนตสก์ แซงหน้าเมสซิที่ทำไว้ 77 ประตู และเขาทำประตูที่ 500 ในการเล่นอาชีพได้ในนัดที่ทีมบุกไปเอาชนะมัลเมอ เอฟเอฟ 2–0 วันที่ 30 กันยายน 2015 ต่อมา เมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 2015 โรนัลโดมีชื่อเข้าชิงบาลงดอร์ 2015 ร่วมกับ เนย์มาร์ และเมสซิ หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วัน ในวันที่ 8 ธันวาคม เขาทำคนเดียว 4 ประตูให้ทีมเอาชนะ มัลโม่ไปได้ 8–0 ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกรอบแบ่งกลุ่ม ต่อมาเบนิเตซได้ถูกปลดในเดือนมกราคม ค.ศ. 2016 และซีเนดีน ซีดาน ได้เข้ามารับตำแหน่งต่อซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นยุคทองของสโมสรในรอบหลายปี พวกเขาได้รองแชมป์ลาลกิกาโดยมีคะแนนตามหลังบาร์เซโลนาเพียงคะแนนเดียว และคว้าแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้จากการชนะจุดโทษอัตเลติโกเดมาดริด และโรนัลโดยังเป็นดาวซัลโวประจำการแข่งขันจำนวน 16 ประตู และถือเป็นฤดูกาลที่ 6 ติดต่อกันที่โรนัลโดทำประตูทุกรายการได้เกินกว่า 50 ประตู โดยทำไป 51 ประตูในฤดูกาลนี้ และยังทำสถิติเป็นผู้เล่นที่ทำประตูรวมให้กับสโมสรเรอัลมาดริดมากที่สุดตลอดกาลได้ในปีนี้ ฤดูกาล 2016–17 ในฤดูกาลนี้เรอัลมาดริดยังคงประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่อง เริ่มด้วยการชนะเลิศยูฟ่าซูเปอร์คัพ เอาชนะเซบิยาในเดือนสิงหาคม 3–2 แต่โรนัลโดไม่ได้ลงเล่นเนื่องจากบาดเจ็บหัวเข่า และคว้าฟุตบอลชิงแชมป์สโมรสรโลกได้ในเดือนธันวาคม 2016 ณ ประเทศญี่ปุ่น เอาชนะ คาชิมะ แอนต์เลอส์ 4–2 ซึ่งโรนัลโดทำแฮตทริกได้และคว้ารางวัลนักเตะยอดเยี่ยมประจำการแข่งขันไปครอง และคว้ารางวัลบาลงดอร์ 2016 รวมทั้งรางวัลผู้เล่นชายยอดเยี่ยมแห่งปีของฟีฟ่าจากผลงานพาโปรตุเกสคว้าแชมป์ฟุตบอลยูโร 2016 โรนัลโดจบฤดูกาลโดยการพาทีมเป็นแชมป์ลาลิกาได้ในรอบ 5 ปี ด้วยการทำไป 25 ประตูในลีก และเรอัลมาดริดไม่แพ้ทีมใดเลยในการแข่งขัน 16 นัดแรก โรนัลโดยังทำสถิติเป็นคนแรกที่ยิงครบ 100 ประตูในการแข่งขันรายการของยูฟ่าได้ ในนัดที่ทีมบุกไปเอาชนะไบเอิร์นมิวนิก 2–1 ในรอบ 8 ทีมสุดท้ายยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก และยังยิงอีกสองประตูในนัดชิงชนะเลิศพาทีมชนะยูเวนตุส 4–1 ป้องกันแชมป์ได้อีกครั้ง และทำสถิติเป็นผู้เล่นคนแรกที่ทำประตูในรอบชิงชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้ 3 ครั้ง และเขายังคว้ารางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของสหพันธ์ฟุตบอลยุโรปไปครองเป็นการคว้ารางวัล 2 สมัยติดต่อกัน และถือเป็นครั้งที่ 3 ในอาชีพ นอกจากนี้เรอัลมาดริดยังเป็นสโมสรแรกที่ป้องกันแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้นับตั้งแต่เปลี่ยนชื่อการแข่งขันมาจากยูโรเปียนคัพ โรนัลทำประตูทุกรายการในฤดูกาลนี้ 42 ประตู ฤดูกาล 2017–18 โรนัลโดเริ่มต้นฤดูกาลด้วยแชมป์ยูฟ่าซูเปอร์คัพซึ่งเรอัลมาดริดชนะแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด 2–1 ต่อมา เรอัลมาดริดเอาชนะบาร์เซโลนาในซูเปร์โกปาเดเอสปัญญาด้วยผลประตูรวมสองนัด 5–1 ซึ่งโรนัลโดทำประตูได้ในนัดแรกก่อนจะถูกใบแดงไล่ออกจากสนามเนื่องจากพยายามเรียกจุดโทษจากผู้ตัดสินแต่กลับถูกมองว่าพุ่งล้ม ในช่วงปลายปี 2017 เขาได้รับรางวัลบาลงดอร์เป็นครั้งที่ 5 และคว้ารางวัลผู้เล่นชายยอดเยี่ยมแห่งปีของฟีฟ่าเป็นปีที่สองติดต่อกัน และเป็นผู้ทำประตูชัยในนัดชิงชนะเลิศที่เรอัลมาดริดเอาชนะเกรมิโอ ในฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก ต่อมา ในเดือนมีนาคม 2018 โรนัลโดทำประตูที่ 300 ในลาลิกาได้ในนัดที่ทีมเอาชนะเฆตาเฟ 3–1 ส่งผลให้เขาเป็นผู้เล่นที่ใช้เวลาน้อยที่สุดในการทำครบ 300 ประตูในลาลิกา ทำสถิติแซงเมสซิ และตามด้วยการทำแฮตทริกครั้งที่ 50 ในอาชีพ จากการทำ 4 ประตูในนัดที่ทีมชนะฌิโรนา 6–3 แม้ว่าเรอัลมาดริดจะไม่สามารถป้องกันแชมป์ลาลิกาได้ แต่โรนัลโดพาทีมป้องกันแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้เป็นสมัยที่ 3 ติดต่อกัน โดยในรอบก่อนรองชนะเลิศในนัดที่สองที่เรอัลมาดริดพบยูเวนตุส โรนัลโดทำได้สองประตู และประตูที่สองของเขาเป็นการยิงจักรยานอากาศเข้าไปอย่างสวยงาม ท่ามกลางเสียงปรบมือยกย่องจากแฟนบอลยูเวนตุสในสนาม โดยอันเดรอา บาร์ซัลยี กองหลังยูเวนตุสกล่าวยกย่องว่าเปรียบเสมือนการยิงในเกมส์เพลย์สเตชัน โดยเท้าของโรนัลโดนั้นอยู่สูงกว่าพื้นถึง 2.31 เมตร เรอัลมาดริดผ่านไบเอิร์นมิวนิกในรอบรองชนะเลิศ และเข้าไปชนะลิเวอร์พูล 3–1 ในนัดชิงชนะเลิศ โรนัลโดทำสถิติเป็นผู้เล่นคนแรกที่คว้าถ้วยยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 5 สมัย (ไม่นับยูโรเปียนคัพ) และยังเป็นผู้ทำประตูสูงสุดในรายการนี้เป็นปีที่ 6 ติดต่อกันจำนวน 15 ประตู ต่อมา สื่อทั่วโลกได้เสนอข่าวว่าเขามีความต้องการย้ายออกจากเรอัลมาดริดเนื่องจากหมดความท้าทายและมีความขัดแย้งกับโฟลเรนติโน เปเรซประธานสโมสร ยูเวนตุส (2018–2021) โรนัลโดเดินทางมาถึงตูรินในวันที่ 16 กรกฎาคม ค.ศ. 2018 เพื่อรับการตรวจร่างกายย้ายร่วมทีมยูเวนตุส หลังจบฟุตบอลโลก 2018 โดยยูเวนตุสได้มอบเสื้อเบอร์ 7 ให้แก่เขา โรนัลโดกล่าวว่าการย้ายมาอิตาลีในครั้งนี้เพื่อหาความท้าทายใหม่ ๆ และชื่นชมในความยิ่งใหญ่ของยูเวนตุส โรนัลโดย้ายมาด้วยราคา 112 ล้านยูโร หรือประมาณ 99 ล้านปอนด์ เซ็นสัญญา 4 ปี รับค่าเหนื่อย 500,000 ปอนด์/สัปดาห์ ถือเป็นสถิติการซื้อขายนักเตะที่ราคาสูงที่สุดของสโมสรในอิตาลี และเป็นนักเตะที่อายุเกิน 30 ปีที่มีค่าตัวสูงที่สุด ทั้งนี้ โรนัลโดกล่าวว่าต้องการพาทีมยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ยูเวนตุสเปิดขายเสื้อแข่งฤดูกาลใหม่ของโรนัลโดได้วันเดียวสูงถึง 520,000 ตัว ซึ่งสูงกว่าที่เนย์มาร์ เคยทำไว้ในวันแรกของสโมสรปารีแซ็ง-แฌร์แม็งที่ขายไปเพียง 10,000 ตัวเท่านั้น เมื่อวันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 2018 โรนัลโดลงเล่นนัดแรกให้ยูเวนตุสในเกมบุกชนะคิเอโว 3–2 ต่อมา เมื่อวันที่ 16 กันยายน ค.ศ. 2018 โรนัลโดทำสองประตูเป็นครั้งแรกให้กับยูเวนตุสในการลงสนามนัดที่ 4 ในเกมที่ชนะซัสซูโอโล 2–1 ในเซเรีย อา ซึ่งประตูที่สองของเขาในเกมนี้คือประตูที่ 400 ในลีกของเขา โรนัลโดกลายเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ชนะครบ 100 นัดในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกในนัดที่ทีมเปิดบ้านชนะบาเลนเซีย ทำให้ยูเวนตุสผ่านเข้าสู่รอบน็อกเอาต์ของการแข่งขัน ต่อมา ในเดือนธันวาคม เขายิงประตูที่ 10 ในลีกจากจุดโทษในเกมที่ชนะฟีออเรนตีนา 3–0 และโรนัลโดคว้าถ้วยรางวัลแรกกับสโมสรเมื่อวันที่ 16 มกราคม ค.ศ. 2019 ในซูเปอร์โกปปาอีตาเลียนา โดยเขาทำประตูชัยได้จากการโหม่งพาทีมชนะเอซี มิลาน 1–0 วันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2019 โรนัลโดทำประตูได้ในนัดพบกับซาสซูโอโลซึ่งเป็นการทำประตูในเกมเยือนได้ 9 นัดติดต่อกันในลีกของสโมสร เท่ากับสถิติของจูเซปเป้ ซินญอรี ต่อมา วันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 2019 โรนัลโดทำแฮตทริกในเกมชนะอัตเลติโกเดมาดริด 3–0 ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก รอบ 16 ทีมสุดท้ายช่วยให้ยูเวนตุสผ่านเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศด้วยผลประตูรวม 3–2 หนึ่งเดือนต่อมา โรนัลโดทำประตูที่ 125 ในรายการนี้ในนัดแรกของรอบ 8 ทีมสุดท้ายที่พบกับอาแจ็กซ์และจบด้วยผลเสมอ 1–1 ต่อมา ในนัดที่สองที่เมืองตูรินเมื่อวันที่ 16 เมษายน เขาทำประตูได้แต่ยูเวนตุสแพ้ 1–2 และตกรอบด้วยผลประตูรวม 2–3 ในวันที่ 20 เมษายน โรนัลโดลงเล่นในเซเรียอาพบกับฟีออเรนตีนาโดยยูเวนตุสได้แชมป์เป็นสมัยที่ 8 ติดต่อกันหลังเปิดบ้านชนะ 2–1 ส่งผลให้เขากลายเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่คว้าแชมป์ลีกสูงสุดในอังกฤษ สเปน และอิตาลีได้ และในวันที่ 27 เมษายน ค.ศ. 2019 เขาทำประตูที่ 600 ในระดับสโมสรในนัดที่บุกไปเสมออินเตอร์ มิลาน 1–1 โรนัลโดจบฤดูกาลแรกด้วยการทำ 21 ประตู และ 8 แอสซิสต์ และได้รับรางวัลผู้เล่นทรงคุณค่าของเซเรียอา ในฤดูกาลต่อมา โรนัลโดทำประตูแรกในเกมที่ชนะนาโปลี 4–3 ในเซเรียอาเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 2019 เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม เขาได้สร้างสถิติสำคัญในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ในนัดชนะไบเออร์ เลเวอร์คูเซน 3–0 ในรอบแบ่งกลุ่มโดยทำประตูในรายการนี้เป็นฤดูกาลที่ 14 ติดต่อกัน เทียบเท่ากับสถิติของราอูลและเมสซิ และทำลายสถิติของอิเคร์ กาซิยาสในการพาทีมชนะในการแข่งขันมากที่สุดตลอดกาล และเทียบสถิติของราอูลในการยิงประตูฝ่ายตรงข้ามในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกครบ 33 ทีม และในวันที่ 6 พฤศจิกายน ในนัดชนะโลโคโมติฟมอสโก 2–1 เขาทาบสถิติของเปาโล มัลดินี่ในการเป็นผู้เล่นที่ลงเล่นมากเป็นอันดับสองในการแข่งขันระดับสโมสรในการแข่งขันทุกรายการยูฟ่า จำนวน 174 นัด เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม ค.ศ. 2019 โรนัลโดทำประตูมหัศจรรย์จากการกระโดดสูงถึง 8 ฟุต 5 นิ้ว (2.57 ม.) ซึ่งสูงกว่าคานประตูในนัดที่เขาโหม่งพาทีมชนะซามพ์โดเรีย 2–1 ต่อมา โรนัลโดทำแฮตทริกแรกในเซเรียอาเมื่อวันที่ 6 มกราคม ค.ศ. 2020 ในเกมที่ยูเวนตุสชนะกายารี 4–0 ถือเป็นแฮตทริกในอาชีพครั้งที่ 56 ของเขา และเขากลายเป็นผู้เล่นคนที่สองต่อจากอาเลกซิส ซานเชซที่ทำแฮตทริกในพรีเมียร์ลีก ลาลีกา และเซเรียอา ต่อมา วันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 เขาทำสองประตูจากจุดโทษในเกมที่ชนะฟิออเรนติน่า 3–0 เทียบเท่าสถิติของสโมสรของ ดาวิด เทรเซเก้ต์ ที่ทำประตูในเกมลีก 9 นัดติดต่อกัน และทำลายสถิติดังกล่าวในอีกหกวันต่อมาด้วยการทำประตูในเกมที่ยูเวนตุสบุกไปแพ้เฮลลาส เวโรนา 1–2 ต่อมาวันที่ 22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 โรนัลโด้ทำประตูในเกมลีกนัดที่ 11 ติดต่อกันเป็นสถิติตลอดกาลร่วมกับกาเบรียล บาติสตูตา และฟาบิโอ กวายาเรลลา ในการลงสนามนัดที่ 1,000 ของเขาที่ยูเวนตุสบุกไปชนะสปาล 2–1 วันที่ 22 มิถุนายน ค.ศ. 2020 เขาทำประตูจากจุดโทษในเกมที่ชนะโบโลญญา 2–0 ทำสถิติแซงหน้ารุย กอสตาในการเป็นผู้เล่นโปรตุเกสที่ทำประตูมากที่สุดในประวัติศาสตร์เซเรียอา ต่อมา เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม เขายิงประตูที่ 25 ในลีกในฤดูกาลจากการยิงฟรีคิกในนัดที่ชนะโตริโน 4–1 และยังเป็นประตูแรกของเขาจากลูกฟรีคิกกับสโมสรหลังจากความพยายาม 43 ครั้ง ต่อมา วันที่ 20 กรกฎาคม โรนัลโดทำสองประตูในเกมที่ชนะลาซิโอ 2–1 ประตูแรกของเขาถือเป็นประตูที่ 50 ของเขาในเซเรียอา และกลายเป็นผู้เล่นที่ใช้เวลาน้อยที่สุดเป็นอันดับสองรองจาก กุนนาร์ นอร์ดาห์ล ที่ทำ 50 ประตูในลีกอิตาลี และเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ทำได้ 50 ประตูทั้งในพรีเมียร์ลีก ลาลีกา และเซเรียอา และยังเป็นผู้เล่นที่อายุมากที่สุด ด้วยวัย 35 ปี 166 วัน ที่ยิงได้มากกว่า 30 ประตูในหนึ่งในห้าลีกชั้นนำของยุโรป นับตั้งแต่รอนนี่ รูค ผู้เล่นอาร์เซนอลทำได้ในปี 1948 ต่อมา เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม ค.ศ. 2020 โรนัลโดทำประตูแรกในเกมที่ทีมเปิดบ้านชนะซามพ์โดเรีย 2–0 ซึ่งยูเวนตุสคว้าแชมป์เซเรียอาเป็นครั้งที่ 9 ติดต่อกัน เขาจบฤดูกาลที่สองในลีกด้วยจำนวน 31 ประตู และเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม โรนัลโดทำสองประตูในนัดชนะลียง 2–1 ในบ้านนัดที่สองของยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกรอบ 16 ทีมสุดท้ายซึ่งทำให้เขาจบฤดูกาลด้วยผลงาน 37 ประตูในทุกรายการ แต่ยูเวนตุสตกรอบด้วยกฎประตูทีมเยือน ฤดูกาล 2020–21 สโมสรแต่งตั้งอันเดรอา ปีร์โลเข้ามาทำหน้าที่แทนเมารีซีโอ ซาร์รี่ และคว้าแชมป์ ซูเปอร์โกปปาอิตาเลียโดยชนะนาโปลี 2–0 ซึ่งโรนัลโดเป็นผู้ทำประตูแรก และชนะเลิศ โกปปาอิตาเลียโดยชนะอตาลันตา แต่ทีมประสบความล้มเหลวในการป้องกันแชมป์ลีกเป็นครั้งแรกในรอบ 9 ปี โดยเสียแชมป์ให้อินเตอร์ มิลาน อีกทั้งยังตกรอบยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกโดยพ่ายโปร์ตู ในรอบ 16 ทีมสุดท้ายด้วยกฎประตูทีมเยือน โรนัลโดทำไป 35 ประตู จาก 42 นัดในทุกรายการ และคว้ารางวัลดาวซัลโวเซเรียอาด้วยจำนวน 29 ประตู นอกจากนี้ โรนัลโดได้สร้างสถิติใหม่มากมายในฤดูกาลนี้ โดยทำประตูครบ 600 ลูกในฟุตบอลลีกในวันที่ 2 มีนาคม 2021 ในนัดที่ยูเวนตุสชนะสเปเซีย 3–0 ต่อมา ในวันที่ 14 มีนาคม โรนัลโดทำแฮตทริกครั้งที่ 57 ในอาชีพในนัดที่ยูเวนตุสบุกไปชนะกายารี 3–1 ในลีก และสร้างประวัติศาสตร์เป็นผู้เล่นทีทำประตูในการแข่งขันระดับทางการทั้งในระดับสโมสรและทีมชาติมากที่สุดตลอดกาลจำนวน 770 ประตู แซงหน้าสถิติเดิมของเปเล่ตำนานทีมชาติบราซิลที่ทำไว้ 767 ประตู และในวันที่ 12 พฤษภาคม โรนัลโดทำประตูได้ในนัดที่ยูเวนตุสบุกชนะซาซูโอโล 3–1 เป็นประตูที่ 100 ของเขากับยูเวนตุส และทำสถิติเป็นผู้เล่นยูเวนตุสที่ใช้เวลาน้อยที่สุดในการทำครบ 100 ประตู ต่อมา ในวันที่ 19 พฤษภาคมหลังจากชนะเลิศโกปปาอิตาเลีย โรนัลโดถือเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ได้แชมป์ฟุตบอลถ้วยรายการหลักครบทุกถ้วยในลีกอังกฤษ สเปน และอิตาลี และยังเป็นผู้เล่นคนแรกที่เป็นดาวซัลโวประจำฤดูกาลในลีกอังกฤษ สเปน และอิตาลี ย้ายกลับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด (2021–2022) โรนัลโดลงสนามนัดสุดท้ายให้ยูเวนตุสในเกมลีกนัดเปิดฤดูกาลวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 2021 นัดที่บุกไปเสมออูดิเนเซ่ 2–2 ท่ามกลางกระแสข่าวว่าเจ้าตัวต้องการย้ายทีม ต่อมา ในวันที่ 27 สิงหาคม สโมสรแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดได้ออกแถลงการณ์ว่าพวกเขาประสบความสำเร็จในการเซ็นสัญญานำโรนัลโดกลับมายังสโมสรด้วยค่าตัว 12.85 ล้านปอนด์ภายใต้สัญญา 2 ปี โดยก่อนหน้านั้น แมนเชสเตอร์ซิตีได้พยายามเซ็นสัญญากับโรนัลโดแต่การเจรจราได้ยุติลง โรนัลโดได้รับเสื้อหมายเลข 7 ซึ่งเป็นหมายเลขของเอดินซอน กาบานิในฤดูกาลที่แล้ว ซึ่งเสื้อของเขาทำสถิติยอดขายสูงที่สุดในโลกภายใน 24 ชั่วโมง ทำลายสถิติของลิโอเนล เมสซิในการย้ายไปปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง โรนัลโดลงสนามนัดแรกในฤดูกาล 2021–22 วันที่ 11 กันยายน และทำได้สองประตูในนัดที่แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดเปิดโอลด์แทรฟฟอร์ดชนะนิวคาสเซิลยูไนเต็ด 4–1 ถัดมาอีกสามวัน โรนัลโดทำประตูแรกในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้ แต่ยูไนเต็ดบุกไปแพ้เบเอ็สเซ ยังบอยส์ 1–2 ต่อมา โรนัลโดลงสนามนัดที่ 900 ในระดับสโมสรและทำได้หนึ่งประตูในนัดที่ทีมบุกไปชนะเวสต์แฮม 2–1 ในวันที่ 29 กันยายน ค.ศ. 2021 โรนัลโดทำประตูชัยให้ยูไนเต็ดชนะบิยาร์เรอัล 2–1 ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก และทำสถิติเป็นนักเตะที่ลงเล่นในรายการนี้มากที่สุด (178 นัด) แซงหน้า อิเกร์ กาซิยัส ต่อมา ในวันที่ 2 พฤศจิกายน โรนัลโดทำได้อีกสองประตูในนัดที่ยูไนเต็ดบุกไปเสมออตาลันตา 2–2 และในวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 2021 โรนัลโดทำได้สองประตูในนัดที่ยูไนเต็ดเปิดบ้านชนะอาร์เซนอล 3–2 ในพรีเมียร์ลีกซึ่งถือเป็นประตูที่ 800 และ 801 ในอาชีพ ทำสถิติเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ทำประตูในการแข่งขันทางการครบ 800 ลูก อย่างไรก็ตาม ภายหลังการมาถึงของผู้จัดการทีมชั่วคราวอย่าง รัล์ฟ รังนิค โรนัลโดมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก โดยนอกเหนือจากผลงานของทีมที่ตกต่ำลง ตัวเขายังทำประตูไม่ได้ติดต่อกันถึงสองเดือนซึ่งเป็นสถิติที่แย่ที่สุดนับตั้งแต่เล่นให้เรอัล มาดริด ใน ค.ศ. 2010 ก่อนจะกลับมาทำประตูแรกในปี 2022 ได้ในนัดที่ยูไนเต็ดชนะไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียน 2–0 การบาดเจ็บกล้ามเนื้อต้นขาส่งผลให้เขาพลาดเกมแมนเชสเตอร์ดาร์บี แต่โรนัลโดกลับมาลงสนามและทำแฮตทริกได้ในพรีเมียร์ลีกวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 2022 นัดที่ชนะสเปอร์ 3–2 และทำได้อีกครั้งในวันที่ 16 เมษายน ในนัดที่ยูไนเต็ดชนะนอริชซิตี 3–2 ถือเป็นแฮตทริกที่ 50 ในระดับสโมสร และครั้งที่ 60 ในอาชีพ ต่อมา ในวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 2022 เขาทำครบ 100 ประตูในพรีเมียร์ลีกในนัดที่ยูไนเต็ดบุกไปแพ้อาร์เซนอล 1–3 และได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมของพรีเมียร์ลีกประจำเดือนเมษายน ยูไนเต็ดจบฤดูกาลอย่างน่าผิดหวังด้วยการพลาดแชมป์ทุกรายการ และจบเพียงอันดับ 6 ส่งผลให้ในฤดูกาล 2022–23 จะเป็นครั้งแรกในรอบ 20 ปีที่โรนัลโดไม่ได้ลงเล่นยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก และเป็นฤดูกาลแรกในรอบ 10 ปีที่เขาไม่ชนะเลิศถ้วยรางวัลใดเลย โรนัลโดได้รับรางวัลผู้เล่นแห่งปีเซอร์แมตต์ บัสบี เป็นสมัยที่ 4 ในวันที่ 4 มิถุนายน ค.ศ. 2022 โดยเป็นผู้เล่นคนที่สองที่ได้รับรางวัลสมัยที่ 4 ต่อจาก ดาบิด เด เฆอา ผลงานในฤดูกาลแรกของโรนัลโดคือทำไป 24 ประตูจาก 38 นัด นอกจากนี้จากผลงาน 18 ประตูในลีก ส่งผลให้เขาคว้าอันดับสามในตำแหน่งผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลในลีก เป็นรองมุฮัมมัด เศาะลาห์ และ ซน ฮึง-มิน และยังมีชื่อติดทีมยอดเยี่ยมประจำฤดูกาลของพรีเมียร์ลีก เข้าสู่ฤดูกาล 2022–23 โรนัลโดตกเป็นข่าวว่าต้องการย้ายออกจากสโมสรเพื่อลงเล่นในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก และเพิ่มโอกาสในการคว้าแชมป์รายการใหญ่ ทว่าก็ไม่มีทีมใดยื่นข้อเสนอเพื่อคว้าตัวเขาไปร่วมทีมในขณะนั้น เขาไม่ได้ร่วมฝึกซ้อมและลงเล่นกระชับมิตรกับทีมในช่วงก่อนเปิดฤดูกาลที่ออสเตรเลียและไทย โดยอ้างเหตุผลทางด้านครอบครัว ฌอร์ฌึ เม็งดึช พยายามผลักดันการย้ายทีมด้วยการเสนอเขาให้กับสโมสรใหญ่ทั้งในรูปแบบการยืมตัวและซื้อขาด เช่น เชลซี ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง และ ไบเอิร์นมิวนิก แต่ก็ไม่มีทีมใดเซ็นสัญญาเนื่องจากค่าเหนื่อยที่สูง รวมถึงผู้จัดการทีมอย่าง โทมัส ทุคเคิล ที่ปฏิเสธการซื้อขายด้วยตัวเอง โรนัลโดลงแข่งขันนัดแรกของฤดูกาลโดยถูกเปลี่ยนตัวลงมาในนัดที่ยูไนเต็ดเปิดบ้านแพ้ไบรตัน 1–2 ในพรีเมียร์ลีกวันที่ 7 สิงหาคม ค.ศ. 2022 และทำประตูแรกของฤดูกาลได้จากลูกจุดโทษในนัดที่ยูไนเต็ดบุกไปเอาชนะเชริฟฟ์ตีรัสปอล 2–0 ในยูฟ่ายูโรปาลีกวันที่ 15 กันยายน ค.ศ. 2022 ต่อมา โรนัลโดทำประตูที่ 700 ในการเล่นระดับสโมสรได้ ในนัดที่ยูไนเต็ดบุกไปชนะเอฟเวอร์ตัน 2–1 วันที่ 9 ตุลาคม ค.ศ. 2022 และยังเป็นการลงแข่งขันในลีกในระดับสโมสรเป็นนัดที่ 650 ในวันที่ 19 ตุลาคม ค.ศ. 2022 ซึ่งยูไนเต็ดชนะสเปอร์ 2–0 โรนัลโดซึ่งมีชื่อเป็นผู้เล่นสำรองปฏิเสธการถูกเปลี่ยนตัวลงมาในช่วงท้ายเกม และเขาเดินทางออกจากสนามทั้งที่ยังไม่หมดเวลาการแข่งขัน เขาถูกลงโทษด้วยการถูกตัดออกจากทีมในเกมที่ยูไนเต็ดไปเยือนเชลซี และถูกแยกให้ซ้อมคนเดียว อย่างไรก็ตาม โรนัลโดได้กลับมาลงเล่นในยูโรปาลีกซึ่งเขาทำประตูได้ในนัดที่ทีมเอาชนะเชริฟฟ์ตีรัสปอล 3–0 และได้ลงเล่นในฐานะกัปตันทีมในนัดที่พบแอสตันวิลลา ก่อนจะไม่มีชื่อในการแข่งขันลีกคัพกับวิลลา และในเกมพรีเมียร์ลีกนัดเยือนฟูลัมโดย เอริก เติน ฮัค ผู้จัดการทีมให้เหตุผลว่าโรนัลโดมีอาการป่วย ในวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 2022 โรนัลโดให้สัมภาษณ์กับ เพียรส์ มอร์แกน นักข่าวชื่อดังชาวอังกฤษถึงสาเหตุที่ตนต้องการย้ายออกจากสโมสร โดยเขารู้สึกว่าตนเองถูกทรยศโดยผู้จัดการทีมและผู้เล่นบางคนที่ต้องการให้เขาออกจากสโมสร และยังกล่าวว่าเขาไม่เคารพเติน ฮัค เนื่องจาก เติน ฮัค ก็ไม่เคยให้ความเคารพเขาเช่นกัน โรนัลโดยังวิจารณ์สโมสรในกรณีแต่งตั้งรังนิคเป็นผู้จัดการทีมชั่วคราว ซึ่งเขารู้สึกว่ารังนิคไม่มีศักยภาพเพียงพอ นอกจากนี้ โรนัลโดยังกล่าวว่าสโมสรไม่มีการพัฒนาไปในทิศทางที่ดีขึ้นนับตั้งแต่ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน เกษียณตนเอง ทั้งในแง่โครงสร้างสโมสร เทคโนโลยี และบุคลากร จากบทสัมภาษณ์ดังกล่าว ส่งผลให้สโมสรประกาศยุติสัญญากับโรนัลโดในวันที่ 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 2022 อันนัศร์ (2023–ปัจจุบัน) ในวันที่ 30 ธันวาคม ค.ศ. 2022 สโมสรอันนัศร์ในซาอุดีอาระเบีย บรรลุข้อตกลงเซ็นสัญญากับโรนัลโด โดยมีผลตั้งแต่ 1 มกราคม ค.ศ. 2023 โรนัลโดเซ็นสัญญาสองปีไปจนถึงฤดูกาล 2025 ฟาบรีซีโอ โรมาโน รายงานว่าโรนัลโดได้กลายเป็นนักฟุตบอลที่ได้รับค่าจ้างสูงที่สุดในประวัติศาสตร์ ด้วยมูลค่าสูงถึง 200 ล้านยูโรต่อปี รวมถึงเงินโบนัสจากการเซ็นสัญญากว่า 100 ล้านยูโร โรนัลโดลงสนามครั้งแรกในเดือนมกราคม ค.ศ. 2023 ในการแข่งขันเกมกระชับมิตรพบปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง โรนัลโดทำได้สองประตูแต่ทีมแพ้ไปด้วยผลประตู 4–5 และลงสนามในเกมทางการครั้งแรกในฐานะกัปตันทีมวันที่ 22 มกราคม ค.ศ. 2023 ลงเล่นครบ 90 นาทีในนัดที่ทีมเอาชนะสโมสรอัลอิตติฟากด้วยผลประตู 1–0 เขาทำประตูแรกได้จากการยิงลูกโทษในนาทีสุดท้าย ในนัดที่ทีมเสมอสโมสรอัล ฟาเตห์ ด้วยผลประตู 2–2 ต่อมา ในวันที่ 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2023 โรนัลโดยิงสี่ประตูในนัดที่ทีมเอาชนะ อัล-เวห์ด้า เมกกะ ประตูแรกในนัดนี้ถือเป็นการทำประตูในลีกครบ 500 ลูกของเขา ถัดมาอีกสองสัปดาห์ โรนัลทำทำแฮตทริกช่วยให้อันนัศร์บุกไปเอาชนะสโมสรดามัค ส่งผลให้เขาได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมของลีกประจำเดือนกุมภาพันธ์ หลังมีผลงานทำห้าประตูและแอสซิสต์ไปอีกสองครั้ง อย่างไรก็ตาม โรนัลโดจบฤดูกาลโดยไม่สามารถคว้าแชมป์ลีกได้ โดยอันนัศร์ทำได้เพียงรองแชมป์ การย้ายมาเล่นอาชีพในซาอุดีอาระเบียของโรนัลโด ส่งผลให้ชื่อเสียงและการตลาดของกีฬาฟุตบอลในประเทศเพิ่มสูงขึ้นต่อเนื่อง ซึ่งตามมาด้วยการย้ายทีมของนักฟุตบอลื่อดังหลายคนมาสู่ซาอุดีโปรเฟสชันนัลลีก เช่น การีม แบนเซมา, ซาดีโย มาเน, อึงโกโล ก็องเต, รูแบน แนวึช, ริยาฎ มะห์รัซ, โรแบร์ตู ฟีร์มีนู และเนย์มาร์ เข้าสู่ฤดูกาล 2023–24 โรนัลโดทำประตูแรกในฤดูกาลช่วยให้อันนัศร์เอาชนะสหภาพกีฬาโมนาสตีร์ ในรายการอาหรับแชมเปียนส์คัพ ต่อมา ในวันที่ 3 สิงหาคม โรนัลโดทำประตูช่วยทีมตีเสมอสโมสรกีฬาซะมาลิก เกมจบลงด้วยผลประตู 1–1 ช่วยทีมผ่านเข้ารอบก่อนรองชนะเลิศในฐานะทีมอันดับสองของกลุ่ม ต่อมา วันที่ 9 กันยายน ในการแข่งขันรอบรองชนะเลิศ โรนัลโดทำประตูชัยจากลูกจุดโทษ พาทีมชนะ สโมสรกีฬาอัล ชอร์ต้า แบกแดด ผ่านเข้าชิงชนะเลิศเป็นครั้งแรก และโรนัลโดทำสองประตูในรอบชิงชนะเลิศพาอันนัศร์เอาชนะทีมคู่ปรับอย่าง อัลฮิลาล ในช่วงต่อเวลาไปด้วยผลประตู 2–1 คว้าแชมป์ครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสร โรนัลโดยังได้รับรางวัลผู้ทำประตูสูงสุดประจำการแข่งขันด้วยผลงานหกประตู โรนัลโดลงสนามในเกมลีกครั้งแรกในฤดูกาลใหม่ แต่อันนัศร์แพ้อัล ทาวอน ด้วยผลประตู 0–2 วันที่ 18 สิงหาคม ค.ศ. 2023 ก่อนจะทำแฮตทริกในสัปดาห์ต่อมา พาทีมเอาชนะอัล ฟาเตห์ด้วยผลประตู 5–0 ต่อมา วันที่ 29 สิงหาคม โรนัลโดทำสองประตูและหนึ่งแอสซิสต์ พาทีมเอาชนะคู่ปรับอย่าง อัล ชาบับ ด้วยผลประตู 4–0 โรนัลได้รางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมของลีกในเดือนนี้อีกครั้ง จากผลงานทำห้าประตูและสองแอสซิสต์ ต่อมา วันที่ 2 กันยายน โรนัลโดมำประตูช่วยอันนัศร์ชนะอัล ฮาซึม ถือเป็นประตูที่ 850 ในการแข่งขันระดับทางการนับรวมทีมชาติและสโมสร ถัดมา วันที่ 19 กันยายน โรนัลโดลงแข่งขันรายการ เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก 2023–24 เป็นครั้งแรก ในนัดที่ทีมชนะสโมสรเปอร์เซโปลิสจากอิหร่านด้วยผลประตู 2–0 ทำสถิติเป็นนักฟุตบอลคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ลงแข่งขันทางการโดยไม่แพ้ครบ 1,000 นัด โรนัลโดทำประตูแรกในรายการนี้ได้ ในวันที่ 2 ตุลาคม ค.ศ. 2023 ช่วยอันนัศร์เปิดบ้านชนะ สโมสรฟุตบอลอิสติกลอล ด้วยผลประตู 3–1 ในวันต่อมา โรนัลโดคว้ารางัลผู้เล่นยอดเยี่ยมของลีกเป็นครั้งที่สาม ด้วยผลงานทำห้าประตูและอีกสามแอสซิสต์ในสี่เกม ทีมชาติ โรนัลโดเคยลงเล่นทั้งในทีมชุดอายุต่ำกว่า 15 ปี, 20 ปี, 21 ปี และ 23 ปี โดยลงเล่นให้กับทีมเยาวชนของโปรตุเกสรวม 34 นัด ทำไป 18 ประตู ต่อมา โรนัลโดได้ลงเล่นให้กับทีมชาติชุดใหญ่นัดแรกในวัย 18 ปี ในนัดที่โปรตุเกสเอาชนะคาซัคสถาน ไป 1–0 ในนัดกระชับมิตร วันที่ 20 สิงหาคม ค.ศ. 2003 ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2004 และการแข่งขันโอลิมปิก จากผลงานอันโดดเด่นกับสโมสร ส่งผลให้โรนัลโดได้ถูกเรียกตัวไปไปเล่นในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2004 ซึ่งโปรตุเกสเป็นเจ้าภาพ และประตูแรกในนามทีมชาติของเขาคือนัดที่โปรตุเกสแพ้กรีซ 1–2 ในรอบแบ่งกลุ่ม และทำประตูที่สองได้ในรอบ 8 ทีมสุดท้ายที่พบกับเนเธอร์แลนด์ ซึ่งโปรตุเกสชนะไป 2–1 โปรตุเกสผ่านเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศก่อนจะแพ้กรีซ 0–1 แต่โรนัลโดยังมีชื่อติดทีมนักฟุตบอลยอดประจำการแข่งขันนอกจากนี้เขายังเป็นตัวแทนของทีมชาติในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 และทำได้ 1 ประตูในนัดที่เอาชนะโมร็อกโก 2–1 แต่โปรตุเกสตกรอบแบ่งกลุ่ม จากการแพ้อิรักและคอสตาริกา 2–4 ทั้งสองนัด ฟุตบอลโลก 2006 โรนัลโดได้เป็นรองดาวซัลโวในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกด้วยการทำไป 7 ประตู และประตูแรกของเขาในฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายคือนัดที่พบกับอิหร่านด้วยการยิงจุดโทษ โปรตุเกสผ่านเข้ารอบ 16 ทีมสุดท้ายก่อนจะชนะเนเธอร์แลนด์ 1–0 และเมื่อมาถึงรอบ 8 ทีมสุดท้าย โปรตุเกสได้พบกับอังกฤษ โดยโรนัลโดต้องแข่งขันกับเพื่อนร่วมทีมจากแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดซึ่งก็คือ เวย์น รูนีย์ และรูนีย์ได้ไปทำฟาวล์ใส่กองหลังโปรตุเกส รีการ์ดู การ์วัลยู จนได้รับใบแดง สื่ออังกฤษได้สันนิษฐานว่าโรนัลโดมีผลต่อการตัดสินใจของผู้ตัดสินโอราซีโอ เอลีซอนโด ในการให้ใบแดงแก่รูนีย์ ภายหลังจากการแข่งขัน โรนัลโดยืนยันว่ารูนีย์เป็นเพื่อนของเขาและเขาไม่ได้มีเจตนากดดันผู้ตัดสิน วันที่ 4 กรกฎาคม อริซอนโดผู้ตัดสินในนัดดังกล่าวได้บอกกับสื่อว่าการที่เขาแจกใบแดงให้รูนีย์เพราะเป็นการทำผิดของกฎฟุตบอล ไม่ได้มีส่วนที่เกี่ยวข้องกับโรนัลโดแต่อย่างใด โรนัลโดถูกโห่ในระหว่างการแข่งขันระหว่างโปรตุเกสและฝรั่งเศสในรอบรองชนะเลิศซึ่งโปรตุเกสแพ้ไป 0–1 และยังแพ้เยอรมนีในนัดชิงอันสาม 1–3 คว้าอันดับ 4 ไปครอง 2007–12: กัปตันทีม ในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2008 รอบคัดเลือก โรนัลโดได้สวมเสื้อหมายเลข 7 เป็นครั้งแรก และสามารถทำประตูได้ 8 ประตู และในการแข่งขันรอบสุดท้ายเขาพาโปรตุเกสผ่านเข้าถึงรอบ 8 ทีมสุดท้ายก่อนจะแพ้เยอรมนี 2–3 ต่อมา การ์ลุช ไกรอช ได้เข้ามารับตำแหน่งผู้จัดการทีมแทน หลุยส์ ฟิลิปเป สโคลารี และเป็นผู้มอบตำแหน่งกัปตันทีมให้แก่โรนัลโด โรนัลโดไม่สามารถทำประตูได้เลยในฟุตบอลโลก 2010 รอบคัดเลือก แต่เขาทำผลงานได้ยอดเยี่ยมในการแข่งขันรอบสุดท้ายโดยได้รับตำแหน่งผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำการแข่งขัน (Man of the Match) ตลอดทั้งสามนัดในรอบแบ่งกลุ่มที่พบกับ เกาหลีเหนือ โกตติวัวร์ และ บราซิล แต่โปรตุเกสทำได้เพียงผ่านเข้ารอบ 16 ทีมสุดท้ายและแพ้สเปน 0–1 ต่อมา ในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2012 รอบคัดเลือก โรนัลโดทำได้ 7 ประตู และในการแข่งขันรอบสุดท้าย โปรตุเกสผ่านเข้าถึงรอบรองชนะเลิศก่อนจะแพ้สเปนในการดวลจุดโทษ โรนัลโดทำประตูได้ 3 ประตูตลอดการแข่งขันและมีชื่อติดทีมยอดเยี่ยมของการแข่งขัน 2012–16: แชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป โรนัลโดทำได้ 8 ประตูในฟุตบอลโลก 2014 รอบคัดเลือก และลงเล่นให้กับทีมชาติครบ 100 นัด ในนัดที่พบกับไอร์แลนด์เหนือในวันที่ 17 ตุลาคม ค.ศ. 2012 ซึ่งเขาทำแฮตทริกได้ ต่อมา โรนัลโดทำสถิติเป็นผู้ทำประตูมากที่สุดของทีมชาติโปรตุเกสในเกมกระชับมิตรกับแคเมอรูนในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2014 อย่างไรก็ตาม โปรตุเกสต้องตกรอบแรกในฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย เมื่อพวกเขาอยู่ร่วมกลุ่มกับเยอรมนี กานา และ สหรัฐ ตกรอบไปด้วยผลต่างประตูได้เสีย ในรอบคัดเลือก ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2016 โรนัลโดทำได้ 5 ประตู และในวันที่ 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 2014 เขาทำสถิติเป็นผู้เล่นที่ทำประตูในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปมากที่สุด (นับรวมทั้งรอบคัดเลือกและรอบสุดท้าย) ในการแข่งขันรอบสุดท้าย โรนัลโดทำสถิติเป็นผู้เล่นที่ลงสนามให้ทีมชาติโปรตุเกสมากที่สุด (128 นัด) แซงหน้า ลูอิช ฟีกู ในนัดที่พบกับออสเตรียในรอบแบ่งกลุ่มซึ่งเสมอกัน 0–0 โดยโรนัลโดยิงจุดโทษไม่เข้า ต่อมา ในนัดสุดท้ายที่โปรตุเกสเสมอฮังการี 3–3 โรนัลโดทำได้ 2 ประตู ส่งผลให้เขาเป็นผู้เล่นคนแรกที่ทำประตูในการแข่งขันรอบสุดท้ายได้ 4 สมัย และแม้ว่าโปรตุเกสจะจบรอบแบ่งกลุ่มด้วยอันดับ 3 โดยไม่ชนะทีมใด แต่พวกเขายังผ่านเข้าสู่รอบต่อไปตามกติกาใหม่ของยูฟ่า โปรตุเกสเอาชนะโครเอเชียและโปแลนด์ได้ในสองรอบถัดมาผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ ส่งผลให้โรนัลโดเป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้ลงแข่งขันรอบรองชนะเลิศรายการนี้ครบ 3 สมัย ก่อนจะเอาชนะเวลส์ 2–0 โดยโรนัลโดทำได้ 1 ประตูและทำสถิติร่วมกับ มีแชล ปลาตีนี ในการทำประตูมากที่สุดในการแข่งขันรอบสุดท้าย 9 ประตู โปรตุเกสเข้าชิงชนะเลิศพบกับฝรั่งเศสและสามารถคว้าแชมป์ระดับทางการได้เป็นครั้งแรกจากชัยชนะ 1–0 แม้ว่าโรนัลโดจะได้รับบาดเจ็บจนต้องถูกเปลี่ยนตัวออกในครึ่งแรก โรนัลโดมีชื่อติดทีมยอดเยี่ยมประจำการแข่งขันเป็นครั้งที่ 3 และทำไป 3 ประตูตลอดการแข่งขัน 2016–18: สร้างสถิติใหม่ในฟุตบอลโลก โรนัลโดทำประตูที่ 71 ในนามที่มชาติ ในเกมกระชับมิตรที่โปรตุเกสแพ้สวีเดน 2–3 ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2017 ส่งผลให้เขาครองสถิติร่วมกับ มีโรสลัฟ โคลเซอ ในฐานะนักเตะยุโรปที่ทำประตูให้กับทีมชาติได้มากที่สุดเป็นอันดับ 3 ต่อมา ในการแข่งขันฟีฟ่าคอนเฟเดอเรชันส์คัพ 2017 โปรตุเกสผ่านเข้าถึงรอบรองชนะเลิศก่อนจะแพ้จุดโทษชิลี โดยโรนัลโดได้ถอนตัวจากการแข่งขันเนื่องจากต้องไปเฝ้าภรรยาที่คลอดบุตร แต่โปรตุเกสเอาชนะเม็กซิโกได้ 2–1 ในนัดชิงอันดับ 3 ในวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 2017 โรนัลโดยิงคนเดียว 3 ประตูในการแข่งขันฟุตบอลโลก 2018 รอบคัดเลือกนัดที่เอาชนะหมู่เกาะแฟโร 5–1 ส่งผลให้เขาทำประตูในนามทีมชาติครบ 78 ประตู สูงที่สุดเป็นอันดับ 5 ตลอดกาล ต่อมา ในการแข่งขันรอบสุดท้าย โรนัลโดทำสถิติเป็นผู้เล่นที่มีอายุมากที่สุดที่ทำแฮตทริกได้ในฟุตบอลโลกในนัดที่โปรตุเกสเสมอสเปน 3–3 ในรอบแบ่งกลุ่ม และยังเป็นผู้เล่นโปรตุเกสคนแรกที่ทำประตูในการแข่งขันฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายได้ครบ 4 สมัย ต่อมา เขาทำสถิติแซงหน้า แฟแร็นตส์ ปุชกาช ตำนานชาวฮังการีในการทำประตูครบ 85 ลูกให้กับทีมชาติในนัดที่โปรตุเกสชนะโมร็อกโก 1–0 แต่โปรตุเกสจบเพียงอันดับ 2 ของกลุ่มหลังจากทำได้แค่เสมอกับอิหร่าน 1–1 ในนัดสุดท้ายซึ่งโรนัลโดยิงจุดโทษไม่เข้า และเข้าไปแพ้อุรุกวัยในรอบ 16 ทีมสุดท้าย 1–2 แต่โรนัลโดยังมีชื่อติดทีมยอดเยี่ยมประจำการแข่งขัน 2018–20: แชมป์ยูฟ่าเนชันลีกส์ และประตูที่ 100 โปรตุเกสคว้าแชมป์ระดับทางการรายการที่สองได้จากการแข่งขันยูฟ่าเนชันส์ลีก 2019 เอาชนะเนเธอร์แลนด์ 1–0 โดยก่อนหน้านั้น ในรอบรองชนะเลิศที่โปรตุเกสเอาชนะสวิตเซอร์แลนด์ โรนัลโดทำแฮตทริกได้อีกครั้ง ส่งผลให้เขาเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ทำประตูในการแข่งขันระดับทางการของทีมชาติได้ 10 รายการติดต่อกัน ต่อมา ในเดือนกันยายน 2019 ในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2020 รอบคัดเลือก นัดที่โปรตุเกสเอาชนะลิทัวเนีย 5–1 โรนัลโดซึ่งทำคนเดียว 4 ประตู ทำสถิติแซงหน้า ร็อบบี คีน ของไอร์แลนด์ (23 ประตู) ในฐานะผู้เล่นที่ทำประตูในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปรอบคัดเลือกมากที่สุดจำนวน 25 ประตู และยังเป็นผู้เล่นคนแรกที่ทำแฮตทริกให้กับทีมชาติได้ 8 ครั้ง ต่อมาในวันที่ 14 ตุลาคม โรนัลโดทำประตูที่ 700 ตลอดการเล่นอาชีพ (นับรวมทั้งสโมสรและทีมชาติ) จากลูกจุดโทษในนัดที่โปรตุเกสบุกไปแพ้ยูเครน 1–2 ต่อมา เขาทำประตูที่ 99 ในนามทีมชาติได้ในนัดที่โปรตุเกสเอาชนะลักเซมเบิร์ก 2–0 ต่อมา ในวันที่ 8 กันยายน 2020 โรนัลโดทำประตูที่ 100 และ 101 ได้ในการแข่งขันยูฟ่าเนชันส์ลีก 2020-21 นัดที่โปรตุเกสบุกไปเอาชนะสวีเดน 2–0 ส่งผลให้โรนัลโดเป็นผู้เล่นคนที่สองในประวัติศาสตร์ ต่อจาก อาลี ดาอี ตำนานทีมชาติอิหร่านที่ทำประตูได้ครบ 100 ลูกให้กับทีมชาติ รวมทั้งเป็นผู้เล่นชาวยุโรปคนแรกที่ทำสถิติดังกล่าวได้ 2021–ปัจจุบัน: เดินหน้าสร้างประวัติศาสตร์ ในการแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2020 รอบสุดท้าย นัดที่โปรตุเกสเอาชนะฮังการี 2–0 ในรอบแบ่งกลุ่ม โรนัลโดทำสองประตู ทำสถิติเป็นผู้เล่นทีทำประตูในการแข่งขันรอบสุดท้ายได้มากที่สุด แซงหน้า มีแชล ปลาตีนี รวมทั้งเป็นผู้เล่นคนแรกที่ทำประตูในการแข่งขันรอบสุดท้ายได้ครบห้าสมัย และยังถือเป็นผู้เล่นโปรตุเกสที่มีอายุมากที่สุดที่ทำประตูให้กับทีมชาติได้ แต่โปรตุเกสไม่สามารถป้องกันแชมป์ได้โดยแพ้เบลเยียม 0–1 ในรอบ 16 ทีมสุดท้าย แต่โรนัลโดยังเป็นผู้เล่นที่ทำประตูสูงสุด (5 ประตู) ได้รับรางวัลรองเท้าทองคำ ในวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 2021 โรนัลโดได้สร้างประวัติศาสตร์เป็นผู้เล่นชายที่ทำประตูในการแข่งขันทีมชาติได้มากที่สุดตลอดกาล เมื่อเขาทำสองประตูซึ่งเป็นประตูที่ 110 และ 111 ได้ในนัดที่โปรตุเกสเอาชนะไอร์แลนด์ 2–1 ในการแข่งขันฟุตบอลโลก 2022 รอบคัดเลือก ทำสถิติแซงหน้า อาลี ดาอี ที่ทำไว้ 109 ประตู ต่อมา ในวันที่ 9 ตุลาคม ค.ศ. 2021 โรนัลโดทำได้หนึ่งประตูในนัดกระชับมิตรที่โปรตุเกสชนะกาตาร์ 3–0 และทำสถิติเป็นผู้เล่นชายจากยุโรปที่ลงสนามให้ทีมชาติมากที่สุดจำนวน 181 นัด แซงหน้าเซร์ฆิโอ ราโมสที่ลงสนามให้สเปน 180 นัด และในวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 2021 โรนัลโดทำแฮตทริกได้อีกครั้งในนัดที่โปรตุเกสเปิดบ้านชนะลักเซมเบิร์ก 5–0 ในฟุตบอลบอลโลกรอบคัดเลือก ทำสถิติเป็นผู้เล่นชายที่ทำแฮตทริกในนามทีมชาติได้มากที่สุดจำนวน 10 ครั้ง โปรตุเกสผ่านเข้าไปเล่นฟุตบอลโลกรอบสุดท้าย โดยถือเป็นฟุตบอลโลกสมัยที่ห้าของโรนัลโด และในวันที่ 24 พฤศจิกายน ค.ศ. 2022 ในนัดแรกของรอบแบ่งกลุ่มซึ่งโปรตุเกสเอาชนะกานา 3–2 โรนัลโดทำประตูได้จากลูกจุดโทษ ส่งผลให้เขาเป็นผู้เล่นคนแรกที่ทำประตูในฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายได้ห้าสมัย โรนัลโดถูกวิจารณ์หลังแสดงความไม่พอใจที่ถูกเปลี่ยนตัวออกจากสนามในนัดที่พบเกาหลีใต้ เขามีชื่อเป็นเพียงผู้เล่นสำรองในการแข่งขันรอบ 16 ทีมสุดท้ายที่โปรตุเกสชนะสวิตเซอร์แลนด์ 6–1 ถือเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2008 ที่เขาไม่ได้ลงเล่นเป็น 11 คนแรกในการแข่งขันรายการใหญ่ของทีมชาติ และโปรตุเกสต้องยุติเส้นทางไว้ที่รอบก่อนรองชนะเลิศ โดยแพ้โมร็อกโก 0–1 อนาคตในทีมชาติของโรนัลโดหลังจบฟุตบอลโลก 2022 ในช่วงแรกไม่แน่นอนนัก มีกระแสข่าวว่าภายใต้การคุมทีมของผู้จัดการทีมคนใหม่อย่างโรเบร์โต มาร์ติเนซ โรนัลโดอาจะตัดสินใจเลิกเล่นทีมชาติ อย่างไรก็ตาม เขามีชื่ออยู่ทีมชุดที่ลงแข่งขันฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2024 รอบคัดเลือก พบกับลีชเทินชไตน์ และ ลักเซมเบิร์ก โดยโรนัลโดทำได้สองประตูในนัดที่โปรตุเกสชนะลีชเทินชไตน์ด้วยผลประตู 4–0 ในวันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. 2023 และทำสถิติเป็นผู้เล่นชายที่ลงสนามในนามทีมชาติชุดใหญ่มากที่สุดในประวัติศาสตร์จำนวน 197 นัด ต่อมา ในวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 2023 โรนัลโดลงสนามให้ทีมชาติโปรตุเกสครบ 200 นัด และทำได้หนึ่งประตูช่วยให้โปรตุเกสเอาชนะไอซ์แลนด์ และสร้างประวัติศาสตร์เป็นนักฟุตบอลชายคนแรกที่ลงเล่นในนามทีมชาติครบ 200 นัด ในวันที่ 13 ตุลาคม ค.ศ. 2023 โรนัลโดทำสองประตูช่วยให้โปรตุเกสเปิดบ้านเอาชนะสโลวาเกียด้วยผลประตู 3–2 ส่งผลให้พวกเขาผ่านเข้าไปเล่นรอบสุดท้ายฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2024 ต่อมา โรนัลโดทำอีกสองประตูช่วยให้โปรตุเกสบุกไปเอาชนะบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา รูปแบบการเล่น โรนัลโดมีรูปแบบการเล่นที่แทบจะเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ เขาสามารถทำประตูได้อย่างเฉียบคมทั้งในระยะใกล้และระยะไกลจากทั้งสองฝั่งของสนาม และเล่นได้หลายตำแหน่ง โดยจะถนัดการยืนเป็นกองหน้ากึ่งปีก (Inside Forward) และ กองหน้าตัวเป้า (Striker) มากที่สุด แต่สามารถเล่นเป็นตัวริมเส้นหรือแม้แต่กองหน้าตัวต่ำได้เช่นกัน เขามีจุดเด่นคือการลากบอลตัดเข้าด้านในและยิงประตูอย่างหนักหน่วงด้วยเท้าทั้งสองข้างและการกระชากลากเลื้อยอย่างว่องไว อีกทั้งยังมีจุดเด่นในเรื่องลูกกลางอากาศ เขาสามารถกระโดดได้สูงถึง 71 เซนติเมตร โดยเขาแสดงศักยภาพดังกล่าวให้แฟนบอลได้เห็นในนัดที่ ยูเวนตุสเอาชนะซามพ์โดเรียไปได้ 2–1 ในเดือนธันวาคม 2019 ด้วยความสูง 1.87 เมตร ทำให้เขาได้เปรียบในการแย่งลูกกลางอากาศกับฝ่ายตรงข้าม โดยโรนัลโดสามารถทำประตูจากลูกกลางอากาศได้มากขึ้นเมื่อเขาขยับมาเล่นกองหน้าตัวเป้า จากที่เคยเล่นในตำแหน่งปีกในช่วงแรกที่อยู่กับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด เขายังเป็นผู้เล่นที่เล่นลูกตั้งเตะได้ดีโดยสามารถทำประตูจากฟรีคิกและลูกจุดโทษได้มากมาย และเป็นผู้เล่นที่เคลื่อนที่เร็วที่สุดคนหนึ่งของโลก ด้วยมวลกล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งของเขา เขาสามารถเคลื่อนที่ไปกับลูกบอลได้อย่างว่องไวและยากต่อการประกบตัว งานอื่น ด้วยความสามารถและความโด่งดังจึงมีเอเย่นต์สนใจเขามาเป็นพรีเซนเตอร์อยู่หลายชิ้น ภาพลักษณ์ของโรนัลโดสร้างความสำเร็จให้กับการตลาดมหาศาล ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอเกมต่าง ๆ ไปจนโทรศัพท์มือถือ นอกจากนี้ความหล่อเหลาของเขาก็ยังทำให้เขาได้รับการติดต่อจากนิตยสารแฟชั่นอีกด้วย นิตยสารโวกของอเมริกา นำเสนอเขาไปเป็นแบบปก และเขายังเป็นพรีเซนเตอร์ให้ผลิตภัณฑ์รองเท้ากีฬาอย่าง ไนกี้ โดยทางไนกี้เล็งเห็นว่าโรนัลโดมีฝีเท้าที่เป็นนักเตะที่วิ่งเร็วที่สุดในโลก จึงได้คุยกับโรนัลโดเพื่อผลิตรองเท้าที่เบา พัฒนารองเท้า รองเท้ารุ่น Mercurial Vapor ออกมา ชีวิตส่วนตัว ในปี 2016 นายกเทศมนตรีของเกาะมาเดราบ้านเกิดของโรนัลโดยืนยันว่าได้ดำเนินการเปลี่ยนชื่อสนามบินฟุงชาลเป็นสนามบิน คริสเตียโน โรนัลโด หลังจากพาทีมชาติคว้าแชมป์ยูโร 2016 ซึ่งเป็นความสำเร็จครั้งแรกในประวัติศาสตร์ทีมฟุตบอลของโปรตุเกส ครอบครัวและความสัมพันธ์ บิดาของโรนัลโดเคยประกอบอาชีพคนสวน ก่อนจะได้มาเป็นผู้อำนวยการสโมสรฟุตบอลเล็ก ๆ ที่ชื่ออังดูรีญา และบิดาเขาร้องขอให้กัปตันทีมที่ชื่อฟือร์เนา โซซา (Fernão de Sousa) เป็นพ่อทูนหัว ส่วนมารดาของเขามีอาชีพเป็นแม่ครัว โรนัลโดช่วยเหลือครอบครัวเป็นอย่างดีโดยช่วยพี่สาวคนโตเปิดร้านขายเสื้อผ้าที่เกาะมาเดรา ส่วนพี่สาวอีกคน กาเตีย เป็นนักร้อง มีวงดนตรีชื่อ "Ronalda" โฮเซ่ บิดาของโรนัลโด เสียชีวิตด้วยโรคตับและโรคพิษสุราเรื้อรังเมื่ออายุได้ 52 ปี ในเดือนกันยายน 2005 เมื่อโรนัลโดอายุ 20 ปี และนั่นเป็นสาเหตุให้โรนัลโดไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และเขาได้ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายจากการหมิ่นประมาทจากบทความ Daily Mirror ที่รายงานว่าเขาดื่มหนักในไนท์คลับขณะพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บในเดือนกรกฎาคม 2008 โรนัลโดไม่มีรอยสักใด ๆ เนื่องจากเขาบริจาคเลือดและไขกระดูกเป็นประจำ โดโลเรส มารดาของโรนัลโดเคยเป็นมะเร็งเต้านมในปี 2007 แต่ในปัจจุบันรักษาหายแล้ว โรนัลมีบุตรทั้งหมด 4 คน บุตรชายคนแรกชื่อว่า คริสเตียโน จูเนียร์ เกิดที่สหรัฐอเมริกาในปี 2010 โดยโรนัลโดไม่เปิดเผยว่าแม่ของเด็กคือใครซึ่งในปัจจุบันเธอได้เสียชีวิตไปแล้ว ต่อมา โรนัลโดคบหากับ ไอริน่า ชาอิค นางแบบชาวรัสเซียก่อนจะยุติความสัมพันธ์ในปี 2015 และโรนัลโดได้เป็นพ่อของเด็กอีกสองคนคือ อีวา และ มัตเตโอซึ่งเกิดจากการอุ้มบุญในสหรัฐ ต่อมา โรนัลโดได้คบหากับ จอร์จินา โรดริเกซ นางแบบชาวสเปนซึ่งให้กำเนิดลูกสาวอีกหนึ่งคนคือ อลานา มาร์ตินา และในเดือนตุลาคม 2021 โรนัลโดได้ประกาศว่าเขาและโรดริเกซกำลังจะมีลูกแฝดเพิ่มอีกหนึ่งคู่โดยเป็นชาย 1 คนและหญิง 1 คน แต่เมื่อวันที่ 18 เมษายน 2022 โรนัลโดได้ประกาศว่าบุตรชายของเขาในคู่แฝดได้เสียชีวิตลงระหว่างคลอด การออกกำลังกายและควบคุมอาหาร โรนัลโดได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนักกีฬาที่มีรูปร่างสมบูรณ์แบบและแข็งแรงที่สุดคนหนึ่ง โดยได้รับคำชื่นชมจากอาร์โนลด์ ชวาร์เซเน็กเกอร์ นักแสดงระดับซุปเปอร์สตาร์ของฮอลลีวูดซึ่งเป็นอดีตสุดยอดนักเพาะกายโลก 7 สมัย ว่า เป็นนักฟุตบอลที่มีรูปร่างสมบูรณ์แบบที่สุด<ref>หน้า SPORT 23, คนเหล็ก' ซูฮกโรนัลโด้ สุดยอดนักเตะหุ่นเพอร์เฟกต์. M 2 F ฉบับที่ 494: จันทร์ที่ 14 ตุลาคม 2556</ref> เขาให้ความสำคัญกับการควบคุมอาหารและออกกำลังกาย โรนัลโดกล่าวว่า “การออกกำลังที่ดีย่อมควบคู่กับการรับประทานอาหารที่ดี ผมชอบกินอาหารที่มีโปรตีนสูง มีคาร์โบไฮเดรตเพียงพอ ทานผักและผลไม้เยอะๆ และหลีกเลี่ยงอาหารที่มีน้ำตาลมาก ๆ” อ้างอิงจากรายงานของ Business Insider โรนัลโดมีแนวทางการรับประทานอาหารที่มีวินัยอย่างมาก เริ่มจากมื้อเช้า เจ้าตัวต้องกินอย่างเพียงพอให้มีพละกำลังในการฝึกซ้อม อาหารที่โรนัลโดเลือกมักคล้ายกับนักฟุตบอลอาชีพในยุโรปส่วนใหญ่ เช่น แฮม ชีส ขนมปังปิ้ง ครัวซองต์ ควบคู่ไปกับอะโวคาโด โยเกิร์ต และ ผลไม้ สำหรับมื้อกลางวัน โรนัลโดชื่นชอบ ‘อาหารจานปลา’ โดยเฉพาะเมนู Bacalhau à Bras ที่มีส่วนผสมจากปลาค็อด หัวหอม ไข่คน (Scrambled Eggs) และมันฝรั่งชิ้นบาง ๆ หากต้องไปร้านอาหารโรนัลโดก็มักจะสั่งสเต็กทานคู่กับสลัดผัก นอกจากนี้โรนัลโดยังบอกว่าเขาดื่มน้ำเยอะมากในแต่ละวันเนื่องจากต้องรับมือกับการฝึกซ้อมและการแข่งขัน อีกสิ่งหนึ่งที่เขาทำคือ การงดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โดยเลือกที่จะดื่มนมแทน เจ้าตัวให้คำแนะนำอีกว่า เมื่อออกกำลังในยิมต้องทำการออกกำลังกายให้น่าสนใจเสมอ โดยแนวทางของโรนัลโดคือผสมการเล่นทุกอย่างให้พอเหมาะเพื่อให้ทั้งกล้ามเนื้อกับระบบหลอดและเลือดหัวใจดีขึ้น โรนัลโดทำทั้งคาดิโอ เล่นเวตพร้อมการใช้เครื่องวิ่งหรือเครื่องปั่นต่าง ๆ สำคัญคือต้องตั้งเป้าหมายในการเล่นให้ทุกส่วนของร่างกายแกร่งขึ้นและให้มีความฟิตมากขึ้นด้วย แม้โรนัลโดจะมีการฝึกซ้อมที่หนัก เขาก็ยังไม่ลืมรักษาร่างกายให้ผ่อนคลายเช่นกัน ตามรายงานของ ไนกี้ โรนัลโดชอบดื่มชากับน้ำผึ้ง หรือนมสักแก้ว ต่อด้วยการอาบน้ำร้อนประมาณ 20 นาทีในคืนก่อนวันแข่งขัน พร้อมว่ายน้ำและวารีบำบัดหลังการแข่งขันหรือการซ้อม เจ้าตัวเชื่อว่ารายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้จะทำให้เขาได้เปรียบผู้เล่นคนอื่น “เลือกกิน ดื่มน้ำมาก ๆ พักผ่อนให้เพียงพอ นี่คือสิ่งที่ผมตั้งใจทำตั้งแต่เริ่มต้นเป็นนักฟุตบอลอาชีพ “การนอนหลับอย่างเหมาะสมเป็นกุญแจสู่การฝึกซ้อมอย่างเต็มที่ ผมมักจะนอนเร็วและตื่นเช้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งคืนก่อนเกมการแข่งขัน การนอนช่วยให้กล้ามเนื้อฟื้นตัว ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากครับ” อย่างไรก็ตาม โรนัลโดยังให้ความสำคัญกับสภาพจิตใจของตัวเองพอ ๆ กับร่างกายเพื่อรับมือกับความกดดันทั้งในและนอกสนาม โรนัลโดแนะนำว่า การพักผ่อนโดยใช้เวลากับครอบครัวและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายจะสร้างสุขภาพจิตที่ดี “การฝึกและการออกกำลังกายมีความสำคัญมาก แต่การดำเนินชีวิตแบบเรียบง่ายจะช่วยให้คุณเป็นคุณที่ดีที่สุดได้ทั้งร่างกายและจิตใจ” โรนัลโดอธิบาย “ผมมักใช้เวลาว่างกับครอบครัวและเพื่อนฝูงซึ่งทำให้ผมผ่อนคลายและมองโลกในแง่บวก”ส่วนการฝึกซ้อมในสนาม โรนัลโดบอกว่าต้องตั้งใจในการฝึกที่มีความเข้มข้นสูงเพื่อจะได้สะท้อนในสถานการณ์จริงได้ การกุศล ปี 2011 โรนัลโดได้นำรางวัลรองเท้าทองคำออกมาประมูลได้เงิน 1.2 ล้านยูโร เพื่อนำไปช่วยโรงเรียนในฉนวนกาซา ปี 2013 เขาได้รางวัลบัลลงดอร์เป็นสมัยที่ 3 และเขานำรางวัลดังกล่าวออกมาประมูลอีกครั้งได้เงินไป 530,000 ปอนด์ เพื่อมอบให้มูลนิธิ เมก-อะ-วิช เพื่อช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาส ต่อมา ปี 2014 โรนัลโดรับบทบาทเป็นทูตให้กับโครงการเพื่อการกุศลถึง 3 โครงการคือ Save the children, UNICEF และ World Vision เพื่อร่วมเป็นกระบอกเสียงให้กับการทำงานขององค์กรเหล่านี้ นอกจากนี้เขายังมีชื่อติดทีมยูฟ่าแห่งปี ได้รับเงินรางวัล 100,000 ยูโร เขาส่งต่อให้สภากาชาดในสเปนทันทีและบริจาคเงิน 45,000 ปอนด์จากโบนัสที่ได้จากแชมป์ยุโรป มอบให้กับ 3 หน่วยงานคือ Save the children, UNICEF และ World Vision ในปี 2018 โรนัลโด ตกลงเซ็นสัญญาเป็นทูตให้กับ Associazione Volontari Italiani Sangue (AVIS)'' องค์กรการกุศลของอิตาลี เพื่อสนับสนุนการบริจาคเลือด บ่อยครั้งที่โรนัลโดจะให้ความสำคัญกับเด็กโดยเฉพาะเด็กกำพร้า ครั้งหนึ่งที่เขารู้เรื่องเด็กกำพร้าที่สูญเสียพ่อแม่จากเหตุระเบิดพลีชีพในกรุงเบรุต เลบานอน จากนักข่าวคนหนึ่ง โรนัลโดเชิญ ไฮดาร์ เด็กคนดังกล่าวมาที่สเปนเพื่อชมการแข่งขันของเรอัล มาดริด ทรัพย์สิน เว็บไซต์ "โกลดอตคอม" จัดอันดับนักฟุตบอลที่รวยที่สุดในโลกประจำปี 2014 ปรากฏว่า โรนัลโดรั้งอันดับ 1 โดยมีทรัพย์สิน 122 ล้านปอนด์ (ราว 6,100 ล้านบาท) โดยมี ลิโอเนล เมสซิ กองหน้าคู่แข่งตามมาในอันดับ 2 นอกจากนี้ โรนัลโดยังกลายเป็นนักฟุตบอลคนแรกที่ทำเงินรางวัลรวม 1,000 ล้านเหรียญสหรัฐ จากการเปิดเผยโดยฟอร์บส์ โรนัลโดทำรายรับก่อนหักภาษี 105 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือราว 3,150 ล้านบาทในรอบปีล่าสุดยึดอันดับ 4 ในหมวดผู้มีชื่อเสียงของโลก เป็นรองแค่โรเจอร์ เฟเดอเรอร์นักเทนนิสสวิตเซอร์แลนด์, คานเย เวสต์ แรปเปอร์อเมริกัน และไคลี เจนเนอร์ นางแบบสาวชาวอเมริกัน และเขาเป็นนักกีฬาคนที่ 3 ต่อจาก ไทเกอร์ วูดส์ โปรกอล์ฟอดีตมือ 1 ของโลกชาวอเมริกัน และฟลอยด์ เมย์เวทเธอร์ จูเนียร์ อดีตแชมป์มวยโลกผู้ไร้พ่ายชาวอเมริกันที่ทำเงินรางวัลรวม 1,000 ล้านเหรียญ โดยคาดว่าโรนัลโดมีรายรับจากค่าจ้างในฐานะนักฟุตบอล 650 ล้านเหรียญสหรัฐ (ราว 19,500 ล้านบาท) ที่เหลือมาจากรายรับสปอนเซอร์ต่าง ๆ รวมถึงธุรกิจส่วนตัวทั้งโรงแรมและสินค้าแฟชั่น แฟชั่น ด้วยความที่โรนัลโดนั้นเป็นนักกีฬาที่ไม่ได้มีดีแค่ฝีเท้าแต่ยังมีรูปร่างหน้าตาและบุคลิกภาพที่ดีอีกด้วย ผลิตภัณฑ์ทั้งหลายจึงสนใจทาบทามเขาให้มาเป็นพรีเซนเตอร์ ไม่ว่าจะเป็น ไนกี้, เคเอฟซี, โตโยต้า, เอมิเรต หรือแม้กระทั่ง Shopee โรนัลโดมีรสนิยมการแต่งตัวที่ไม่ธรรมดาโดยถือว่าการแต่งตัวของเขาเป็นแนวสปอร์โนเซ็กชวล (Spornosexual) ที่ต้องดูดีทุกส่วนตั้งแต่ทรงผมจรดเท้า เสื้อผ้าและเครื่องแต่งกายที่โรนัลโดใส่เป็นประจำได้แก่ แว่นกันแดด โครม เฮิร์ต ราคา 552 ปอนด์ (27,600 บาท), กระเป๋าถือ กุชชี่ ราคา 265 ปอนด์ (13,250 บาท), เข็มขัดโดลเช่ แอนด์ กาบบาน่า ราคา 450 ปอนด์ (22,500 บาท), นาฬิกา จาค็อบ แอนด์ โค ราคา 10,600 ปอนด์ (530,000 บาท), กางเกงยีนส์ ดีสแควร์ ราคา 325 ปอนด์ (16,250 บาท) และเสื้อเชิ้ตแบรนด์ดังอีกมากมาย โดยมูลค่าของเสื้อผ้า–เครื่องประดับของโรนัลโดต่อการช้อปปิ้งหนึ่งครั้งจะมีราคารวมกันประมาณ 12,192 ปอนด์ (ประมาณ 600,00 บาท) การแต่งกายของโรนัลโดแม้จะเน้นแบรนด์หรูหราและแฟชั่นนำสมัย แต่ยังคงเน้นความสุภาพและความเป็นสุภาพบุรุษมากเช่นกัน โรนัลโดยังได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในอันดับหนึ่งของนักฟุตบอลที่แต่งกายดูดีที่สุดนอกสนามอีกด้วย สื่อ โรนัลโดเป็นบุคคลแรกของโลกที่มีผู้ติดตามในโซเชียลมีเดียทุกช่องทางเกิน 500 ล้านราย โรนัลโดได้รับความนิยมทั้งในและนอกสนาม เนื่องจากเจ้าตัวรับหน้าที่เป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับแบรนด์สินค้ามากมาย รวมถึงมีแบรนด์ชุดชั้นในของตัวเองอย่าง “ซีอาร์ เซเว่น” ส่งผลให้ดาวเตะวัย 36 ปีมีผู้ติดตามในโลกโซเชียลจำนวนมาก กระทั่งล่าสุดในปี 2020 โรนัลโด เป็นบุคคลแรกที่มีผู้ติดตามในโซเชียลมีเดียทุกช่องทาง ประกอบด้วย เฟซบุ๊ก, อินสตาแกรม, ทวิตเตอร์ และยูทูบเกิน 500 ล้านราย ข้อพิพาททางกฎหมาย โรนัลโดตกเป็นข่าวใหญ่ในเดือนกรกฎาคม 2017 จากการถูกสรรพากรสเปนกล่าวหาเขาว่าหลีกเลี่ยงภาษีเป็นจำนวน 14.7 ล้านยูโร ซึ่งเกี่ยวพันกับรายรับจากลิขสิทธิ์ภาพลักษณ์ ระหว่างปี 2011-14 ในสมัยที่ยังเล่นกับเรอัลมาดริด แม้เจ้าตัวจะปฏิเสธในช่วงแรก แต่อัยการสเปนมีหลักฐานเพียงพอและดำเนินการฟ้องร้องเป็นจำนวน 4 ข้อหา โรนัลโดได้รับทราบข้อกล่าวหาและเดินทางมาขึ้นศาลในเดือนมกราคม 2019 และได้ยอมรับผิดทุกข้อกล่าวหา ศาลสเปนได้ตัดสินให้เขาได้รับโทษจำคุก 23 เดือนและปรับเงิน 18.8 ล้านยูโร แต่ไม่ได้รับการจำคุกเนื่องจากกฎหมายสเปนระบุว่าโทษจำคุกจะไม่มีผลบังคับใช้สำหรับผู้กระทำผิดครั้งแรกและได้รับโทษจำคุกน้อยกว่า 2 ปี สถิติอาชีพ สโมสร ทีมชาติ เกียรติประวัติ สโมสร แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด พรีเมียร์ลีก (3): 2006–07, 2007–08, 2008–09 เอฟเอคัพ (1): 2003–04 ลีกคัพ (2): 2005–06, 2008–09 เอฟเอคอมมูนิตีชีลด์ (1): 2007 ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก (1): 2007–08 ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก (1): 2008 เรอัลมาดริด ลาลิกา (2): 2011–12, 2016–17 โกปาเดลเรย์ (2): 2010–11, 2013–14 ซูเปร์โกปาเดเอสปัญญา (2): 2012, 2017 ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก (4): 2013–14, 2015–16, 2016–17, 2017–18 ยูฟ่าซูเปอร์คัพ (2): 2014, 2017 ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก (3): 2014, 2016, 2017 ยูเวนตุส เซเรียอา (2): 2018–19, 2019–20 ซูแปร์โกปปาอีตาเลียนา (2): 2018, 2020 โกปปาอีตาเลีย (1): 2020–21 อันนัศร์ อาหรับคลับแชมเปียนส์คัพ: 2023 ทีมชาติ โปรตุเกส ฟุตบอลโลก: อันดับ 4 (1): 2006 ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป: ชนะเลิศ (1): 2016 ยูฟ่าเนชันส์ลีก: ชนะเลิศ (1): 2018–19 โปรตุเกสรุ่นอายุไม่เกิน 20 ปี ตูลงทัวร์นาเมนต์: ชนะเลิศ''' (1): 2003 เกียรติประวัติส่วนตัว บาลงดอร์ / ฟีฟ่าบาลงดอร์ (5): 2008, 2013, 2014, 2016, 2017 นักฟุตบอลยอดเยี่ยมของโลกแห่งปี (1): 2008 รางวัลผู้เล่นชายยอดเยี่ยมประจำปีของฟีฟ่า (2): 2016, 2017 รางวัลผู้เล่นชายยอดเยี่ยมประจำปีของสหภาพสมาคมฟุตบอลยุโรป (4): 2007–08, 2013–14, 2015–16, 2016–17 รองเท้าทองคำยุโรป (4): 2007–08, 2010–11, 2013–14, 2014–15 รางวัลปุชกาชของฟีฟ่า (1): 2009 ผู้เล่นยอดเยี่ยมของสหพันธ์ฟุตบอลโปรตุเกส (5): 2016, 2017, 2018, 2019, 2022 นักฟุตบอลยอดเยี่ยมของพีเอฟเอ (2): 2006–07, 2007–08 รางวัลผู้ทำประตูสูงสุดในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป (1): 2020 รางวัลผู้ทำประตูสูงสุดของยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก (7): 2007–08, 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2015–16, 2016–17, 2017–18 นักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของพรีเมียร์ลีก (2): 2006–07, 2007–08 รางวัลผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลของพรีเมียร์ลีก (1): 2007–08 นักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของลาลิกา (1): 2013–14 รางวัลผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลของลาลิกา (ปิชิชี่ โทรฟี่) (3): 2010–11, 2013–14, 2014–15 นักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของเซเรียอา (2): 2019, 2020 รางวัลผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลของเซเรียอา (1): 2020–21 รางวัลผู้ทำประตูสูงสุดในฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก (1): 2016 รางวัลผู้เล่นที่โดดเด่นในด้านความสำเร็จด้านกีฬาและบุคลิกภาพ (Golden Foot) (1): 2020 เชิงอรรถ อ้างอิง บรรณานุกรม แหล่งข้อมูลอื่น Manchester United official profile Real Madrid official profile Portuguese Football Federation profile นักฟุตบอลชาวโปรตุเกส นักฟุตบอลต่างชาติในลีกสเปน ผู้เล่นสปอร์ติงลิสบอน ผู้เล่นสโมสรฟุตบอลแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด ผู้เล่นสโมสรฟุตบอลเรอัลมาดริด ผู้เล่นสโมสรฟุตบอลยูเวนตุส ผู้เล่นสโมสรฟุตบอลอันนัศร์ ผู้เล่นในพรีเมียร์ลีก ผู้เล่นในลาลิกา ผู้เล่นในเซเรียอา ผู้เล่นในซาอุดีโปรเฟสชันนัลลีก ผู้เล่นในฟุตบอลโลก 2006 ผู้เล่นในฟุตบอลโลก 2010 ผู้เล่นในฟุตบอลโลก 2014 ผู้เล่นในฟุตบอลโลก 2018 ผู้เล่นในฟุตบอลโลก 2022 ผู้เล่นในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2008 ผู้เล่นในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2004 ผู้เล่นในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2012 ผู้เล่นในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2016 ผู้เล่นในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2020 กัปตันในชุดชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป ผู้เล่นในชุดชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป บุคคลจากฟุงชาล นักฟุตบอลในโอลิมปิกฤดูร้อน 2004 กองหน้าฟุตบอล นักฟุตบอลทีมชาติโปรตุเกส ปีกฟุตบอล นักฟุตบอลต่างชาติในลีกอิตาลี ผู้ชนะเลิศบาลงดอร์ ผู้เล่นในชุดชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

เสนา เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เดิมชื่อ อำเภอเสนากลาง ต่อมาในปี พ.ศ. 2460 ได้เปลี่ยนชื่อมาเป็นชื่ออำเภอดังเช่นปัจจุบัน เป็นอำเภอที่มีพื้นที่มากเป็นลำดับ 3 จากทั้งหมด 16 อำเภอของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา รองจากอำเภอบางปะอินและอำเภอวังน้อย อนึ่ง อำเภอเสนายังคงเป็นรู้จักกันอย่างกว้างขวางในชื่อบ้านแพน ซึ่งปัจจุบันเป็นชื่อตำบลหนึ่งของอำเภอเสนา แต่สมัยก่อนเป็นชื่อเก่าที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางมายาวนาน และปรากฏอยู่ตามสื่อต่าง ๆ ในสมัยก่อน เช่น เพลงลูกทุ่ง ละคร ประวัติ วันที่ 14 มีนาคม 2480 จัดตั้งเทศบาลเมืองเสนา ในท้องที่บางส่วนของตำบลเสนา ตำบลกลางคลอง ตำบลปลายนาใต้ และตำบลบ้านแพน วันที่ 30 กรกฎาคม 2483 เปลี่ยนแปลงชื่อตำบลขนมจีนใน อำเภอเสนา เป็น ตำบลคลองขวาง ตำบลขนมจีนกลาง เป็น ตำบลบ้านหลวงและตำบลขนมจีนนอก เป็น ตำบลมารวิชัย วันที่ 1 มกราคม 2491 แยกพื้นที่ตำบลบางซ้ายนอก ตำบลบางซ้ายใน ตำบลปลายกลัดนอก และตำบลเต่าเล่า อำเภอเสนา มาตั้งเป็น กิ่งอำเภอบางซ้าย ขึ้นกับอำเภอเสนา วันที่ 25 กรกฎาคม 2493 ตั้งตำบลแก้วฟ้า แยกออกจากตำบลบ้านแถว และโอนพื้นที่ตำบลแก้วฟ้า อำเภอเสนา ไปขึ้นกับ กิ่งอำเภอบางซ้าย วันที่ 26 มกราคม 2500 จัดตั้งสุขาภิบาลบางซ้าย ในท้องที่บางส่วนของตำบลบางซ้าย ตำบลเต่าเล่า และตำบลแก้วฟ้า วันที่ 1 มีนาคม 2501 จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลลาดงา ในท้องที่ตำบลลาดงา วันที่ 22 กรกฎาคม 2501 ยกฐานะจากกิ่งอำเภอบางซ้าย อำเภอเสนา เป็น อำเภอบางซ้าย วันที่ 8 พฤษภาคม 2516 จัดตั้งสุขาภิบาลหัวเวียง ในท้องที่บางส่วนของตำบลหัวเวียง และตำบลบ้านกระทุ่ม วันที่ 30 ตุลาคม 2516 จัดตั้งสุขาภิบาลเจ้าเจ็ด ในท้องที่บางส่วนของตำบลรางจรเข้ ตำบลบ้านแถว และตำบลเจ้าเจ็ด วันที่ 31 สิงหาคม 2519 ตั้งตำบลดอนทอง แยกออกจากตำบลชายนา วันที่ 9 พฤษภาคม 2521 ตั้งตำบลบ้านหลวง แยกออกจากตำบลมารวิชัย วันที่ 31 กรกฎาคม 2522 ตั้งตำบลเจ้าเสด็จ แยกออกจากตำบลรางจรเข้ วันที่ 18 กรกฎาคม 2540 ยกฐานะจากสุขาภิบาลเจ้าเจ็ด เป็นเทศบาลตำบลเจ้าเจ็ด วันที่ 25 พฤษภาคม 2542 ยกฐานะจากสุขาภิบาลหัวเวียง เป็นเทศบาลตำบลหัวเวียง วันที่ 24 กันยายน 2547 ยุบสภาตำบลบ้านแถว รวมกับองค์การบริหารส่วนตำบลดอนทอง ยุบสภาตำบลบ้านกระทุ่ม สภาตำบลหัวเวียง รวมกับเทศบาลตำบลหัวเวียง ที่ตั้งและอาณาเขต อำเภอเสนาตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังนี้ ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอผักไห่ ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอบางบาลและอำเภอบางไทร ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอลาดบัวหลวง ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอบางซ้าย การแบ่งเขตการปกครอง การปกครองส่วนภูมิภาค พื้นที่อำเภอเสนาแบ่งเขตการปกครองย่อยเป็น 17 ตำบล แต่ละตำบลแบ่งออกเป็นหมู่บ้านรวม 132 หมู่บ้าน ได้แก่ การปกครองส่วนท้องถิ่น พื้นที่อำเภอเสนาประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 14 แห่ง ได้แก่ เทศบาลเมืองเสนา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเสนาทั้งตำบล เทศบาลตำบลเจ้าเจ็ด ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเจ้าเสด็จทั้งตำบล รวมถึงบางส่วนของตำบลเจ้าเจ็ดและตำบลบ้านแถว เทศบาลตำบลหัวเวียง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลหัวเวียงและตำบลบ้านกระทุ่มทั้งตำบล เทศบาลตำบลบางนมโค ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบางนมโคทั้งตำบล เทศบาลตำบลสามกอ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลสามกอทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านแพน ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้านแพนทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลมารวิชัย ครอบคลุมพื้นที่ตำบลมารวิชัยทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพธิ์ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้านโพธิ์ทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลรางจรเข้ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลรางจรเข้ทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลชายนา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลชายนาทั้งตำบลและตำบลเจ้าเจ็ด (นอกเขตเทศบาลตำบลเจ้าเจ็ด) องค์การบริหารส่วนตำบลสามตุ่ม ครอบคลุมพื้นที่ตำบลสามตุ่มทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลลาดงา ครอบคลุมพื้นที่ตำบลลาดงาทั้งตำบล องค์การบริหารส่วนตำบลดอนทอง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลดอนทองทั้งตำบลและตำบลบ้านแถว (นอกเขตเทศบาลตำบลเจ้าเจ็ด) องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านหลวง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้านหลวงทั้งตำบล ส่วนราชการที่สำคัญ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2 ครอบคลุมพื้นที่ 6 อำเภอ สำนักงานที่ดินจังหวัดพระนครศรีอยุธยา สาขาเสนา ครอบคลุมพื้นที่อำเภอเสนา บางซ้าย ลาดบัวหลวง และผักไห่ สำนักงานสรรพากรพื้นที่พระนครศรีอยุธยาเขต 2 ครอบคลุมพื้นที่ 6 อำเภอ ที่ว่าการอำเภอเสนา เทศบาลเมืองเสนา สถานีตำรวจภูธรเสนา วัฒนธรรม ศาสนา ประเพณี งานนมัสการหลวงพ่อปาน ของวัดบางนมโค ซึ่งจะจัดขึ้นตรงกับวันขึ้น ๑ ค่ำ เดือนอ้ายของทุกปี เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้มานมัสการพระพุทธโสนนฺทะซึ่งเป็นพระพุทธรูปประธานในโบสถ์ และได้นมัสการหลวงพ่อปาน ปิดทองไหว้พระ ทำบุญ และนอกจากนี้ในงานยังมีการออกร้านขายสินค้าต่างๆ และมีมหรสพ การแสดงพื้นบ้านอย่างสนุกสนานครื้นเครงตลอดระยะเวลาที่จัดงาน ประเพณีการแห่พระพุทธเกษร ของวัดเจ้าเจ็ดใน ซึ่งจะจัดตรงกับวันขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๑๒ ของทุกปี สถานบริการทางสาธารณสุข โรงพยาบาลเสนา โรงพยาบาลรัฐบาล ประเภทโรงพยาบาลทั่วไป สังกัดกองโรงพยาบาลภูมิภาค สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข เป็นโรงพยาบาลประจำอำเภอเสนา มีขนาด 160 เตียง โรงพยาบาลศุภมิตรเสนา โรงพยาบาลเอกชน ประเภทโรงพยาบาลทั่วไป ขนาด 100 เตียง สำนักงานสาธารณสุขอำเภอเสนา โรงแรมที่พัก โรงแรมรอยัลเสนา โรงแรมเคทีอินน์ รายชื่อสถานศึกษาในอำเภอเสนา เทศบาลเมืองเสนา (ตำบลเสนา) โรงเรียนเสนา "เสนาประสิทธิ์" โรงเรียนประจำอำเภอเสนา โรงเรียนมัธยมผดุงวิทยา โรงเรียนประสาทวิทย์ โรงเรียนราษฏร์บำรุงศิลป์ โรงเรียนเสนาบดี โรงเรียนประจำเทศบาลเมืองเสนา โรงเรียนอนุบาลผดุงเสนา โรงเรียนวัดกระโดงทอง (พิบูลย์ประสิทธิ์) ตำบลสามกอ โรงเรียนวัดบ้านแพน (ศรีรัตนานุกูล) โรงเรียนวัดสามกอ (วงศ์ประชารัฐ) ศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (หน่วยบริการอำเภอเสนา) ตำบลบ้านแพน โรงเรียนวัดโพธิ์ (แจ่มวิทยาคาร) โรงเรียนวัดโคกเสือ (ละอองพากย์สุขีอุทิศ) โรงเรียนวัดโบสถ์ (วงศ์พานิช) ตำบลเจ้าเจ็ด โรงเรียนวัดเจ้าเจ็ดใน โรงเรียนวัดเจ้าเจ็ดนอก โรงเรียนชายนาพัฒนา (สำเนียงสนิทอุปถัมภ์) ตำบลบางนมโค โรงเรียนสาคลีวิทยา โรงเรียนวัดสุธาโภชน์ (ไวทย์วรวิทย์) โรงเรียนวัดมารวิชัย(เกษม ปกาสิตอนุสรณ์) โรงเรียนวัดบางนมโค(ปานอุทิศ) ตำบลหัวเวียง โรงเรียนวัดหัวเวียง (เขมสุทธิวิทยาคาร) โรงเรียนวัดบางกระทิง โรงเรียนวัดบันไดช้าง โรงเรียนวัดกลาง (ประมวญราษฎร์บำรุงวิทย์) ตำบลบ้านกระทุ่ม โรงเรียนลาดงาวิทยาคม โรงเรียนลาดงาประชาบำรุง โรงเรียนราษฎร์ศุภประดิษฐ์ โรงเรียนสมบุญศุภบุญมี โรงเรียนวัดโบสถ์ (ศุภพิทยาคาร) ตำบลบ้านแถว โรงเรียนบ้านแถววิทยาคาร โรงเรียนเซนต์จอห์นแบ็ปติสต์ วิทยาลัยการอาชีพเสนา ตำบลชายนา โรงเรียนอัลฮาซานียะห์ (เสรี วงศ์พานิชอุปถัมภ์) โรงเรียนวัดใหม่หนองคต โรงเรียนวัดหนองลำเจียกนิรภัย โรงเรียนวัดไชยภูมิ (ไชยภูมิวิทยาคาร) โรงเรียนวัดแก้วสุวรรณ โรงเรียนวัดปิ่นแก้ว ตำบลสามตุ่ม โรงเรียนวัดสามตุ่ม ตำบลเจ้าเสด็จ โรงเรียนวัดรางจระเข้ โรงเรียนวัดกลางคลองวัฒนาราม (โกวิทพิทยาคาร) ชาวอำเภอเสนาที่มีชื่อเสียง พระครูวิหารกิจจานุการ (ปาน โสนนฺโท) พระเกจิอาจารย์ชื่อดัง อดีตเจ้าอาวาสวัดบางนมโค อำเภอเสนา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และเป็นพระกรรมวาจาจารย์ของพระราชพรหมยาน (วีระ ถาวโร) พระเกจิอาจารย์ชื่อดังอีกรูปหนึ่ง อดีตเจ้าอาวาสวัดจันทาราม (ท่าซุง) จังหวัดอุทัยธานี พระพรหมวชิรมุนี (เชิด จิตฺตคุตฺโต) พระราชาคณะเจ้าคณะรอง เจ้าคณะภาค๔ รองแม่กองธรรมสนามหลวง ฝ่ายธรรมศึกษา รองหัวหน้าพระธรรมทูตสายที่ ๓ เจ้าอาวาสวัดสุทัศนเทพวรารามราชวรมหาวิหาร พระเทพปฏิภาณวาที (สุนทร ญาณสุนฺทโร) พระราชาคณะชั้นเทพ เป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่า"เจ้าคุณพิพิธ" ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดสุทัศนเทพวรารามราชวรมหาวิหาร เจ้าคณะเขตดุสิต ผู้ช่วยแม่กองธรรมสนามหลวง พระมงคลวุฒาจารย์ (ทองพูน ฐิตสีโล) พระราชาคณะชั้นสามัญ เจ้าอาวาสวัดบ้านแพน และที่ปรึกษาเจ้าคณะอำเภอเสนา บัณฑิต ฤทธิ์ถกล ผู้กำกับภาพยนตร์ และนักเขียนบทภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ พีระ ตรีบุปผา นักแต่งเพลง นักดนตรี และนักเรียบเรียงเสียงประสานที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ เจ้าของผลงานเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องมนต์รักลูกทุ่ง (พ.ศ. ๒๕๑๓) เกื้อกูล ด่านชัยวิจิตร อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา พรรคชาติไทยพัฒนา และอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคมในรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ปัจจุบันสังกัดพรรคเพื่อไทย เป็นบุตรของนายศักดิ์และนางพัชรี ด่านชัยวิจิตร เจ้าของกิจการโรงเลื่อยไม้ขนาดใหญ่ในอำเภอเสนา องอาจ วชิรพงศ์ อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพระนครศรีอยุธยา พรรคเพื่อไทย นิรันดร์ วณิชวรพงศ์ ประธานสโมสรฟุตบอลอยุธยา ยูไนเต็ด สถานที่สำคัญในอำเภอเสนา วัดบางนมโค ตั้งอยู่ริมฝั่งด้านทิศใต้ของแม่น้ำน้อยที่ตำบลบางนมโค พระครูวิหารกิจจานุการ (ปาน โสนนฺโท) อดีตเจ้าอาวาสเป็นพระเกจิอาจารย์ชื่อดังรูปหนึ่งของเมืองไทย วัตรปฏิบัติของท่านมีความน่าเคารพเลื่อมใส วัตถุมงคลของท่านก็มีพุทธคุณศักดิ์สิทธิ์เป็นที่นิยมต้องการของพุทธบริษัทอย่างกว้างขวาง พระราชพรหมยาน (วีระ ถาวโร) อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี พระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงอีกรูปหนึ่งของเมืองไทย อุปสมบทที่วัดบางนมโคโดยมี พระครูรัตนาภิรมย์ (อยู่) เจ้าอาวาสวัดบ้านแพน เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูวิหารกิจจานุการ (ปาน โสนนฺโท) เจ้าอาวาสวัดบางนมโค เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์เล็ก เกสโร วัดบางนมโคเป็นพระอนุสาวนาจารย์ นอกจากนั้นหลวงพ่อพระราชพรหมยานยังเคยดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าอาวาสวัดบางนมโคอยู่สมัยหนึ่งด้วย ตลาดบ้านแพน ตั้งอยู่ในเขตเทศบาลเมืองเสนา ตำบลเสนา เป็นตลาดที่มีความเก่าแก่ยาวนาน และเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจการค้าขายที่สำคัญที่สุดของอำเภอเสนา ตลอดจนอำเภอใกล้เคียง โรงเจบ่วนเฮงตั๊ว (萬興壇) ตั้งอยู่ที่ถนนประเสริฐสม ริมฝั่งทางทิศใต้ของคลองเจ้าเจ็ด บริเวณตลาดเก่าบ้านแพน ในเขตเทศบาลเมืองเสนา เป็นโรงเจที่มีอายุเก่าแก่กว่าร้อยปี และเป็นศูนย์กลางความศรัทธาของชาวไทยเชื้อสายจีนในตลาดบ้านแพนมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ วัดกระโดงทอง ตั้งอยู่ที่ถนนธรรมสิทธิ์เสนา ริมแม่น้ำน้อยในเขตเทศบาลเมืองเสนา ตำบลเสนา วัดมารีย์สมภพ Nativity of Mary's Church หรือ"วัดญวน" เป็นศาสนสถานในศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ตั้งอยู่ที่ถนนธรรมสิทธิ์เสนา ในเขตเทศบาลเมืองเสนา ตำบลเสนา สุสานวัดมารีย์สมภพ เป็นสุสานของคริสตศาสนิกชน ตั้งอยู่ที่ถนนธรรมสิทธิ์เสนา ในเขตเทศบาลเมืองเสนา ตำบลเสนา วัดโรงนา ตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านแพน วัดยวด ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อยที่ตำบลบ้านแพน วัดโพธิ์ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อยที่ตำบลบ้านแพน วัดโบสถ์ล่าง ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อยที่ตำบลบ้านแพน วัดโคกเสือ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อยที่ตำบลบ้านแพน วัดบ้านแพน ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อย ที่ตำบลสามกอ วัดสามกอ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน้อย ที่ตำบลสามกอ วัดเจ้าเจ็ดใน ตั้งอยู่ริมคลองเจ้าเจ็ดที่ตำบลเจ้าเจ็ด วัดเจ้าเจ็ดนอก ตั้งอยู่ที่ตำบลเจ้าเจ็ด วัดชายนา ตั้งอยู่ที่ตำบลเจ้าเจ็ด วัดมารวิชัย ตั้งอยู่ที่ตำบลบางนมโค วัดสุธาโภชน์ ตั้งอยู่ที่ตำบลบางนมโค วัดสามตุ่ม ตั้งอยู่ที่ตำบลสามตุ่ม วัดหัวเวียง ตั้งอยู่ที่ตำบลหัวเวียง วัดสุวรรณเจดีย์ ตั้งอยู่ที่ตำบลหัวเวียง วัดประดู่โลกเชษฐ์ ตั้งอยู่ที่ตำบลหัวเวียง วัดบางกระทิง ตั้งอยู่ที่ตำบลหัวเวียง วัดบันไดช้าง ตั้งอยู่ที่ตำบลหัวเวียง วัดกลาง ตั้งอยู่ที่ตำบลหัวเวียง วัดใบบัว ตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านกระทุ่ม วัดโบสถ์ ตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านกระทุ่ม วัดเกาะราษฎร์ศรัทธาธรรม ตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านกระทุ่ม วัดนักบุญยวงบัปติสตา เป็นศาสนสถานในศาสนาคริสต์ ตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านแถว วัดใหม่หนองคต ตั้งอยู่ที่ตำบลชายนา วัดหนองลำเจียกนิรภัย ตั้งอยู่ที่ตำบลชายนา วัดไชยภูมิ (วัดคลองขุด) ตั้งอยู่ที่ตำบลชายนา วัดแก้วสุวรรณ ตั้งอยู่ที่ตำบลชายนา มัสยิดฮาซานียะห์ เป็นศาสนสถานในศาสนาอิสลาม ตั้งอยู่ที่ตำบลชายนา วัดรางจระเข้ ตั้งอยู่ที่ตำบลเจ้าเสด็จ วัดกลางคลองวัฒนาราม ตั้งอยู่ที่ตำบลเจ้าเสด็จ วัดปิ่นแก้ว ตั้งอยู่ในตำบลชายนา เพลงและสื่อที่เกี่ยวเนื่องกับอำเภอเสนา เพลงแม่ค้าตาคม ขับร้องโดยศรคีรี ศรีประจวบ แต่งคำร้องและทำนองโดยครูไพบูลย์ บุตรขัน เพลงสาวบ้านแพน เพลงร้องแก้กับเพลงแม่ค้าตาคมของศรคีรี ศรีประจวบ ขับร้องโดยยุพิน แพรทอง แต่งคำร้องและทำนองโดยสนิท มโนรัตน์ เพลงคอยพี่ที่บ้านแพน ขับร้องโดยพุ่มพวง ดวงจันทร์ เพลงหนุ่มบ้านแพน ขับร้องโดยขจร ศรพรหม เพลงหนุ่มบ้านแพน ขับร้องโดยแทน นครปฐม เพลงหนุ่มบ้านแพน ขับร้องโดยศรเพชร ศรสุพรรณ (เพลงหนุ่มบ้านแพนทั้ง ๓ เพลงที่ชื่อซ้ำกันนั้นเป็นคนละเพลง เนื้อเพลงแตกต่างกันทั้ง ๓ เพลง) เพลงสาวบ้านแพน ขับร้องโดยวงจันทร์ ไพโรจน์ และเวลาต่อมาพุ่มพวง ดวงจันทร์นำมาขับร้องใหม่ เพลงหนุ่มสุพรรณรักสาวบ้านแพน ขับร้องโดยเสรี รุ่งสว่าง เพลงหนุ่มบ้านแพน สาวเมืองนนท์ ขับร้องโดยคัฑลียา มารศรี และนิคส์ นิรนาม เพลงพ่อพูนบ้านแพน ขับร้องโดย รุ่ง สุริยา แต่งคำร้องและทำนองโดย ครูสลา คุณวุฒิ อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น ข้อมูลตำบลในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาจากเว็บไซต์ ThaiTambon.com อยุธยา เสนา

สถานีรัชดาภิเษก (, รหัส BL16) เป็นสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ในเส้นทางรถไฟฟ้ามหานคร สายเฉลิมรัชมงคล ที่ถนนรัชดาภิเษก-ห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร ตั้งอยู่ในย่านอาคารสำนักงานและที่พักอาศัยบริเวณซอยโชคชัยร่วมมิตร ที่ตั้ง ถนนรัชดาภิเษก บริเวณทิศเหนือของปากซอยโชคชัยร่วมมิตร (ซอยรัชดาภิเษก 19) และสะพานข้ามคลองบางซื่อ ในพื้นที่แขวงรัชดาภิเษก เขตดินแดง และแขวงสามเสนนอก เขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร บริเวณโดยรอบสถานีรัชดาภิเษก เป็นย่านที่พักอาศัยหนาแน่นใจกลางเมือง โดยเฉพาะบริเวณริมคลองบางซื่อ และซอยโชคชัยร่วมมิตร (ซอยรัชดาภิเษก 19 หรือซอยวิภาวดีรังสิต 16) ที่เป็นซอยเชื่อมต่อจากถนนรัชดาภิเษก ออกสู่ถนนวิภาวดีรังสิต บริเวณด้านหลังบริษัทการบินไทย สำนักงานใหญ่ มีชุมชนทั้งที่เป็นบ้านเดี่ยวและคอนโดมิเนียมอยู่จำนวนมาก เนื่องจากบริเวณโดยรอบสถานีแห่งนี้ไม่มีสถานที่สำคัญใกล้เคียงที่มีความโดดเด่นเพียงพอ นอกเหนือไปจากซอยโชคชัยร่วมมิตร ดังนั้นจึงตั้งชื่อสถานีตามถนนรัชดาภิเษกที่เป็นถนนสายหลัก โดยก่อนหน้าที่จะมีการก่อสร้างโครงการรถไฟฟ้ามหานคร สถานีแห่งนี้ได้ใช้ชื่อว่า "สถานีรัชดา" และได้เปลี่ยนมาใช้ชื่อ "สถานีรัชดาภิเษก" ในภายหลัง เพื่อให้ถูกต้องตามชื่อถนนอย่างเป็นทางการ แผนผังสถานี รายละเอียดของสถานี สีสัญลักษณ์ของสถานี ใช้สีชมพูตกแต่งกระเบื้องที่เสา ผนังและขอบด้านบนของแนวประตูกั้นชานชาลา รูปแบบของสถานี เป็นสถานีใต้ดิน กว้าง 23 เมตร ยาว 226 เมตร ระดับชานชาลาอยู่ลึก 19 เมตรจากผิวดิน เป็นชานชาลาแบบเกาะกลาง (Station with Central Platform) ทางเข้า-ออก 1 โรงเรียนปัญจทรัพย์, โรงแรมเจ้าพระยาปาร์ค, ป้ายรถประจำทางไปสี่แยกรัชดาภิเษก-ลาดพร้าว 2 ซอยโชคชัยร่วมมิตร, ลานจอดรถฟรีริมถนนรัชดาภิเษก, ป้ายรถประจำทางไปสี่แยกรัชดาภิเษก-ลาดพร้าว 3 อาคารโอลิมเปียไทย ทาวเวอร์, ป้ายรถประจำทางไปสี่แยกรัชดาภิเษก-สุทธิสาร 4 ซอยรัชดาภิเษก 24, ลานจอดรถของสถานี, อาคารพี.กะรัต, ป้ายรถประจำทางไปสี่แยกรัชดาภิเษก-สุทธิสาร (ลิฟต์) การจัดพื้นที่ในตัวสถานี แบ่งเป็น 4 ชั้น ประกอบด้วย 1 ชั้นศูนย์การค้า เมโทรมอลล์ 2 ชั้นออกบัตรโดยสาร 3 ชั้นชานชาลา สิ่งอำนวยความสะดวก ลานจอดรถ 30 คัน บริเวณทางเข้า-ออกหมายเลข 4 ลิฟท์สำหรับผู้พิการ ทางเข้า-ออกหมายเลข 4 (อาคารพี.กะรัต) ศูนย์การค้าภายในสถานี ภายในสถานีรัชดาภิเษก ได้จัดให้มีส่วนร้านค้าหรือ เมโทรมอลล์ ที่ชั้นบนสุดของสถานี แต่ขณะนี้ยังไม่เปิดให้บริการ ซึ่งก่อนหน้านี้เมื่อปี พ.ศ. 2549 ทางบริษัท เมโทร มอลล์ ดีเวลลอปเมนท์ ผู้บริหารพื้นที่ค้าปลีกสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน เคยวางแผนจะเปิดให้บริการเมโทรมอลล์ที่สถานีแห่งนี้เป็นสถานีที่ 3 ถัดจากสถานีสุขุมวิทและพหลโยธิน ด้วยรูปแบบ "เลิร์นนิ่งสเตชัน" หรือสถานีแห่งการเรียนรู้ ที่แบ่งพื้นที่ 80% สำหรับโรงเรียนกวดวิชาได้ประมาณ 10 โรงเรียน และพื้นที่ 20% สำหรับบริการทั่วไป เป็นรูปแบบศูนย์การค้าที่เฉพาะทางมากขึ้น เนื่องจากโดยรอบสถานีมีโรงเรียนและสถานศึกษาอยู่มาก แต่จนถึงขณะนี้ยังไม่มีความคืบหน้าแต่อย่างใด เวลาให้บริการ รถโดยสารประจำทาง ถนนรัชดาภิเษก สาย 73 136 137 179 185 206 514 517 สถานที่สำคัญใกล้เคียง โรงเรียนปัญจทรัพย์ ศูนย์ศิลปะฮอฟอาร์ท อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น แผนที่จากเว็บไซต์บีอีเอ็ม สิ่งก่อสร้างตั้งแต่ พ.ศ. 2547 รัชดาภิเษก รัชดาภิเษก รัชดาภิเษก

รัตนะ แปลว่า แก้ว หมายถึงอัญมณีหรื่อแร่ธาตุที่มีค่า, คน สัตว์ หรือสิ่งของที่ประเสริฐสุด มีค่าสูงสุด หาได้ยาก เช่น เพชร พลอย มุกดามณี รัตนะ ในคำวัดหมายถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โดยเรียกเต็มว่า พระไตรรัตน์ บ้าง พระรัตนตรัย บ้าง รัตนะ นิยมนำมาใช้ประกอบกับคำอื่นเพื่อแสดงว่าคนนั้นสิ่งนั้นมีความสำคัญและมีค่ามาก เช่น รัตนโกสินทร์ รัตนบรรลังก์ รัตนกวี นารีรัตน์ บุรุษรัตน์ หัตถีรัตน์ เป็นต้น อีกอย่างรัตนะก็สามารถแปลได้ว่า แก้วสามประการ อ้างอิง พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548 ศาสนาพุทธ คำศัพท์ศาสนาพุทธ

วินด์ฮุก () เป็นเมืองหลวงของสาธารณรัฐนามิเบีย เมืองตั้งอยู่ในบริเวณ Khomas มีประชากร 230,000 คน และเป็นศูนย์กลางการค้าใหญ่ของหนังแกะ จักรวรรดิเยอรมันได้ยึดครองบริเวณดังกล่าวใน ค.ศ. 1885 และมันได้กลายเป็นที่ตั้งของการปกครองอาณานิคมใน ค.ศ. 1892 ในฐานะเมืองหลวงของอาณานิคมแอฟริกาตะวันตกเฉียงใต้-เยอรมัน ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง วินด์ฮุกถูกยึดโดยกองทหารแอฟริกาใต้และกลายเป็นดินแดนใต้อาณัติปกครองของแอฟริกาใต้ ภายใต้องค์การสันนิบาตชาติ แหล่งข้อมูลอื่น เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของนครวินด์ฮุก 2 เว็บแคมแสดงวินด์ฮุกและสภาพอากาศ Republikein หนังสือพิมพ์นามิเบีย (ภาษาแอฟริกัน) Allgemeine Zeitung Namibias หนังสือพิมพ์นามิเบีย (ภาษาเยอรมัน) The Namibian หนังสือพิมพ์นามิเบีย (ภาษาอังกฤษ) ประเทศนามิเบีย เมืองหลวงในทวีปแอฟริกา

สถานีสุขุมวิท () เป็นสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ในเส้นทางรถไฟฟ้ามหานคร สายเฉลิมรัชมงคล ที่ถนนอโศกมนตรี กรุงเทพมหานคร บริเวณสี่แยกอโศกมนตรี เป็นจุดเชื่อมต่อกับระบบรถไฟฟ้าบีทีเอส สายสุขุมวิท ที่สถานีอโศก นอกจากนี้ สถานีสุขุมวิทยังเป็นสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินที่มีผู้โดยสารมาใช้บริการมากที่สุดของสาย ที่ตั้ง ถนนอโศกมนตรี หน้าตลาดอโศก ด้านทิศเหนือของสี่แยกอโศกมนตรี จุดบรรจบกับถนนรัชดาภิเษก-พระรามที่ 4 และถนนอโศกมนตรี (ถนนสุขุมวิท 21) ในพื้นที่แขวงคลองเตยเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพมหานคร แผนผังสถานี รายละเอียดของสถานี สัญลักษณ์ของสถานี ตราสัญลักษณ์เป็นรูป กาแล ซึ่งสื่อความหมายถึง “เรือนคำเที่ยง” ซึ่งจัดเป็นพิพิธภัณฑ์อยู่ในสยามสมาคม ถือเป็นสถาปัตยกรรมแบบกาแลที่ดีที่สุดในกรุงเทพ และใช้สีน้ำเงินเพื่อแสดงถึงการเชื่อมต่อกับระบบรถไฟลอยฟ้า รูปแบบของสถานี เป็นสถานีใต้ดิน กว้าง 23 เมตร ยาว 199 เมตร ระดับชานชาลาอยู่ลึกจากผิวดิน 17 เมตร เป็นชานชาลาแบบกลาง (Station with Central Platform) ทางเข้า-ออก 1 แอชตันอโศก, สยามสมาคม, ถนนอโศกมนตรี 2 อาคารอินเตอร์เชนจ์ 21, ซอยคาวบอย, ซอยสุขุมวิท 23 (ประสานมิตร) 3 และเทอร์มินัล 21 (อาคารเชื่อมพร้อมบันไดเลื่อน), ตลาดอโศก, ห้างสรรพสินค้าโรบินสัน สาขาสุขุมวิท การจัดพื้นที่ในตัวสถานี แบ่งเป็น 3 ชั้น ประกอบด้วย 1 ชั้นศูนย์การค้าเมโทรมอลล์ 2 ชั้นออกบัตรโดยสาร 3 ชั้นชานชาลา สิ่งอำนวยความสะดวก ลิฟท์สำหรับผู้พิการ มีพื้นที่จอดรถบริเวณทางเข้า 1 ด้านข้างสยามสมาคม และมีที่จอดรถเพิ่มเติมภายในอาคารคอนโดมิเนียมแอชตัน อโศก โดยปัจจุบันที่จอดรถได้ปิดให้บริการชั่วคราวจนกว่าโครงการแอชตัน อโศก ก่อสร้างแล้วเสร็จ ศูนย์การค้าภายในสถานี ภายในสถานีสุขุมวิท ได้จัดให้มีส่วนร้านค้าหรือ เมโทรมอลล์ เปิดในสถานีรถไฟฟ้ามหานครเป็นที่แรกเมื่อวันที่ 2 กันยายน 2548 ที่ชั้นบนสุดของสถานีโดยเป็นแนวเส้นทางเดินระหว่างทางเข้า-ออกที่ 1 ด้านทิศเหนือ และทางออกที่ 2-3 ด้านทิศใต้ เวลาให้บริการ จุดเชื่อมต่อการเดินทาง รถไฟฟ้า รถไฟฟ้าบีทีเอส สายสุขุมวิท เชื่อมต่อที่ สถานีอโศก รถโดยสารประจำทาง ถนนสุขุมวิท ด้านนานา สาย 2(ขสมก.) 23 25 40(4-39) 48(3-11) 501 508 511 3-53 2(3-1)(TSB) 3-54 ถนนรัชดาภิเษก สาย 136 185 2(เมกา บางนา-ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์) 71(1-39)(TSB) 3-54 3-55 ถนนอโศกมนตรี สาย 38(3-8) 136 185 3-53 3-55 สถานที่สำคัญใกล้เคียง สยามสมาคมในพระบรมราชูปถัมภ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ โรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย สภาวิชาชีพบัญชี ในพระบรมราชูปถัมภ์ คริสตจักรวัฒนา โรงเรียนนานาชาติใหม่แห่งประเทศไทย (N.I.S.T.) ซอยคาวบอย สถานเอกอัครราชทูตเลบานอนประจำประเทศไทย (อาคารซีทีไอ ทาวเวอร์) สถานเอกอัครราชทูตอินเดียประจำประเทศไทย (ซอยประสานมิตร) สวนเบญจกิตติ ศูนย์การค้า เทอร์มินัล 21 โรบินสัน สุขุมวิท ไทม์สแควร์ สุขุมวิท พลาซ่า ฟู้ดแลนด์ ซูเปอร์มาร์เก็ต สาขาสุขุมวิท 16 อาคารสำนักงาน อาคารอินเตอร์เชนจ์ 21 อาคารเอกซ์เชนจ์ ทาวเวอร์ อาคารไพรม์ อาคารชิโนไทย อาคารเสริมมิตร ทาวเวอร์ อาคารรัชต์ภาคย์ อาคารโอเชี่ยน ทาวเวอร์ 1 และ 2 อาคาร จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ เพลส อาคารบีบี อาคารจัสมิน อาคารบ้านฉาง กลาสเฮ้าส์ อาคาร ไทม์สแควร์ ทาวเวอร์ อาคารซีทีไอ อาคารเลครัชดา ทาวเวอร์ โรงแรม โรงแรมเชอราตัน แกรนด์ สุขุมวิท โรงแรมซิตี้ลอดจ์ ซอย 19 โรงแรมเวสต์ทิน แกรนด์ สุขุมวิท โรงแรมแมนฮัตตัน โรงแรมไทปัน โรงแรมพูลแมน กรุงเทพ แกรนด์ สุขุมวิท โรงแรมซิทาดินส์ สุขุมวิท 16 และสุขุมวิท 23 โรงแรมวินด์เซอร์สวีสท์ กรุงเทพฯ โรงแรมแรมแบรนท์ โรงแรมซอมเมอร์เซ็ท เลคพอยท์ อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น แผนที่จากเว็บไซต์บีอีเอ็ม สิ่งก่อสร้างตั้งแต่ พ.ศ. 2547 สุขุมวิท สุขุมวิท

พิศวาสหลอน ชื่อภาษาไทยของภาพยนตร์เรื่อง Vertigo กำกับโดย อัลเฟร็ด ฮิตช์ค็อก นำแสดงโดย เจมส์ สจ๊วต, คิม โนแว็ค, บาบาร่า เบล กอสเดส, ทอม เฮลมอร์ ความยาว 124 นาที ออกฉายในปี พ.ศ. 2501 (ค.ศ. 1958) เข้าฉายในประเทศไทย เมื่อปี พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964) ในชื่อภาษาไทยว่า ปมพิศวาส เนื้อเรื่องย่อ จอห์นนี่ โอ หรือ สก๊อตตี้ เฟอร์กูสัน (เจมส์ สจ๊วต) อดีตนายตำรวจซานฟรานซิสโกเกษียณตัวเองออกจากงาน เนื่องจากความฝังใจที่เห็นเพื่อนตำรวจด้วยกันตกตึกตายไปต่อหน้าต่อตาจากการพยายามช่วยเหลือเขาขณะที่กำลังไล่ล่าผู้ร้ายบนหลังคาตึก และจากความฝังใจครั้งนี้ทำให้เขากลายเป็นโรคกลัวความสูงขึ้นมาทันที สก๊อตตี้ถูกติดต่อจากเพื่อนเก่าที่หายไปนาน ชื่อ เกวิน เอลสเตอร์ (ทอม เฮลมอร์) เจ้าของธุรกิจอู่ต่อเรือให้ช่วยติดตาม เมดเดอลีน (คิม โนแว็ค) ภรรยาของเอลสเตอร์ที่ระยะหลังมักทีท่าทีแปลก ๆ ชอบหายตัวไปทั้งวัน โดยไม่รู้ว่าเธอไปไหน เมื่อสอบถามหรือพูดคุยเธอก็จำเหตุการณ์ไม่ได้ สก๊อตตี้ปฏิเสธที่จะทำงานให้ แต่ก็รับในที่สุด สก๊อตตี้ได้สะกดรอยตามเมดเดอลีนไป พบว่าเธอได้ไปซื้อช่อดอกไม้ที่ร้านขายดอกไม้ จากนั้นก็ไปยังสุสาน โดยที่เธอยืนอยู่หน้าหลุมศพหลุมหนึ่งเป็นระยะเวลานาน และจากนั้นเธอก็ไปยังที่พิพิธภัณฑ์ประจำเมือง โดยนั่งจ้องรูปวาดรูปหนึ่งเป็นเวลานานโดยไม่พูดอะไรเลย สก๊อตตี้สืบทราบว่ารูปวาดนั้น มีชื่อว่า รูปเหมือนของคาราด้า (Portrait of Carada) โดยที่ปอยผมท้ายทอยและช่อดอกไม้ของผู้หญิงในรูปที่ชื่อ คาราด้า เหมือนกับของเมดเดอลีนไม่มีผิด และเมดเดอลีนยังไปเช่าห้องในโรงแรมเก่า ๆ แห่งหนึ่งด้วย แต่เมื่อสก๊อตตี้ตามไป และขอให้เปิดห้อง แต่ไม่พบว่าเมดเดอลีนอยู่ในห้อง สก๊อตตี้สืบทราบเรื่องราวของคาราด้าพบว่าเธอคือยายทวดของเมดเดอลีน โดยการช่วยเหลือของ มิช (บาบาร่า เดล กอสเดส) อดีตคู่หมั้นเก่า ผู้ยังรักสก๊อตตี้อยู่ วันหนึ่งขณะที่ติดตามเมดเดอลีนเหมือนเดิม เมดเดอลีนจู่ ๆ ก็กระโดดลงไปในอ่าวซานฟรานซิสโก สก๊อตตี้กระโดดลงไปช่วย และนำเธอไปยังอพาร์ตเมนต์ของเขา เมื่อเมดเดอลีนฟื้นขึ้น เขาได้ถามเธอว่าไปไหนมา และเธอทำอะไร แต่เมดเดอลีนจำอะไรไม่ได้เลย ต่อมา ความผูกพันของสก๊อตตี้กับเมดเดอลีนนับวันยิ่งสัมพันธ์ขึ้น จู่ ๆ วันหนึ่ง เมดเดอลีนบอกว่าเธอจำได้แล้ว ในฝันของเธอ เธอพบว่าตัวเองอยู่ในหลุมศพแห่งหนึ่งที่โบสถ์สีขาวทรงสเปน สก๊อตตี้พาเมดเดอลีนไปยังโบสถ์แห่งนั้นซึ่งมีอยู่จริง เพื่อที่อาการของเธอจะหาย แต่ปรากฏว่าเมดเดอลีนกลับวิ่งหนีเขาหายไปในหอคอย สก๊อตตี้ไม่สามารถจะติดตามไปได้เพราะอาการโรคกลัวความสูงกลับมาเล่นงานเขาอีกครั้ง และเมดเดอลีนก็ได้กระโดดลงมาตาย ต่อมา ความฝังใจในเรื่องนี้ประกอบความรักที่มีต่อเมดเดอลีน ทำให้สก๊อตตี้โหยหาที่จะพบเมดเดอลีน เขาไปในสถานที่ต่าง ๆ และได้พบเห็นผู้หญิงหลายคนที่เหมือน เมดเดอลีน ในที่สุด สก๊อตตี้ก็ต้องเข้าโรงพยาบาลโรคประสาท โดยมีมิชมาเยี่ยม และมิชบอกกับหมอว่า เธอไม่เชื่อว่าสก๊อตตี้จะสามารถหายดีเป็นปกติได้ เวลาผ่านไป สก๊อตตี้หายดีแล้ว และเขาได้พบกับ จูดี้ บาร์ตัน (คิม โนแว็ค) หญิงสาวคนหนึ่งที่หน้าตาเหมือนเมดเดอลีนมาก สก๊อตตี้พยายามจะคบกับจูดี้ และเขาพยายามจะเปลี่ยนแปลงจูดี้ให้เหมือนเมดเดอลีนทุกอย่าง โดยที่จูดี้เองก็ไม่เต็มใจแต่ก็ยอมทำไปเพื่อสก๊อตตี้ แต่ในที่สุด สก๊อตตี้ก็พบว่าสร้อยคอของจูดี้เหมือนกับสร้อยในรูปวาด ทั้งจูดี้เละเอลสเตอร์รวมกันหลอกเขาเกี่ยวกับเรื่องเมดเดอลีน แต่ก็สายไปแล้ว งานสร้างภาพยนตร์ Vertigo ผลงานระดับมาสเตอร์พิสของผู้กำกับอัจฉริยะอย่าง อัลเฟรด ฮิตช์ค็อก ที่บรรยายสภาพจิตใจอันเปราะบางของมนุษย์ สอดประสานกับองค์ประกอบศิลป์ได้อย่างลึกซึ้ง ส่งต่ออารมณ์ให้กับผู้ชมจมดิ่งและคล้อยตามไปกับโลกแห่งจินตภาพบนแผ่นฟีลม์ จินตภาพ ถ่ายทอดออกมาได้อย่างงดงาม สร้างนัยลงในรายละเอียดของหนังได้อย่างน่ามหัศจรรย์ เริ่มต้นจากภาพลายเส้นขดม้วนในดวงตาหญิงสาวระหว่างเครดิต เป็นศิลปะแบบไซคีเดลิคของซอล เบสส์ สื่อความหมายถึงความลึกลับซับซ้อน วกวนอย่างน่าพิศวง เชื่อมโยงลักษณะการจัดรูปแบบของฉากและการเคลื่อนกล้องไปในทิศทางเดียวกัน ตั้งแต่การเลือกใช้บันไดเวียนที่โค้งตัวอยู่ในหอระฆังโบสถ์ ปอยผมขดม้วนบนศีรษะของแมดเดลีน เส้นรอบวงอายุของต้นไม้ และการเลือกใช้สถานที่ถ่ายทำอย่างซานฟรานซิสโกตอกย้ำให้ผู้ชมได้วิงเวียน ชวนปวดหัวร่วมกับตัวละคร ด้วยภูมิประเทศที่มีลักษณะสูงต่ำ และเส้นทางอันลดเลี้ยวไปมา เครื่องแต่งกาย เสริมมิติให้กับตัวละคร เป็นการเพิ่มความหมายให้แก่ผู้ที่สวมใส่โดยเฉพาะตัวนำเรื่องอย่างแมเดลีนใน ชุดเด่นๆ สามแบบคือ ชุดสูทเทาอึมครึม เป็นสีที่มีผลกระทบในเชิงจิตวิทยามากที่สุด ชุดราตรีสีดำคลุมด้วยเสื้อคลุมสีเขียวเพิ่มความรู้สึกหรูหราแต่แฝงด้วยความ ลึกลับ และเสื้อสีบลอนด์คลุมด้วยโค้ตสีขาวบ่งบอกถึงคู่ตรงข้ามสร้างความขัดแย้งในตัวเอง หนังสร้างมาจากนวนิยายในช่วงที่มีการออกฉายใหม่ๆ หนังเรื่องนี้ยังไม่ได้รับความสนใจจากผู้ชมเท่าไร แต่เมื่อผ่านไปหลายปี นักวิจารณ์ภาพยนตร์ได้มีการวิเคราะห์และตีความอย่างกว้างขวางมากขึ้น จนทำให้ Vertigo จัดเป็นภาพยนตร์ที่ทรงคุณค่าในเวลาต่อมา คำวิจารณ์และปรากฏการณ์ภาพยนตร์ Vertigo เป็นภาพยนตร์ที่สร้างมาจากนวนิยายเรื่อง D'entre les morts หรือ Among the Dead ในชื่อภาษาอังกฤษ ในขณะที่ออกฉาย ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังไม่ถูกจัดว่าเป็นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของฮิตช็ค็อก แต่เมื่อเวลาได้ผ่านไป ได้มีการวิเคราะห์และตีความอย่างกว้างขวาง จนได้รับการยอมรับจากนักวิจารณ์ว่าเป็นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของอัลเฟร็ด ฮิตช์ค็อก แม้เนื้อเรื่องจะลึกลับและมีบางอย่างไม่สามารถอธิบายได้ โดยที่หลายเสียงบอกตรงกันว่า เมื่อได้ดูมีความรู้สึกเหมือนภาพยนตร์กำลังสะกดจิตคนดูหรือรู้สึกถูกดูดลงไปในเรื่อง ทั้งนี้เพราะฮิตช์ค็อกกำหนดให้ผู้ชมชมภาพยนตร์โดยผ่านมุมมองของสก๊อตตี้ โดยใช้การจัดสี และเสียง เป็นองค์ประกอบสำคัญ ในปี พ.ศ. 2539 (ค.ศ. 1996) มีผู้นำฟิล์มภาพยนตร์เรื่องนี้กลับมาตัดต่อใหม่ โดยแปลงจากขนาดเดิม 35 มม. ให้เป็น 65 มม. ทำให้สามารถชมได้อย่างเต็มจอ พร้อมทั้งใส่สีและลงดนตรีใหม่ในแบบดิจิตอล และทำสำเนาฟิล์มเก็บไว้เป็นจำนวนมาก ซึ่งจะทำให้มี Vertigo ดูได้อีกราว 200 ปี เลยทีเดียว และในปี พ.ศ. 2540 (ค.ศ. 1997) บริษัท ซีวีดี อินเตอร์เนชั่นแนล ก็ได้ออกจำหน่ายวิดีโอภาพยนตร์เรื่องนี้ในฉบับตัดต่อใหม่ อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น ข้อมูลและรายละเอียดภาพยนตร์ ภาพยนตร์ที่กำกับโดย อัลเฟร็ด ฮิตช์ค็อก ภาพยนตร์ที่ออกฉายในปี พ.ศ. 2501 ภาพยนตร์อเมริกัน ภาพยนตร์ที่สร้างจากนิยาย ภาพยนตร์โดยพาราเมาต์พิกเจอส์ ภาพยนตร์ที่มีฉากในซานฟรานซิสโก ภาพยนตร์ที่ถ่ายทำในซานฟรานซิสโก ภาพยนตร์อนุรักษ์หอทะเบียนภาพยนตร์แห่งชาติสหรัฐ

Vertigo อาจหมายถึง อาการรู้สึกหมุน ความหมายในทางการแพทย์ หมายถึงรูปแบบหนึ่งของอาการเวียนศีรษะ พิศวาสหลอน ชื่อภาษาไทยของภาพยนตร์เรื่อง Vertigo ภาพยนตร์ของอัลเฟร็ด ฮิตช์ค็อก Vertigo เป็นชื่อเพลงของวง ยูทู

เดอะ ทิน เรด ไลน์ ฝ่านรกยึดเส้นตาย () เป็นภาพยนตร์อเมริกันแนวมหากาพย์สงคราม ฉายเมื่อปี ค.ศ. 1998 เขียนบทและกำกับโดย เทอร์เรนซ์ มาลิก เป็นการดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ครั้งที่สองของนวนิยายชื่อเดียวกันในปี ค.ศ. 1962 โดย เจมส์ โจนส์ โดยดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1964 อย่างไรก็ตาม ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ถือว่าเป็นการสร้างใหม่ ภาพยนตร์เล่าเรื่องสมมติของยุทธการที่ภูเขาออสเตน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการทัพกัวดัลคะแนลในสงครามแปซิฟิกของสงครามโลกครั้งที่สอง โดยแสดงทหารจากกองร้อยซี, กองพันที่ 1, กรมทหารราบที่ 27, กองทหารราบที่ 25 แสดงโดย ฌอน เพนน์, จิม คาวีเซล, นิก โนลต์, อีไลอัส โคเทียสและเบน แชปลิน ชื่อของนวนิยายมาจากบทกลอน "ทอมมี" ของ รัดยาร์ด คิปลิง จาก แบร์แรก-รูมบัลลาดส์ ซึ่งเขาเรียกทหารราบอังกฤษว่า "เดอะทินเรดไลน์ออฟฮีโรส์" อ้างอิงถึงการยืนของกองร้อยที่ 93 ในยุทธการที่บาลาคลาวาของสงครามไครเมีย เนื้อเรื่องย่อ กองร้อยชาร์ลี ถูกส่งไปยังเกาะกัวดาคาแนล ในหมู่เกาะโซโลมอน กลางมหาสมุทรแปซิฟิก เพื่อทำการยึดและทำลายฐานทัพญี่ปุ่นเพื่อป้องกันมิให้กองทัพญี่ปุ่นเคลื่อนพลไปไหนได้ วิทท์ (จิม คาวีเซล) พลทหารประจำกองร้อยมักหนีทหารไปอยู่กับชาวพื้นเมือง แต่ได้จ่าเวลช์ (ณอน เพนน์) คอยช่วยเหลือ แต่ทั้งคู่มักจะเห็นไม่ตรงกันในเรื่องปรัชญาของการมีชีวิตและสงครามที่กำลังดำเนินอยู่นี้ ในขณะที่ผู้พันทอลล์ (นิล โนลเต้) ถูกกดดันจากผู้บังคับบัญชา (จอห์น ทราโวลต้า) ผู้พันทอลล์พยายามสั่งให้ทหารทุกนายรุกอย่างเต็มที่เพื่อยึดพื้นที่เกาะให้ได้ โดยไม่สนว่าจะมีทหารตายไปกี่นาย แต่ผู้กองสตารอส (อีเลียส โคเทียส์) ผู้นำกองทหารไม่เห็นด้วยที่จะสั่งให้ลูกน้องไปตาย สร้างความไม่พอใจอย่างมากแก่ผู้พันทอลล์ แต่ผู้กองกัฟฟ์ (จอห์น คูแช็ค) นายทหารคนสนิทคิดวิธีได้โดยไม่ต้องใช้กำลังมากมาย ในที่สุดเมื่อทำตามแผนของผู้กองกัฟฟ์ กองร้อยชาร์ลีก็สามารถจะยึดครองที่ตั้งของกองทัพญี่ปุ่นได้ แต่เมื่อได้รับชัยชนะแล้ว ปรากฏว่าสิ่งที่ทหารทุกคนได้ไม่ใช่ความรื่นเริงดีใจแต่การเป็นทำลายจิตวิญญาณความเป็นมนุษย์ลงอย่างสิ้นเชิง ตัวละคร จิม คาวีเซล...พลทหาร โรเบิร์ต วิทท์ นายทหารประจำกองร้อย มักหนีจากการปฏิบัติหน้าที่ไปอยู่กับชาวพื้นเมืองบ่อย ๆ มักเห็นแย้งกับจ่าเวลช์เสมอ ๆ ฌอน เพนน์...จ่าสิบเอก เอ็ดเวิร์ด เวลซ์ จ่าประจำกองร้อย เป็นผู้เฉยชากับชีวิตหรือความตาย เป็นคนที่ไม่เห็นด้วยกับปรัชญาชีวิตของวิทท์ แต่ก็เป็นคนที่ช่วยเหลือวิทท์เสมอ เบน เชปลิน...พลทหาร จอห์น เบลล์ อดีตเคยเป็นทหารยศสูง แต่ทำผิดระเบียบจึงถูกปลดและส่งมาที่นี่ โดยต้องห่างไกลจากภรรยาที่รัก นิค โนลเต้...พันโท กอร์ดอน ทอลล์ ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองร้อยชาร์ลี เป็นนายทหารวัยกลางคนที่ไม่เติบโตในหน้าที่การงาน จึงหวังจะให้สงครามครั้งนี้เป็นตัวสร้างผลงานให้เข้าตาผู้บังคับบัญชาระดับสูงโดยไม่สนว่าจะมีใครตายไปกี่คน อีเลียส โคเทียส์...ร้อยเอก เจมส์ "บัคเกอร์" สตารอส นายกองของกองร้อยชาร์ลี มีเชื้อสายกรีก เป็นผู้ห่วงใยผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน ไม่ยอมทำตามคำสั่งของผู้พันทอลล์ จึงถูกปลดออกไปประจำการที่อื่น จอห์น ซี. ไรลี่ย์...จ่า สตอร์ม จ่าประจำกองร้อย แดนนี่ ไมฮ็อค...พลทหาร ดอน โดลล์ พลทหารประจำกองร้อย เป็นผู้สังหารทหารญี่ปุ่นได้ 2 ราย จอห์น ซาเวจ...จ่า แม็คครอน จ่าประจำกองร้อย มีผู้ใต้บังคับบัญชา 10 คน ซึ่งเสียชีวิตทั้งหมด 10 คนในคราวเดียวกัน จึงเสียสติยืนตะโกนท้าทายข้าศึกอยู่คนเดียว จอห์น คูแช็ค...ร้อยเอก เจมส์ กัฟฟ์ นายทหารผู้ติดตามผู้พันทอลล์ เป็นผู้นำและวางแผนพิชิตทหารญี่ปุ่นและยึดเนินเขาจุดยุทธศาสตร์ไว้ได้ ไม่เห็นด้วยกับวิธีการให้บุกอย่างเดียวของผู้พันทอลล์ จอห์น ทราโวลต้า...พลจัตวา ควินตาร์ด ผู้บังคับบัญชาของผู้พันทอลล์ ปรากฏตัวในตอนต้นเรื่อง จอร์จ คลูนีย์...ร้อยเอก ชาร์ลส์ บรอส เป็นผู้กองของกองร้อยคนใหม่ มาแทนที่ผู้กองสตารอส ปรากฏตัวในตอนท้ายเรื่อง เป็นผู้ที่เข้มงวดในเรื่องระเบียบวินัย จาเร็ด เลโต...ร้อยตรี ไวท์ ผู้นำหน่วยทหาร ถูกสังหารเสียชีวิตในการบุกขึ้นเนิน วู้ดดี้ ฮาเรลสัน...จ่า เดค จ่าประจำกองร้อย เสียชีวิตจากการคว้าระเบิดผิดพลาดของตัวเอง ทิม เบลค เนลสัน...พลทหาร ทิลลส์ เอเดรียน โบรดี้...ร้อยเอก เจฟฟรีย์ ไฟฟ์ ทหารประจำกองร้อย มีนิสัยหวาดกลัว เป็นสาเหตุการตายของวิทท์ มิแรนดา ออตโต...มาร์ตี้ เบลล์ ภรรยาของเบลล์ รอคอยการกลับมาของเบลล์ด้วยความว้าเหว่ ท้ายที่สุดต้องทิ้งเบลล์ไปหาผู้ชายคนใหม่ เบื้องหลังและคำวิจารณ์ The Thin Red Line เป็นภาพยนตร์ความยาวกว่า 3 ชั่วโมง มีฉากหลังเป็นสงครามโลกครั้งที่สองแถบหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ โดยสร้างจากบทประพันธ์ชื่อเดียวกันของเจมส์ โจนส์ ที่ประพันธ์ขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1962 และเคยสร้างเป็นภาพยนตร์มาแล้วครั้งหนึ่งในชื่อเรื่องเดียวกันเมื่อปี ค.ศ. 1964 ซึ่งในครั้งนี้มีดารานำแสดงจำนวนมากเข้าร่วมแสดง โดยที่ไม่มีใครเป็นตัวเอก แต่บทจะเฉลี่ยกันไปทุกคน ขณะที่ภาพยนตร์ออกฉายได้ถูกนำไปเปรียบเทียบกับ Saving Private Ryan ของสตีเว่น สปีลเบอร์ก ภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่สองที่ฉายในเวลาไล่เลี่ยกัน ในขณะที่ Saving Private Ryan เน้นไปที่ความรุนแรงและโหดร้ายของสงคราม โดยผ่านการนำเสนอที่ให้เห็นกันจะ ๆ ถึงเลือด เนื้อ และความตาย แต่ The Thin Red Line กลับนำเสนอความโหดร้ายของสงครามในแง่มุมที่ต่างกันออกไป เพราะ The Thin Red Line นำเสนอโดยผ่านคำรำพันของเหล่าทหารที่พูดถึงปรัชญาชีวิต และการตั้งคำถามว่า ชีวิตคืออะไร ตนมาที่นี่ทำไม ความโหดร้ายที่แท้จริงของสงครามไม่ใช่มีผลเพียงร่างกาย หากแต่ยังทำลายลึกไปถึงจิตวิญญาณและความเป็นมนุษย์ โดยที่หลายฝ่ายให้ความเห็นตรงกันว่า The Thin Red Line ดูยากกว่า Saving Private Ryan มาก โดย จีน ซิสเกล นักวิจารณ์ภาพยนตร์ชาวอเมริกัน ได้ให้ความเห็นว่า "หลักแหลม... มหัศจรรย์... ภาพยนตร์สงครามที่ดีที่สุดแห่งยุค" The Thin Red Line โดดเด่นมากในเรื่องการกำกับภาพ โดยตลอดทั้งเรื่องมีภาพธรรมชาติงดงามของเกาะกัวดาคาแนลและสัตว์พื้นเมืองต่าง ๆ ภาพยนตร์ได้รางวัลหมีทองคำ สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเบอร์ลิน และมีชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ถึง 7 รางวัลด้วยกัน ได้แก่ ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, ผู้กำกับยอดเยี่ยม, บทภาพยนตร์ดัดแปลงยอดเยี่ยม, กำกับภาพยอดเยี่ยม, ตัดต่อยอดเยี่ยม, ดนตรีประกอบยอดเยี่ยม และบันทึกเสียงยอดเยี่ยม ดูเพิ่ม เซฟวิ่ง ไพรเวท ไรอัน ฝ่าสมรภูมินรก การทัพหมู่เกาะโซโลมอน อ้างอิง แหล่งข้อมูลอื่น ข้อมูลและรายละเอียดภาพยนตร์ ท ภาพยนตร์ที่ออกฉายในปี พ.ศ. 2541 ด ภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่ 2 ภาพยนตร์ที่สร้างจากนิยาย ภาพยนตร์ที่นำกลับมาสร้างใหม่ ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม รางวัลหมีทองคำ ภาพยนตร์โดยทเวนตีธ์เซนจูรีฟอกซ์ ภาพยนตร์ระดับอาร์ ภาพยนตร์ที่ถ่ายทำในประเทศออสเตรเลีย ภาพยนตร์เกี่ยวกับกองทัพบกสหรัฐ

เลิฟพาเหรด ( หมายถึง "ขบวนแห่ความรัก") เป็นเทศกาลและขบวนแห่ที่ได้รับความนิยม มีต้นกำเนิดในปี ค.ศ. 1989 ที่เบอร์ลิน และปัจจุบันได้ขยายออกไปทั่วโลก เลิฟพาเหรดเคยถูกจัดใน เทลอาวีฟ, เม็กซิโกซิตี, อคาปุลโก, เวียนนา, เคปทาวน์, ซานฟรานซิสโก, ลีดส์, ซิดนีย์, และซานดิอาโก แต่มีเพียงเลิฟพาเหรดในเทลอาวีฟ, ซานติอาโก, และเบอร์ลิน เท่านั้นที่ยังคงจัดต่อเนื่องอยู่ ประวัติ เลิฟพาเหรดมีต้นตอมาจากกระแสความเปลี่ยนแปลงในยุโรป. ใน ค.ศ. 1989 มันถูกจัดขึ้นเป็นครั้งแรก 4 เดือนก่อนการทำลายกำแพงเบอร์ลิน งานเริ่มขึ้นโดย เบอร์ลินอันเดอร์กราวนด์ โดยความคิดริเริ่มของ Matthias Roeingh หรือที่รู้จักกันในชื่อ "Dr. Motte" ขบวนดังกล่าวถูกจัดขึ้นในฐานะการเดินขบวนทางการเมืองเพื่อสันติภาพและความเข้าใจระหว่างนานาชาติผ่านทางเสียงดนตรี ในวัฒนธรรมสมัยนิยม เทศกาลนี้เป็นแรงบันดาลใจให้กับเพลงเต้นรำอมตะใน ค.ศ. 1998 "Meet Her At The Love Parade" โดย Da Hool เลิฟพาเหรดปรากฏในภาพยนตร์ Chasing Liberty (ค.ศ. 2004) ภาพยนตร์เรื่อง Be Angeled ทั้งเรื่องถ่ายทำที่ เลิฟพาเหรด 2000 และมีดีเจมากประสบการณ์หลายรายปรากฏอยู่ในภาพยนตร์ เช่น Lexy, และ Mark Spoon ผู้ล่วงลับ 10 นาทีแรกของภาพยนตร์เยอรมันเรื่อง Julietta ถ่ายทำที่ เลิฟพาเหรด 2001 และท้องเรื่องยังดำเนินไปรอบ ๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวละครหลักในเลิฟพาเหรด เทศกาลดังกล่าวถูกนำเป็นประเด็นในเพลง "Dear Jessie" ของ Rollergirl ในปี ค.ศ. 1999 แหล่งข้อมูลอื่น Love Parade Berlin เลิฟพาเหรดเบอร์ลิน Berlin Life: 'The Death of Dance?' A history of the Berlin Love Parade ประวัติของเบอร์ลินเลิฟพาเหรด San Francisco Love Fest (ก่อนหน้านี้ชื่อ Love Parade San Francisco) Love Parade Mexico City Love Parade Caracas Love Parade Santiago ห้องภาพ 2005 San Francisco Love Parade photo gallery Loveparade-Pictures San Francisco Love Parade & Love Fest Pictures Love- and Streetparade pictures Loveparade Berlin picture gallery เทศกาลดนตรี ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ ขบวนแห่

Windows-1251 คือการเข้ารหัสอักขระแบบ 8 บิตชนิดหนึ่ง ถูกออกแบบขึ้นเพื่อให้ครอบคลุมภาษาที่ใช้อักษรซีริลลิก อย่างเช่น ภาษารัสเซีย ภาษาบัลแกเรีย เป็นต้น แต่การเข้ารหัสอักขระนี้นิยมใช้เฉพาะภาษาเซอร์เบียและภาษาบัลแกเรีย การเข้ารหัสอักขระ Windows-1251 และ KOI8-R (หรือสำหรับภาษายูเครนคือ KOI8-U) มีการใช้งานมากกว่า ISO 8859-5 ซึ่งไม่ได้รับความนิยมอย่างจริงจัง ทางออกในอนาคตคือการใช้ยูนิโคดเข้ามาแทนที่ ในตารางข้างบนนี้ 20 คือเว้นวรรค A0 คือเว้นวรรคแบบไม่ตัดคำ และ AD คือยัติภังค์เผื่อเลือก แหล่งข้อมูลอื่น http://www.microsoft.com/globaldev/reference/sbcs/1251.htm Universal Cyrillic decoder รหัสอักขระ

.cn เป็นโดเมนอินเทอร์เน็ตระดับบนสุดตามรหัสประเทศ (ccTLD) สำหรับประเทศจีน เริ่มใช้ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2530 ดูเพิ่ม Domain Name System โดเมนระดับบนสุดตามรหัสประเทศ bs he:סיומת אינטרנט#טבלת סיומות המדינות sv:Toppdomän#C

.co เป็นโดเมนอินเทอร์เน็ตระดับบนสุดตามรหัสประเทศ (ccTLD) สำหรับประเทศโคลัมเบีย เริ่มใช้ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2534 ดูเพิ่ม Domain Name System โดเมนระดับบนสุดตามรหัสประเทศ bs sv:Toppdomän#C

.cr เป็นโดเมนอินเทอร์เน็ตระดับบนสุดตามรหัสประเทศ (ccTLD) สำหรับประเทศคอสตาริกา เริ่มใช้ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2542 ดูเพิ่ม Domain Name System โดเมนระดับบนสุดตามรหัสประเทศ cr sv:Toppdomän#C

Grogol () adalah sebuah desa dan juga nama kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Terletak di bagian utara Kabupaten Sukoharjo, berbatasan dengan Solo. Daerah ini merupakan daerah strategis memiliki akses penghubung yang mudah ke daerah-daerah sekitarnya misalnya ke Solo, Kartasura, Boyolali, Klaten, dan Karanganyar, serta menuju ke arah Yogyakarta. Dulu Grogol merupakan daerah pertanian, tetapi dengan berjalannya waktu dan letaknya yang strategis Grogol pada khususnya dan Sukoharjo bergeser menjadi daerah Wisata, Pusat perbelanjaan, Perhotelan, Rumah Sakit, Pendidikan, dan Industri. Desa Kadokan Langenharjo Madegondo Manang Kwarasan Telukan Pandeyan Sanggrahan Pondok Parangjoro Banaran Cemani Gedangan Grogol Demografi Pada tahun 2021, jumlah populasi kecamatan Grogol mencapai 120.701 orang. Mayoritasnya beragama Islam, yaitu 105.597 jiwa. Adapun minoritas Kristen di Grogol berjumlah 10.664 orang, Katolik berjumlah 3.960 orang, Hindu berjumlah 81 orang, Buddha berjumlah 377 orang, Konghuchu berjumlah 15 orang, dan penganut aliran kepercayaan berjumlah 7 orang. Industri Mahkota Lestari Abadi; Jl. Salak Block Gk-3, Solo Baru – Sukoharjo Gloria Repro Furniture; Jl. Kana No. 9 Grogol, Kab. Sukoharjo, 57552 Konimex; Desa Sanggrahan,kec. Grogol, Kab. Sukoharjo, 57552 Nilas Wahana Antika; Jl. Sidoluhur 78 Waringin Rejo, Sukoharjo Rudjito Glass & Craft; Jl. Songgobumi No. 10-12, Ds. Manang, Kec. Grogol, Sukoharjo Cahyo Nugroho Jati; Jl. Solo - Baki Km. 3 Gedangan Solo Baru Sektor 10, Sukoharjo Medulia Perkasa Indonesia; Jl. Bayu No.9 Parangjoro, Sukoharjo Mitra Jati Mandiri, Cv; Jl.Raya Solo Sukoharjo Km.7 Pandean Sinar Surya Indah; Jl. Raya Solo-sukoharjo Km 7,6 Centrum Furniture; Jl. Raya Solo - Baki km 3 Rona Jaya Sukma; Jl. Kunir 3, Grogol, Sukoharjo Wisata Pandawa Water World Tempat Wisata Sukoharjo di Kawasan Solo Baru, 1 km dari Kota Solo dengan Kolam Renang, Surving Boogie, Lazy River, Bungy Tower dll. Pesanggrahan Langenharjo Tempat Wisata Sukoharjo di Desa Langenharjo, Kec. Grogol, 6 km dari Kota Solo, merupakan peninggalan Kraton Surakarta, dibangun oleh Pakubuwono X dengan pemandian Air Panas Batas Kecamatan Grogol memiliki batas-batas sebagai berikut:

WestJet merupakan nama maskapai penerbangan Kanada. Dengan kode IATA WS dan kode ICAO WSA. Armada Armada saat ini Armada WestJet terdiri dari beberapa pesawat: {| class="toccolours" border="1" cellpadding="3" style="border-collapse:collapse" |- style="background:#ccf;" !style="width:220px;" | Pesawat !Digunakan !Dalam pemesanan !Penumpang !Catatan |- |Boeing 737-600 |<center>13 |<center>0 |<center>119 | |- |Boeing 737-700 |<center>69 |<center>34 |<center>136 | |- |Boeing 737-800 |<center>17 |<center>2 |<center>166 | |- |Bombardier Dash 8 Q400NextGen |<center>0 |<center>20 (+25 options) |74 | |- !Total !99 !56 ! ! |} Referensi Pranala luar WestJet official website up! inflight magazine WestJet's Channel on YouTube Maskapai penerbangan Kanada

America West Airlines merupakan nama maskapai penerbangan Amerika Serikat. Dengan kode IATA HP dan kode ICAO AWE. Referensi Pranala luar Situs resmi Maskapai penerbangan Amerika Serikat Maskapai penerbangan yang didirikan tahun 1981 Maskapai penerbangan yang dibubarkan tahun 2007

Qiqihar merupakan kota yang terletak di sebelah timur Tiongkok. Penduduknya berjumlah 885.000 jiwa (2005). Galeri Sister Cities Utsunomiya, Japan Goyang, South Korea 10th of Ramadan City, Egypt Khabarovsk, Russia Catatan Pranala luar Official Website Historic US Army map of Qiqihar, 1945 Kota di Tiongkok Rintisan bertopik Republik Rakyat Tiongkok

Air India adalah nama maskapai penerbangan nasional India dengan kode IATA AI dan kode ICAO AIC, didirikan pada tahun 1932. Maskapai ini adalah bagian dari Air India Limited dimiliki oleh pemerintah India. Maskapai ini mengoperasikan armada pesawat Airbus dan Boeing melayani Asia, Australia, Eropa dan Amerika Utara. Kantor korporat Air India terletak di Gedung Air India di Nariman Point, Mumbai Selatan. Air India memiliki dua hub domestik utama di Bandar Udara Internasional Indira Gandhi dan Bandar Udara Internasional Chhatrapati Shivaji. Maskot Air India adalah Maharajah (Kaisar) dan logonya terdiri dari angsa terbang dengan roda Konark di dalamnya. Lebih dari 60 destinasi internasional dilayani oleh Air India di empat benua. Maskapai ini menjadi anggota ke-27 Star Alliance pada 11 Juli 2014. Sejarah Air India berasal dari Tata Air Services yang kemudian berganti nama menjadi Tata Airlines yang didirikan oleh J. R. D. Tata dari Tata Sons, seorang penerbang dan taipan bisnis India. Pada April 1932, Tata memenangkan kontrak untuk membawa surat untuk Imperial Airways dan departemen penerbangan Tata Sons dibentuk dengan dua pesawat mesin tunggal de Havilland Puss Moths. Maskapai ini meluncurkan penerbangan domestik pertamanya dari Bombay ke Trivandrum dengan Miles Merlin enam kursi. Pada tahun 1938, ia dinamakan kembali sebagai Tata Air Services dan kemudian sebagai Tata Airlines. Kolombo di Ceylon (sekarang Sri Lanka) dan Delhi ditambahkan ke tujuan pada tahun 1938. Selama Perang Dunia II, maskapai membantu Angkatan Udara Kerajaan dengan pergerakan pasukan, pengiriman pasokan, penyelamatan pengungsi dan pemeliharaan pesawat. Setelah Perang Dunia II, layanan komersial reguler dipulihkan di India dan Tata Airlines menjadi perusahaan terbatas publik pada 29 Juli 1946 dengan nama Air India. Setelah kemerdekaan India pada tahun 1947, 49% saham dari maskapai ini diakuisisi oleh Pemerintah India pada tahun 1948. Pada 21 Februari 1960, Air India International mengoperasikan Boeing 707 pertamanya, dengan demikian menjadi maskapai penerbangan Asia pertama yang memasuki Era Jet. Maskapai ini meresmikan layanan ke New York pada 14 Mei 1960. Pada tanggal 8 Juni 1962, nama maskapai secara resmi dipotong menjadi Air India dan pada 11 Juni 1962, Air India menjadi maskapai penerbangan dengan armada jet penuh pertama di dunia. Pada tahun 1971, maskapai menerima pengiriman Boeing 747-200B pertamanya bernama Emperor Ashoka (terdaftar VT-EBD). Pada tahun 2007, Air India dan Indian Airlines bergabung di bawah Air India Limited, dan maskapai menerima pengiriman pesawat Boeing 777 pertamanya. Maskapai ini diundang untuk menjadi bagian dari aliansi Star Alliance pada tahun 2007. Air India menjadi anggota ke-27 Star Alliance pada 11 Juli 2014. Pada bulan September 2021, pemerintah mengeluarkan tender baru untuk menjual maskapai, di mana konsorsium Spice Jet yang dipimpin Ajay Singh dan Tata Sons menunjukkan minat dalam penawaran tersebut. Akhirnya pada 8 Oktober 2021, Air India, bersama dengan maskapai berbiaya rendah Air India Express dan lima puluh persen dari AISATS, sebuah perusahaan penanganan darat, dijual seharga ₹18.000 crore (US$2,4 miliar) kepada Talace Private Limited, sebuah perusahaan Tata Sons. SPV. Pada 27 Januari 2022, maskapai ini resmi diserahkan kepada Tata Group. Destinasi Destinasi Per Desember 2019, Air India terbang ke total 103 tujuan termasuk 57 tujuan domestik dan 45 tujuan internasional di 31 negara di lima benua di seluruh dunia. Hub utamanya terletak di Bandara Internasional Indira Gandhi, New Delhi, dan memiliki hub sekunder di Bandara Internasional Chhatrapati Shivaji Maharaj, Mumbai. Perjanjian codeshare Air India memiliki perjanjian codeshare dengan maskapai berikut: Air Astana Air Austral Air Canada Air India Express (anak perusahaan) Air Seychelles Avianca Croatia Airlines EgyptAir Ethiopian Airlines EVA Air Fiji Airways Hong Kong Airlines LOT Polish Airlines Lufthansa Myanmar Airways International Royal Brunei Airlines Singapore Airlines SriLankan Airlines Swiss International Air Lines TAP Air Portugal Turkish Airlines Armada Armada saat ini Per November 2021, armada utama Air India (tidak termasuk armada anak perusahaan Air India Express dan Alliance Air) terdiri dari pesawat berikut: Mantan armada Pranala luar Situs resmi Air India Maskapai penerbangan India Maskapai penerbangan yang didirikan tahun 1932 Perusahaan yang berpusat di Mumbai Pendirian tahun 1946 di India

Etihad Airways (bahasa Arab: شَرِكَة ٱلْاِتِّحَاد لِلطَّيْرَان, Sharikat al-Ittiḥād li-ṭ-Tayarān) merupakan maskapai penerbangan nasional Uni Emirat Arab (UEA). Abu Dhabi yang dikenal sebagai salah satu "permata dari Teluk Persia", mengalami kemajuan yang signifikan sejak ditemukannya minyak pada tahun 1958 dan kini dianggap sebagai salah satu negara terkaya di dunia dalam sumber daya alam dan membuat pemerintah UEA bersama investor swasta asing membentuk suatu kesatuan perusahaan transportasi udara yang bernama Etihad (Persatuan) yang berdiri pada bulan Juli 2003 dan kini Etihad dikenal sebagai salah satu maskapai paling berpengaruh dan memiliki penghargaan yang banyak setelah 10 tahun berdiri. Etihad Airways mengoperasikan lebih dari 1.000 penerbangan per minggu ke lebih dari 120 tujuan penumpang dan kargo di Timur Tengah, Afrika, Eropa, Asia, Australia, dan Amerika Utara, dengan armada 102 pesawat Airbus dan Boeing per Februari 2020. Pada tahun 2015, Etihad mengangkut 14,8 juta penumpang, meningkat 22,3% dari tahun sebelumnya, menghasilkan pendapatan sebesar US$9,02 miliar dan laba bersih sebesar US$103 juta. Basis utamanya adalah Bandara Internasional Abu Dhabi. Awal Dari Pendirian Peluncuran maskapai Etihad dapat dikaitkan dengan menurunnya keuntungan maskapai dan meningkatnya utang dari Maskapai gabungan di timur tengah bernama Gulf Air dan membuat suatu kesimpulan di tengah masyarakat bahwa, "negara harus segera menarik diri dari aliansi maskapai yang terus merugi", sehingga membuat Emir UEA membuat keputusan yang mengharuskan, terjadinya realisasi transportasi tanpa batas dengan didirikannya maskapai yang bernama Etihad dengan modal uang sebanyak AED 500 Juta dan sepasang pesawat A330-200 yang di pinjam dari TAM Linhas Aereas terkesan dengan keberhasilan maskapai, Etihad membuat gebrakan baru dengan memesan 5 armada baru Boeing 777-300ER dan 24 armada Airbus berbagai jenis termasuk A380, hal ini membuat eksistensi Etihad meningkat dalam rangka menjadi pemimpin pasar di timur tengah dan hal ini membuat kalangan maskapai timur tengah seperti Qatar Airways dan Emirates Airlines menjadi tersaingi. Sementara itu, sejak peluncuran nya yang sudah sepuluh tahun yang lalu,maskapai ini tumbuh dengan rata-rata yang stabil dan terus meningkat ini karena dengan dukungan dari pihak pemerintah, membuat Etihad menjadi maskapai yang mengalami pertumbuhan paling cepat dan dan pada tahun 2008, maskapai sudah mengangkut 7 juta penumpang ke 50 destinasi global dan tentunya, James Hogan sebagai Direktur Utama Etihad yang sebelumnya berkarier di maskapai Ansett Australia dan Gulf Air ini berhasil membawa Etihad sebagai maskapai yang memiliki penghargaan yang banyak dan beruntung. Pada bulan Desember 2011, Etihad mengumumkan telah mengambil 29,21% saham di Air Berlin. Ini diikuti dengan saham minoritas di maskapai lain—Air Seychelles (40%), Aer Lingus (2,987%), dan Virgin Australia (10%). Pada tanggal 1 Agustus 2013, presiden perusahaan, James Hogan, menandatangani kesepakatan dengan Aleksandar Vučić, Wakil Perdana Menteri Pertama Serbia di Beograd, memberikan Etihad 49% saham di maskapai nasional Serbia Jat Airways. Pemerintah Serbia mempertahankan 51% saham, dengan perusahaan Jat Airways yang diganti namanya menjadi Air Serbia. Karena dampak pandemi COVID-19, sebagian besar penerbangan Etihad dihentikan antara Maret dan Juni 2020, sehingga maskapai ini membukukan kerugian operasional inti sebesar $1,7 miliar pada tahun 2020, dan lalu lintas penumpang maskapai turun 76% menjadi 4,2 juta. Etihad Airways juga memberhentikan lebih dari 1.000 awak kabin dan pilot akibat pandemi. Sekarang dan Masa Depan Maskapai ini menerapkan sistem Working With ketimbang Against dalam mitra kerjasama mereka, seperti yang pernah dipaparkan oleh James Hogan selaku Direktur Utama dari maskapai tersebut, yang membuktikan bahwa dengan bekerjasama akan membentuk suatu hubungan yang baik tanpa persaingan yang ketat dan meskipun goncangan datang seperti yang terjadi beberapa waktu yang lalu seperti, krisis zona Euro, fluktuasi harga minyak, naiknya pajak, hal itu tidak mempengaruhi Etihad untuk terus berkembang dan berinovasi dalam meningkatkan layanannya di Timur Tengah. Code Sharing & Kota Tujuan Destinasi Per Juni 2019, Etihad melayani 81 tujuan penumpang dan kargo di seluruh Afrika, Eropa, Amerika Utara, Asia, dan Australia dari hubnya di Bandara Internasional Abu Dhabi. Hingga mengakhiri layanan ke São Paulo pada akhir Maret 2017, Etihad Airways adalah salah satu dari sedikit maskapai yang memiliki layanan penumpang ke enam benua. Perjanjian codeshare Etihad memiliki beberapa perjanjian codeshare dengan beberapa maskapai seperti: ACP Rail International (kereta api) Aegean Airlines Awostastia Airlines Aer Lingus Aeroflot Aerolíneas Argentinas Air Astana airBaltic Air Canada Air Europa Air France Air Malta Air New Zealand Air Serbia Air Seychelles All Nippon Airways Asiana Airlines Avianca Azerbaijan Airlines Bangkok Airways Belavia Brussels Airlines China Eastern Airlines Czech Airlines EgyptAir El Al Garuda Indonesia Gulf Air Hong Kong Airlines ITA Airways JetBlue Kenya Airways KLM Korean Air kulula.com Kuwait Airways Lufthansa Malaysia Airlines Middle East Airlines Montenegro Airlines Oman Air Pakistan International Airlines Precision Air Royal Air Maroc Royal Jordanian Scandinavian Airlines Saudia SNCF (Railway) SriLankan Airlines Swiss International Air Lines Turkish Airlines TAP Air Portugal Vietnam Airlines Virgin Australia Armada Etihad Airways mengoperasikan armada pesawat berbadan sempit dan berbadan lebar dari empat keluarga pesawat keluarga Airbus A320, Airbus A350-1000, Boeing 777, dan Boeing 787 Dreamliner dengan total 94 pesawat per Desember 2021. Per Januari 2022, armada Etihad terdiri dari pesawat berikut. Galeri Referensi Pranala luar Situs resmi Maskapai penerbangan Uni Emirat Arab Maskapai penerbangan yang didirikan tahun 2003

, atau juga dikenal sebagai atau ANA adalah maskapai penerbangan Jepang yang berkantor pusat di Shiodome City Center, kawasan Shiodome, Minato, Tokyo. Ini juga berstatus sebagai maskapai penerbangan nasional Jepang. ANA melayani 49 destinasi domestik, 35 rute internasional dan memiliki total pegawai 14.179 orang (data Mei 2009). Hub internasional ANA di Bandar Udara Internasional Narita dan Bandar Udara Internasional Kansai, sementara hub domestik di Bandar Udara Internasional Tokyo, Bandar Udara Internasional Osaka, Bandar Udara Internasional Centrair Chubu (dekat Nagoya), dan Bandar Udara New Chitose (dekat Sapporo). Maskapai penerbangan anak perusahaan ANA adalah maskapai penerbangan regional Air Nippon, maskapai penerbangan carter Air Japan, dan maskapai penerbangan murah Air Next yang berbasis di Bandar Udara Fukuoka. Maskapai penerbangan kecil milik ANA terdiri dari Air Nippon Network (A-net, anak perusahaan Air Nippon), Air Central (maskapai penerbangan yang mengoperasikan Q400 di Bandar Udara Internasional Chūbu Centrair, dan ANA & JP Express (AJV), sebuah perusahaan kargo. Sejarah Pendirian (1952-1958) Nippon Helicopter and Aeroplane Salah satu maskapai penerbangan yang menjadi asal usul ANA adalah yang didirikan 27 Desember 1952. Singkatan untuk Nippon Helicopter adalah NH, dan nantinya NH dijadikan kode IATA untuk ANA. NH memulai layanan penerbangan dengan helikopter pada Februari 1953. Pada 15 Desember 1953, NH memulai penerbangan kargo yang pertama antara Osaka dan Tokyo memakai satu pesawat de Havilland Dove, JA5008. Penerbangan tersebut merupakan penerbangan berjadwal pertama yang diterbangkan oleh pilot Jepang seusai Perang Dunia II. Layanan penerbangan penumpang untuk rute Osaka–Tokyo dimulai pada 1 Februari 1954, dan pesawat yang dipakai diganti menjadi pesawat de Havilland Heron yang lebih baik pada bulan Maret tahun yang sama. Pada tahun 1955, NH mulai mengoperasikan pesawat Douglas DC-3, dan rute penerbangan diperluas dari Kyushu utara hingga Sapporo. Far East Airlines Selain Nippon Helicopter and Aeroplane, maskapai penerbangan juga merupakan maskapai pendahulu ANA. Walaupun didirikan 26 Desember 1952 (sehari sebelum NH), Far East Airlines (disingkat FEA) baru mulai beroperasi pada 20 Januari 1954 dengan penerbangan kargo malam antara Osaka dan Tokyo yang juga memakai satu pesawat de Havilland Dove. Far East Airlines mulai memakai DC-3 pada awal 1957 seiring dengan perluasan rute penerbangan hingga ke Kyushu bagian selatan, dari Tokyo hingga Kagoshima. Merger dengan Far East Airlines (FEA) FEA merger dengan NH pada bulan Maret 1958. Kedua perusahaan setelah merger memiliki total kapitalisasi pasar 600 juta yen, dan merupakan maskapai penerbangan terbesar di Jepang. Maskapai hasil merger diberi nama All Nippon Airways, sementara nama barunya dalam bahasa Jepang adalah (全日本空輸 Zen Nippon Kūyu; arti harfiah: Transportasi Udara Jepang). Logo NH dipilih sebagai logo perusahaan hasil merger, dan maskapai penerbangan baru ini menerbangi rute-rute penerbangan yang sebelumnya dimiliki NH dan FEA. Era domestik (1960-1986) Pertumbuhan Armada dan era jet Pertumbuhan ANA mantap sepanjang tahun 1960-an, menambah Vickers Viscount ke dalam armadanya pada tahun 1960 dan Fokker F27 pada tahun 1961. Saham ANA mulai diperdagangkan di Bursa Saham Tokyo dan Bursa Saham Osaka sejak bulan Oktober 1961. Pada tahun 1963, ANA merger dengan Fujita Airlines, dan kapital meningkat menjadi 4,65 miliar yen. Pada tahun 1965, ANA memperkenalkan penerbangan dengan pesawat jet Boeing 727 untuk rute Tokyo–Sapporo. ANA juga merupakan maskapai penerbangan Jepang yang pertama kali mengoperasikan pesawat turboprop produksi dalam negeri YS-11 pada tahun 1965 sebagai pengganti Convair 440 yang melayani rute domestik. Pada tahun 1969, ANA mulai menerbangkan pesawat Boeing 737. Monopoli penerbengan internasional oleh Japan Airlines Seiring dengan berkembangnya rute domestik ANA, Kementerian Transportasi memberikan monopoli rute penerbangan internasional berjadwal kepada maskapai penerbangan pemerintah Japan Airlines (JAL). Monopoli penerbangan internasional oleh JAL berlangsung hingga tahun 1986. Setelah diizinkan melakukan penerbangan carter internasional, ANA memulai penerbangan carter 727 antara Tokyo dan Hong Kong pada 21 Februari 1971. Era pesawat berbadan lebar ANA membeli 6 buah pesawat berbadan lebar Lockheed L-1011 sebagai pesawat berbadan lebar pertama milik ANA pada bulan November 1971. Pembelian L-1011 oleh ANA merupakan hasil perjuangan keras Lockheed untuk menjual L-1011 yang melibatkan negosiasi antara Presiden Amerika Serikat Richard Nixon dengan Perdana Menteri Jepang Kakuei Tanaka, serta Perdana Menteri Inggris Edward Heath (melobi untuk produsen mesin Rolls-Royce). PM Tanaka juga menekan pejabat pemerintah Jepang untuk mengizinkan ANA menerbangi rute-rute Asia sebagai bagian dari paket pembelian pesawat. Pesawat L-1011 milik ANA memulai menerbangi rute Tokyo-Okinawa pada tahun 1974. ANA mulanya sudah memesan McDonnell Douglas DC-10, namun membatalkan pesanan pada kesempatan terakhir untuk beralih ke Lockheed. Di kemudian hari terungkap Perdana Menteri Kakuei Tanaka telah menerima suap secara tidak langsung dari Lockheed. Skandal Lockheed menyebabkan Perdana Menteri Tanaka ditangkap bersama dengan beberapa manajer ANA dan Marubeni yang mengageni penjualan Lockheed. Boeing 747-200 mulai dipakai menerbangi rute Tokyo–Sapporo dan Tokyo–Fukuoka pada tahun 1976. Selanjutnya Boeing 767 mulai memasuki armada ANA pada tahun 1983 untuk menerbangi kota-kota tujuan di Shikoku. Pesawat 747 pertama yang dimiliki ANA adalah varian 747 SR jarak pendek yang didesain untuk melayani rute domestik di Jepang. Era internasional (1986-1999) Pada tahun 1986, ANA mulai mengembangkan sayap dari maskapai penerbangan domestik menjadi maskapai penerbangan internasional . Pada 3 Maret 1986, ANA memulai penerbangan internasional berjadwal dengan rute Tokyo–Guam. Penerbangan ke Los Angeles dan Washington dimulai pada akhir tahun 1986, dan ANA juga memulai perjanjian kerja sama layanan dengan American Airlines untuk sebagai pengumpan rute baru American Airlines ke Narita. ANA mengembangkan rute internasional secara bertahap: mulai dari Beijing, Dalian, Hong Kong, dan Sydney pada 1987; ke Seoul mulai tahun 1988; ke London dan Saipan mulai tahun 1989; ke Paris mulai tahun 1990 dan ke New York pada tahun 1991. Armada ANA ditambah dengan pesawat Airbus A320 dan A321 pada awal 1990-an, serta tambahan pesawat Boeing 747-481. ANA bergabung dengan Star Alliance pada Oktober 1999. Abad ke-2000 (2000-2009) Pada tahun 2004, ANA mengumumkan bahwa untuk pertama kalinya, laba ANA berada di atas laba JAL. Sehubungan dengan tersedianya surplus slot yang kosong akibat pembangunan bandara-bandara baru di Jepang, masih pada tahun 2004, ANA mengumumkan rencana memperbarui armadanya, termasuk mengganti pesawat besar dengan pesawat berukuran lebih kecil dalam jumlah banyak. Masih pada tahun 2004, ANA mendirikan maskapai penerbangan bertarif murah Air Next untuk menerbangi rute-rute dari Bandar Udara Fukuoka yang dimulai pada tahun berikutnya (2005), dan ANA menjadi pemegang saham mayoritas di maskapai penerbangan Nakanihon Airline Service (NAL) yang bermarkas di Bandar Udara Nagoya. Pada 2005, ANA mengubah NAL menjadi Air Central, dan memindahkan kantor pusat Air Central ke Bandar Udara Internasional Centrair Chubu. Pada 12 Juli 2005, ANA mencapai kesepakatan dengan NYK untuk menjual 27,6% sahamnya di Nippon Cargo Airlines (perusahaan joint venture yang dibentuk dua perusahaan pada 1987. Penjualan saham tersebut dimaksudkan agar ANA dapat lebih memusatkan usaha mengembangkan divisi kargo sendiri. Pada 2006, ANA, Japan Post, Nippon Express, dan Mitsui O.S.K. Lines mendirikan ANA & JP Express (AJV) yang akan mengoperasikan pesawat-pesawat kargo. ANA adalah pemegang saham terbesar AJV. Operasi penerbangan kargo Air Japan juga sudah dialihkan ke AJV. Pada tahun 2007, Air Transport World memberi penghargaan "Airline of the Year" untuk ANA. ANA pada tahun 2006 diakui oleh FlightOnTime.info sebagai maskapai penerbangan berjadwal paling tepat waktu untuk rute London–Tokyo selama 4 tahun berturut-turut berdasarkan statistik resmi Britania Raya (gelar tersebut direbut Japan Airlines pada tahun 2007). Pada November 2009, ANA mengumumkan konsep penerbangan internasional "Inspiration of Japan" yang memperkenalkan desain kabin yang awalnya dirancang untuk pesawat 777-300ER. Era Sekarang (2010-sekarang) Pada bulan July 2011, ANA dan AirAsia mendirikan AirAsia Japan ANA akan mendapatkan saham 51 persen dan AirAsia akan mendapatkan saham voting 33 persen. dan sisanya dimiliki oleh AA International Pada 1 Februari 2012, ANA mengumumkan rencana merger dengan Air Nippon untuk dijadikan ANA pada bulan April 2012 dan perubahan struktur ANA menjadi Perusahaan Holding pada tanggal 1 April 2013. Identitas Perusahaan Kantor Pusat All Nippon Airways berkantor pusat di Shiodome City Center di desa Shiodome, Minato, Tokyo Jepang. Pada akhir 1960an, ANA berkantor pusat di Gedung Hikokan di Shinbashi, Minato, Tokyo. Dari Tahun 1970an sampai 1990an ANA berkantor pusat di Gedung Kasumigaseki di Chiyoda, Tokyo. Sebelum ANA dipindahkan ke kantor sekarang, ANA berkantor pusat di Bandara Internasional Tokyo di Ota, Tokyo. Pada tahun 2002, ANA mengumunkan mereka akan pindah ke lantai 10 di Shiodome City Center yang sedang dalam konstruksi. ANA juga mengumumkan kantor pusat anak perusahaannya pindah ke Shiodome City Center. Shiodome City Center yang sekarang menjadi kantor pusat ANA, dibuka tahun 2003. Anak Perusahaan ANA Group mempunyai anak perusahaan yang keseluruhan atau setengahnya dimiliki ANA. Anak perusahaannya adalah sebagai berikut: Penerbangan Komersial Air Japan ANA Wings ANA & JP Express (48.61% perdagangan saham, a cargo airline) All Express (Allex) Air Do (Mayoritas saham) Peach (Mayoritas saham) AirAsia Japan Penerbangan Umum All Nippon Helicopter (didedikasikan untuk penyiaran publik NHK.) Tidak dilanjutkan Air Nippon (merger dijadikan ANA Wings pada 1 Oktober 2010) Air Nippon Network (A-net) (merger dijadikan ANA Wings pada 1 Oktober 2010) Air Next (merger dijadikan ANA Wings pada 1 Oktober 2010) Air Hokkaido (80% perdagangan saham, berhenti beroperasi 31 Maret 2006) Air Central (merger dijadikan ANA Wings pada 1 Oktober 2010) Logo Penghargaan 2007 ANA mendapat penghargaan "Airline Of The Year" versi Skytrax. 2009 ANA mendapat peringkat maskapai penerbangan berbintang empat. 2010- 2011 ANA mendapat penghargaan "Best Airport Services" di "2011 World Airline Awards" ANA mendapat penghargaan "Best Airline Ground Services" untuk daerah Asia di "2011 World Airline Awards". ANA mendapat penghargaan "Staff Service Excellence Award" untuk daerah Asia. 2012 ANA bersama JAL mendapat penghargaan "Most Punctual major global Airline". ANA mendapat penghargaan "Airline Technology Leadership Award" untuk tahun 2012 oleh Air Transport World. 2013 ANA mendapat penghargaan "World 5 Star Airlines" oleh Skytrax. Destinasi ANA melayani rute domestik di jepang, dari Hokkaido di utara ke Okinawa di selatan. Penerbangan Internasional ANA meliputi benua Asia, Eropa dan Amerika Utara. Gerbang internasional ANA Bandara Internasional Narita dan ditempatkan di Terminal 1 bersama anggota Star Alliance lainnya. Perjanjian Codeshare ANA melakukan perjanjian Codeshare dengan beberapa maskapai penerbangan: Air Canada Air China Air Do Air Dolomiti Air Japan Air Macau Air New Zealand Asiana Airlines Austrian Airlines Avianca Brussels Airlines Ethiopian Airlines Etihad Airways Eurowings EVA Air Garuda Indonesia Ibex Airlines Juneyao Airlines LOT Polish Airlines Lufthansa Oriental Air Bridge Philippine Airlines S7 Airlines Shandong Airlines Shenzhen Airlines Singapore Airlines Solaseed Air South African Airways StarFlyer Swiss International Air Lines TAP Air Portugal Thai Airways Turkish Airlines United Airlines Vietnam Airlines Virgin Australia Perjanjian interline All Nippon Airways memiliki perjanjian Interline dengan maskapai berikut: Pakistan International Airlines Armada Armada Sekarang Per November 2021, All Nippon Airways mengoperasikan pesawat berikut ini: Mantan Armada Awalnya, ada lebih dari satu YS-11 di armada All Nippon Airways, meskipun sebagian besar YS-11 yang digunakan dengan nama ANK, atau Air Nippon, anak perusahaan dari All Nippon Airways. YS-11 yang terakhir sudah pensiun pada tahun 2006. Sejumlah YS-11 berada di museum, atau dihapus atau diambil terpisah. Setelah proses akhir pensiun hingga September 2006, seluruh YS-11 yang sedang jatuh, wajib pensiun, kecuali milik pribadi dan swasta yang direnovasi. Para YS-11 merupakan bagian besar dari All Nippon Airways kembali pada tahun 1970an sampai awal 1990-an, ketika digunakan sebagai maskapai penerbangan domestik seluruh industri Jepang. ANA terbang penerbangan terakhir pada Airbus A321 pada tanggal 29 Februari 2008, yang merupakan penerbangan 864 dari Hakodate ke Tokyo Haneda, tiba di Haneda pada 20:25 (08:25 waktu jepang). Ini menandai berakhirnya hampir 10 tahun beroperasi dari Airbus A321, di mana ANA adalah yang pertama dan satu-satunya konsumen di negara Jepang untuk mengoperasikan jenis pesawat. ANA menerbangkan penerbangan penumpang pertamanya pada Boeing 787 Dreamliner pada tanggal 26 Oktober 2011, yang dioperasikan sebagai penerbangan No.7871 pesawat sewaan dari Tokyo Narita ke Hong Kong. Livery spesial ANA mengoperasikan 15 pesawat terbang dengan Livery spesial: Tiga pesawat bertemakan Pokémon: dua Boeing 747-481D (JA8956, JA8957), satu Boeing 777-381 (JA754A) Lima Star Alliance jet: dua Boeing 777-281 (JA711A, JA712A), satu Boeing 777-381/ER (JA731A), satu Boeing 767-381/ER (JA614A) dan satu Boeing 737-881 (JA51AN). Satu pesawat Panda Boeing 767-381/ER untuk merayakan 20 tahun ANA melayani Jepang dan China. (JA606A) Dua "Gold Jet" Boeing 737-781s (JA01AN, JA02AN) Dua "Business Jet" Boeing 737-781/ERs (JA10AN, JA13AN) Tiga De Havilland Canada DHC-8-314Q Dash 8s di "Himawari" (JA802K)", "Suzuran" (JA803K) dan "Hamanasu" (JA805K) livery. Satu pesawat bertema Gundam Boeing 777-300 (JA755A) untuk merayakan ulang tahun ke 30 dari garis model kit Gundam. Satu pesawat jet-retro bertemakan "Mohican" Boeing 767-381ER (JA602A) untuk merayakan 60 tahun ANA tahun 2012. Layanan Dalam pesawat Diperkenalkan pada 2009, "Inspiration of Japan" termasuk fitur kabin kursi kelas bisnis penuh kebohongan-rata tempat tidur (yang pertama untuk sebuah maskapai penerbangan Jepang), kursi kelas pertama hampir tertutup suite, kursi belakang tetap shell di kedua kelas ekonomi (42-inci pitch dalam ekonomi premium, yang dibagi untuk lapangan terbesar di kelasnya bersama dengan anggota Aliansi sesama Star Alliance Thai Airways International pada Surat Airbus A340-500 s; 34-inci pitch dalam ekonomi, di atas rata-rata dari sebagian besar maskapai penerbangan), sebuah AVOD baru dalam penerbangan sistem hiburan (berdasarkan Panasonic Avionics Corporation teknologi eX2 dengan iPod kabin konektivitas, di kursi belanja dan makan pemesanan serta premium touchscreen konsol) serta perbaikan dalam penerbangan pelayanannya. ANA juga akan memperkenalkan sebuah lounge baru (yang dibuka pada tanggal 20 Februari 2010, seharusnya bertepatan dengan pengenalan interior pesawat baru tetapi tertunda [lihat di bawah]) dan check-in konsep (kemudian di musim gugur 2010) di Narita untuk pertama kelas dan ANA Mileage Club Berlian Layanan anggota elit. Pengenalan konsep tersebut juga menghentikan penggunaan nama "Club ANA", yang digunakan untuk kursi kelas bisnis internasional (berubah menjadi nama generik kelas bisnis) serta nama lounge (semua lounge untuk kedua kelas satu dan kelas bisnis diberi nama "Lounge ANA", dengan ruang kelas pertama disebut "ANA Suite Lounge" dan lounge kedatangannya yang "Lounge kedatangan ANA "). Konsep "Inspiration of Japan" Ini semula dijadwalkan untuk diperkenalkan pada tanggal 20 Februari 2010 dengan pengiriman yang baru Boeing 777-300ER sebelum tanggal tersebut, diikuti dengan pengenalan konsep pada tanggal tersebut di Narita-New York rute. Namun, karena keterlambatan ke kursi ekonomi premium baru, debut itu diundur kembali ke tanggal 19 April. (Penundaan tersebut disebabkan karena kegagalan uji keamanan di Jepang dari poros desain kursi baru, yang dibuat oleh produsen kursi Koito Industries Ltd. Kegagalan ini uji keamanan juga dipengaruhi pengiriman pesawat yang akan dioperasikan oleh tiga bintang sesama anggota Aliansi - Singapore Airlines untuk A380 nya, Thai Airways A330, dan Continental Airlines untuk pengiriman baru 737-800.) Kontroversi Kasus pelecehan seks ANA juga menuai kontroversi terkait pelecehan seks. Tapi,Sejak tahun 2006 Nippon Airways melakukan satu bulan kampanye kesadaran setiap tahun di mana ia meminta selebaran domestik untuk mengunjungi kamar mandi sebelum naik untuk mengurangi berat badan mereka dan karena itu memotong karbon pesawat emisi dioksida. Maskapai ini juga berencana untuk menginstal "washlets" dalam pesawat tersebut. Ini adalah kursi toilet listrik dengan semprotan air untuk mencuci. Ini adalah pemandangan yang sangat umum di Jepang dan umumnya menjadi sumber hiburan bagi pengunjung pertama kali dan pengguna. Ini bertujuan mengurangi pelecehan Seks di maskapai tersebut. ANA dalam budaya populer ANA mensponsori film Happy Flight, yang menceritakan tentang seorang kopilot dan pramugari di pesawat ANA ke Hawaii. ANA disponsori sebuah drama televisi Jepang Good Luck! Yang menceritakan tentang kehidupan awak pesawat, dibintangi oleh Takuya Kimura, Shinichi Tsutsumi dan Kou Shibasaki Judul untuk All Nippon Air Line, sebuah manga BL oleh Kei Azumaya, berasal dari nama All Nippon Airways. Insiden kecelakaan Kecelakaan pertama ANA dimulai tahun 1958,ketika Douglas DC-3 JA5045 yang dioperasikan sebagai Pernebangan 025 jatuh. Pada tahun yang sama,1958, dinamit ditanami dalam Douglas DC-3 oleh Akira Emoto, seorang penjual permen, sebagai bagian dari rencana bunuh diri. Emoto tewas dalam insiden tersebut dan bom gagal meledak. Pada tahun 1960, sebuah Douglas DC-3 JA5018 hilang ditempat. Pada tanggal 12 Juni 1961, Vickers Viscount G-APKJ rusak ketika Mendarat berat di Bandara Internasional Osaka. Pada tanggal 19 November 1962, Vickers Viscount JA8202 jatuh di Nagoya sementara dalam pelatihan penerbangan, menewaskan empat orang di dalamnya. Pada tanggal 4 Februari 1966, Penerbangan 60, dioperasikan oleh Boeing 727 JA8302 mendarat di Bandara Internasional Tokyo ketika jatuh ke Teluk Tokyo, dengan hilangnya ke-133 penumpang dan awak. Pada tanggal 13 November 1966, Penerbangan 533, sebuah YS-11 jatuh di Matsuyama. Pada tanggal 30 Juli 1971, Penerbangan 58, sebuah Boeing 727, pendaftaran JA8329, bertabrakan dengan sebuah pesawat jet tempur JASDF F-86 Sabre yang ditempatkan di Pangkalan Udara Matsushima. Pada tanggal 22 Juni tahun 1995, pria yang menyebut dirinya "Fumio Kujimi" dan terdaftar untuk penerbangan ANA sebagai "Saburo Kobayashi", membajak sebuah penerbangan ANA setelah lepas landas dari Tokyo. Pesawat mendarat di Hokkaido, dan polisi menyerbu pesawat, menangkap pembajak.</ref> Polisi mengatakan pembajaknya adalah warga berusia 53 Tahun Fujio Kutsumi; ia menuntut membebaskan Shoko Asahara. Insiden pembajakan berlangsung selama 16 jam. Pada tahun 1999, seorang pria membajak Penerbangan 61 dan membunuh kapten. Dia ditundukkan oleh anggota awak lainnya, dan tidak ada penumpang atau awak lainnya tewas atau cedera. Pada tanggal 6 September, 2011 Penerbangan 140, sebuah 737-700 All Nippon melakukan perjalanan dari Naha ke Tokyo dengan 117 penumpang dan awak, membalik hampir 180 derajat di udara dan cepat turun sebagai Perwira Satu sengaja memukul tombol kemudi tombol kunci diratakan bukan pintu membuka tombol sebagai kapten kembali dari kamar kecil. Petugas Pertama akhirnya menguasai kembali dan mendatar pesawat. Ada luka ringan dua pramugari dan enam penumpang menjadi sakit airsick keras. Referensi Pranala luar Situs resmi Perusahaan yang berpusat di Tokyo Maskapai penerbangan Jepang Maskapai penerbangan yang didirikan tahun 1952 Perusahaan yang didirikan tahun 1957 Merek Jepang

Universitas Utrecht ialah sebuah universitas di kota Utrecht, Belanda. Pranala luar Bangunan dan struktur di Utrecht (Utrecht)

Henry Gwyn Jeffreys Moseley (23 November 1887-10 Agustus 1915) ialah fisikawan Inggris. Sumbangan utamanya pada sains ialah pembenaran konsep nomor atom, kimia lanjutan. Biografi Moseley dilahirkan di Weymouth, Inggris, 1887. Pada 1906 ia memasuki Trinity College Universitas Oxford, dan selulusnya dari sana melanjutkan ke Universitas Manchester untuk bekerja dengan Ernest Rutherford. Selama tahun-tahun pertamanya di Manchester, ia memiliki jam mengajar penuh, tetapi setelah setahun ia dibebaskan dari tugas mengajar dan memulai riset penuh. Pada 1913, dengan menggunakan spektrum sinar-X yang diperoleh dari difraksi dalam kristal, ia menemukan hubungan sistematis antara panjang gelombang dan nomor atom, hukum Moseley. Sebelumnya, nomor atom telah dipikirkan sebagai nomor yang berubah-ubah, berdasar pada urutan berat atom, tetapi bisa berubah bila perlu (sebagai contoh, oleh Dmitri Mendeleyev) untuk menaruh unsur di tempat yang semestinya pada tabel periodik. Penemuan Moseley menunjukkan bahwa nomor atom itu tetap namun memiliki dasar yang bisa diukur melalui eksperimen. Di samping itu, Moseley menunjukkan bahwa ada pemisah dalam urutan pada nomor 43, 61 dan 75 (kini diketahui bersifat radioaktif, tidak terjadi secara alamiah, berturut-turut teknesium dan prometium, dan unsur rhenium yang terjadi secara alamiah dan ditemukan belakangan last). Sebelumnya Dmitri Ivanovich Mendeleyev telah memperkirakan teknesium, dan Bohuslav Brauner telah memprediksikan prometium; Moseley menyatakan prediksi mereka, memprediksikan sebuah unsur lain yang tak ditemukan, dan menyatakan tidak ada pemisah lain pada tabel periodik antara aluminum dan emas. Pada 1914 ia berhenti di Manchester untuk kembali ke Oxford untuk meneruskan penelitiannya, tetapi saat PD I pecah, ia banting setir pekerjaan dengan menawarkan dan mendaftarkan diri pada Royal Engineers. Ia berperang di Gallipoli, di mana ia terbunuh oleh seorang sniper pada 1915. Banyak orang yang telah berspekulasi bahwa ia bisa memenangkan Hadiah Nobel, tetapi tidak bisa karena Hadiah Nobel hanya bisa diberikan pada orang yang masih hidup. Ia tewas dalam usia 27 tahun, Moseley bisa menyumbang banyak pada pengetahuan struktur atom jika ia masih hidup. Seperti yang pernah dikatakan Niels Bohr pada 1962, "Sesungguhnya Anda melihat karya Rutherford [atom nuklir] tidak digunakan sungguh-sungguh. Kita tidak dapat mengerti hari ini, tetapi karya Rutherford tidak digunakan sungguh-sungguh. Tidak ada sebutannya di manapun. Perubahan besar berasal dari Moseley." Ada spekulasi karena kematian Moseley dalam peranglah tak lama kemudian pemerintahan Inggris melarang ilmuwannya mendaftarkan diri ke militer. Bacaan lanjut John L. Heilbron, H.G. J. Moseley; the life and letters of an English physicist, 1887-1915, University of California Press Berkeley and Los Angeles, California, 1974. Lihat pula Hukum Moseley Pranala luar Artikel asli Moseley Bibliografi beranotasi untuk Henry Moseley dari Perpustakaan Digital Alsos Fisikawan Inggris Kematian akibat perang

Bendosari () adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Wilayah Kecamatan Bendosari terbagi menjadi 13 desa dan 1 kelurahan. Desa/kelurahan Wilayah Kecamatan Bendosari terbagi menjadi 13 desa dan satu kelurahan berikut: Kelurahan Jombor Desa Manisharjo Desa Mertan Desa Mojorejo Desa Mulur Desa Paluhombo Desa Puhgogor Desa Toriyo Desa Sugihan Desa Bendosari Desa Cabeyan Desa Jagan Desa Sidorejo Desa Gentan Kelurahan Jombor Kelurahan Jombor berbatasan dengan Desa Sidorejo di sebelah utara. Di sebelah barat, Kelurahan Jombor berbatasan dengan Kelurahan Bulakrejo. Sementara di sebelah selatan, Kelurahan Jombor berbatasan dengan Kecamatan Sukoharjo. Kelurahan Jombor juga berbatasan dengan Desa Toriyo di sebelah timur. Desa Toriyo Desa Toriyo berbatasan dengan Desa Sugihan dan Desa Sidorejo di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Toriyo berbatasan dengan Kelurahan Jombor. Sementara di sebelah selatan, Desa Toriyo berbatasan dengan Kelurahan Gayam di Kecamatan Sukoharjo dan Desa Mulur. Desa Toriyo juga berbatasan dengan Desa Mulur di sebelah timur. Desa Mulur Desa Mulur berbatasan dengan Desa Toriyo dan Desa Sugihan di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Mulur berbatasan dengan Kelurahan Gayam. Sementara di sebelah selatan, Desa Mulur berbatasan dengan Kelurahan Begajah dan Desa Jagan. Desa Mulur juga berbatasan dengan Desa Mertan di sebelah timur. Desa Jagan Desa Jagan berbatasan dengan Desa Mertan dan Desa Mulur di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Jagan berbatasan dengan Kelurahan Begajah di Kecamatan Sukoharjo dan Desa Kepuh di Kecamatan Nguter. Sementara di sebelah selatan, Desa Jagan berbatasan dengan Desa Kedungwinong dan Desa Plesan di Kecamatan Nguter. Desa Jagan juga berbatasan dengan Desa Manisharjo di sebelah timur. Desa Manisharjo Desa Manisharjo berbatasan dengan Desa Puhgogor, Desa Mojorejo dan Desa Mertan di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Manisharjo berbatasan dengan Desa Jagan dan Desa Mertan. Sementara di sebelah selatan, Desa Manisharjo berbatasan dengan Desa Plesan dan Desa Celep di Kecamatan Nguter. Desa Manisharjo juga berbatasan dengan Desa Cabeyan dan Desa Juron di Kecamatan Nguter di sebelah timur. Desa Cabeyan Desa Cabeyan berbatasan dengan Desa Puhgogor di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Cabeyan berbatasan dengan Desa Manisharjo. Sementara di sebelah selatan, Desa Cabeyan berbatasan dengan Desa Juron di Kecamatan Nguter. Desa Cabeyan juga berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah timur. Desa Puhgogor Desa Puhgogor berbatasan dengan Kecamatan Polokarto di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Puhgogor berbatasan dengan Desa Mojorejo. Sementara di sebelah selatan, Desa Puhgogor berbatasan dengan Desa Cabeyan. Desa Puhgogor juga berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah timur. Desa Paluhombo Desa Paluhombo berbatasan dengan Desa Bulu di Kecamatan Polokarto di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Paluhombo berbatasan dengan Desa Bendosari. Sementara di sebelah selatan, Desa Paluhombo berbatasan dengan Desa Puhgogor. Desa Paluhombo juga berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah timur. Desa Bendosari Desa Bendosari berbatasan dengan Desa Tepisari dan Desa Bulu di Kecamatan Polokarto di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Bendosari berbatasan dengan Desa Mertan. Sementara di sebelah selatan, Desa Bendosari berbatasan dengan Desa Mojorejo. Desa Bendosari juga berbatasan dengan Desa Puhgogor dan Desa Paluhombo di sebelah timur. Desa Mojorejo Desa Mojorejo berbatasan dengan Desa Bendosari di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Mojorejo berbatasan dengan Desa Mertan. Sementara di sebelah selatan, Desa Mojorejo berbatasan dengan Desa Manisharjo dan Desa Puhgogor. Desa Mojorejo juga berbatasan dengan Desa Puhgogor di sebelah timur. Desa Mertan Desa Mertan berbatasan dengan Desa Kenokorejo dan Desa Tepisari di Kecamatan Polokarto di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Mertan berbatasan dengan Desa Sugihan dan Desa Mulur. Sementara di sebelah selatan, Desa Mertan berbatasan dengan Desa Mulur dan Desa Jagan. Desa Mertan juga berbatasan dengan Desa Manisharjo, Desa Mojorejo dan Desa Bendosari di sebelah timur. Desa Sugihan Desa Sugihan berbatasan dengan Desa Gentan dan Desa Kenokorejo di Kecamatan Polokarto di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Sugihan berbatasan dengan Desa Sidorejo dan Desa Toriyo. Sementara di sebelah selatan, Desa Sugihan berbatasan dengan Desa Toriyo. Desa Sugihan juga berbatasan dengan Desa Mertan di sebelah timur. Desa Sidorejo Desa Sidorejo berbatasan dengan Desa Pandeyan di Kecamatan Grogol dan Desa Gentan di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Sidorejo berbatasan dengan Kelurahan Bulakrejo Kecamatan Sukoharjo dan Kelurahan Jombor. Sementara di sebelah selatan, Desa Sidorejo berbatasan dengan Kelurahan Jombor dan Desa Toriyo. Desa Sidorejo juga berbatasan dengan Desa Sugihan di sebelah timur. Desa Gentan Desa Gentan berbatasan dengan Desa Bugel, Desa Bakalan dan Desa Kemasan di Kecamatan Polokarto di sebelah utara. Di sebelah barat, Desa Gentan berbatasan dengan Desa Pandeyan di Kecamatan Grogol. Sementara di sebelah selatan, Desa Gentan berbatasan dengan Desa Sugihan dan Desa Sidorejo. Desa Gentan juga berbatasan dengan Desa Kenokorejo dan Desa Kemasan di Kecamatan Polokarto di sebelah timur. Pelayanan publik Pada tahun 2022, Camat Bendosari menetapkan jenis pelayanan publik yang diselenggarakan di Kecamatan Bendosari. Ketetapannya melalui Keputusan Camat Bendosari Nomor 141.1/12/III/2022 tentang Standar Pelayanan pada Kecamatan Bendosari Kabupaten Sukoharjo. Pemberlakuan ketetapan ini sejak tanggal 1 Maret 2022. Referensi Catatan kaki Daftar pustaka

Bulu () adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Kecamatan Bulu terdiri dari 12 desa. Asal nama Kata Bulu mungkin identik dengan rambut halus, pada manusia atau hewan. Tapi menurut seorang warga asal-usul nama Bulu adalah berasal dari pohon besar yang bernama pohon Bulu . Pohon ini besar dan mirip dengan pohon beringin, dulu kala desa Bulu banyak ditumbuhi pohon ini, buahnya seperti buah duwet. Tapi seiring berjalanya waktu pohon Bulu sekarang mulai langka dan cenderung hampir punah. Desa Bulu Gentan Kamal Karangasem Kedungsono Kunden Lengking Malangan Ngasinan Puron Sanggang Tiyaran Batas Kecamatan Bulu memiliki batas-batas sebagai berikut: Referensi

Gatak () adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Wilayah Kecamatan Gatak terbagi menjadi 14 desa. Jumlah penduduk di Kecamatan Gatak mencapai 48 ribu orang pada tahun 2017. Penduduk di Kecamatan Gatak bekerja di bidang pertanian dan perkebunan. Di kecamatan inilah, tempat Stasiun Gawok berada. Kecamatan ini juga merupakan Pusat Yayasan Surya Nuswantara Wilwatikta tepatnya di Desa Sanggung milik Tuntas Subagyo Wilayah administratif Kecamatan Gatak terbagi menjadi 14 desa. Wironanggan Kagokan Klaseman Krajan Trosemi Luwang Tempel Mayang Sanggung Sraten Trangsan Geneng Jati Blimbing (Pusat) Penduduk Kepadatan penduduk Pada tahun 2017 tercatat jumlah penduduk di Kecamatan Gatak sebanyak 48.780 orang. Dari jumlah tersebut, sebanyak 24.136 orang adalah laki-laki dan 24.644 orang adalah perempuan. Pada tahun 2017, desa dengan kepadatan penduduk tertinggi di Kecamatan Gatak adalah Desa Sraten dan yang terendah adalah Desa Tempel. Kepadatan penduduk di Desa Sraten sebesar 3.527 orang tiap kilometer persegi. Sementara kepadatan penduduk di Desa Tempel sebesar 1.764 orang tiap kilometer persegi. Pekerjaan penduduk Penduduk di Kecamatan Gatak bekerja di bidang pertanian dan peternakan. Jenis tanaman pertaniannya adalah tanaman pangan. Lahan sawah di Kecamatan Gatak seluas 1.189 Ha dan memiliki irigasi. Sementara itu, jenis ternak yang dibudidayakan adalah ternak berukuran besar dan kecil serta ternak unggas. Jenis ternak berukuran besar meliputi sapi dan kerbau. Sedangkan jenis ternak kecil meliputi babi, kambing dan domba. Sementara jenis ternak unggas yang dibudidayakan meliputi ayam kampung, ayam potong, bebek atau Itik. Di Kecamatan Gatak juga terdapat desa yang menjadi sentra furnitur. Desa ini adalah Desa Trangsan. Penduduk di Desa Trangsan memproduksi berbagai produk kerajinan dengan rotan sebagai bahan baku. Produk yang dihasilkan antara lain beragam jenis pasangan meja dan kursi, sketsel, hiasan dinding, dan vas bunga. Pendidikan Lembaga pendidikan formal yang ada di Kecamatan Gatak, antara lain: SD/MI SD Negeri Blimbing 01 SD Negeri Blimbing 02 SD Negeri Blimbing 03 SD Negeri Blimbing 04 SD Negeri Geneng 01 SD Negeri Geneng 02 SD Negeri Jati 01 SD Negeri Jati 02 SD Negeri Kagokan 01 SD Negeri Kagokan 02 SD Negeri Klaseman SD Negeri Krajan 01 SD Negeri Krajan 02 SD Negeri Krajan 04 SD Negeri Luwang SD Negeri Mayang SD Negeri Sanggung 01 SD Negeri Sanggung 02 SD Negeri Sraten 01 SD Negeri Sraten 02 SD Negeri Trangsan 01 SD Negeri Trangsan 02 SD Negeri Trangsan 03 SD Negeri Trangsan 04 SD Negeri Tempel SD Negeri Trosemi 01 SD Negeri Trosemi 02 SD Negeri Wironanggan 01 SD Negeri Wironanggan 02 SD Kanisius Mayang MI GUPPI Wironanggan MI Muhammadiyah PK Blimbing MI Muhammadiyah Klaseman MI Muhammadiyah Luwang MI Muhammadiyah Mayang MI Muhammadiyah Sraten MI Muhammadiyah Trangsan SMP/MTs SMP Negeri 1 Gatak SMP Negeri 2 Gatak SMP Al Islam Gatak SMP Muhammadiyah 1 Gatak SMP Muhammadiyah 2 Gatak SMA/SMK/MA SMA Muhammadiyah 5 Gatak SMK Negeri 6 Sukoharjo SMK Kesehatan Citra Medika Sukoharjo Batas Kecamatan Gatak memiliki batas-batas sebagai berikut: ReferensiReferensi Pranala luar Data Referensi Pendidikan Kecamatan Gatak, Kabupaten Sukoharjo

Mojolaban (Hanacaraka: ꦩꦗꦭꦧꦤ꧀, ) adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Kecamatan Mojolaban memiliki kain khas, yaitu batik Kelengan dengan warna dasar hitam yang dikreasikan dengan berbagai macam motif dan warna yang membuat kreasi konveksi ini kaya akan koleksi. Kecamatan ini juga memiliki pengusaha batik soga yang menggunakan pewarna alami dalam pewarnaan kain. Potensi terbesar di Mojolaban adalah Desa Wisata Wirun yang sangat dikenal secara global dalam pembuatan kerajinan gamelan oleh para warga desa. Selain itu, di Desa Wirun, sudah terdapat penginapan bagi wisatawan domestik ataupun mancanegara yang singgah. Sebagian besar wilayah Mojolaban adalah daerah yang subur dan produktif. Terdapat banyak areal persawahan, terutama yang dekat aliran Sungai Bengawan Solo. Sawah-sawah tersebut mendapat irigasi secara teratur sehingga setiap tahun dapat ditanami padi. Karenanya, Mojolaban adalah salah satu lumbung padi Kabupaten Sukoharjo. Kecamatan Mojolaban terkenal dengan produksi alkohol atau etanol yang biasa disebut ciu. Industri ini dijalankan turun-temurun. Industri ciu sempat terbuka, tetapi sudah tertutup saat ini. Terlebih lagi, pembuatannya tidak lagi dengan cara tradisional sehingga mengurangi cita rasa khas yang menyebabkan penurunan peminat. Pembagian wilayah Kecamatan Mojolaban terletak di Kabupaten Sukoharjo, Provinsi Jawa Tengah. Di Kecamatan Mojolaban terdapat 15 desa, yaitu: Desa Cangkol Desa Joho Desa Klumprit Desa Kragilan Desa Plumbon Desa Sapen Desa Tegalmade Desa Triyagan Desa Wirun Desa Bekonang Desa Laban Desa Gadingan Desa Demakan Desa Dukuh Desa Palur Pekerjaan penduduk Di Desa Kragilan, selain bekerja sebagai petani di sawah, penduduknya juga bekerja di bidang industri rumah tangga. Produk yang dihasilkan adalah tempe, karak, dan kerupuk kulit. Pemanfaatan lahan Tanah di Kecamatan Mojolaban subur untuk digunakan sebagai persawahan. Kecamatan Mojolaban merupakan salah satu pusat produksi padi di Kabupaten Sukoharjo. Batas Kecamatan Mojolaban memiliki batas-batas sebagai berikut: Rujukan

Nguter (Hanacaraka: ꦔꦸꦠꦼꦂ, ) adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Desa Juron Lawu Nguter Kedungwinong Tanjungrejo Tanjung Baran Daleman Pengkol Plesan Kepuh Gupit Pondok Serut Celep Jangglengan Sejarah Nama Nguter dalam peta terbitan Hindia-Belanda ditulis sebagai Oeter atau Outer. Sehingga kemungkinan besar Nguter berasal dari kata tersebut yang berarti tempat terluar atau tempat terjauh. Pada masa Hindia-Belanda, Oeter merupakan desa yang berada di bagian paling selatan dari District Aribojo Batas Kecamatan Nguter memiliki batas-batas sebagai berikut: Referensi Pranala luar Peta Nguter terbitan Hindia Belanda.

Polokarto (Hanacaraka: ꦥꦭꦏꦂꦠ, ) adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Wilayah administratif Kecamatan Polokarto terbagi menjadi 17 desa. Wilayah administratif Wilayah Kecamatan Polokarto terbagi menjadi 17 desa. Masing-masing bernama: Desa Wonorejo Desa Kajuapak Desa Kenokorejo Desa Karangwuni Desa Ngombakan Desa Polokarto Desa Bulu Desa Bakalan Desa Tepisari Desa Pranan Desa Godog Desa Mranggen Desa Kemasan Desa Rejosari Desa Bugel Desa Genengsari Desa Jatisobo Desa Pranan Desa Pranan berbatasan dengan Desa Tegalmade dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Pranan berbatasan dengan Desa Telukan dalam Kecamatan Grogol. Desa Pranan juga berbatasan dengan Desa Pandeyan dalam Kecamatan Grogol di sebelah selatan. Selain itu, Desa Pranan berbatasan dengan Desa Bugel di sebelah timur. Desa Karangwuni Desa Karangwuni berbatasan dengan Desa Tegalmade dan Desa Wirun dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat dan sebelah selatan, Desa Karangwuni berbatasan dengan Desa Bugel. Selain itu, Desa Karangwuni berbatasan dengan Desa Ngombakan dalam Kecamatan Polokarto dan Desa Bekonang dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah timur. Desa Bugel Desa Bugel berbatasan dengan Desa Karangwuni dan Desa Tegalmade dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Bugel berbatasan dengan Desa Pranan. Desa Bugel juga berbatasan dengan Desa Pandeyan dalam Kecamatan Grogol dan Desa Gentan dalam Kecamatan Bendosari. Selain itu, Desa Bugel berbatasan dengan Desa Ngombakan dan Desa Bakalan di sebelah timur. Desa Ngombakan Desa Ngombakan berbatasan dengan Desa Bekonang dan dan Desa Cangkol dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Ngombakan berbatasan dengan Desa Bugel dan Desa Karangwuni. Desa Ngombakan juga berbatasan dengan Desa Bakalan di sebelah selatan dan timur. Selain itu, Desa Ngombakan juga berbatasan dengan Desa Cangkol di sebelah timur. Desa Bakalan Desa Bakalan berbatasan dengan Desa Cangkol dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Bakalan berbatasan dengan Desa Ngombakan. Desa Bakalan juga berbatasan dengan Desa Gentan dalam Kecamatan Bendosari di sebelah selatan. Selain itu, Desa Bakalan berbatasan dengan Desa Godog dan Desa Mranggen di sebelah timur. Desa Godog Desa Godog berbatasan dengan Desa Mranggen di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Godog berbatasan dengan Desa Bakalan. Desa Godog juga berbatasan dengan Desa Kemasan di sebelah selatan. Selain itu, Desa Godog berbatasan dengan Desa Rejosari di sebelah timur. Desa Kemasan Desa Kemasan berbatasan dengan Desa Godog di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Kemasan berbatasan dengan Desa Bakalan. Desa Kemasan juga berbatasan dengan Desa Kenokorejo dan Desa Gentan dalam Kecamatan Bendosari di sebelah selatan. Selain itu, Desa Kemasan berbatasan dengan Desa Tepisari di sebelah timur. Desa Kenokorejo Desa Kenokorejo berbatasan dengan Desa Kemasan dan Desa Gentan dalam Kecamatan Bendosari di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Kenokorejo berbatasan dengan Desa Gentan dam Desa Sugihan di Kecamatan Bendosari. Desa Kenokorejo juga berbatasan dengan Desa Sugihan Bendosari dan Desa Mertan dalam Kecamatan Bendosari di sebelah selatan. Selain itu, Desa Kenokorejo berbatasan dengan Desa Tepisari di sebelah timur. Desa Tepisari Desa Tepisari berbatasan dengan Desa Rejosari dan Desa Mranggen di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Tepisari berbatasan dengan Desa Godog, Desa Kemasan, dan Desa Kenokorejo. Desa Tepisari juga berbatasan dengan Desa Mertan dan Desa Bendosari dalam Kecamatan Bendosari. Selain itu, Desa Tepisari berbatasan dengan Desa Bulu di sebalh timur. Desa Bulu Desa Bulu berbatasan dengan Desa Rejosari di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Bulu berbatasan dengan Desa Tepisari. Desa Bulu juga berbatasan dengan Desa Bendosari dan Desa Paluhombo dalam Kecamatan Bendosari di sebelah selatan. Selain itu, Desa Bulu berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah timur. Desa Rejosari Desa Rejosari berbatasan dengan Desa Polokarto di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Rejosari berbatasan dengan Desa Mranggen dan Desa Godog. Desa Rejosari juga berbatasan dengan Desa Tepisari dan Desa Bulu di sebelah selatan. Selain itu, Desa Rejosari berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah timur. Desa Polokarto Desa Polokarto berbatasan dengan Desa Jatisobo, Desa Kayuapak dan Desa Genengsari di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Polokarto berbatasan dengan Desa Mranggen dan Desa Jatisobo. Desa Polokarto juga berbatasan dengan Desa Rejosari di sebelah selatan. Selain itu, Desa Polokarto berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah timur. Desa Mranggen Desa Mranggen berbatasan dengan Desa Jatisobo, Desa Wonorejo dan Desa Cangkol dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Mranggen berbatasan dengan Desa Bakalan. Desa Mranggen juga berbatasan dengan Desa Godog di sebelah selatan. Selain itu, Desa Mranggen berbatasan dengan Desa Rejosari dan Desa Polokarto di sebelah timur. Desa Wonorejo Desa Wonorejo berbatasan dengan Desa Klumprit dan Desa Kragilan dalam Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Wonorejo berbatasan dengan Desa Cangkol dalam Kecamatan Mojolaban. Desa Wonorejo juga berbatasan dengan Desa Mranggen di sebelah selatan. Selain itu, Desa Wonorejo berbatasan dengan Desa Jatisobo di sebelah timur. Desa Jatisobo Desa Jatisobo berbatasan dengan Desa Kragilan Kecamatan Mojolaban di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Jatisobo berbatasan dengan Desa Wonorejo. Desa Jatisobo juga berbatasan dengan Desa Polokarto di sebelah selatan. Selain itu, Desa Jatisobo berbatasan dengan Desa Kayuapak di sebelah timur. Desa Kayuapak Desa Kayuapak berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Kayuapak berbatasan dengan Desa Jatisobo. Desa Kayuapak juga berbatasan dengan Desa Polokarto di sebelah selatan. Selain itu, Desa Kayuapak berbatasan dengan Desa Genengsari di sebelah timur. Desa Genengsari Desa Genengsari berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah utara. Kemudian di sebelah barat, Desa Genengsari berbatasan dengan Desa Kayuapak. Desa Genengsari juga berbatasan dengan Desa Polokarto di sebelah selatan. Selain itu, Desa Genengsari berbatasan dengan Kabupaten Karanganyar di sebelah timur. Referensi Catatan kaki Daftar pustaka

Sukoharjo (Hanacaraka: ꦱꦸꦏꦲꦂꦗ, ) adalah ibukota Kabupaten Sukoharjo yang sekaligus menjadi pusat pemerintahan dari Kabupaten Sukoharjo. Sukoharjo juga merupakan sebuah wilayah kecamatan yang terletak di Kabupaten Sukoharjo, Provinsi Jawa Tengah, Indonesia. Kecamatan Sukoharjo terbagi menjadi 14 kelurahan. Wilayah administratif Kecamatan Sukoharjo adalah salah satu kecamatan di Kabupaten Sukoharjo. Tercatat pada tahun 2016, di Kecamatan Sukoharjo tidak lagi ada desa. Kecamatan Sukoharjo pada tahun 2016 terdiri dari 14 kelurahan yang terdiri dari 199 lingkungan. Lingkungan ini kemudian terbagi lagi menjadi 141 rukun warga yang meliputi 449 rukun tetangga. Nama-nama kelurahan di Kecamatan Sukoharjo yaitu: Kelurahan Kenep Kelurahan Banmati Kelurahan Mandan Kelurahan Begajah Kelurahan Gayam Kelurahan Joho Kelurahan Jetis Kelurahan Combongan Kelurahan Kriwen Kelurahan Bulakan Kelurahan Dukuh Kelurahan Sukoharjo Kelurahan Bulakrejo Kelurahan Sonorejo Kondisi geografi Kondisi bebatuan di Kecamatan Sukoharjo terdiri dari batuan vulkanik dan aluvium. Batuan vulkanik di Kecamatan Sukoharjo termasuk bagian dari bebatuan di utara Kabupaten Sukoharjo, Sedangkan batuan aluvium di Kecamatan Sukoharjo termasuk bagian dari bebatuan di tengah Kabupaten Sukoharjo. Batas Kecamatan Sukoharjo memiliki batas-batas sebagai berikut: Referensi Ibu kota kabupaten di Jawa Tengah

Tawangsari (Hanacaraka: ꦠꦮꦁꦱꦫꦶ, ) adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Selayang Pandang Beberapa fasilitas umum yang ada di Tawangsari adalah Puskesmas Rawat Jalan, Puskesmas Rawat Inap, Bank, Kantor Pos, Pasar, Sekolah dan Kantor Pemerintahan. Kecamatan Tawangsari mencangkup beberapa desa, yakni Desa Grajegan, Desa Kateguhan, Desa Lorog, Desa Watu Bonang, Desa Kedungjambal, Desa Majasto, Desa Pojok, Desa Tambakboyo, dan Desa Tangkisan. Setiap desa yang ada memiliki potensi masing-masing, baik dari segi wisata, kuliner, maupun fashion. Salah satu desa yang ada di Kecamatan Tawangsari, Desa Tangkisan, terkenal dengan kulinernya, yakni Jenang Krasikan. Dengan resep turun temurun dan cita rasa yang khas, Jenang Krasikan dari Desa Tangkisan menjadi tujuan untuk mereka yang membutuhkan oleh-oleh yang khas. Contoh lain adalah Desa Majasto dengan salah satu kulinernya yakni keripik basreng. Dengan rasa yang gurih dan kriuknya, keripik basreng menjadi teman yang pas untuk di setiap saat. Selain kuliner, Kecamatan Tawangsari juga terkenal dengan potensi fashionnya. Pelaku UMKM fashion di Kecamatan Tawangsari beragam, mulai dari yang membuat kain batik, menjahitnya, membuat kain tenun, konveksi serta toko pakaian. Desa Kenteng Pojok merupakan salah satu desa yang ada di Kecamatan Tawangsari dengan produk unggulnya, yakni tenun gloyor. Keunggulan tenun gloyor daripada tenun yang lainnya adalah warna di kedua sisi kain tenun yang dihasilkan sama (tidak ada perbedaan warna). Selain itu, ciri khas lainnya dari kain ini adalah menyesuaikan cuaca, bisa menjadi hangat sewaktu musim penghujan, dan bisa menjadi dingin sewaktu musim panas. Desa Grajegan Keteguhan Kedungjambal Majasto Lorog Tambakboyo Tangkisan Watubonang Pundungrejo Ponowaren Pojok Dalangan Batas Kecamatan Tawangsari memiliki batas-batas sebagai berikut: Referensi

Weru (Hanacaraka: ꦮꦼꦫꦸ, ) adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Sukoharjo, Jawa Tengah. Desa Alasombo Grogol Jatingarang Karakan Karanganyar Karangmojo Karangtengah Karangwuni Krajan Ngreco Tawang Tegalsari Weru Letak Geografis Kecamatan Weru memiliki batas-batas sebagai berikut: Wisata Weru Salah satu potensi keindahan wisata Kabupaten Sukoharjo yang tersembunyi yang masih belum banyak dikunjungi wisatawan adalah Curug Krajan dan Curug Banyu Tibo di Karangtengah. Tempatnya tersembunyi karena jarang tereksplore dan juga letaknya yang berada di sudut Selatan Sukoharjo. Diketahui bahwa potensi wisata di Sukoharjo sebenarnya banyak hanya belum tergali dan dikelola secara mendalam dengan melibatkan warga lokal agar lebih maju dan berkembang. Yang sebenarnya mempunyai pesona yang lumayan indah yang terletak tak begitu jauh dari perumahan warga. Air terjun tersebut belum terlalu ramai oleh pengunjung. Yang datang kesini biasanya anak-anak remaja yang mencari tempat untuk menghabiskan waktu bersama teman-teman. Saat weekend pun tempat ini juga tidak terlalu ramai sehingga sangat cocok untuk mencari tempat refreshing yang sepi untuk melepas rasa penat atau rasa bosan. Gunung Taruwongso Gunung Taruwongso merupakan sebuah bukit kecil yang berada di wilayah desa Tawang, Weru, Sukoharjo dan sebagian berada di wilayah desa Watubonang Kecamatan Tawangsari. Gunung Taruwongso biasanya akan ramai ketika Hari Raya Idul Fitri. Saat Idul Fitri Gunung Taruwongso akan dipenuhi oleh para penjaja dagangan baik berupa makanan, minuman, barang kebutuhan sehari-hari dan mainan anak-anak. Di sana, saat lebaran tiba juga ada pertunjukkan musik dan budaya lainnya yang menarik untuk dikunjungi. Air Terjun Curug Krajan Curug Krajan, merupakan sebuah nama air terjun yang beraliran sungai kecil dari curug Krajan yang masih asri dan jernih. Lingkungan sekitarnya pun masih begitu alami dan bersih. Curug ini terletak di Desa Krajan, Weru, Sukoharjo. Air Terjun Banyu Tibo Curug Banyu Tibo, merupakan sebuah nama air terjun yang beraliran tinggi. Aliran air terjun ini lumayan tinggi kurang lebih 10–15 m. Terletak di Desa Karangtengah, Weru, Sukoharjo. Grojogan Plered Merupakan destinasi baru, yaitu objek wisata alam berupa air terjun bertingkat yang secara resmi diluncurkan oleh Pemerintah Desa Jatingarang, Weru, Sukoharjo, Minggu (7/1). Dengan sejumlah acara digelar untuk memeriahkan peluncuran tersebut. Kepala Desa (Kades) Jatingarang Slamet Riyadi menjelaskan, objek wisata Grojogan Plered berada di Dukuh Kedungdowo RT 4/6. Animo masyarakat untuk datang sangat tinggi. Peluncuran tadi ditandai dengan pelepasan ikan lele sebanyak satu kuintal ke saluran air di bawah air terjun untuk diperebutkan masyarakat sekitar dan pengunjung. “Animo masyarakat luar biasa. Ke depan, saya harap tingkat kunjungan masyarakat semakin meningkat,” ujarnya. Makanan Khas Weru Alakatak Tiwul Lihat juga Candi Sirih Referensi

Sudan Airways (Bahasa Arab;الخطوط الجوية السوداني) adalah nama maskapai penerbangan nasional Sudan. Sudan Airways mempunyai kode IATA SD dan kode ICAO SUD. Pangkalan utamanya adalah Bandar Udara Internasional Khartoum dan bermarkas besar di Khartoum. Sejarah Maskapai penerbangan ini didirikan pada tahun 1947 oleh Perusahaan Perkeretaapian Sudan untuk melayani daerah yang tidak dijangkau kereta api. Armada Sudan Airways pada saat itu berjumlah 4 pesawat de Havilland Dove. Tahun 1952, maskapai ini membeli pesawat Douglas DC-3, yang digunakan untuk penerbangan ke Aden, Asmara, Beirut, Cairo dan Jeddah. Tahun 1959 merupakan salah satu tahun terpenting maskapai ini, yaitu pembelian pesawat Vickers Viscount dan maskapai ini bergabung dengan IATA. Pada tahun 1962, Sudan Airways membeli pesawat jet pertamanya, yaitu 2 buah de Havilland Comet. Tahun 1967, DC-3 dipensiunkan, digantikan dengan Fokker F-27.Maskapai ini dimodernisasi dengan Boeing 707, Boeing 737, Airbus A300 dan A310 serta Fokker 50 dan tahun 2007 lalu, maskapai ini sempat menyewa 3 Airbus A320 . Namun, Perang Sipil Sudan, yang terus berlangsung hingga kini, memengaruhi performa maskapai ini, mengakibatkan terbatasnya penerbangan. Kondisi ini diperparah dengan sanksi PBB terhadap Sudan, mengakibatkan 2 Fokker 50nya terpaksa dijual. Pada tahun 2007 pemerintah Sudan menswastakan masakpai penerbangan tersebut dengan hanya menyisakan sekitar 30% miliknya di perusahaan tersebut. Tim manajemen baru berencana memodernisasi maskapai ini, dengan investasi pada sistem reservasi dan check-in terkomputerisasi. Sudan juga merencanakan meningkatkan armadanya hingga mencapai 12 pesawat. Pada masa ini, maskapai ini juga sempat bermarkas di SDC Building. Larangan terbang ke Uni Eropa dan performa keamanan Tanggal 21 Juni 2008, otoritas penerbangan Sudan melarang semua pesawat Sudan Airways untuk terbang, menyusul jatuhnya 1 pesawat Airbus A310 di Khartoum. Tahun 2010, otoritas penerbangan Uni Eropa memasukkan Sudan Airways ke dalam daftar hitam (larangan terbang) ke Uni Eropa, sehingga maskapai ini tidak dapat lagi terbang ke Eropa. Alasan pelarangan tersebut antara lain pengawasan yang lemah dari otoritas lokal, yang memengaruhi performa keamanan dan keselamatan maskapai ini. Kota tujuan Armada Armada Sudan Airways terdiri dari pesawat berikut ini (per Maret 2018): Kargo 1 Boeing 707-300C Referensi Pranala luar Situs web resmi Maskapai penerbangan Sudan Maskapai penerbangan yang didirikan tahun 1947

Air Arabia adalah maskapai penerbangan bertarif rendah yang berbasis di Sharjah, Uni Emirat Arab. Ia mengoperasikan layanan berjadwal ke 44 destinasi di Timur Tengah, Afrika Utara, Asia Tengah, dan Eropa. Pangkalan utamanya berada di Bandar Udara Internasional Sharjah. Sejarah Air Arabia (العربية للطيران) didirikan pada tanggal 3 Februari, 2003. Air Arabia mulai beroprasi pada 28 Oktober 2003 dengan penerbangan pertama dari Sharjah UAE ke Bandara Internasional Bahrain. Hub Baru Air Arabia pada tahun 2007 membuka hub baru di ibu kota Nepal, Kathmandu untuk melayani Asia dan Timur Tengah, dengan penandatanganan perjanjian kerjasama dengan Yeti Airlines, membentuk sebuah operator biaya rendah, yang disebut 'Fly Yeti ' yang memberikan layanan dengan harga terjangkau dan nyaman untuk berbagai tujuan wisata internasional. Sehubungan dengan ketidakpastian situasi politik dan ekonomi yang berlaku di Nepal, FlyYeti operasi dihentikan sejak awal 2008. Tujuan Armada Armada Air Arabia terdiri dari pesawat berikut (April 2009): Air Arabia fleet at ch-aviation Pranala luar Air Arabia Maskapai penerbangan Uni Emirat Arab Maskapai penerbangan yang didirikan tahun 2003

Backgammon adalah sebuah permainan papan untuk dua pemain. Setiap pemain memiliki limabelas biji yang digerakkan di atas papan yang terdiri dari duapuluh empat segitiga menurut lemparan dua dadu. Tujuan permainan adalah menjadi pemain pertama yang menempatkan semua bijinya di luar papan permainan. Sejarah Backgammon adalah permainan tertua yang pernah dicatat dalam sejarah. Secara tradisional, permainan ini dianggap berasal dari Mesopotamia (sekarang terletak di Irak). Dalam bahasa Inggris, kata backgammon dianggap berasal dari back (kembali) dan kata bahasa Middle English gamen (game/permainan). Pranala luar Backgammon at the Facebook rec.games.backgammon on Usenet Permainan

Jatavarman Sundara Pandyan adalah seorang raja yang memerintah kerajaan Pandya dengan Madurai sebagai ibu kotanya, dari 1251 sampai 1268. Ia menggantikan Maravarman Sundara Pandyan. Ini adalah masa ketika kekuasaan Medivial Cholas sedang surut dan serangan Muslim dari India selatan telah dimulai. Jatavarman mewarisi dasar yang baik dari Maravarman, dan dianggap sebagai salah satu pahlawan dan penakluk paling terkenal dari India selatan. Selama masa pemerintahannya kerajaan Pandya mencapai kemakmuran terbesarnya. Daerah kekuasaannya mencapai sungai Krishna di utara dan seluruh pulau Ceylon di selatan. Sejarah India Tokoh Hindu

Keramik merupakan jenis produk yang dibuat dengan bahan utama tanah liat yang dibentuk dan dibakar dengan suhu 600º Celcius hingga lebih dari 1300º Celcius sehingga terjadi perubahan sifat tanah liat menjadi lebih kuat. Keramik sudah dikenal sejak zaman neolitikum. Sejumlah penemuan purbakala seperti pecahan kecil tembikar di bukit kulit kerang Sumatera menjadi bukti keberadaan keramik di masa lampau. Awalnya keramik hanya dibuat untuk membuat tembikar dan peralatan rumah tangga. Namun penggunaan keramik kini semakin luas dengan adanya paduan dengan unsur logam dan bukan logam. Saat ini, keramik banyak digunakan sebagai bahan pembuatan busi, isolator listrik, dan bahan baku alat cetak. Keramik mampu dipakai pada temperatur tinggi. Keramik dapat dibedakan menjadi keramik tradisional dan keramik industri. Dalam rumah tangga, keramik tradisional menjadi bahan pembuatan cangkir, ubin, tembok dan roda gerinda. Sedangkan keramik industri dimanfaatkan sebagai bahan pembuatan turbin, komponen otomotif dan pesawat ruang angkasa. Material dasar dari keramik yang paling tua adalah lempung. Sedangkan material dasar modernnya adalah koalin, rijang dan felspar. Penamaan Keramik pada awalnya berasal dari bahasa Yunani keramikos yang artinya suatu bentuk dari tanah liat yang telah mengalami proses pembakaran. Kamus dan ensiklopedia tahun 1950-an mendefinisikan keramik sebagai suatu hasil seni dan teknologi untuk menghasilkan barang dari tanah liat yang dibakar, seperti gerabah, genteng, porselen, dan sebagainya. Tetapi saat ini tidak semua keramik berasal dari tanah liat. Definisi pengertian keramik terbaru mencakup semua bahan bukan logam dan anorganik yang berbentuk padat. (Yusuf, 1998:2). Umumnya senyawa keramik lebih stabil dalam lingkungan termal dan kimia dibandingkan elemennya. Bahan baku keramik yang umum dipakai adalah felspard, ball clay, kwarsa, kaolin, dan air. Sifat keramik sangat ditentukan oleh struktur kristal, komposisi kimia dan mineral bawaannya. Oleh karena itu sifat keramik juga tergantung pada lingkungan geologi di mana bahan diperoleh. Secara umum strukturnya sangat rumit dengan sedikit elektron-elektron bebas. Kurangnya beberapa elektron bebas keramik membuat sebagian besar bahan keramik secara kelistrikan bukan merupakan konduktor dan juga menjadi konduktor panas yang jelek. Di samping itu keramik mempunyai sifat rapuh, keras, dan kaku. Keramik secara umum mempunyai kekuatan tekan lebih baik dibanding kekuatan tariknya. Klasifikasi keramik Pada prinsipnya keramik terbagi atas: Keramik tradisional Keramik tradisional yaitu keramik yang dibuat dengan menggunakan bahan alam, seperti kuarsa, kaolin, dll. Yang termasuk keramik ini adalah: barang pecah belah (peralatan makan dan minum, gelas, piring, dll.), keperluan rumah tangga (tegel, bata), dan untuk industri. Keramik halus Fine ceramics (keramik modern atau biasa disebut keramik teknik, advanced ceramic, engineering ceramic, techical ceramic) adalah keramik yang dibuat dengan menggunakan oksida-oksida logam atau logam, seperti: oksida logam (Al2O3, ZrO2, MgO,dll). Penggunaannya: elemen pemanas, semikonduktor, komponen turbin, dan pada bidang medis. (Joelianingsih, 2004) Sifat Keramik Sifat yang umum dan mudah dilihat secara fisik pada kebanyakan jenis keramik adalah britle atau rapuh, hal ini dapat kita lihat pada keramik jenis tradisional seperti barang pecah belah, gelas, kendi, gerabah dan sebagainya, coba jatuhkan piring yang terbuat dari keramik bandingkan dengan piring dari logam, pasti keramik mudah pecah, walaupun sifat ini tidak berlaku pada jenis keramik tertentu, terutama jenis keramik hasil sintering, dan campuran sintering antara keramik dengan logam. sifat lainya adalah tahan suhu tinggi, sebagai contoh keramik tradisional yang terdiri dari tanah liat, flint, dan feldspar tahan sampai dengan suhu 1200 °C, keramik hasil rekayasa seperti keramik oksida mampu tahan sampai dengan suhu 2000 °C. Kekuatan tekan tinggi merupakan sifat yang membuat penelitian tentang keramik terus berkembang. Referensi Lihat pula Seni keramik Kriya Bahan keramik

ASTM Internasional merupakan organisasi internasional sukarela yang mengembangkan standardisasi teknik untuk material, produk, sistem dan jasa. ASTM Internasional yang berpusat di Amerika Serikat. ASTM merupakan singkatan dari American Society for Testing and Material, dibentuk pertama kali pada tahun 1898 oleh sekelompok insinyur dan ilmuwan untuk mengatasi bahan baku besi pada rel kereta api yang selalu bermasalah. Sekarang ini, ASTM mempunyai lebih dari 12.000 buah standar. Standar ASTM banyak digunakan pada negara-negara maju maupun berkembang dalam penelitian akademisi maupun industri. Standar Organisasi di Amerika Serikat

Ronald Susilo () adalah seorang pemain bulu tangkis Singapura. Dia mulai bermain bulu tangkis ketika dia berusia 8 tahun di Klub Pelita Jaya Jakarta. Ronald bergabung dengan asosiasi bulu tangkis Singapura pada umur 19 tahun. Pada olimpiade musim panas 2004 di Athena, Yunani, dia bertugas sebagai pemegang bendera Singapura dan ketika itu dia berhasil masuk hingga perempatfinal termasuk ketika mengalahkan unggulan nomor 1 saat itu Lin Dan. Namun, langkah dia terhenti oleh Boonsak Ponsana dari Thailand. Pada Olimpiade musim panas 2008 di Beijing, China, dia dikalahkan oleh Lee Chong Wei pada babak 32 besar. Ia dahulunya diketahui bertunangan dengan Li Jiawei, seorang pemain terkenal tenis meja Singapura. Namun, mereka mengakhiri hubungan tersebut sesaat sebelum Olimpiade 2008 Beijing berlangsung Referensi sports-reference.com European results tournamentsoftware.com Pemain bulu tangkis Singapura Tionghoa-Indonesia Tokoh dari Kediri

Kerkhof Peucut adalah kuburan serdadu Belanda (KNIL) yang tewas pada Perang Aceh dalam rentang tahun 1873 hingga 1904. Pemakaman ini merupakan pemakaman militer belanda terbesar yang berada di luar Belanda dengan luas mencapai 3,5 hektare. Kompleks kuburan militer belanda semacam ini banyak tersebar di wilayah Indonesia, tetapi di Aceh merupakan salah satu komplek kuburan yang paling luas dengan jumlah korban ± 2200 tentara. Kerkhof Peucut ini terletak di pusat kota Banda Aceh, dan sekarang menjadi objek wisata menarik, khususnya bagi wisatawan mancanegara (terutama wisatawan asal Belanda). Selain tentara Belanda, tentara KNIL dari suku Jawa, Batak, Ambon dan pribumi Aceh juga dimakamkan di Kerkhof Peucut ini termasuk juga makam putra Sultan Iskandar Muda, Meurah Popok yang tewas dihukum rajam oleh ayahandanya karena dituduh berzina pada tahun 1636 berada disini. Yayasan Dana Peutjut Pada tahun 1970, seorang pensiunan kolonel KNIL yang berdinas di Korps Marsose, Johann Brendgen (1903-1985) melakukan perjalanan untuk pertama kalinya sejak kemerdekaan Indonesia ke Aceh, Ia melihat pemakaman Peucut yang tidak terawat dengan banyak batu nisan yang hancur dan rusak serta hamparan rumputnya yang dijadikan tempat untuk menggembala kambing. Dengan menjalin kerjasama bersama pihak berwenang Aceh dan para donatur dari Belanda, Kolonel Brendgen kemudian berinisiatif mendirikan sebuah yayasan yang diberi nama "Yayasan Dana Peutjut" () yang bertujuan menghimpun dan menyalurkan dana untuk perawatan serta pemeliharaan pemakaman ini. Pada tahun 2004 Yayasan Dana Peutjut mengucurkan dana ± Rp. 2 miliar untuk perbaikan Kerkhof Peucut pasca mengalami kerusakan akibat bencana Tsunami Aceh 2004. Tokoh militer Belanda yang dimakamkan di Kerkoff Peucut Johan Harmen Rudolf Köhler Johannes Ludovicius Jakobus Hubertus Pel W.B.J.A. Scheepens Referensi Pranala luar Website Yayasan Peucut Makam di Indonesia Kota Banda Aceh Sejarah Aceh

Taman Sari Gunongan (Aksara Jawoë : تامن ساري ڬونوڠن) atau "Taman Putroe Phang" adalah taman Kerajaan Aceh Darussalam yang didirikan oleh Sultan Iskandar Muda (1607-1636) untuk permaisurinya Putroe Phang yang berasal dari Kerajaan Pahang. Nama asli taman ini adalah Taman Ghairah sebagaimana disebutkan di dalam kitab Bustanus Salatin. Taman ini dibangun karena sultan sangat mencintai Putri Pahang dan agar sang permaisuri tidak kesepian bila di tinggal sultan menjalankan pemerintahan. Pembangunan taman dikisahkan merupakan permintaan dari Putroe Phang, putri raja yang dibawa ke Aceh oleh Sultan Iskandar Muda setelah kerajaan Pahang ditaklukan. Di dalam taman ini terdapat Pinto Khop yaitu gerbang kecil berbentuk kubah yang merupakan pintu yang menghubungkan taman dengan istana. Pinto Khop ini merupakan tempat beristirahat Putri Phang, setelah lelah berenang, letaknya tidak jauh dari Gunongan, di sanalah dayang-dayang membasuh rambut sang permaisuri. Di sana juga terdapat kolam untuk sang permaisuri keramas dan mandi bunga. Galeri Bangunan dan struktur di Aceh

Biometrik (berasal dari bahasa Yunani bios yang artinya hidup dan metron yang artinya mengukur). Maka, dapat disimpulkan bahwa biometrik adalah pengukuran dan perhitungan tubuh yang berkaitan dengan karakteristik manusia. Dalam dunia teknologi informasi, biometrik relevan dengan teknologi sebagai otentikasi biometrik (atau otentikasi realistis) yang digunakan dalam mempelajari ilmu komputer sebagai suatu bentuk identifikasi dan kontrol akses. Pengukuran tersebut juga, dapat digunakan dalam mengidentifikasi individu dalam kelompok yang berada di bawah pengawasan. Pengidentifikasi biometrik sangat karakteristik khas dan terukur yang digunakan untuk memberi tanda dan menggambarkan individu. Pengidentifikasi biometrik sering kali dikategorikan sebagai karakteristik fisiologis yang terkait dengan bentuk tubuh. Contohnya termasuk, tetapi tidak terbatas pada sidik jari, urat telapak tangan, pengenalan wajah, DNA (deoxyribonucleic acid), sidik telapak tangan, geometri tangan, pengenalan iris ataupun retina dan bau/aroma. Karakteristik perilaku berkaitan dengan pola perilaku seseorang, termasuk namun tidak terbatas pada ritme mengetik, gaya berjalan, penekanan tombol, tanda tangan, profil perilaku dan suara . Sebagian peneliti menciptakan istilah "behaviometrics" dengan tujuan sebagai pengambaran kelas biometrik yang terakhir. Sejarah Teknologi biometrik mengalami perkembangan pesat setelah diimplementasikan secara meluas dalam kerja pemerintahan elektronik. Pemerintahan elektronik digunakan oleh pemerintah sebagai salah satu langkah untuk meningkatkan efisiensi dan efektivitas kinerja pemerintahan dalam relasi internal dan eksternal negara. Selain itu, penggunaan pemerintahan elektronik ini juga dimaksudkan untuk menunjang pelayanan publik kepada masyarakat. Banyak negara kemudian mengadopsi sistem pemerintahan elektronik ini untuk peningkatan kinerjanya. Berawal dari pusat katalog sidik jari yang dimulai pada tahun 1881 ketika Juan Vucetich memulai pengumpulan sidik jari para penjahat di Argentina. Josh Ellenbogen dan Nitzan Lebovic berpendapat bahwa biometrik berasal dari sistem identifikasi terhadap aktivitas kriminal yang dikembangkan oleh Alphonse Bertillon (1853–1914) dan oleh teori sidik jari dan fisiognomi Francis Galton. Menurut Lebovic, karya Galton "mengarah pada penerapan model matematika untuk sidik jari, frenologi, dan karakteristik wajah, sebagai bagian dari identifikasi mutlak dan kunci untuk memasukkan dan mengecualikan populasi. Dengan demikian, sistem biometrik adalah senjata politik mutlak zaman kita dan bentuk kontrol lunak. Ahli teori David Lyon menunjukkan bahwa selama dua dekade terakhir sistem biometrik telah menembus pasar sipil dan mengaburkan garis antara bentuk kontrol pemerintah dan kontrol perusahaan swasta. Kelly A. Gates mengidentifikasi 9/11 sebagai titik balik untuk bahasa budaya masa kini di mana objek atau peristiwa yang tidak memiliki hubungan yang diperlukan datang bersamaan dalam pembentukan wacana baru didirikan berupa pengenalan wajah otomatis sebagai teknologi keamanan dalam negeri. Fungsi Banyak aspek yang berbeda dari fisiologi manusia, kimia atau perilaku dapat digunakan untuk otentikasi biometrik. Pemilihan biometrik bertujuan untuk digunakan dalam aplikasi tertentu melibatkan pembobotan beberapa faktor. Jain dkk. (1999) mengemukakan bahwa ada tujuh faktor yang digunakan ketika menilai kesesuaian sifat apapun untuk digunakan dalam otentikasi biometrik. Universalitas (Universality) diartikan bahwa setiap orang yang menggunakan sistem harus memiliki sifat tersebut. Keunikan (Uniqueness) diartikan bahwa sifat harus cukup berbeda untuk individu dalam populasi yang relevan sehingga mereka dapat dibedakan satu sama lain. Keabadian (Permanence) dikaitkan dengan cara di mana suatu sifat bervariasi dari waktu ke waktu. Lebih khusus lagi, sifat dengan keabadian "baik" akan cukup invarian dari waktu ke waktu sehubungan dengan algoritma pencocokan tertentu . Measurability atau kolektabilitas (Collectability) dikaitkan dengan kemudahan perolehan atau pengukuran sifat. Selain itu, data yang diperoleh harus dalam bentuk yang memungkinkan pemrosesan dan ekstraksi selanjutnya dari kumpulan fitur yang relevan. Performa (Performance) dikaitkan dengan akurasi, kecepatan, dan kekokohan teknologi yang digunakan. Akseptabilitas (Acceptability) dikaitkan dengan seberapa baik individu dalam populasi yang relevan menerima teknologi sedemikian rupa sehingga mereka bersedia agar sifat biometrik mereka ditangkap dan dinilai. Pengelakan (Circumvention) dikaitkan dengan kemudahan yang dengannya suatu sifat dapat ditiru menggunakan artefak atau pengganti. Performa Kekuatan pembanding dari semua teknologi biometrik bergantung pada jumlah entropi sehingga dapat dikodekan dan digunakan dalam pencocokan. Faktor fundamental yang mendasari kekuatan identifikasi biometrik adalah entropi. Berikut ini digunakan sebagai metrik kinerja untuk sistem biometrik: False Match Rate (FMR) atau juga disebut False Accept Rate (FAR), yaitu kemungkinan bahwa sistem salah mencocokkan pola input dengan template yang tidak cocok dalam database. Ini mengukur persentase input tidak valid yang diterima secara tidak benar. Dalam kasus skala kesamaan, jika orang tersebut adalah penipu dalam kenyataan, tetapi skor kecocokan lebih tinggi dari ambang batas, maka ia diperlakukan sebagai asli. Hal ini meningkatkan FMR, yang dengan demikian juga tergantung pada nilai ambang batas. False Non-Match Rate (FNMR) atau juga disebut False Reject Rate (FRR), yaitu kemungkinan sistem gagal mendeteksi kecocokan antara pola input dan template yang cocok dalam database. Ini mengukur persentase input valid yang ditolak secara tidak benar. Receiver Operating Characteristic atau Relative Operating Characteristic (ROC), yaitu karakterisasi visual dari trade-off antara FMR dan FNMR. Secara umum, merupakan pencocokan algoritma dalam melakukan keputusan berdasarkan ambang batas yang menentukan seberapa dekat dengan format yang dibutuhkan input agar dianggap cocok. Jika ambang batas dikurangi, akan ada lebih sedikit ketidakcocokan palsu tetapi lebih banyak penerimaan palsu. Sebaliknya, ambang batas yang lebih tinggi akan mengurangi FMR tetapi meningkatkan FNMR. Varian umum adalah Detection Error Trade-off (DET) diperoleh dengan menggunakan skala deviasi normal pada kedua sumbu. Grafik yang lebih linier ini menjelaskan perbedaan untuk kinerja yang lebih tinggi (kesalahan yang lebih jarang). Equal Error Rate atau Crossover Error Rate (EER atau CER), yaitu tingkat di mana kesalahan penerimaan dan penolakan sama. Satu nilai EER dapat dengan mudah diperoleh dari kurva ROC. EER adalah cara cepat untuk membandingkan tingkatan akurasi dari perangkat dengan kurva ROC yang berbeda. Secara umum, perangkat dengan EER terendah adalah yang paling akurat. Failure To Enroll Rate (FTE or FER), yaitu tingkat di mana upaya untuk membuat template dari input tidak berhasil. Ini paling sering disebabkan oleh input berkualitas rendah. Failure To Capture Rate (FTC), yaitu tingkat di mana kemungkinan sistem gagal mendeteksi input biometrik ketika disajikan dengan benar pada sistem otomatis. Template Capacity, yaitu jumlah maksimum set data yang dapat disimpan dalam sistem. Sistem biometrik multimodal Sistem biometrik multimodal menggunakan biometrik untuk mengatasi ketidakmampuan sistem biometrik unimodal. Misalnya, sistem pengenalan iris dapat dikompromikan oleh iris yang menua dan pengenalan sidik jari elektronik dapat diperburuk oleh sidik jari yang aus atau terpotong. Lain halnya dengan sistem biometrik unimodal yang dibatasi oleh integritas pengidentifikasinya, tidak mungkinkan bahwa sistem unimodal akan mengalami keterbatasan yang identik. Sistem biometrik multimodal diperoleh dengan mengumpulkan informasi dari penanda yang sama yaitu, beberapa gambar iris, atau pemindaian jari yang sama ataupun informasi dari biometrik yang berbeda yang memerlukan pemindaian sidik jari dan, menggunakan pengenalan suara, kode sandi yang diucapkan. Secara berurutan, bersamaan, saling berkombinasi atau seri, sistem biometrik multimodal digabungkan dengan sistem unimodal dengan mengacu pada mode integrasi berurutan, paralel, hierarkis, dan serial. Penggabungan informasi biometrik dapat terjadi pada bagian tahap sistem pengenalan. Dalam kasus fusi tingkat fitur, data itu sendiri atau fitur yang diekstraksi dari sebagian biometrik yang digabungkan. Tingkat skor fusi yang cocok mengkonsolidasikan skor yang dihasilkan oleh beberapa pengklasifikasi berkaitan dengan modalitas yang berbeda. Akhirnya, dalam kasus tingkat keputusan fusi, hasil akhir dari beberapa pengklasifikasi digabungkan dengan teknik seperti pemungutan suara mayoritas . Fusi level fitur diyakini lebih efektif dibandingkan dengan level fusi lainnya karena set fitur berisi informasi yang lebih kaya mengenai data biometrik input daripada skor yang cocok atau keputusan output dari pengklasifikasinya. Oleh karena itu, fusi pada level fitur dianggap perlu dalam memberikan hasil pengenalan yang lebih baik. Bidang Kesehatan Untuk keperluan diagnostik dan pengobatan,studi biometrik diurai menjadi Bahan biometrik adalah bagian-bagian alat dari alat tubuh yang terlihat ataupun sensorik motorik tubuh manusia seperti: sidik jari, tulisan tangan, wajah, struktur rambut dan tulang, pigmentasi kulit, sklera mata, motorik dan sensorik jari, dan lain sebagainya Kode biometrik adalah tanda-tanda spesifik atau unik pada bahan-bahan biometrik seperti garis-garis pada sidik jari, warna pada sklera mata, hambatan pada sensorik motorik dan lain sebagainya. Pengindraan atau membaca kode biometrik adalah metode untuk mengenali atau menerjemahkan berbagai kode biometrik yang ada. teknik pembacaannya bisa menggunakan indra-indra manusia atau peralatan teknologi. Saat ini bidang kesehatan dan psikologi telah mengembangkan berbagai studi seputar membaca kode biometrik, antara lain: Mengetahui struktur daya tahan tubuh (imuno) melalui lunula kuku ibu jari. Mengetahui struktur ikatan batin (emo) melalui sidik jari cleft 1 dan cleft 2 Mengetahui struktur alur imunitas (visera) melalui sidik jari sekitar cleft 1 Memahami struktur ritme sefalografi (rileksasi dan stress) melalui cleft kapiler telapak tangan (palmar) Mengetahui pola pertum-buhan tulang (osteo) melalui lingkar ibu jari dan telunjuk Mengetahui kondisi paru-paru dan nafas (pulmonal) melalui ujung jari & kuku Mengetahui kondisi ginjal dan kandung kemih dengan lekukan jari Memahami pola pertumbuhan jaringan tubuh (plasmo) melalui grafologi lingkaran Memahami pola interaksi sosial melalui grafologi sudut kemiringan. Mengetahui potensi psiko-pat dan sosiopat serta struktur ekstra sensoric perception (ESP) melalui Sklera mata, dan lain sebagainya Keuntungan Beberapa keuntungan biometrik sebagai berikut: Berlaku Umum Setiap individu memiliki garis-garis pada sidik jari, retina, struktur guratan wajah dan lain-lain. Memiliki Unsur Unik Setiap individu memiliki sidik jari, retina, struktur guratan wajah yang berbeda-beda. Tingkat Keamanan Tinggi Pemalsuan Identifikasi sangat sulit dilakukan. Penerapan Contoh penerapan biomtrik pada pemindaian sidik jari diuraikan sebagai berikut. Pemindaian sidik jari menggunakan perangkat khusus yang menangkap informasi tentang sidik jari seseorang, di mana informasi ini akan digunakan untuk otentikasi orang di lain waktu. Masing-masing jari terdiri dari pola garis yang unik. Pemindai sidik jari tidak menangkap seluruh sidik jari; sebaliknya, mereka merekam detail kecil tentang sidik jari yang disebut minutiae. Misalnya, scanner akan memilih titik pada sidik jari lalu merekam seperti apa bentuk pola/lekukan pada titik tersebut, ke mana ia mengarah, dan sebagainya. Dengan memilih beberapa titik tersebut, pemindai ini dapat menjadi sangat akurat. Meskipun identifikasi minutiae bukan satu-satunya faktor yang cocok untuk perbandingan sidik jari, ia merupakan fitur utama yang digunakan dalam sistem pemindaian sidik jari. Jumlah minutiae pada sidik jari dapat bervariasi, tetapi pemindai sidik jari berkualitas tinggi akan dapat berisi antara 60 hingga 80 minutiae. Sebuah sistem biometrik dapat mengidentifikasi sidik jari dari pola aliran lekukannya; jumlah lekukan; jenis, arah, dan lokasi kunci dari titik yang ada; serta lokasi dari pori-pori pada jari. Mengingat simpel serta luasnya penggunaan teknologi ini, pemindaian sidik jari merupakan teknologi biometrik yang paling banyak digunakan saat ini. Satu poin penting yang harus diingat adalah bahwa ada banyak kerentanan proses otentikasi sidik jari yang menjadikannya tidak sepenuhnya aman. Kerentanan ini dapat terjadi pada saat proses pemindaian, proses pentransferan serta penyimpanan data hasil pemindaian sidik jari. Melalui cara yang relatif sederhana, orang yang tidak sah dapat memperoleh akses ke sistem pemindaian sidik jari. Alat pemindai mungkin tertipu dengan hanya meniup permukaan scanner karena bekas sidik jari masih tersimpan pada alat pemindai, atau bisa juga menggunakan jari buatan dari lilin (wax). Kelemahan lain teknologi sidik jari adalah proses penyimpanan dan transmisi informasi sidik jari. Data kecil sidik jari harus disimpan sebagai template dalam database pada server; dengan demikian, ia menjadi rentan dikarenakan lemahnya keamanan jaringan komputer tersebut. Data sidik jari juga harus dikirimkan ke server, maka proses transmisi data tersebut juga dapat menjadi sasaran empuk para hacker. Selain itu, template sidik jari pada server harus dilindungi oleh firewall, enkripsi, dan langkah-langkah keamanan jaringan dasar lainnya untuk menjaga template tetap aman. Ukuran organisasi adalah komponen penting lain dalam menentukan efektivitas sistem sidik jari. Organisasi yang lebih besar membutuhkan lebih banyak waktu dan sumber daya untuk membandingkan data sidik jari. Meskipun ini bukan masalah bagi banyak organisasi, itu bisa menjadi masalah bagi organisasi pemerintah yang besar dan kompleks seperti FBI. Variasi dalam pemindaian juga dapat menjadi masalah karena minutiae palsu dapat muncul sedangkan minutiae yang asli malah tidak terpindai, hal ini akan meningkatkan kesulitan dalam usaha membandingkan dua scan yang berbeda. Setiap hasil scan dari sidik jari yang sama dapat memiliki representasi yang sedikit berbeda. Variasi ini mungkin disebabkan oleh beberapa faktor, termasuk posisi jari selama proses pemindaian serta tekanan jari yang ditempatkan pada alat pemindai. Referensi Lihat juga Pemindai biometrik

Masjid Baiturrahman Banda Aceh (bahasa Arab: مسجد بيت الرحمن في باندا آتشيه) (bahasa Aceh: Meuseujid Bayturrahman Koeta Radja) atau yang lebih dikenal dengan Masjid Raya Baiturrahman (bahasa Arab: مسجد الجامع بيت الرحمن) atau Masjid Kesultanan Aceh (bahasa Arab: مسجد سلطنة آتشيه) adalah sebuah masjid bersejarah yang berada di Kota Banda Aceh, Provinsi Aceh, Indonesia. Masjid ini dibangun pada tahun 1879 dan merupakan simbol agama, budaya, semangat, kekuatan, perjuangan dan nasionalisme rakyat Aceh. Kemudian masjid ini adalah landmark Kota Banda Aceh sejak era Kesultanan Aceh dan selamat dari amukan bencana gempa dan tsunami 26 Desember 2004 silam. Sejarah Awalnya masjid yang asli dibangun pada tahun 1612 di masa pemerintahan Sultan Iskandar Muda. Ada juga yang mengatakan, bahwa masjid yang asli dibangun lebih awal pada tahun 1292 oleh Sultan Alaidin Mahmudsyah. Pada saat itu status masjid ini sebagai masjid kerajaan yang menampilkan atap jerami berlapis-lapis yang merupakan fitur khas arsitektur Aceh. Kemudian ketika Kolonial Hindia Belanda menyerang Kesultanan Aceh pada tanggal 10 April 1873, masyarakat Aceh menggunakan bangunan masjid yang asli sebagai benteng pertempuran, dan menyerang pasukan Kerajaan Belanda dari dalam masjid. Pasukan Kerajaan Belanda pun membalas dengan menembakkan suar ke atap jerami masjid, yang menyebabkan masjid terbakar. Ibadah salat dan lainnya saat itu direlokasi ke Masjid Baiturrahim Ulee Lheue. Jenderal Van Swieten pun menjanjikan pemimpin lokal bahwa dia akan membangun kembali masjid dan menciptakan tempat yang hangat untuk permintaan maaf. Lalu pada tanggal 9 Oktober 1879, Kerajaan Belanda membangun kembali masjid ini sebagai pemberian dan untuk mengurangi kemarahan rakyat Aceh. Konstruksi dimulai pada tahun 1879, ketika peletakan batu pertama diletakkan oleh Tengku Qadhi Malikul Adil, yang kemudian menjadi Imam pertama masjid, dan diselesaikan pada tanggal 27 Desember 1881 ketika masa pemerintahan Sultan terakhir Aceh, Muhammad Daud Syah. Banyak orang Aceh yang awalnya menolak untuk beribadah di Masjid Baiturrahman yang baru ini karena dibangun oleh orang Belanda, yang awalnya merupakan musuh mereka. Namun sekarang masjid ini telah menjadi kebanggaan masyarakat Banda Aceh. Pada awalnya, masjid ini hanya memiliki satu kubah dan satu minaret. Kemudian kubah-kubah dan minaret, baru ditambahkan pada tahun 1935, 1957, dan 1982. Penambahan dua kubah dari yang sebelumnya tiga kubah pada tahun 1957 menjadikan jumlah kubah menjadi lima buah yang melambangkan Pancasila di Aceh. Hingga saat ini, Masjid Baiturrahman memiliki 7 kubah dan 8 minaret, termasuk yang tertinggi di Banda Aceh. Masjid ini masih berdiri tegak di tengah amukan gempa bumi dan tsunami pada tanggal 26 Desember 2004 yang hanya mendapatkan sedikit kerusakan seperti beberapa dinding yang retak. Salah satu minaret 35 meter juga mengalami sedikit keretakan dan menjadi sedikit miring akibat gempa bumi tersebut. Di saat kejadian bencana alam tersebut, masjid ini digunakan sebagai tempat penampungan sementara untuk orang-orang yang terlantar dan baru dibuka kembali untuk ibadah salat setelah 2 minggu kemudian. Referensi Pranala luar Baiturrahman Banda Aceh

Logam lunak dan putih kebiruan ini secara kimiawi serupa dengan dua logam stabil lainnya pada golongan 12, seng dan raksa. Seperti halnya seng, Cd lebih menyukai tingkat oksidasi +2 dalam sebagian besar senyawa dan, seperti raksa, ia menunjukkan titik lebur yang rendah dibandingkan dengan logam transisi pada umumnya. Kadmium dan kongenernya tidak selalu dianggap sebagai logam transisi, karena logam tersebut tidak memiliki kulit elektron d atau f yang terisi sebagian atau seluruhnya, baik dalam bentuk unsur maupun dalam tingkat oksidasi umumnya. Konsentrasi kadmium rata-rata dalam kerak bumi adalah antara 0,1 dan 0,5 bagian per juta (ppm). Cd ditemukan pada tahun 1817 secara simultan oleh Stromeyer dan Karl Samuel Leberecht Hermann, keduanya di Jerman, sebagai ketakmurnian dalam seng karbonat. Kadmium terdapat sebagai komponen minor di sebagian besar bijih seng dan oleh karena itu merupakan hasil sampingan dari produksi seng. Kadmium telah digunakan sejak lama sebagai lapisan tahan korosi pada baja, sementara senyawa kadmium digunakan sebagai pigmen merah, oranye dan kuning, untuk mewarnai kaca dan untuk menstabilkan plastik. Penggunaan kadmium umumnya menurun karena toksisitasnya. (Hal ini secara khusus tercantum dalam Pembatasan Bahan Berbahaya Eropa) dan penggantian baterai nikel-kadmium dengan baterai nikel-metal hidrida dan ion lithium. Salah satu dari sedikit manfaat barunya adalah panel surya kadmium telurida. Meskipun kadmium tidak diketahui memiliki fungsi biologis pada organisme yang lebih tinggi, karbonat anhidrase yang tergantung pada kadmium telah ditemukan di diatom laut. Karakteristik Sifat fisika Kadmium adalah sebuah logam bivalen yang lunak, dapat ditempa, elastis, dan berwarna putih kebiruan. Ia serupa dalam banyak hal seperti seng kecuali dalam hal pembentukan senyawa kompleks. Tidak seperti kebanyakan logam lainnya, kadmium tahan terhadap korosi, oleh karena itu digunakan sebagai lapisan pelindung ketik diendapkan pada logam lain. Dalam bentuk logam curah, kadmium bersifat tak larut dalam air dan tidak mudah terbakar; namun, dalam bentuk serbuknya, ia dapat terbakar dan melepaskan asap beracun. Sifat kimia Meskipun kadmium biasanya memiliki tingkat oksidasi +2, ia juga hadir dengan tingkat oksidasi +1. Kadmium dan kongenernya tidak selalu dianggap logam transisi, karena ia tidak memiliki kulit elektron d atau f yang terisi sebagian atau seluruhnya, baik dalam bentuk unsur maupun dalam tingkat oksidasi umumnya. Kadmium terbakar di udara membentuk kadmium oksida (CdO) yang amorf dan berwarna coklat; kristal yang terbentuk dari senyawa ini berwarna merah tua yang berubah warna saat dipanaskan, sama seperti seng oksida. Asam klorida, asam sulfat dan asam nitrat melarutkan kadmium dengan membentuk kadmium klorida (CdCl2), kadmium sulfat (CdSO4), atau kadmium nitrat (Cd(NO3)2). Tingkat oksidasi +1 dapat diperoleh dengan melarutkan kadmium dalam campuran kadmium klorida dan aluminium klorida, membentuk kation , mirip seperti kation dalam raksa(I) klorida. Cd + + 2 → Kebanyakan Struktur kompleks kadmium dengan nukleobase, asam amino dan vitamin telah ditentukan. Isotop Kadmium yang terjadi secara alami terdiri dari 8 isotop. Dua di antaranya bersifat radioaktif, dan tiga di antaranya diperkirakan mengalami peluruhan namun kebenarannya belum dikonfirmasi secara eksperimental. Dua isotop radioaktif alami adalah 113Cd (peluruhan beta, dengan waktu paruh 7,7 × 1015 tahun) dan 116Cd (dua neutrino peluruhan beta ganda, dengan waktu paruh 2,9 × 1019 tahun). Tiga lainnya adalah 106Cd, 108Cd (keduanya penangkapan elektron ganda), dan 114Cd (peluruhan beta ganda); hanya batas bawah waktu paruh mereka telah ditetapkan. Setidaknya ada tiga isotop stabil – 110Cd, 111Cd, dan 112Cd . Di antara isotop yang tidak terjadi secara alami, yang paling berumur panjang adalah 109Cd dengan waktu paruh 462,6 hari, dan 115Cd dengan waktu paruh 53,46 jam. Semua isotop radioaktif yang tersisa memiliki waktu paruh kurang dari 2,5 jam, dan sebagian besar memiliki waktu paruh kurang dari 5 menit. Kadmium memiliki 8 isomer nuklir yang diketahui, yang paling stabil adalah 113mCd (t1/2 = 14,1 tahun), 115mCd (t1/2 = 44,6 hari), dan 117mCd (t1/2 = 3,36 jam). Isotop kadmium yang dikenal berada dalam rentang massa atom antara 94,950 u (95Cd) dan 131,946 u (132Cd). Untuk isotop yang lebih ringan dari 112 u, mode peluruhan utama adalah tangkapan elektron dan produk peluruhan dominan adalah unsur 47 (perak). Isotop yang lebih berat sebagian besar meluruh melalui emisi beta yang menghasilkan unsur 49 (indium). Satu isotop kadmium, 113Cd, Menyerap neutron dengan probabilitas sangat tinggi jika mereka memiliki energi di bawah kadmium cut-off dan mentransmisikannya sebaliknya. Kadmium cut-off sekitar 0,5 eV. Neutron dengan energi di bawah cut-off dianggap neutron lambat, membedakannya dari neutron menengah dan cepat. Kadmium dibuat melalui proses s yang panjang di bintang bermassa rendah-sedang dengan massa 0,6 sampai 10 kali massa matahari, yang berlangsung selama ribuan tahun. Ini membutuhkan atom perak untuk menangkap neutron dan kemudian mengalami peluruhan beta. Sejarah Kadmium (Latin cadmia, Yunani καδμεία berarti "kalamin", suatu mineral yang mengandung kadmium, yang dinamai menurut karakter mitologi Yunani Κάδμος, Cadmus, pendiri Thebes), ditemukan secara simultan pada tahun 1817 oleh Friedrich Stromeyer dan Karl Samuel Leberecht Hermann, keduanya di Jerman, sebagai ketakmurnian dalam seng karbonat. Stromeyer menemukan unsur baru sebagai pengotor pada seng karbonat (kalamin), dan, selama 100 tahun, Jerman menjadi satu-satunya produsen logam penting ini. Logam itu dinamai menurut kata Latin untuk kalamin, karena ditemukan di senyawa seng ini. Stromeyer mencatat bahwa beberapa sampel kalamin yang tidak murni berubah warna saat dipanaskan, tetapi tidak untuk kalamin murni. Dia gigih dalam mempelajari hasil ini dan akhirnya mengisolasi logam kadmium dengan cara pembakaran dan reduksi sulfidanya. Kemungkinan untuk menggunakan kadmium kuning seperti pigmen mulai dikenali pada tahun 1840-an namun kekurangan kadmium membatasi aplikasi ini. Meskipun kadmium dan senyawanya mungkin beracun dalam bentuk dan konsentrasi tertentu, British Pharmaceutical Codex, sejak tahun 1907, menyatakan bahwa kadmium iodida digunakan sebagai suatu pengobatan untuk mengobati "pembesaran sendi, kelainan kelenjar, dan jari dingin". Pada tahun 1907, International Astronomical Union mendefinisikan satuan internasional ångström sebagai garis spektra kadmium merah (1 panjang gelombang = 6438,46963 Å). Ini diadopsi oleh General Conference on Weights and Measures ke-7 pada tahun 1927. Pada tahun 1960, definisi dari meter dan ångström diubah menggunakan krypton. Setelah produksi skala industri kadmium dimulai pada tahun 1930-an dan 1940-an, aplikasi utama kadmium adalah sebagai pelapis besi dan baja untuk mencegah korosi. Di Amerika Serikat, penggunaan kadmium untuk pelapisan mencapai 62% pada tahun 1944, dan 59% pada tahun 1956. Pada tahun 1956, 24% kadmium yang digunakan di Amerika Serikat digunakan untuk aplikasi kedua, yaitu untuk pigmen merah, jingga dan kuning berdasarkan sulfida dan selenida kadmium. Efek menstabilkan zat kimia yang mengandung kadmium seperti kadmium karboksilat dan kadmium stearat pada PVC menyebabkan peningkatan penggunaan senyawa tersebut pada tahun 1970-an dan 1980-an. Penggunaan kadmium dalam aplikasi seperti pigmen, pelapis, stabilisator dan paduan menurun karena peraturan lingkungan dan kesehatan pada tahun 1980-an dan 1990-an. Pada tahun 2006, hanya 7% dari total konsumsi kadmium yang digunakan untuk pelapisan dan hanya 10% yang digunakan untuk pigmen. Penurunan konsumsi pada aplikasi lain disebabkan oleh meningkatnya permintaan kadmium pada baterai nikel-kadmium, yang menyumbang 81% konsumsi kadmium di Amerika Serikat pada tahun 2006. Keberadaan Kadmium menyusun sekitar 0,1 ppm kerak bumi. Dibandingkan dengan seng yang melimpah (65 ppm), kadmium termasuk jarang. Tidak ada deposit bijih kadmium penting yang diketahui. Greenockite (CdS), satu-satunya mineral kadmium yang penting, hampir selalu dikaitkan dengan sphalerite (ZnS). Hubungan ini disebabkan oleh kesamaan geokimia antara seng dan kadmium yang membuat pemisahan geologi tidak mungkin terjadi. Sebagai konsekuensinya, kadmium diproduksi terutama sebagai produk sampingan dari proses pertambangan, peleburan, dan pemurnian bijih sulfida seng, dan pada tingkat yang lebih rendah, timbal dan tembaga. Sejumlah kecil kadmium, sekitar 10% konsumsi, dihasilkan dari sumber sekunder, terutama dari debu yang dihasilkan dari daur ulang besi dan skrap baja. Produksi di Amerika Serikat dimulai pada tahun 1907, tetapi kadmium baru digunakan secara luas pasca Perang Dunia I. Satu tempat di mana kadmium logam dapat ditemukan adalah sungai Vilyuy di Siberia. Batu yang ditambang untuk menghasilkan pupuk fosfat mengandung jumlah kadmium yang bervariasi, dengan konsentrasi kadmium hingga 300 mg/kg dalam pupuk fosfat yang diproduksi, kandungan kadmium dalam tanah pertanian juga tinggi. Batubara dapat mengandung kadmium dalam jumlah besar, yang sebagian besar berakhir pada debu buangan. Produksi British Geological Survey melaporkan bahwa pada tahun 2001, China adalah produsen kadmium papan atas, memproduksi hampir seperenam dari pangsa dunia, diikuti oleh Korea Selatan dan Jepang. Kadmium adalah ketakmurnian umum dalam bijih seng, dan merupakan yang paling sering diisolasi selama produksi seng. Beberapa bijih seng yang dipekatkan dari bijih seng sulfida mengandung 1,4% kadmium. Pada 1970-an, produksi kadmium adalah per ton seng. Bijih seng sulfida dipanggang dengan adanya oksigen, mengubah seng sulfida menjadi oksida. Logam seng diproduksi dengan cara melebur oksidanya dengan karbon atau dengan cara elektrolisis dalam asam sulfat. Kadmium diisolasi dari logam seng dengan distilasi vakum jika seng dilelehkan, atau kadmium sulfat diendapkan dari larutan elektrolisis. Aplikasi Kadmium memiliki banyak kegunaan di bidang industri seperti, komponen kunci dalam produksi baterai, sebagai pigmen kadmium, proses pelapisan, dan biasa digunakan pada penyepuhan elektrik. Baterai Pada tahun 2009, 86% kadmium digunakan di baterai, terutama dalam baterai isi ulang nikel-kadmium. Sel nikel-kadmium memiliki potensi sel 1,2 V. Sel terdiri dari elektrode positif nikel hidroksida dan sebuah pelat kadmium sebagai elektrode negatif yang dipisahkan oleh elektrolit alkali (kalium hidroksida). Uni Eropa menetapkan batas penggunaan kadmium yang diizinkan dalam elektronika pada tahun 2004 maksimal 0,01%, dengan beberapa pengecualian, namun mengurangi kandungan kadmium yang diizinkan dalam baterai menjadi 0,002%. Penyepuhan elektrik (electroplating) Penyepuhan elektrik kadmium, yang menghabiskan 6% dari produksi global, dapat ditemukan di industri pesawat terbang karena kemampuannya untuk menahan korosi ketika diterapkan pada komponen baja. Lapisan ini dipasifkan menggunakan garam kromat. Keterbatasan pelapisan kadmium adalah perapuhan hidrogen pada baja berregangan tinggi yang disebabkan oleh proses penyepuhan elektrik. Oleh karena itu, bagian baja yang diolah-panas dengan kekuatan tarik di atas 1300 MPa (200 ksi) harus dilapisi dengan metode alternatif (seperti proses penyepuhan elektrik khusus dengan kadmium perapuhan rendah, atau deposisi uap fisika). Selain itu, perapuhan titanium yang disebabkan oleh residu alat berlapis cadmium mengakibatkan alat ini disingkirkan dari program A-12 / SR-71 dan U-2, (bersamaan dengan program pengujian alat secara rutin untuk mendeteksi kontaminasi cadmium), dan program pesawat terbang berikutnya yang menggunakan titanium. Fisi nuklir Kadmium digunakan sebagai penghalang untuk mengendalikan neutron pada fisi nuklir. Reaktor air bertekanan yang dirancang oleh Westinghouse Electric Company menggunakan paduan yang terdiri dari perak 80%, indium 15%, dan kadmium 5%. Senyawa Kadmium oksida digunakan dalam fosfor televisi hitam-putih, dan dalam fosfor biru dan hijau untuk tabung televisi berwarna. Cadmium sulfida (CdS) digunakan sebagai lapisan permukaan fotokonduktif untuk tabung fotokopi. Dalam pigmen cat, kadmium membentuk beragam garam, dengan CdS adalah yang paling umum. Sulfida ini digunakan sebagai pigmen kuning. Kadmium selenida dapat digunakan sebagai pigmen merah, biasa disebut kadmium merah. Bagi pelukis yang bekerja dengan pigmen, kadmium kuning, jingga, dan merah adalah warna yang paling cemerlang dan tahan lama. Sebenarnya, selama proses produksi, warna-warna ini dilunakkan secara signifikan sebelum dicampur dengan minyak dan pengikat, atau dicampur ke dalam cat air, gouache, cat akrilik, dan formulasi cat dan pigmen lainnya. Karena pigmen ini berpotensi racun, maka dianjurkan untuk menggunakan krim penghalang di tangan untuk mencegah penyerapan melalui kulit saat bekerja menggunakannya meski jumlah kadmium yang diserap tubuh melalui kulit biasanya kurang dari 1%. Dalam PVC, Kadmium digunakan sebagai penstabil panas, cahaya, dan pelapukan. Saat ini, stabilisator kadmium telah sepenuhnya diganti dengan stabilisator barium-seng, kalsium-seng dan organo-timah. Kadmium digunakan dalam berbagai jenis solder dan paduan bantalan, karena koefisien gesek yang rendah dan ketahanannya terhadap kelelahan. Ini juga ditemukan pada beberapa alloy bertitik lebur rendah, seperti logam Wood. Aplikasi laboratorium Laser helium-kadmium adalah sumber umum sinar laser ultraviolet biru. Mereka beroperasi pada panjang gelombang 325 atau 422 nm dan digunakan dalam mikroskop fluoresensi serta berbagai percobaan laboratorium. Quantum dot kadmium selenida memancarkan luminesensi terang di bawah eksitasi UV (laser He-Cd, misalnya). Warna luminesensi ini bisa berwarna hijau, kuning atau merah tergantung ukuran partikelnya. Larutan koloid dari partikel tersebut digunakan untuk pencitraan jaringan biologis dan larutan dengan menggunakan mikroskop fluoresensi. Kadmium adalah komponen dari beberapa senyawa semikonduktor, seperti kadmium sulfida, kadmium selenida, dan kadmium telurida, yang dapat digunakan sebagai detektor cahaya atau sel surya. HgCdTe sensitif terhadap sinar inframerah, dan oleh karena itu dapat digunakan sebagai detektor inframerah atau saklar misalnya pada perangkat pengendali jarak jauh. Dalam biologi molekular, kadmium digunakan untuk memblokir saluran kalsium yang bergantung pada tegangan ion kalsium yang berfluktuasi, seperti pada penelitian hipoksia untuk merangsang degradasi Hif-1α yang bergantung pada proteasom. Sensor selektif kadmium Sensor selektif kadmium berdasarkan fluorofora BODIPY telah dikembangkan untuk pencitraan dan penginderaan kadmium dalam sel. Peran biologis Kadmium tidak diketahui memiliki peran berguna pada organisme yang lebih tinggi, namun karbonat anhidrase yang tergantung pada kadmium telah ditemukan pada beberapa diatom laut. Diatom yang hidup dalam lingkungan dengan konsentrasi seng dan kadmium yang sangat rendah, melakukan fungsi yang biasanya dilakukan oleh seng dalam anhidrase lainnya. Penemuan ini dilakukan dengan menggunakan spektroskopi fluoresensi sinar-X (XAFS). Konsentrasi tertinggi kadmium telah ditemukan diserap dalam ginjal manusia, dan sampai sekitar 30 mg kadmium umumnya dihirup oleh seluruh anak dan remaja. Kadmium dapat digunakan untuk memblokir saluran kalsium dalam neuron ayam. Telah ditinjau metode analisis untuk penentuan kadmium dalam sampel biologis. Lingkungan Biogeokimia kadmium dan pelepasannya ke lingkungan telah menjadi bahan kajian, seperti spesiasi kadmium di lingkungan. Keselamatan Telah ditinjau aspek toksisitas bioanorganik kadmium. Bentuk paparan kerja paling berbahaya terhadap kadmium adalah menghirup debu halus dan asap, atau menelan senyawa kadmium yang sangat mudah larut. Menghirup asap yang mengandung kadmium dapat mengakibatkan demam asam logam pada awalnya, namun mungkin berlanjut ke penyakit pneumonitis kimia, edema paru-paru, dan kematian. Kadmium juga menyebabkan bahaya lingkungan. Eksposur manusia terhadap kadmium lingkungan terutama disebabkan oleh pembakaran bahan bakar fosil, pupuk fosfat, sumber daya alam, produksi besi dan baja, produksi semen dan kegiatan terkait, produksi logam non besi, dan insinerasi limbah padat kota. Roti, tanaman akar, dan sayuran juga berkontribusi pada kadmium pada populasi modern. Ada beberapa kasus keracunan umum akibat paparan kadmium jangka panjang akibat makanan dan air yang terkontaminasi, dan penelitian terus berlanjut mengenai mimikri estrogen yang dapat menyebabkan kanker payudara. Dalam beberapa dasawarsa sebelum Perang Dunia II, operasi penambangan mengkontaminasi sungai Jinzū di Jepang dengan terdeteksinya kadmium dan jejak logam beracun lainnya. Sebagai konsekuensinya, kadmium terakumulasi pada tanaman padi yang tumbuh di sepanjang bantaran sungai bagian hilir tambang. Beberapa anggota komunitas pertanian lokal yang mengkonsumsi beras yang terkontaminasi menderita penyakit itai-itai dan kelainan ginjal, termasuk proteinuria dan glukosuria. Korban keracunan ini hampir secara eksklusif wanita pasca menopause dengan cadangan besi dan mineral tubuh rendah. Paparan kadmium umum yang serupa di belahan dunia lain tidak mengakibatkan masalah kesehatan yang sama karena masyarakatnya mempertahankan kadar besi dan mineral yang cukup. Jadi, walaupun kadmium merupakan faktor utama pencetus penyakit itai-itai di Jepang, sebagian besar peneliti telah menyimpulkan bahwa itu adalah salah satu dari beberapa faktor. Kadmium adalah satu dari enam zat yang dilarang oleh perintah Uni Eropa Restriction on Hazardous Substances (RoHS), yang melarang zat berbahaya tertentu dalam peralatan listrik dan elektronik namun memungkinkan pengecualian tertentu sesuai ruang lingkup undang-undang. Badan Internasional untuk Penelitian Kanker (The International Agency for Research on Cancer) telah mengklasifikasikan kadmium dan senyawa kadmium sebagai karsinogenik bagi manusia. Meskipun paparan kerja kadmium terkait dengan kanker paru-paru dan prostat, namun masih ada kontroversi mengenai karsinogenisitas kadmium dalam lingkungan paparan rendah. Data terakhir dari studi epidemiologi menunjukkan bahwa asupan kadmium melalui makanan berhubungan dengan risiko kanker endometrium, payudara dan prostat yang lebih tinggi serta osteoporosis pada manusia. Sebuah studi baru-baru ini telah menunjukkan bahwa kadar kadmium dalam jaringan endometrium lebih tinggi pada wanita perokok dan bekas perokok. Meskipun beberapa studi epidemiologi menunjukkan korelasi yang signifikan antara paparan kadmium dan kejadian kondisi penyakit pada manusia, peran kadmium sebagai faktor di balik efek ini tetap harus ditunjukkan. Untuk membuktikan peran kausatif, perlu ditentukan mekanisme molekuler bagaimana kadmium dalam paparan rendah dapat menyebabkan efek kesehatan yang merugikan. Satu hipotesis adalah bahwa kadmium bekerja sebagai pengganggu endokrin karena beberapa penelitian eksperimental menunjukkan bahwa ia dapat berinteraksi dengan jalur sinyal hormonal yang berbeda. Misalnya, kadmium dapat mengikat reseptor estrogen alfa, dan mempengaruhi transduksi sinyal di sepanjang jalur sinyal estrogen dan MAPK pada dosis rendah. Merokok tembakau adalah sumber paparan kadmium paling penting di masyarakat umum. Telah diperkirakan sekitar 10% dari kadmium dalam rokok terhirup melalui aktivitas merokok. Penyerapan kadmium melalui paru-paru jauh lebih efektif daripada melalui usus, dan sebanyak 50% kadmium yang dihirup melalui asap rokok dapat diserap. Rata-rata, perokok memiliki konsentrasi kadmium darah 4-5 kali lebih tinggi dan konsentrasi kadmium ginjal 2-3 kali lebih tinggi daripada non-perokok. Meskipun kandungan kadmium dalam asap rokok tinggi, tampaknya ada sedikit paparan kadmium dari merokok pasif. Tidak ada pengaruh yang signifikan terhadap konsentrasi kadmium darah yang terdeteksi pada anak-anak yang terpapar asap tembakau. Bagi masyarakat non-perokok, makanan merupakan sumber paparan kadmium terbesar. Kandungan kadmium yang tinggi dapat ditemukan misalnya pada krustasea, moluska, jeroan, dan produk alga. Namun, karena konsumsi yang lebih tinggi, kontributor paling signifikan terhadap paparan kadmium makanan adalah biji-bijian, sayuran, akar berkanji dan umbi. Paparan kadmium adalah faktor risiko yang terkait dengan aterosklerosis dini dan hipertensi, yang keduanya dapat menyebabkan penyakit kardiovaskular. Regulasi Karena efek buruk pada lingkungan dan kesehatan manusia, pasokan dan penggunaan kadmium dibatasi di Eropa di bawah Peraturan REACH. The EFSA Panel on Contaminants in the Food Chain telah menetapkan 2,5 μg/kg berat badan sebagai asupan mingguan yang dapat ditoleransi untuk manusia. Sebagai perbandingan, Komite Pakar Gabungan FAO/WHO untuk Aditif Makanan (Joint FAO/WHO Expert Committee on Food Additives) telah menetapkan 7 μg/kg bb sebagai tingkat asupan mingguan yang dapat ditoleransi. Badan Administrasi Keselamatan dan Kesehatan Kerja (Occupational Safety and Health Administration, OSHA) telah menetapkan batas paparan yang diizinkan (Permissible Exposure Limit, PEL) untuk kadmium dengan rata-rata waktu tertimbang (time-weighted average, TWA) sebesar 0,005 ppm. Institut Nasional untuk Keselamatan dan Kesehatan Kerja (National Institute for Occupational Safety and Health, NIOSH) belum menetapkan batas paparan yang direkomendasikan (Recommended Exposure Limit, REL) dan telah menetapkannya sebagai diketahui karsinogen bagi manusia. Tingkat IDLH (berbahaya bagi kehidupan dan kesehatan) untuk kadmium adalah 9 mg/m3. Penarikan produk Pada bulan Mei 2006, penjualan kursi dari stadion tua Arsenal F.C., Highbury di London, Inggris dibatalkan setelah ditemukan sejumlah kursi mengandung kadmium. Laporan tingginya penggunaan kadmium pada perhiasan anak-anak pada tahun 2010 memicu penyelidikan Komisi Keamanan Produk Konsumen (Consumer Product Safety Commission) AS. CPSC AS mengeluarkan pemberitahuan penarikan khusus untuk perhiasan yang mengandung kadmium yang dijual oleh toko Claire's dan Wal-Mart. Pada bulan Juni 2010, McDonald secara sukarela menarik lebih dari 12 juta promosi koleksi gelas minum "Shrek Forever After 3D" karena kekhawatiran tingkat kadmium dalam pigmen cat yang digunakan pada gelas. Gelas tersebut diproduksi oleh Arc International, yang berlokasi di Millville, NJ, USA. Lihat juga Pigmen kadmium Kadmium telurida Daftar merah bahan bangunan Logam berat beracun Referensi Bacaan lebih lanjut Pranala luar Cadium at The Periodic Table of Videos (University of Nottingham) ATSDR Case Studies in Environmental Medicine: Cadmium Toxicity U.S. Department of Health and Human Services Agency for Toxic Substances and Disease Registry’s (ATSDR) Toxicological Profile for Cadmium National Institute for Occupational Safety and Health – Cadmium Page NLM Hazardous Substances Databank – Cadmium, Elemental Unsur kimia Logam transisi Pengganggu endokrin IARC Group 1 karsinogen Toksikologi Mineral kadmium Pencemaran tanah Kesehatan dan keselamatan kerja Unsur kimia dengan struktur padat heksagon

Volume atau disebut juga isi padu adalah penghitungan seberapa banyak ruang yang bisa ditempati dalam suatu objek. Objek itu bisa berupa benda yang beraturan ataupun benda yang tidak beraturan. Benda yang beraturan misalnya kubus, balok, silinder, limas, kerucut, dan bola. Benda yang tidak beraturan misalnya batu yang ditemukan di jalan. Volume digunakan untuk menentukan massa jenis suatu benda. Rumus volume Rasio volume untuk kerucut, bola, dan tabung dengan tinggi dan jari-jari sama Rumus di atas dapat digunakan untuk menunjukkan bahwa volume kerucut, bola, dan tabung dengan jari-jari dan tinggi sama memiliki rasio 1 : 2 : 3, seperti berikut ini. Besar jari-jari dianggap r dan tinggi dianggap h (menjadi 2r untuk bola), maka volume kerucut volume bola sedangkan volume tabung Penemuan rasio volume bola dan tabung 2 : 3 ditemukan oleh Archimedes. Penentuan rusuk, sisi dan titik Volume dalam kalkulus Pada kalkulus, volume dari sebuah region D dalam R3 adalah integral rangkap tiga dari fungsi konstanta dan biasanya dituliskan sebagai: Integral volume pada koordinat tabung adalah dan integral volume dalam koordinat bola dituliskan sebagai Satuan volume Satuan SI volume adalah m3. Satuan lain yang banyak dipakai adalah liter (=dm3) dan ml. 1 m3 = 103 dm3 = 106 cm3 1 dm3 = 1 l 1 cm3 = 1 ml = 1 cc Volume dalam termodinamika Dalam termodinamika, volume dari sebuah sistem termodinamika adalah suatu parameter ekstensif untuk menjelaskan keadaan termodinamika. Volume spesifik, adalah properti intensif, adalah volume per satuan massa. Volume merupakan fungsi keadaan dan interdependen dengan properti termodinamika lainnya seperti tekanan dan suhu. Contohnya, volume berhubungan tekanan dan suhu gas ideal melalui hukum gas ideal. Referensi Besaran fisika Besaran turunan

Babelan adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Bekasi, Provinsi Jawa Barat, Indonesia. Babelan berbatasan dengan Tarumajaya di sebelah barat, Laut Jawa di sebelah Barat Laut, Muara Gembong di sebelah utara, Sukawangi di sebelah timur, Tambun Utara di sebelah tenggara, dan Bekasi Utara di sebelah selatan. Sejarah Nama Babelan berasal dari Baba Land yaitu Tuan Tanah yang memiliki tanah yang sangat luas. Dahulu Babelan termasuk daerah yang memiliki banyak sawah dengan hasil pertanian yang sangat produktif, karena Babelan dialiri oleh sungai-sungai besar yang berhulu di Daerah Dataran Tinggi Jonggol, Bogor seperti Sungai Bekasi dan Sungai Cikeas membuat Babelan tidak pernah mengalami kekurangan air. Babelan mengalami beberapa kali perubahan sebutan kata. Dahulu Bekasi dihuni dengan kebanyakan etnis Tionghoa dan seiring berjalannya waktu mulailah datang penduduk Jakarta dimana penduduk Jakarta memiliki khas logat ‘e’ dalam pengucapannya sehingga mengubah nama Baba Land menjadi Babe-land atau dalam pengucapannya menjadi Babelan ada juga yang bilang kalau babelan itu berasal dari kata BEBELAN yang kata dasarnya adalah BEBEL atau Berjubel di karenakan jaman dahulu lalulintas kebanyakan mengunakan jalur air hinga orang dari mana saja banyak yang kepasar mengunakan tranporasi perahu hinga terjadi kemacetan atau Berjubel atau kata lainnya adalah Bebelan perahu-perahu ditepi sungai pasar pada saat itu yang kemudian di sebut dengan Babelan hingga saat ini. Kelurahan/desa Babelan Kota Bahagia, Babelan, Bekasi Bunibakti Huripjaya Kebalen Kedungjaya Kedungpengawas Muarabakti Pantai Hurip Pendidikan Pondok Pesantren Attaqwa Putra Pondok Pesantren Attaqwa Putri SMA Negeri 1 Babelan SMA Negeri 3 Babelan SDN Bahagia 06 SMA Negeri 2 Babelan SDN Kebalen 01 SDN Babelan Kota 01 MTS Attaqwa 03 Babelan Referensi Pranala luar

Finale, Limpopo ndi ḓorobo ino wanala Maruleng Local Municipality, Limpopo kha la Afurika Tshipembe. Vhathu Vhunzhi ha vhathu vha no dzula Finale vha amba thsi-Pedi. Dorobo dza tsini ndi Hoedspruit. Ḓorobo dza Limpopo

Balloon, Limpopo ndi ḓorobo ino wanala Maruleng Local Municipality, Limpopo kha la Afurika Tshipembe. Vhathu Vhunzhi ha vhathu vha no dzula Balloon vha amba thsi-Pedi. Dorobo dza tsini ndi Hoedspruit. Ḓorobo dza Limpopo

Butchwana ndi ḓorobo ino wanala Maruleng Local Municipality, Limpopo kha la Afurika Tshipembe. Vhathu Vhunzhi ha vhathu vha no Butchwana vha amba thsi-Pedi. Dorobo dza tsini ndi Hoedspruit. Ḓorobo dza Limpopo

Calais, Limpopo ndi ḓorobo ino wanala Maruleng Local Municipality, Limpopo kha la Afurika Tshipembe. Vhathu Vhunzhi ha vhathu vha no dzula Calais vha amba thsi-Pedi. Dorobo dza tsini ndi Hoedspruit. Ḓorobo dza Limpopo